Share

บทที่ 18

Author: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
ไม่รู้ว่าฉือหว่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่

ตอนนี้เธอยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ ด้วยดวงตาใสกระจ่างที่เปี่ยมด้วยความเยือกเย็น มองความตื่นตระหนกและท่าทีอันเลอะเทอะของหลี่หลัน

หลี่หลันชะงักนิ่งไป หวังสือรีบวิ่งมาที่ฉือหว่าน เปลี่ยนท่าทีเป็นนอบน้อมและพูดด้วยรอยยิ้มประจบประแจง "คุณฉือครับ"

ฉือหว่านหยิบปากกาขึ้นมา จากนั้นโยนมันออกไปในสระน้ำด้านนอกอย่างไม่ลังเล "หัวหน้าแผนกหวัง ปากกาฉันตกน้ำน่ะ"

หวังสือรีบตอบ "คุณฉือ ผมจะไปหาให้เดี๋ยวนี้ครับ"

เขาวิ่งออกไปทันที โดยไม่สนใจว่าน้ำในสระจะเย็นแค่ไหนในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วง หวังสือกระโจนลงไปในสระน้ำ

หลี่หลันเดินเข้ามาด้วยความตกใจ เธอมองฉากตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

หวังสือโผล่ขึ้นมาจากสระน้ำ ตัวเปียกโชกทั้งตัว พร้อมกับยกปากกาขึ้นเหนือหัวราวกับเป็นของล้ำค่า เขามองฉือหว่านด้วยสายตาประจบ "คุณฉือ ผมเจอปากกาแล้วครับ"

หลี่หลันมองฉือหว่านราวกับเธอเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาด

ฉือหว่านยิ้มบาง "ทำไม คุณจำฉันไม่ได้แล้วเหรอ?"

หลี่หลันถึงกับพูดไม่ออก เธอไม่เข้าใจว่าฉือหว่านทำอะไรกับหวังสือ แต่ตอนนี้เขาดูเหมือนถูกเธอฝึกจนเหมือนสุนัขเชื่องตัวหนึ่ง

ฉือหว่านพูดด้วยน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (8)
goodnovel comment avatar
ครูฟาร์ กศน.ตำบล คอลอฯ
ลุ้นไม่ไหวแล้ว​ เบื่อ........
goodnovel comment avatar
หวานน้อย วีนนร้อยเปอร์เซ็นต์
เธอทำให้ฉันลงแดง...
goodnovel comment avatar
adisara suwannarak
สนุกมากๆ น่าติดตาม อยากให้มีตอนให้อ่ายฟรีเยอะๆค่ะ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 666

    ฮั่วซือหานถึงกับรู้สึกขนลุกซู่ ฉือหว่านก็เหมือนกับดอกฝิ่น แตะต้องแล้วจะเสพติด ความรู้สึกที่ไม่อาจหักห้ามใจได้มันร้อนแรงจนเลือดลมพลุ่งพล่าน ทำเอาเขาแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ฮั่วซือหานซุกใบหน้าอันหล่อเหลาไว้ในเส้นผมยาวของเธอ เสียงทุ้มแหบพร่าพูดว่า “ร้องทำไม?”ฮั่วซือหานหายใจหอบถี่ขนตายาวของฉือหว่านสั่นระริกไม่หยุด ใบหน้าสะสวยของเธอแดงระเรื่อด้วยสีแดงน่าหลงใหล “ฮั่วซือหาน ปล่อยฉัน!”ฮั่วซือหานจูบเส้นผมยาวของเธอ “แต่ร่างกายเธอไม่ได้พูดแบบนั้นนะ ฉือหว่าน เทียบกับปากของเธอแล้ว ร่างกายเธอซื่อตรงกว่าตั้งเยอะ!”ฉือหว่านรู้สึกว่าตอนนี้เรื่องทุกอย่างมันไม่อยู่ในการควบคุมของเธออีกแล้ว เธอพยายามจะผลักฮั่วซือหานออก “ฮั่วซือหาน!”ฮั่วซือหานอ้าปากกัดติ่งหูขาวเนียนของเธอเบาๆ “ยังไม่เคยนอนกับเซียวอี้เลยเหรอ?”ดวงตาของฉือหว่านหดแคบทันที อยากจะเอามือไปปิดปากเขาฮั่วซือหาน “เขาทำให้เธอพอใจบนเตียงไม่ได้ใช่ไหม? ฉันรู้สึกว่าเธอยังไม่ได้รับการเติมเต็มเลยนะ”ไอ้บ้าคนนี้!ฉือหว่านถลึงตาใส่เขา “ประธานฮั่ว กรุณาให้เกียรติด้วย!”ขณะนั้นเอง เสียงเรียกเข้ามือถือก็ดังขึ้น เป็นสายโทรเข้า“มือถือฉันดังแล้ว! ป

