ตอนที่ 1 ชีวิตแม่ค้าออนไลน์

แสงไฟสตูดิโอเป็นวงกลมขนาดเล็กตั้งสูงขึ้นมาพอดีตัว แสงสว่างขาวนวลจ้าจับใบหน้าสวยคมของ พริมา ให้ดูโดดเด่น

“มาค่ะ ใครเข้ามาแล้วกดหัวใจรัวๆ ให้แม่ค้าหน่อยด้วยนะจ๊ะ!” เสียงหวานใสแต่แฝงไปด้วยความมั่นใจอย่างเป็นกันเองของพริมา ดังกระหึ่มไปทั่วห้องเล็กๆ ที่ถูกจัดเป็นมุมไลฟ์สดภายในห้อง ผ่านไมโครโฟนตัวเก่งที่ตั้งอยู่ตรงหน้า

มือเรียวสวยทาสีเล็บเข้ากับลิปสติกสีแดงฉ่ำที่กำลังสาธิตอยู่ นิ้วเรียวหมุนแท่งลิปไปมาอย่างชำนาญ ก่อนจะบรรจงแตะเนื้อลิปสติกสีสดลงบนริมฝีปากอวบอิ่มอย่างคล่องแคล่ว

ดวงตากลมโตเป็นประกายจับจ้องอยู่ที่เลนส์กล้อง ราวกับกำลังสบตากับผู้ชมทุกคนภายในไลฟ์ แสงไฟวาววับสะท้อนบนริมฝีปากสีแดงสดที่เพิ่งทาลิปสติกเสร็จ ยิ่งขับให้เธอดูเย้ายวนน่ามอง ข้างๆ ตัวเธอ มีตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ขนฟูวางอยู่ เป็นพร็อพประจำตัวที่แฟนคลับจำได้ดี

หน้าจอโทรศัพท์มือถืออีกเครื่องที่วางอยู่ข้างๆ เด้งคอมเมนต์รัวไม่หยุด เสียงแจ้งเตือนดังแทบตลอดเวลา บ่งบอกถึงจำนวนผู้ชมที่เข้ามาอย่างต่อเนื่อง และทุกคอมเมนต์ก็เต็มไปด้วยพลังงานและความชื่นชมในตัวเธอ

FCท่านหนึ่ง: สวยไฟลุกเลยค่ะแม่!

แซ่บยืนหนึ่ง: อุ๊ย!!!!..สีนี้ต้องมีติดตัวแล้ววว

หนุ่มน้อยรอเปย์: วันนี้คุณพริมาสวยจนใจผมละลายเลยครับ

พริมายิ้มหวานเยิ้มส่งให้กล้องอย่างรู้จังหวะ เธอมักจะมีมุมขี้เล่นกับแฟนคลับเสมอ

“ขอบคุณทุกคอมเมนต์นะคะคุณลูกค้า วันนี้แม่ค้าจัดเต็มจริงๆ ลิปสติกตัวนี้คือที่สุดยอด ทาแล้วปากฉ่ำว้าว รับรองค่ะ..หนุ่มๆ เห็นเป็นต้องมองเหลียวหลัง...

หนุ่มน้อยรอเปย์: งั้นคุณแม่ค้าเหลียวหลังมามองผมบ้างได้มั้ยครับ....คุณแม่ค้าคนสวย

“เอ่อ..ว่าแต่ หนุ่มน้อยรอเปย์นี่ใครเอ่ย หยอดเก่งนะเราอ่ะ” เธอหยอดกลับอย่างขี้เล่น ทำให้ยอดโดเนทเข้ามาอย่างถล่มทลาย

น้องเนย แอดมินผู้ช่วยคนสนิทของพริมา นั่งอยู่ไม่ไกลจากมุมกล้อง สายตาจับจ้องอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้าอย่างขะมักเขม้น มือก็คอยตอบคอมเมนต์ของลูกค้า

