ฉือเจียวเงยหน้าขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาสง่างามของใครคนหนึ่งก็ปรากฏในสายตา ฮั่วซือหานมาแล้ว!ฉือเจียวชะงักไปทันที ฮั่วซือหานมาได้ยังไง?“ซือ…ซือหาน คุณมาที่นี่ได้ยังไง?”ฮั่วซือหานมองฉือเจียวด้วยสีหน้าเย็นชา ไม่พูดอะไรฉือหว่านยกมุมปาก “ฉือเจียว ฉันโทรเรียกประธานฮั่วมาเอง”อะไรนะ?ฉือเจียวตะลึง เธอไม่คาดคิดว่า ฉือหว่านจะโทรเรียกฮั่วซือหานมาไว้ล่วงหน้าฉือหว่านเดินมาอยู่ตรงหน้าฉือเจียว ดวงตากระจ่างใสราวน้ำสะท้อนประกาย เธอยิ้มอย่างมีเลศนัย “วันนี้เธอกับฮั่วเสวียนร่วมกันจัดฉากใหญ่ขนาดนี้ แน่นอนว่าฉันต้องเรียกท่านประธานฮั่วมาดูของจริงหน่อยสิ!”“เธอรู้อยู่แก่ใจว่าจ้าวอี้เป็นคู่หมั้นของเย่ฮวนเอ่อร์ แต่ยังยุให้ฮั่วเสวียนไปยั่วจ้าวอี้ ทำร้ายจิตใจฮวนเอ่อร์ แล้วยังให้จ้าวอี้สารภาพรักฮั่วเสวียนต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน พวกเธอพากันกลับขาวเป็นดำ บิดเบือนความจริง พยายามทำให้ทุกคนเชื่อว่าเย่ฮวนเอ่อร์ไม่คู่ควรกับจ้าวอี้ แล้วให้คนอื่นด่าเธอว่าเป็นแค่ยัยขี้เหร่ ฉือเจียว เธอกับฮั่วเสวียนจิตใจต่ำช้า เห็นแก่ตัวอย่างที่สุด ถ้าไม่เรียกท่านประธานฮั่วมาดูพฤติกรรมของพวกเธอก็เสียดายแย่แล้ว!”คำพูดของฉือหว่านดัง
แต่เธอไม่ใช่!ฉือเจียวกัดฟันแน่นแทบจะขบกรามแตก ฉือหว่าน ช่างร้ายกาจนัก! วันนี้ฉือหว่านเล่นแผนลวง แล้วให้ฮั่วซือหานโผล่มาเป็นหมัดเด็ดเมื่อก่อนเธอยังดูแคลนฉือหว่าน แต่ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่า ฉือหว่านฉลาดเป็นกรด!เธอต้องรีบหาทางจัดการฉือหว่านให้ได้ฉือเจียวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วกดโทรหาคุณนายใหญ่แห่งตระกูลฉือ...…ฉือหว่านกลับมาถึงหอพักหญิง เย่ฮวนเอ่อร์ก็กลับมาเหมือนกันฉือหว่านถาม “ฮวนเอ่อร์ เธอตามเฉินจิ้นทันไหม?”เย่ฮวนเอ่อร์ทำหน้าเซ็ง “ไม่ทันเลย เฉินจิ้นเขาไม่สนใจฉันเลยด้วยซ้ำ”ฉือหว่านยิ้มมุมปาก “ดูเหมือนว่าเฉินจิ้นจะจีบยากใช่เล่น”“หวานหว่าน ใครบอกว่าฉันจะจีบเฉินจิ้นกัน! เธออย่ามาล้อฉันนะ” เย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดงแปร๊ดฉือหว่านหัวเราะเบาๆ ไม่ได้แซวต่อตอนนั้นเอง เย่ฮวนเอ่อร์กอดแขนฉือหว่านไว้แน่น “หวานหว่าน ไฝที่หน้าฉันหายไปได้ยังไงกันนะ? ฉันนึกไปนึกมา เมื่อวานเธอให้ฉันกินลูกอมรสขมๆ เม็ดหนึ่ง ใช่ไหม? อย่ามาโกหกนะ ต้องเป็นเพราะลูกอมนั่นแน่ๆ!”ฉือหว่านกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตู “ก็อกๆ”ใครกัน?เย่ฮวนเอ่อร์เดินไปเปิดประตู เห็นร่างสูงสง่าของชา