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 665

    ฮั่วซือหานโน้มหน้าเข้ามา ใบหน้าคมเข้มของเขาใกล้ฉือหว่านมากขึ้นทุกที มือยังโอบรอบเอวเธอแน่น เขากดเสียงต่ำถาม “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”สามปีแล้วที่ฉือหว่านและฮั่วซือหานห่างกัน ฉือหว่านรู้สึกถึงกลิ่นหอมสะอาดและความอบอุ่นของร่างกายเขา ความรู้สึกที่คุ้นเคยผุดขึ้นในใจเธออย่างห้ามไม่อยู่ไม่นานเธอก็รีบตั้งสติ ใช้มือยันอกเขา “ประธานฮั่ว ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ”แต่เขายังไม่ยอมปล่อย ซ้ำยังกอดแน่นกว่าเดิม “เมื่อกี้กำลังคิดอะไรอยู่?”ฉือหว่าน “ฉันไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น”“ไม่จริง เธอคิด ฉือหว่าน เธอกำลังคิดถึงฉัน”ฉือหว่าน เธอกำลังคิดถึงฉัน!ฉือหว่านรู้สึกไม่สบายใจ ร่างกายทั้งสองแนบชิดกันจนสัมผัสได้ถึงความใกล้ชิด เธอพยายามผลักเขาออก “ประธานฮั่ว กรุณาปล่อยด้วยค่ะ”“ถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ?”ตอนนี้ทั้งสองตัวแนบชิดติดกัน ร่างสูงตรงของชายหนุ่ม และร่างอ่อนนุ่มของหญิงสาวที่แนบชิดกัน ทำให้บรรยากาศดูคลุมเครือ ฉือหว่านเริ่มขัดขืน “ประธานฮั่ว ปล่อยค่ะ!”“ถ้าไม่ปล่อยล่ะ?”เขาไม่ยอมปล่อยฉือหว่านเริ่มรู้สึกคิดผิดที่มาบริษัทกับเขาฉือหว่านเริ่มดิ้น และขมวดคิ้วมองเขา “ประธานฮั่ว ให้เกียรติกันด้วยค่ะ ถ้าคุณยังไม