น้อยเนยจะมีหน้าที่เป็นแอดมิน และคอยสรุปโปรโมชั่น หรือจัดการคำสั่งซื้อที่ลูกค้าสั่งเข้ามา และเวลานี้ยอดสั่งซื้อก็เด้งเข้ามาไม่หยุดหย่อน เธอเป็นคนเงียบๆ แต่ทำงานคล่องแคล่ว เป็นเบื้องหลังสำคัญที่ทำให้พริมาสามารถโฟกัสกับการไลฟ์ได้อย่างเต็มที่

บรรยากาศในห้องเล็กๆ ของห้องเช่าอันคับแคบนั้นจึงเต็มไปด้วยพลังงานของการขาย เสียงพูดของพริมา เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ และเสียงคีย์บอร์ดของน้องเนย ที่ผสมผสานกันเป็นจังหวะชีวิตประจำวันของสองสาว

พริมาเช็ดลิปสติกสีแดงที่รีวิวรอบแรกออก ก่อนจะคว้าลิปสีใหม่ขึ้นมา

“เลิศค่ะ!! ลิปสติกตัวสองนี้คือก็ไม่แพ้ตัวแรกเลยนะคะ อื้ม!!!...ทาแล้วปากฉ่ำว้าว เห็นมั้ยคะ...นี่ ๆ แม่ค้ายื่นปากมาให้ดูใกล้ ๆ เลย เห็นมั้ยคะสวยไม่แพ้กันเลยทีเดียว นี่ค่ะ...เป็นไงคะ ไฟไม่สว่าง เดี๋ยวแม่ค้าเปิดไฟอีกดวง น้องเนยจ๋า เปิดไฟให้พี่หน่อยเร๊วว!!!”

เด็กสาวตัวน้อยที่นั่งอยู่ข้างหลังรีบพยักหน้า ดวงตากลมโตจับจ้องพี่สาวด้วยความตั้งใจ ก่อนจะเอื้อมมือเล็ก ๆ ไปหมุนสวิตช์ไฟอีกดวง แสงสว่างที่เพิ่มขึ้นทำให้เห็นสีสันของลิปสติกได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

“โอ้โห!!!..ดูสีนี้สิคะทุกคน! เป็นไงกันบ้างคะ แดงฉ่ำขับผิวสุด ๆ ทาปุ๊บ ออร่าพุ่งปั๊บเล้ย!” พริมายิ้มกว้าง โชว์ริมฝีปากที่ถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงสดใส

“สีนี้แม่ค้าคอนเฟิร์มเลยว่าทาแล้วสวยเจิด เกิดแน่นอนค่ะ! ใครที่กำลังมองหาลิปสติกที่จะเปลี่ยนลุคให้ดูแพง ดูดี มีเสน่ห์ ต้องแท่งนี้เลยค่ะ!”

พริมาหยิบแท่งลิปสติกสีแดงขึ้นมาอีกครั้ง โชว์ให้กล้องเห็นชัด ๆ

“ใครที่เพิ่งเข้ามากดเคาะจอ เคาะใจให้แม่ค้าด้วยนะ สีที่ทาแล้วเกิดอีกทีหนึ่งเลยนะคะ นี่ ๆ!”

“ดูเนื้อสีนะคะทุกคน เห็นมั้ยคะว่ามันแดงแบบมีมิติ ไม่ใช่แดงแป๊ด ๆ ทื่อ ๆ แต่เป็นแดงฉ่ำ ๆ ที่พอทาแล้วจะช่วยขับให้ผิวหน้าเราสว่างขึ้นมาทันทีเลยค่ะ” เธอแต้มเนื้อลิปสติกลงบนหลังมือให้เห็นสีสันชัดเจนยิ่งขึ้น

“แล้วดูความวาวของเค้านะคะ ไม่ใช่แค่สีสวย แต่เนื้อลิปก็ดีมาก ทาแล้วปากไม่แห้ง ไม่ตกร่อง แถมยังติดทนด้วยนะคะ แม่ค้าลองทาให้ดูอีกรอบนะคะ” พริมายื่นริมฝีปากเข้าใกล้กล้องมากขึ้น