หลังหย่ากันแล้ว เธอกลับกลายเป็นแมวน้อยที่ชอบแยกเขี้ยวใส่เขา ยกอุ้งเท้าฟาดเบาๆ ลงบนใจเขาไม่เจ็บ แต่คันยุบยิบไปทั้งหัวใจฉือหว่านพุ่งเข้ามาในอ้อมอกเขา แล้วก็ถูกกลิ่นกายสะอาดเย็นสดชื่นของเขาโอบล้อมไว้ เธอดิ้นพล่าน “ปล่อยฉัน!”ฮั่วซือหานยกมือผลักเธอทันที แล้วโยนเธอลงบนเตียงแผ่นหลังบอบบางของฉือหว่านกระแทกลงบนฟูกนุ่มนิ่ม เธอกำลังจะลุกขึ้น ทว่าเงาร่างสูงใหญ่ก็คร่อมลงมาอีกครั้ง ฮั่วซือหานคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนเตียง มือทั้งสองข้างยันข้างลำตัวเธอไว้ มองเธอด้วยแววตาขบขัน “บอกหน่อยสิ ฉือหว่าน เธอเก่งแค่ไหนกัน?”ท่าทางเขาดูเหมือนกำลังเย้ยเธอ ฉือหว่านใบหน้าแดงระเรื่อเพราะความโกรธ เธอถลึงตาใส่เขา “ความเก่งไม่ต้องพูดให้ใครฟัง เดี๋ยวเธอก็จะได้เห็นเอง!”ฮั่วซือหานรู้สึกคันยุบยิบขึ้นมาในใจมากขึ้น เขายื่นมือมาจับคางเล็กของเธอไว้ “ฉือหว่าน เธอเป็นใครกันแน่?”ตอนนี้เขาเริ่มสงสัยเธออย่างจริงจังแล้ว ผู้หญิงคนนี้เหมือนมีอะไรปกปิดไว้เยอะเหลือเกิน เขาอ่านไม่ออกแรงที่เขาบีบคางเธอทำให้ฉือหว่านเจ็บ เธอพยายามผลักมือเขาออกแล้วพูดด้วยเสียงหงุดหงิด “ฉันคือผู้หญิงที่เธอไม่มีวันได้อีกแล้วไงล่ะ!”แววตาฮั่วซือหา
ฉือหว่านถึงกับเข้าใจทันทีว่าคุณนายใหญ่ฉือตั้งใจอะไร ที่แท้คืนนี้คือการนัดดูตัว วางแผนจะจับเธอแต่งไปอยู่บ้านนอกหลี่เม่ามองฉือหว่าน เขาคงไม่คิดว่าเธอจะสวยขนาดนี้ จึงยิ้มเขินๆ ออกมา “คุณฉือ สวัสดีครับ”ในตอนนั้นเอง เสียงหัวเราะของฉือเจียวก็ดังขึ้น “คุณย่า กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอคะ?”