บทที่ 258

แผ่นหลังเนียนนุ่มของฉือหว่านถูกดันแนบกับผนังกระเบื้องสีขาวเหนือศีรษะ น้ำอุ่นไหลลงมารดเธอจนเปียกชุ่มไปทั้งตัว เธอยกมือขึ้นดันอกของชายตรงหน้า “คุณทำอะไรน่ะ?”

สายน้ำไหลผ่านใบหน้าหล่อเหลาแสนสง่างามของเขา เคลื่อนตามแนวสันกรามเข้มคม

ไล่จากลูกกระเดือกเด่นชัดลงไปถึงไหปลาร้าที่เซ็กซี่ของชายหนุ่ม แล้วต่ำลงอีก…

ภาพผู้ชายกำลังอาบน้ำตรงหน้า เป็นงานศิลป์ที่ยั่วเย้าเกินจะต้าน

ทั้งตัวฉือหว่านเหมือนลุกเป็นไฟ ใจเธอเต้นระรัวเหมือนกวางน้อยตกใจจนไม่รู้จะมองไปทางไหน ตื่นตระหนกและเขินอายสุดขีด

ฮั่วซือหานกดเธอแนบกับผนัง ริมฝีปากบางยกยิ้มเจ้าเล่ห์ “อายอะไรนักหนา? บนตัวฉัน ยังมีตรงไหนที่เธอไม่เคยเห็นอีก?”

ฉือหว่านไม่คิดว่าเขาจะลากเธอเข้ามาในนี้ คืนนั้นเขาโดนวางยา จิตใจสับสน แต่ตอนนี้เขามีสติครบถ้วน

เธอยังไม่เคยอยู่กับเขาแบบนี้ในสภาพที่ต่างคนต่างมีสติมาก่อน

และยิ่งไม่เคยอาบน้ำด้วยกัน

“ฮั่วซือหาน ปล่อยฉันนะ! ฉันจะออกไป!” ฉือหว่านพยายามดิ้นหนี

แต่ฮั่วซือหานไม่คิดจะปล่อย เขายกมือขึ้นหนีบอะไรบางอย่างไว้ที่เส้นผมของเธอ

ด้านในมีกระจกบานหนึ่ง ฉือหว่านมองตาม เขาติดกิ๊บสีเหลืองอันหนึ่งไว้บนผมของเธอ

จากนั้นไม่