“เห็นมั้ยคะ สีสวยชัดขนาดนี้ ทาแล้วหน้าดูสดใสขึ้นมาเลยใช่มั้ยล่ะคะ” เธอหันไปมองกล้องด้วยแววตาที่เป็นประกาย

“ใครที่กำลังมองหาลิปสติกคู่ใจ ที่ทาแล้วสวย ดูดี มีเสน่ห์ ต้องแท่งนี้เลยค่ะ! ตอนนี้มีโปรโมชั่นพิเศษด้วยนะคะ สำหรับลูกค้าที่ CF ในไลฟ์นี้ รับไปเลยส่วนลดสุดคุ้ม และของแถมพิเศษอีกด้วยนะคะ อย่ารอช้านะคะ สินค้ามีจำนวนจำกัดนะค๊ะ!!!”

เสียงหวานใสของพริมายังคงก้องกังวานในโลกออนไลน์ ดึงดูดสายตาผู้คนที่เลื่อนผ่านหน้าจอให้หยุดลงได้เสมอ แม้ภายในใจจะยังคงมีความเหนื่อยล้าจากภาระที่แบกไว้ แต่เมื่ออยู่หน้ากล้อง พริมาก็พร้อมจะสวมบทบาทแม่ค้าออนไลน์ผู้สดใส

“เดี๋ยว..แม่ค้าขอตัวสักครู่นะคะทุกคน... เหมือนจะมีสายน้องจีน่าโทรมาค่ะ แป๊บนึงนะคะ” พริมายิ้มเจื่อน ๆ ให้กล้อง ก่อนจะหันไปรับโทรศัพท์

“จีน่า... ว่าไงคะลูก” น้ำเสียงของพริมาอ่อนโยนลงทันที

“อาทิตย์นี้ คุณแม่จะมาหาหนูมั้ยคะ?” เสียงเล็ก ๆ ดังลอดมาตามสาย

“ไปสิคะลูก เดี๋ยวอาทิตย์นี้ แม่จะพาหนูไปกินไอติมด้วย” พริมายิ้มบาง ๆ มองกล้องไปด้วย

“คุณแม่ไลฟ์ขายของเสร็จหรือยังคะ?”

“ใกล้แล้วค่ะ เดี๋ยวลงไลฟ์แล้วแม่โทรหาหนูอีกทีนะคะ” พริมาคุยกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่ความรู้สึกผิดที่ต้องอยู่ห่างลูกสาวฉายชัดในแววตา

พริมาวางสายหันกลับมามองกล้องด้วยรอยยิ้มที่เจือความรู้สึกผิดเล็กน้อย

“ทุกคนคะ แม่ค้าคงต้องขออนุญาตปิดไลฟ์แต่เพียงเท่านี้นะคะ” เธอประสานมือเล็กน้อย ๆ

“ขอบคุณเอฟซีทุกคนมาก ๆ เลยนะคะที่เข้ามาชมไลฟ์วันนี้ หวังว่าจะถูกใจสินค้าที่แม่ค้าแนะนำไปนะคะ ใครที่กำลังตัดสินใจอยู่ รีบ ๆ หน่อยนะคะ วันนี้แม่ค้าไปก่อน เดี๋ยวแม่ค้าจะกลับมาไลฟ์ใหม่วันพรุ่งนี้นะคะ...”

พริมาคิดครู่หนึ่ง “เดี๋ยวค่ะ..ขอเป็น...วันจันทร์หน้าช่วงบ่าย ๆ นะคะ แล้วเจอกันใหม่ค่ะ ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ บ๊ายบายค่ะ!”

