로그인공유
บทที่ 143
관련 챕터
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 144
"คุณเอาแต่ดุฉันทั้งวันเลย ฮือๆ…ฉันแต่งหน้าแล้วมันทำไมเหรอ ฉันทาลิปสติกแล้วมันทำไม ฉือเจียวแต่งหน้าทาลิปสติกทุกวันคุณก็ไม่เห็นไปดุเธอฮือๆ…ถ้าเป็นเธอที่ถูกจับตัวไป คุณคงรีบเข้าไปกอดปลอบเธอแล้วเรียกเธอว่าที่รักฮือๆ…แต่กับฉัน คุณเกลียดฉัน คุณอาศัยอะไรมาเกลียดฉันขนาดนี้ฮือๆ…"ฉือหว่านร้องไห้อย่างหนัก ไหล่เล็กๆ ของเธอสั่นสะท้าน ดวงตาแดงก่ำ จมูกก็แดงเหมือนกัน ราวกับทำขึ้นจากน้ำ หยดน้ำตาใสร่วงลงมาเป็นสายฮั่วซือหานหน้าถอดสี เขารีบคุกเข่าข้างหนึ่งทันที "ฉือหว่าน อย่าร้องไห้"ในความทรงจำของเขา เธอร้องไห้น้อยครั้งมากเขาเคยเห็นเธอร้องไห้แค่ครั้งเดียว นั่นคือตอนที่เธอฝัน เธอร้องไห้และเรียกหาแม่ไม่ให้จากไป นี่เป็นครั้งที่สอง และเป็นเพราะเขาทำให้เธอร้องไห้ เขาทนเห็นน้ำตาของเธอไม่ได้ ฮั่วซือหานยื่นมือออกไปเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ “ฉือเจียวแต่งหน้า ทาลิปสติก แต่เธอไม่เหมือนกับฉือเจียว…” เธอขาวเนียนราวกับนางฟ้ามาแต่กำเนิด ยิ่งแต่งหน้าก็ยิ่งสวยสะดุดตาดึงดูดผู้ชาย โดยเฉพาะเมื่อเธอทาลิปสติกจนริมฝีปากเล็กๆ ของเธอเป็นสีแดงสด มันก็ราวกับลูกพีชสุกฉ่ำที่ทำให้คนอยากกัด ฉือเจียวแต่งหน้าทาลิปสติ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 145
ร่างสูงของฮั่วซือหานยืนอยู่ริมหน้าต่างกระจกสูงโปร่ง ดวงตาคู่นั้นเย็นชาราวกับหมึกดำที่สาดกระจาย ทั้งเฉยเมยและอันตราย “เรื่องนี้คิดว่าแค่พูดขอโทษคำเดียวแล้วจะจบได้เหรอ พวกคุณกลับไปเถอะ”จงลี่ฮว๋าร้อนใจจนหยาดน้ำตาไหลอาบแก้ม เธออ้อนวอนว่า “ซือหาน ถือว่าอาสะใภ้โจวขอร้องเธอ ตอนที่เธอยังเด็ก อาโจวและอาสะใภ้โจวก็เคยอุ้มเธอมาก่อน ตระกูลโจวของเรามีลูกชายแค่คนเดียว เธอปล่อยเจิ้นอวี่ไปเถอะนะ ต่อไปเราจะสั่งสอนเขาให้ดีแน่นอน”แต่ฮั่วซือหานยังคงเฉยเมย น้ำเสียงของเขาขณะออกคำสั่งเย็นชามาก “เลขาจ้าว ส่งแขก”เลขาจ้าวรีบทำท่าทาง "เชิญ" ทันที และกล่าวว่า "ประธานโจว คุณนายโจว เชิญทางนี้ครับ"โจวต๋าหน้าถอดสี “ฮั่วซือหาน เธอจะใจดำขนาดนี้จริงๆ เหรอ เพราะนังฉือหว่านคนนั้น? ฉันสืบมาแล้ว ผู้หญิงนั่นก็แค่เด็กบ้านนอกที่เรียนห่วยแตกคนหนึ่ง เธอมีค่าขนาดนั้นเลย? นายจะยอมฉีกหน้าตระกูลฮั่วกับตระกูลโจวของเรา ทำให้สองตระกูลต้องผิดใจกัน เพียงเพราะผู้หญิงคนเดียวจริงๆ?”ฮั่วซือหานไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม เพียงแค่เหลือบตามองเลขาจ้าวเลขาจ้าว "ประธานโจว คุณนายโจว พวกคุณจะเดินออกไปเอง หรือให้ผมสั่งคนมาพาคุณออกไป?"โจวต๋าโก
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 146