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 664

    ฮั่วซือหานเอื้อมมือมากดเบาๆ ที่ไหล่หอมของฉือหว่าน “ฉือหว่าน ฉันเข้าใจ…”“คุณไม่เข้าใจเลย ฮั่วซือหาน ฉันว่าคุณไม่ได้ตั้งใจช่วยฉันจริงๆ ด้วยซ้ำ!”ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว “ฉือหว่าน ทำไมคุณถึงสงสัยผมแบบนี้ หรือเพราะเป่าเอ่อร์ไม่ใช่ลูกของผม? ถ้าคุณคิดแบบนั้นก็ดูถูกผมเกินไปแล้ว ผมไม่มีวันเพิกเฉยต่อเป่าเอ่อร์เพียงเพราะเธอไม่ใช่ลูกผม ผมเองก็ชอบเป่าเอ่อร์มาก”ฉือหว่านรู้ตัวว่าเธอกำลังใจร้อนเกินไป เป่าเอ่อร์ถูกจับตัวไป ในฐานะแม่ เธอใจสั่นจนควบคุมตัวเองไม่ได้เธอจะสงสัยฮั่วซือหานได้ยังไงกัน? เพราะคุณหญิงฮั่วเองก็ถูกจับไปด้วยตอนนี้ทำได้เพียงรอ แม้ทุกวินาทีที่ผ่านไปจะทรมานเหลือเกิน“ท่านประธานฮั่ว ขอโทษค่ะ ฉันแค่ร้อนใจเกินไป”ฮั่วซือหาน “ไม่เป็นไร”ทันใดนั้นฮั่วซือหานก็เงยหน้าขึ้น เห็นร่างที่คุ้นเคยคนหนึ่ง เซียวอี้เซียวอี้มาถึงแล้วฮั่วซือหานรีบพูด “ฉือหว่าน ที่นี่คือเมืองตี้ตู คนที่จะช่วยคุณได้มีแค่ผม ผมจะช่วยเป่าเอ่อร์กับแม่ผมกลับมาให้ได้ ตอนนี้คุณกลับไปกับผมก่อน”ฉือหว่าน “กลับไป? ไปไหน?”ฮั่วซือหาน “ไปบ้านพักของผม”ฉือหว่านรู้สึกสะท้านในใจ “ฉันไม่ไป”ฮั่วซือหาน “ทำไม? กลัวว่าผมจะกินค

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 663

    ฮั่วซือหานดูหมายเลขสายเข้า เป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักเลขาจ้าวพูดขึ้น “ท่านประธาน เบอร์นี้ไม่เคยเห็นมาก่อน ใครโทรมาครับ?”ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว เขาเองก็ไม่รู้ แต่ก็ยกโทรศัพท์ขึ้นกดรับสายไม่นานก็มีเสียงหวานใสคุ้นหูดังมาจากปลายสาย “สวัสดีค่ะ ท่านประธานฮั่ว ฉันเอง ฉือหว่าน”เป็นฉือหว่าน?!ฮั่วซือหานนิ่งงัน ไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะเป็นฝ่ายโทรหาเขาก่อนตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอเปลี่ยนเบอร์ใหม่หมดแล้วคนที่เขาคิดว่าออกเดินทางไปเรียบร้อย กลับโทรมาแบบนี้ ทำให้เขาดีใจจนเกินบรรยายเขากำโทรศัพท์แน่น พูดด้วยความตื่นเต้น “ฉือหว่าน เธอออกเดินทางไปแล้วหรือยัง?”“ท่านประธานฮั่ว เดิมทีฉันตั้งใจจะออกเดินทางแล้วค่ะ แต่เกิดเรื่องขึ้นก่อน เป่าเอ่อร์กับคุณหญิงฮั่วถูกจับตัวไป!”เป่าเอ่อร์กับคุณหญิงฮั่วถูกจับตัวไป!ฮั่วซือหานพรวดขึ้นยืนทันที ตะโกนเสียงเข้ม “ว่าไงนะ! ใครกล้าจับเป่าเอ่อร์กับแม่ฉันไป?!”ฉือหว่านรีบเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง ฮั่วซือหานตอบทันที “เธอรอฉันอยู่ที่สนามบิน เดี๋ยวฉันไปหาเดี๋ยวนี้!”เลขาจ้าวถามเสียงร้อนรน “ท่านประธาน เป่าเอ่อร์กับคุณนายเกิดเรื่องเหรอครับ?”ดวงตาฮั่วซือหานมืดครึ้ม