พูดจบ พริมาก็กดปิดไลฟ์สดด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ที่ยังคงมีความอ่อนโยนจากบทสนทนากับลูกสาว

พริมาวางสาย มองไปยังตุ๊กตาหมีตัวใหญ่มันเป็นตุ๊กตาตัวที่ลูกสาวของเธอรักมาก ก่อนไปอยู่ต่างจังหวัด จีน่าก็ยกตุ๊กตาตัวนี้ให้มารดาเพื่อเป็นตัวแทนของเธอ หลังจากวางสายของลูกสาว เสียงของน้อยเนย ผู้ช่วยสาวก็ดังขึ้น

 ”พี่พริมาคะ ยอดวันนี้ปังมากเลยค่ะ! ลิปสติกรุ่นใหม่เกลี้ยงสต็อกอีกแล้ว แถมยังมีคนโดเนทถล่มทลายอีกแล้วนะคะ เยอะกว่ายอดขายอีกค่ะ!” น้องเนยรายงานเสียงใส ใบหน้าเปื้อนยิ้มดีใจ

พริมายิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกายด้วยความดีใจ

“จริงเหรอน้องเนย ดีมาก! งั้นเดี๋ยวพี่จะรีบลงไลฟ์มาช่วยจัดของส่งนะจ๊ะ” ความเหนื่อยล้าเมื่อครู่จางหายไปเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้ยินข่าวดีเรื่องยอดขาย

แต่แล้วรอยยิ้มของน้องเนยก็หุบลงเล็กน้อย ดวงตาฉายแววกังวล “เอ่อ...พี่พริมาคะ วันนี้...เจ้าหนี้โทรมาอีกแล้วค่ะ บอกว่าถ้าสิ้นเดือนนี้ยังไม่ได้ยอดที่คุยกันไว้ เขาก็จะไม่รอแล้วนะคะ” ความกังวลกลับเข้ามาเกาะกุมหัวใจพริมาอีกครั้ง รอยยิ้มเมื่อครู่เลือนหายไป เธอถอนหายใจแผ่วเบา พยายามซ่อนความรู้สึกหนักอึ้งนั้นไว้

“อืม... ไม่เป็นไรน้องเนย เดี๋ยวพี่จัดการเอง” พริมาตอบเสียงเบา ก่อนจะนึกถึงยอดโดเนทที่น้องเนยเพิ่งบอกเมื่อสักครู่

“เมื่อกี้น้องเนยบอกว่ามีคนโดเนทเยอะเลยใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะพี่พริมา เยอะมาก ๆ เลยค่ะ โดยเฉพาะ... คนที่ชื่อว่า หนุ่มน้อยรอเปย์ เนี่ย!! โดเนทมาเยอะมาก ๆ เลยค่ะพี่” น้องเนยเน้นเสียงที่ชื่อนั้นเป็นพิเศษ

พริมาเลิกคิ้วเล็กน้อย ชื่อนั้นคุ้นหู... ในระหว่างที่ไลฟ์ เธอก็เห็นชื่อนี้แวบ ๆ พร้อมกับยอดเงินโดเนทจำนวนมากที่เด้งขึ้นมาซ้ำ ๆ ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกันนะ ถึงได้ใจดีกับเธอมากขนาดนี้ ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน

ในใจของพริมาเกิดความรู้สึกหลากหลาย ทั้งขอบคุณและสงสัย ใครกันที่อยู่เบื้องหลังชื่อ

“หนุ่มน้อยรอเปย์” คนนี้... ความหวังเล็ก ๆ ผุดขึ้นมาในใจ บางที ยอดโดเนทจำนวนมากนี้ อาจจะช่วยให้เธอหายใจคล่องขึ้นได้บ้างในสถานการณ์ที่กำลังตึงเครียดนี้

“น้องเนย ลองดูยอดโดเนททั้งหมดวันนี้ให้พี่หน่อยได้ไหมจ๊ะ” พริมาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงความหวัง

น้องเนยพยักหน้า

“ได้ค่ะพี่พริมา เดี๋ยวหนูเช็คให้เลยนะคะ”

ขณะที่น้องเนยก้มหน้าเช็คยอดเงิน พริมายืนนิ่ง มองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ที่เพิ่งปิดไลฟ์ไป ความรู้สึกขอบคุณ ‘หนุ่มน้อยรอเปย์’ ท่วมท้นอยู่ในใจ เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่การสนับสนุนอย่างไม่คาดฝันนี้ เหมือนแสงสว่างเล็ก ๆ ที่ปลายอุโมงค์มืดมิด