จงลี่ฮว๋ารีบพูดขึ้นทันที “วันนี้ลูกชายของฉันจับตัวฉือหว่านไป ประธานฮั่วรีบไปช่วยฉือหว่านไว้ แล้วจับลูกชายของฉันไป ตอนนี้ประธานฮั่วตั้งใจจะไม่ปล่อยตัวเขา เพื่อเป็นการแก้แค้นให้ฉือหว่าน”อะไรนะ?สีหน้าของฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที ไม่แปลกใจเลยที่วันนี้ตอนบรรยายที่เทพ C ฮั่วซือหานถึงได้ออกไปกะทันหันที่แท้เขาไปช่วยฉือหว่าน!นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้ว?ครั้งก่อนฉือหว่านถูกหวังกังจับตัวไป เขาก็เป็นคนไปช่วยไว้เขายังจับโจวเจิ้นอวี่เพื่อฉือหว่านอีกหรือ?ตระกูลฮั่วกับตระกูลโจวมีความสัมพันธ์กันอยู่ ฉือหว่านเพียงคนเดียวจะคุ้มค่ากับการทำขนาดนี้หรือ?ฉือเจียวกำหมัดแน่นทันทีโจวต๋ามองฉือเจียว “คุณหนูฉือ ทุกคนรู้ว่าคุณเป็นที่รักของประธานฮั่ว คำพูดของพวกเราเป็นร้อยพันก็สู้คำพูดของคุณเพียงคำเดียวไม่ได้ ขอแค่คุณเอ่ยปากกับประธานฮั่ว ประธานฮั่วต้องยอมปล่อยลูกชายของฉันแน่นอน”พอได้ยินแบบนี้ ฉือเจียว ฉือไห่ผิง และหลี่หลันต่างก็ยิ้มออกมาฉือเจียวแสยะยิ้มที่ริมฝีปากสีแดงสด “ที่แท้ก็เป็นเรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง ได้ ฉันจะไปบอกซือหานให้เดี๋ยวนี้”“คุณหนูฉือ ขอบคุณมาก งั้นพวกเราจะรอฟังข่าวดีจากคุณ”ฉือเจ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 147
พูดจบ ฉือเจียวก็ย่างเท้าบนรองเท้าส้นสูงคริสตัลเข้าไปในห้องหนังสือฉือหว่านยืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิมเพียงลำพังฉือหว่าน เธอช่างน่าสงสารที่ไม่มีใครรักประโยคนั้นยังคงก้องสะท้อนอยู่ในโสตประสาทของเธอฉือหว่านรู้ดีว่าฉือเจียวดูถูกเธอ ในสายตาของฉือเจียว เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด ผู้ที่แอบหมายปองแม่ของฉือเจียว แอบหมายปองฮั่วซือหานของฉือเจียว ในขณะที่เธอไม่มีอะไรเลยและไม่มีใครรัก ฉือเจียวคิดว่าเธอน่าสงสารฉือหว่านรู้สึกเหมือนหัวใจถูกเข็มแทง เจ็บปวดลึกจนถึงก้นบึ้งของหัวใจ ความรู้สึกตลกร้ายจู่โจมเธอ... แม่ของฉือเจียว ฮั่วซือหานของฉือเจียว ที่จริงแล้วทั้งหมดนั้นเคยเป็นของเธอ!ฉือหว่านมองไปยังประตูห้องหนังสือที่ปิดสนิท ฉือเจียวเข้าไปขอร้องเขา เขาจะยอมปล่อยโจวเจิ้นอวี่หรือเปล่า?ฉือเจียวบอกให้เธอไปแอบฟังที่หน้าประตู แต่ตอนนี้เธอกลับสูญเสียความกล้าเธอไม่กล้าฟังหัวใจที่เคยอบอุ่นค่อยๆ เย็นลงทีละนิด เธอไม่ควรคาดหวังอะไรจากฮั่วซือหานตั้งแต่แรกเพราะหากไม่มีความหวังก็จะไม่มีความผิดหวัง และจะไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไปสาวใช้ถือถาดน้ำแข็งเดินเข้ามา “คุณผู้หญิง คุณใช้ถุงน้ำแข็งประคบหน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 148