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 662

    ลั่วเป่าเอ่อร์ถูกกระชากตัวออกไป ชายชุดดำสองคนอุ้มเธอไว้แล้วเดินจากไปลั่วเป่าเอ่อร์ร้องเสียงหลง “คุณย่า ช่วยหนูด้วย”คุณหญิงฮั่วใช้สองมือยันล้อรถเข็นไว้ “ปล่อยเป่าเอ่อร์เดี๋ยวนี้!”เธอลุกขึ้นจากรถเข็นทันที วิ่งเข้าไปหาชายชุดดำเพื่อแย่งตัวลั่วเป่าเอ่อร์กลับมาลั่วเป่าเอ่อร์เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง มองคุณหญิงฮั่ว “คุณย่า คุณยืนได้แล้ว! คุณเดินได้แล้ว!”คุณหญิงฮั่วชะงักนิดหนึ่ง พอรู้ตัวก็ยิ่งตกใจ เพราะในจังหวะคับขันนั้น เธอกลับลุกขึ้นยืนและเดินได้ ขาของเธอหายดีแล้ว เธอกลับมาเป็นคนปกติอีกครั้งชายชุดดำสองคนตะคอก “ยายแก่ อยากตายเองใช่ไหม ได้ งั้นก็ไปพร้อมกันเลย!”ชายชุดดำจับคุณหญิงฮั่วไว้ แล้วลากเธอกับลั่วเป่าเอ่อร์ขึ้นรถตู้สีดำ จากนั้นรถก็เร่งเครื่องออกไปอย่างรวดเร็วในตอนนั้นเอง ฉือหว่านวิ่งออกมาจากโถงสนามบิน “เป่าเอ่อร์? เป่าเอ่อร์ อยู่ที่ไหนลูก?”เธอวิ่งพลางมองหา แล้วก็เห็นสาวใช้ของคุณหญิงฮั่วนอนอยู่บนพื้น เธอจำได้ว่าเป็นสาวใช้ที่อยู่ข้างกายคุณหญิงฮั่วฉือหว่านรีบเข้าไปหา แล้วใช้เข็มฝังรักษาสาวใช้ลืมตาขึ้น “คุณนาย! คุณฉือหว่าน คุณมาที่นี่ได้ยังไง?”ฉือหว่าน “ฉันพาเป่าเอ่อ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 661

    ลั่วเป่าเอ่อร์นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างว่าง่าย รอหม่ามี๊ มือเล็กของเธอกำลังถืออมยิ้มอยู่หนึ่งแท่งในตอนนั้นเอง ชายชุดดำสองคนก็เดินตรงเข้ามาอย่างกะทันหัน แล้วใช้มือปิดปากลั่วเป่าเอ่อร์ไว้แน่น ก่อนจะอุ้มตัวเธอไปทันทีลั่วเป่าเอ่อร์เบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก เธออยากตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ อยากเรียกหม่ามี๊ให้ดังลั่น แต่เพราะถูกปิดปากไว้ เธอจึงไม่สามารถเปล่งเสียงได้แม้แต่น้อยเพล้งอมยิ้มในมือของลั่วเป่าเอ่อร์ตกลงบนพื้นชายชุดดำสองคนนั้นรีบอุ้มลั่วเป่าเอ่อร์ออกไปทางด้านฉือหว่าน กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ “ศิษย์พี่ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”“ศิษย์น้องเล็ก ตอนฉันขับรถไปสนามบิน มีคนขับรถชนท้ายฉัน เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย อาจจะไปถึงช้า” เซียวอี้อธิบายหัวใจที่ตึงเครียดของฉือหว่านก็คลายลงทันที ที่แท้ก็แค่ถูกรถชน เธอคิดว่าเซียวอี้เกิดเหตุร้ายแรงเสียอีก“ศิษย์พี่ แค่คุณปลอดภัยก็ดีแล้ว ฉันจะเลื่อนเวลาออกเครื่องให้ คุณจัดการเรื่องของคุณให้เรียบร้อย แล้วรีบตามมานะ”“ได้เลย ศิษย์น้องเล็ก”ทั้งสองวางสาย ฉือหว่านหันกลับมา “เป่าเอ่อร์ แด๊ดดี้เซียวของหนู...”แต่คำพูดของฉือหว่านขาดหายไป เพราะเธอเห็นที่นั่งข

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status