บทที่ 265

ฮั่วซือหาน คุณเคยชอบฉันบ้างไหม?

คำถามนี้ทำให้ฮั่วซือหานชะงักไปชั่วครู่

ชอบ

เขาเคยแอบรู้สึกกับฉือหว่านไม่เหมือนใคร

เขาเคยรู้สึกไม่อยากปล่อยเธอ

เคยรู้สึกดึงดูด

เคยอยากเป็นเจ้าของเธอ

เขาเคยชอบฉือหว่าน

แต่ความชอบแค่นั้น เมื่อเทียบกับฉือเจียวแล้ว มันไม่มีความหมายเลย

ในเมื่อวันนี้จะต้องหย่ากันแล้ว เขาก็อยากจะฟันให้ขาด ไม่เหลือเยื่อใย

เขาเปิดปากพูดออกมา “ฉือหว่าน ฉันรักฉือเจียว”

เขาบอกว่า เขารักฉือเจียว

แสงในดวงตาของฉือหว่านค่อยๆ มอดดับลง เธอไม่ควรถามคำถามนี้เลย มันเป็นคำถามที่ทำให้เธอขายหน้า และแพ้อย่างหมดรูป

แต่เธอยอมรับผลของมัน

"งั้นเราหย่ากันเถอะ"

ฮั่วซือหานเงียบไปชั่วขณะก่อนพูดขึ้น “ไปเอาทะเบียนบ้านมาเถอะ”

ฉือหว่านยิ้มบาง แล้วตบกระเป๋าตัวเองเบาๆ “ฉันเอามาแล้ว”

ตอนออกจากห้อง เธอหยิบทะเบียนบ้านออกมาจากตู้เสื้อผ้าแล้ว ตั้งแต่เห็นชื่อเขาโทรเข้ามา เธอก็รู้แล้วว่าเขาจะพูดอะไร

ฮั่วซือหานมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะสตาร์ทรถ มุ่งหน้าไปยังสำนักงานทะเบียน

…

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็นั่งอยู่ในสำนักงานเขต

เจ้าหน้าที่พยายามเกลี้ยกล่อม “ใช้เวลาเป็นร้อยปีถึงจะได้ร่วมทาง ใช้เวลาเป็นพันปีถ