อ่านเอกสารต่อไม่ไหวแล้ว ฮั่วซือหานจึงลุกขึ้นและเดินไปยังห้องนอนหลักภายในห้องนอนว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ ประตูห้องน้ำปิดอยู่ ฮั่วซือหานยืนอยู่หน้าประตูแล้วเอ่ยเสียงต่ำ “ฉือหว่าน ยังอาบน้ำไม่เสร็จอีกเหรอ?” ไม่มีเสียงตอบกลับ ไม่มีใครขานรับ ฮั่วซือหานยกมือขึ้นหมายจะเคาะประตู แต่ประตูห้องน้ำกลับเปิดออกเอง ฮั่วซือหานชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะก้าวเข้าไปด้านใน อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่กลับว่างเปล่าไร้เงาของฉือหว่าน เธอไปไหนแล้ว? ฮั่วซือหานเดินออกมา ขณะนั้นเองสาวใช้ก็เดินเข้ามา “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิงออกไปแล้วค่ะ” เธอไปแล้ว? เธอจากไปเงียบๆ แบบนี้เลย? สายตาของฮั่วซือหานเหลือบไปเห็นถุงน้ำแข็งที่ยังอยู่ครบ “เธอไม่ได้ประคบหน้าเหรอ?” “เปล่าค่ะ คุณผู้หญิงบอกว่าไม่ต้อง” กระดาษโน้ตแผ่นหนึ่งถูกกดทับไว้บนโต๊ะข้างเตียง ฮั่วซือหานใช้ปลายนิ้วเรียวยาวหยิบขึ้นมา บนกระดาษมีเพียงข้อความสั้นๆ ที่เรียบง่ายจนไม่อาจเรียกว่าง่ายกว่านี้ได้อีก—ขอบคุณเธอจากไปโดยไม่เอ่ยคำใด ทิ้งไว้เพียงคำว่า “ขอบคุณ” สองคำนี้ให้เขา ฮั่วซือหานยืนเท้าเอว ขำออกมาทั้งที่โกรธจัด สาวใช้ถอยออกไปแล้ว บรรยากาศภายในห
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 149
หอพักหญิง "ซี๊ด...เจ็บจัง...ฮวนเอ่อร์เบามือหน่อย..." ฉือหว่านกลับมาที่หอพักหญิงจากวิลล่าซีย่วนแล้ว เยี่ยฮวนเอ่อร์กำลังใช้ถุงน้ำแข็งประคบหน้าของเธอ พอเห็นฉือหว่านร้องด้วยความเจ็บ เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็สบถออกมา "โจวเจิ้นอวี่ไอ้เดรัจฉาน! กล้าทำรุนแรงกับเธอแบบนี้ได้ยังไง! แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหน?! หว่านหว่าน ทำไมเธอกลับมาคนเดียว?" ตอนที่เยี่ยฮวนเอ่อร์เปิดประตู แล้วเห็นฉือหว่านเดินกลับมาพร้อมรอยฝ่ามือแดงบวมบนใบหน้า บนแขนและขาของฉือหว่านก็เต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงจากการบีบเค้น บ่งบอกชัดว่าเธอถูกทำร้ายมา ดึกขนาดนี้ ฉือหว่านที่เต็มไปด้วยบาดแผลกลับมาคนเดียว เยี่ยฮวนเอ่อร์เจ็บปวดแทนเธอเหลือเกิน ตอนนี้โจวเจิ้นอวี่อยู่ที่ไหนน่ะเหรอ? เมื่อสักครู่นี้ฉือเจียวไปหาฮั่วซือหาน ตอนนี้โจวเจิ้นอวี่ก็คงถูกปล่อยตัวแล้ว ฉือหว่านขนตาสั่นระริก ก่อนจะยื่นมือออกไปกอดร่างอบอุ่นของเยี่ยฮวนเอ่อร์ "ฮวนเอ่อร์ ฉันเจ็บหน้า ไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น" "โอเคๆ ฉันไม่ถามแล้ว...มาเถอะ มาดูกันว่ามีตรงไหนที่เจ็บอีก ทายาเยอะๆ พรุ่งนี้หวานหว่านคนสวยก็จะกลับมาเหมือนเดิมแล้ว..." แสงไฟสีเหลืองนวลสาดส่อง หอพักหญิงอบอ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 150
ฉือหว่านหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดหารายชื่อหมายเลขของฮั่วซือหาน แต่เธอกลับลังเลอยู่นานและไม่กดโทรออกเขาทำให้เธอประหลาดใจจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉือเจียวเป็นคนโปรดของเขาเหรอ ทำไมเขาถึงปฏิเสธฉือเจียวได้ลง? เมื่อคืนเธอจากมาโดยไม่เอ่ยคำลา แถมยังไม่ได้กล่าวขอบคุณเขาต่อหน้า กระดาษโน้ตที่เธอวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง เขาได้เห็นหรือเปล่านะ? "หวานหว่าน มัวเหม่ออะไรอยู่ รีบโทรหาประธานฮั่วสิ คราวนี้ประธานฮั่วช่วยเธอเอาคืนแล้วนะ!" เยี่ยฮวนเอ่อร์เร่งเร้า ฉือหว่านจึงกดโทรออก เสียงเรียกเข้าดังขึ้นหนึ่งรอบ ก่อนที่ปลายสายจะกดรับอย่างไม่รีบร้อน เขารับสาย แต่กลับไม่พูดอะไร ปลายสายเงียบสนิทฉือหว่านกำโทรศัพท์แน่น ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี ขณะนี้เอง เสียงทุ้มต่ำที่มีเสน่ห์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้น “ถ้าไม่พูด ฉันจะวางสายแล้ว” เขากำลังจะวางสายไป ยังคงนิสัยเอาแต่ใจและแข็งกร้าวเหมือนเดิม "ประธานฮั่ว เดี๋ยวก่อน!" ฉือหว่านรีบพูด “เมื่อกี้ประธานโจวกับคุณนายโจวมาหาฉันที่มหาวิทยาลัย คุณปล่อยตัวเขาเถอะ” "ได้" เขาตอบมาแค่คำเดียว ขนตายาวของฉือหว่านกระพือเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงแผ่ว “ประธานฮั่ว ขอบค
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 151
ฉือหว่านไม่อยู่ กลับกลายเป็นว่าทำให้ฉือถังโดดเด่นขึ้นมา ฉือถังเซ็นชื่อให้กลุ่มนักศึกษา ก่อนจะเดินเข้ามาหาฉือหว่านอย่างอารมณ์ดี “ฉือหว่าน ได้ยินว่าเธอถูกคุณชายโจวจับตัวไป ทำไมเธอถึงชอบหาเรื่องเดือดร้อนตลอด ทำให้ตระกูลฉืออับอายจริงๆ!” เกิดเรื่องขึ้นกับเธอ แต่ทั้งตระกูลฉือกลับมีแต่คำตำหนิและกล่าวโทษ ไม่มีใครเป็นห่วงเธอเลย ฉือหว่านไม่ได้โกรธสักนิด แต่กลับรู้สึกชิน เธอกะพริบตาพลางยิ้มขี้เล่น “ฉันทำให้ตระกูลฉืออับอายไม่เป็นไรหรอก ยังไงตระกูลฉือก็มีเธออยู่แล้ว” คำพูดนี้แทงใจฉือถังเข้าเต็มๆ เธอยกริมฝีปากแดงสดขึ้นอย่างภาคภูมิ “เธอก็รู้แล้วสินะว่าผลงานวิชาการของฉันถูกพิพิธภัณฑ์แพทยศาสตร์เลือกให้จัดแสดง พรุ่งนี้จะถูกนำไปโชว์ที่ตู้กระจกของพิพิธภัณฑ์! ตระกูลฉือของเราฮือฮากันไปหมด พรุ่งนี้คุณย่ากับพ่อแม่ของฉันจะไปพิพิธภัณฑ์ด้วย เพื่อเป็นสักขีพยานในช่วงเวลาสุดรุ่งโรจน์ของฉัน” คุณนายใหญ่ฉือถึงกับออกหน้าด้วยตัวเอง ฉือถังคือหลานสาวที่เธอภาคภูมิใจที่สุด ไม่เพียงแต่เป็นแสงแห่งมหาวิทยาลัย C แต่ยังเป็นแสงแห่งตระกูลฉือด้วย พรุ่งนี้เธอจะนำครอบครัวทั้งสามสายไปเป็นสักขีพยานในเกียรติยศของฉือถัง
최신 챕터
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 384
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 383
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 382
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 381
เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มมุมปาก “หนูเกรงว่าจะรบกวนคุณน้า ก็เลยไปหาเฉินจิ้นที่โรงเรียนค่ะ”แม่เฉินยิ้มอย่างมีความสุขขณะนั้นหัวหน้าหลิวก็เดินเข้ามา เย่ฮวนเอ่อร์จึงเดินออกไปในห้องทำงานของหัวหน้า หัวหน้าหลิวยื่นผลตรวจให้เย่ฮวนเอ่อร์ “คุณหนูหลิน ผลการตรวจของคนไข้ออกแล้วครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ถาม “ผลเป็นยังไงบ้างคะ?”หัวหน้าหลิวส่ายหน้า “เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้วครับ”อะไรนะ?เย่ฮวนเอ่อร์อึ้ง “มะเร็งระยะสุดท้าย? คุณหมอคงไม่ได้เช็คพลาดใช่ไหมคะ สุขภาพของแม่เฉินแข็งแรงมาโดยตลอดเลยนะ”“ไม่ผิดแน่นอนครับ คนไข้น่าจะเป็นมะเร็งมาตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอรู้อยู่แก่ใจแต่ไม่ได้รับการรักษาและไม่ได้บอกใคร ตอนนี้เซลล์มะเร็งแพร่กระจายไปถึงหัวใจและสมองแล้ว คนไข้คงเหลือเวลาอีกประมาณสองเดือนครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ทันที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแม่เฉินจะเหลือเวลาอีกเพียงสองเดือนทำไมถึงไม่บอก ทำไมถึงไม่ยอมรักษา?เฉินจิ้นกับเฉินเหมียวเหมี่ยวยังไม่รู้เรื่องนี้เลย…………ในห้องพักคนไข้ เพื่อนบ้านน้าหวังกับเฉินเหมียวเหมี่ยวอยู่เป็นเพื่อนแม่เฉิน เฉินเหมียวเหมี่ยวเทน้ำอุ่นใส่แก้ว “แม่ ดื่มน้ำค่ะ”
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 380
เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะวิ่งตามเฉินจิ้นไปแต่จ้าวอี้คว้าข้อมือเธอไว้ทันที “เธอจะวิ่งตามเขาไปทำไม ห้ามไป!”เย่ฮวนเอ่อร์สะบัดมือเขาออกอย่างแรง “ทะเลยังไม่กว้างเท่าความสาระแนของนายเลย!”เธอรีบวิ่งตามเฉินจิ้นไปจ้าวอี้กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…………เย่ฮวนเอ่อร์ตามเฉินจิ้นมาถึงโรงพยาบาลเล็กแห่งหนึ่ง แม่เฉินนอนอยู่บนเตียงคนไข้สีขาว ยังไม่ฟื้นเฉินเหมียวเหมี่ยวยืนร้องไห้ไม่หยุด ใบหน้าซีดขาวด้วยความตกใจ ข้างกายมีคุณป้าข้างบ้านคอยปลอบเฉินจิ้นรีบเดินเข้าไป “เหมียวเหมี่ยว!”“พี่!” เฉินเหมียวเหมี่ยวตัวผอมบาง โผเข้ากอดเฉินจิ้นทันที น้ำตาไหลไม่หยุด “พี่ รีบไปดูแม่หน่อย แม่ไม่ตื่นเลย ฮือๆ”เฉินจิ้นปลอบน้องสาวอยู่สองสามคำ จากนั้นมองไปยังแม่บนเตียง “แม่!”แม่เฉินไม่มีปฏิกิริยาคุณป้าข้างบ้านพูดขึ้น “เฉินจิ้น พวกเธอรีบพาแม่ไปโรงพยาบาลใหญ่นะ หมอที่นี่เพิ่งมาตรวจ บอกว่าต้องรีบไปตรวจที่โรงพยาบาลใหญ่ ห้ามช้า แต่ตอนนี้เตียงในโรงพยาบาลใหญ่ก็หายาก แถมยังไม่รู้ว่าคุณหมอคนไหนเก่งด้วย แบบนี้จะทำยังไงดีละลูก”คุณป้าถอนหายใจ เธอรู้ว่าพ่อเฉินจิ้นเสียไปนานแล้ว ตอนนี้เฉินจิ้นต้องดูแลทั้งแม่และน้องสาวเคราะห์ซ้ำกร
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 379
เย่ฮวนเอ่อร์เดินมาอยู่ข้างๆ เฉินจิ้น พยายามจะหยุดเกมบ้าๆ นี้ “เฉินจิ้น นายไม่ต้องเล่นเกมของจ้าวอี้นะ มันอันตรายต่อร่างกายมาก ถ้านายต้องการเงินจริงๆ ฉันสามารถ…”เฉินจิ้นหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์แวบนึง เย่ฮวนเอ่อร์ก็รีบเงียบลงทันทีเธอไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น เธอแค่ไม่อยากให้เขาทำร้ายร่างกายตัวเองเฉินจิ้นหันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “เริ่มได้เลยครับ”หัวหน้าคุมงานยกถุงปูนทีละถุงขึ้นวางบนไหล่ของเฉินจิ้น