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น เห็นฉือเจียวเดินเข้ามาแต่ฉือเจียวไม่ได้มาคนเดียว เธอคล้องแขนฮั่วซือหานเดินเข้ามาด้วยฮั่วซือหานก็มาด้วยคุณนายใหญ่ฉือรีบยิ้มแย้มทันที “ประธานฮั่ว เจียวเจียว กลับมาได้จังหวะพอดีเลย ฉือหว่านกำลังดูตัวอยู่ คนที่มาดูตัวชื่อหลี่เม่า”คุณนายใหญ่ฉือผลักหลี่เม่าไปยืนข้างฉือหว่าน ทำให้พวกเขาสองคนยืนคู่กันฉือถังดูอารมณ์ดีมากช่วงนี้ เธอยิ้มอย่างหยิ่งๆ “ฉือหว่าน หลี่เม่าเขาเป็นครูมัธยมในต่างจังหวัด มีตำแหน่งข้าราชการ จบปริญญาตรี เป็นคนมีความรู้มีการศึกษา ส่วนเธอล่ะ หยุดเรียนตั้งแต่สิบหก ไม่มีวุฒิ ไม่มีงาน เธอกำลังได้แต่งงานกับคนที่สูงกว่าตัวเองนะ ย่าของเธอเหนื่อยแทบตายกับเรื่องแต่งงานของเธอ!”หลี่หลันก็อยู่ด้วย หลี่หลันหัวเราะ “หวานหว่าน ป้าคิดว่าหลี่เม่าก็ดีนะ รีบตอบตกลงซะเถอะ โอกาสแบบน
คุณนายใหญ่ฉือ รวมถึงครอบครัวรองและครอบครัวสาม ต่างก็ได้บัตรเชิญงานสัมมนาวิชาการระดับสูงล่วงหน้ากันหมดแล้ว พวกเธอทุกคนตั้งใจจะไปดูอัจฉริยะสาวคนนี้ให้เห็นกับตาพวกเธอนึกไม่ออกเลยว่าเด็กสาวคนนี้จะเป็นคนแบบไหน ทำไมถึงเก่งขนาดนั้น?ฉือเจียวยังคล้องแขนฮั่วซือหานอยู่ พอพูดถึงอัจฉริยะสาวคนนั้น หัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความอิจฉาแทบบ้าตอนนี้ความสนใจของทั้งไห่เฉิงล้วนจับจ้องมาที่อัจฉริยะสาวคนนี้ ทุกคนต่างตั้งตารอการปรากฏตัวร่วมกันครั้งแรกระหว่างฮั่วซือหานกับเธอ มะรืนนี้เธอก็จะไปดูด้วยตัวเองฉือหว่านยืนอยู่ข้างๆ เธอมองคนรอบตัวด้วยสายตาเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม รู้สึกตลกขึ้นมานิดๆเธออดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปากเล็กน้อยแต่ไม่นานเธอก็สัมผัสได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่ลุ่มลึกจ้องมาทางเธอ พอเธอเงยหน้าขึ้น ก็สบเข้ากับสายตาเย็นชาของฮั่วซือหานทันทีเขามองเธออยู่ตลอดฉือหว่านรีบเบนสายตาหนีหลี่หลันดึงบทสนทนากลับมา “หวานหว่าน ตอนนี้คุณครูหลี่เขาก็แสดงความจริงใจให้เธอเห็นแล้ว อีกสองวันนี้เธอก็ออกไปเดตกับเขาสักหน่อย พัฒนาความสัมพันธ์กัน แล้วเราก็จะได้จัดงานแต่งได้เลย”ฉือหว่านมองหลี่หลัน แม่คนนี้ช่างร้อนรนจ