ไม่นานก็ครบแปดถุงหัวหน้าคุมงานเพิ่มถุงที่เก้า กับถุงที่สิบขึ้นมาอีกจ้าวอี้ดูอย่างเมามัน เขาตบมือแล้วร้อง “โอ้โฮ เฉินจิ้น นึกไม่ถึงว่านายจะทุ่มขนาดนี้เพื่อเงิน หนึ่งพัน สองพัน”จ้าวอี้โยนเงินสองพันบาทลงพื้นหัวหน้าคุมงานวางถุงที่สิบเอ็ด และถุงที่สิบสอง“สามพัน สี่พัน”จ้าวอี้ยังคงโยนเงินลงบนพื้นถุงปูนสิบสองถุงเพิ่มขึ้นบนไหล่ของเฉินจิ้น ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ แต่เหงื่อที่หน้าผากหยดลง “แปะ แปะ” เปียกไปทั่วชุดทำงานเย่ฮวนเอ่อร์อยากจะห้าม แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ดูจะผิดไปหมด ได้แต่ยืนดูด้วยสายตากังวลหัวหน้าคุมงานทนไม่ไหว “เฉินจิ้น ถ้านายไม่ไหวแล้วก็บอกนะ”เฉินจิ้นไม่พูดอะไรหัวหน้าคุมง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 378
จ้าวอี้กำหมัดแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอโดนเฉินจิ้นเล่นของใส่รึเปล่า?”“งั้นก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้เท้าเอว หัวเราะอย่างโมโห “ได้ งั้นเรื่องของฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้ฉันจะไปหาเฉินจิ้น”จ้าวอี้หมุนตัวแล้วเดินไปทางเฉินจิ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบยื่นมือไปดึงจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายจะทำอะไร? ที่นี่คือสถานที่ทำงานของคนอื่น นายมีสิทธิ์อะไรไปก่อกวนเขา?”ขณะนั้นหัวหน้าคุมงานของไซต์รีบวิ่งมาหอบหายใจ พยักหน้าคำนับต่อหน้าจ้าวอี้ “คุณชายจ้าว ท่านมาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่สกปรกมาก เดี๋ยวจะเปื้อนเสื้อผ้าท่าน วันนี้คุณชายมาสำรวจงานเหรอครับ?”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจ้าวอี้หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ ยิ้มมุมปาก “จริงสิ ลืมบอกเธอไป ตึกตรงนี้เป็นโครงการของบ้านฉัน เป็นไซต์งานของบ้านฉัน ฉันมาดูงานมันผิดตรงไหนล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์เกือบลืมไปว่าตระกูลจ้าวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่นี่เป็นโครงการหนึ่งของพวกเขาเฉินจิ้นดันบังเอิญมาทำงานที่พื้นที่ของตระกูลจ้าวพอดีจ้าวอี้หันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “ได้ยินว่าที่นี่มีคนชื่อเฉินจิ้นเหรอ?”หัวหน้าคุมงาน “ใช่ครับ”“เรียกเขามาหน่อยสิ”หัวหน้าคุมงานตะโกนเสียง
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 377
ได้ยินคำพูดนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็หยุดดิ้น เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับของรถเฟอร์รารีแต่โดยดีจ้าวอี้กลับมานั่งที่เบาะคนขับ สีหน้าเย็นชา “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอสนใจเฉินจิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”ตอนแรกไม่ยอมขึ้นรถเขา แต่พอเพื่อเฉินจิ้นกลับยอมขึ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายรู้ไหมว่านายตอนนี้มันแปลกมาก?”จ้าวอี้อึ้ง“ฉันก็ยกฮั่วเสวียนให้นายไปแล้ว ตอนนี้แฟนนายคือฮั่วเสวียนเธอหน้าอกใหญ่ เอวเล็ก เป็นนักเต้นบัลเล่ต์ นายก็ชอบผู้หญิงสไตล์นั้นไม่ใช่เหรอ นายควรจะติดอยู่กับเธอสิทำไมนายยังต้องตามวุ่นวายกับฉันอีก?”จ้าวอี้กำพวงมาลัยแน่น “ฉัน……”“จ้าวอี้ อย่าบอกฉันนะว่านายหลงรักฉันเข้าแล้ว”เห็นสายตาเย่ฮวนเอ่อร์ที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก จ้าวอี้ก็โกรธจนพูดไม่ออก เขาหัวเราะเยาะ “หลินเสี่ยวเยา อย่ามโนไปเองนักเลยฉันจะไปหลงรักเธอได้ยังไง?”“งั้นก็ดี”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ต้องการความรักของเขาเลย ความรักที่มาช้า มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าหญ้า!จ้าวอี้รู้สึกว่าตัวเองแค่มีความรู้สึกอยากครอบครอง เพราะตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเขาแต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจไปชอบเฉินจิ้นแทน ยิ่งเฉินจิ้นเป็นศัตรูของเขาด้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 376
เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วเสวียน “……”ตอนนั้นเอง จ้าวอี้ก็เดินก้าวเข้ามาขวางทางเย่ฮวนเอ่อร์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว”จ้าวอี้ยังไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอจะไปชอบเฉินจิ้นคนนั้นได้ยังไง? เธอต้องแกล้งทำเพื่อยั่วฉันใช่ไหม เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็ใช้มารยาหญิงเพื่อดึงความสนใจฉันเหมือนกัน!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหมดคำจะพูด “จ้าวอี้ ฟังให้ดีนะ ฉันกับนายจบกันไปนานแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังเด็กฉันยอมรับว่านายใช้ฉันแล้วไปมีคนอื่นแต่เอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ได้รักนายแบบชายหญิงเลยด้วยซ้ำตอนนี้คนที่ฉันชอบคือเฉินจิ้น!”จ้าวอี้ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวเยาที่เคยวิ่งตามเขาจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอรู้ไหมว่าเฉินจิ้นเป็นคนยังไง? เขาเกิดมาต่ำต้อย คบกับเธอ เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?หรือว่าเธอจะต้องเลี้ยงเขาเอง?”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “จ้าวอี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเอาความเหนือกว่ามาจากไหน ก็แค่นายเกิดมาดีกว่าเฉินจิ้น บอกให้นะฉันก็แค่ชอบเขา ฉันอยากทำอะไรก็เรื่องของฉัน!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอ!” จ้าวอี้หน้าเขียวด้วยความโกรธ“จ้าวอ