พูดจบ ฉือหว่านก็หันไปมองฮั่วซือหาน “แฟนของฉัน ต่อให้เทียบกับประธานฮั่ว ก็ไม่ด้อยไปกว่ากันหรอกค่ะ”ตอนพูดแบบนั้น แววตาของเธอเปล่งประกาย สดใสราวกับว่าเธอมีแฟนหนุ่มที่ทั้งหล่อและสุดยอดจริงๆคิ้วหล่อคมของฮั่วซือหานขมวดเข้าหากันทันทีฮ่าๆๆคนในตระกูลฉือไม่มีใครเชื่อ คุณนายใหญ่ฉือเอ่ยอย่างไม่ไว้หน้า “ฉือหว่าน อย่าพูดจาเพ้อเจ้อหน่อยเลย แม่ไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะมีแฟนแบบนั้นจริงๆ”หลี่หลันพูดตาม “หวานหว่าน อย่ามาทำให้ตัวเองขายหน้าเลย”ฉือหว่านยกคิ้วโค้งงามขึ้นเล็กน้อย แล้วนึกถึงข้อความวีแชทในมือถือ เป็นข้อความจากรุ่นพี่สาม เซียวอี้เซียวอี้ “หวานหว่านน้องสาวตัวน้อย อีกสองวันพี่จะไปถึงไห่เฉิงแล้ว”เซียวอี้ รุ่นพี่สามของเธอกำลังจะมาเพราะฉะนั้น เธอไม่ได้โกหกใครทั้งนั้น“ฉันมีธุระ ขอตัวก่อนนะคะ” ฉือหว่านพูดจบก็หันหลังเดินจากไปทันทีทุกคนถึงกับแตกตื่น “ยัยฉือหว่านนี่มันโกหกจนเคยตัวแล้ว ถึงขั้นแต่งเรื่องว่ามีแฟนหล่อรวยมาหลอกพวกเรา!”“เธอส่องกระจกบ้างไหม? คนรวยไม่ได้โง่นะ จะไปชอบเธอได้ยังไง?”ฉือเจียวดึงแขนฮั่วซือหานไว้ หัวเราะเยาะ “ซือหาน ดูเหมือนว่าเธอจะยังทำใจเรื่องหย่ากับคุณไม่ได้เลยนะ
การสัมมนาวิชาการระดับสูงในวันนี้ที่ทุกคนต่างจับตามอง ในที่สุดก็มาถึงแล้ว ฉือหว่านตื่นแต่เช้าตรู่ เธอเรียกเย่ฮวนเอ่อร์ "ฮวนเอ่อร์ ไป ฉันจะพาเธอไปเที่ยว""หวานหว่าน เราจะไปเที่ยวที่ไหน? วันนี้เพื่อนร่วมชั้นหลายคนก็ไปงานสัมมนาวิชาการระดับสูงกันทั้งนั้น ได้ยินมาว่าวันนี้ประธานฮั่วกับอัจฉริยะสาวคนนั้นจะออกงานพร้อมกันด้วย" เย่ฮวนเอ่อร์พูดด้วยน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็นฉือหว่านยิ้มมุมปาก "เราก็ไปงานสัมมนานั่นแหละ"เย่ฮวนเอ่อร์ถึงกับตกตะลึง อะไรนะ?ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ก็มาถึงสถานที่จัดงาน วันนี้มีเหล่าอัจฉริยะจากทุกวงการมาร่วมงาน บรรยากาศจึงคึกคักเป็นพิเศษฉือหว่านมองไปไกลๆ ก็เห็นคนคุ้นหน้าอยู่หลายคน ฮั่วเสวียนก็มา เธอมากับเพื่อนจากมหาวิทยาลัย Cสองวันก่อน จ้าวอี้สารภาพรักต่อหน้าผู้คนจนทำให้เธอกลายเป็นตัวตลก เธอจึงรีบให้พ่อของเธอใช้เส้นสายหาบัตรเชิญงานสัมมนาครั้งนี้มาให้พวกเพื่อนที่เธอพามาด้วยต่างก็พากันประจบสอพลอเธอ ทำให้สถานการณ์ของเธอดีขึ้นอีกครั้ง วันนี้ฮั่วเสวียนจึงยิ้มหน้าบานตลอดเวลาฉือหว่านยังเห็นคุณนายใหญ่ฉือ ครอบครัวรองอย่างฉือเจียว และหลี่หลัน ครอบครัวสามอ
พ่อของฉือเจียวคือฉือไห่ผิง แต่ฉือเจียวถูกอุ้มกลับมาจากเมืองตี้ตูโดยฉือไห่ผิงที่จริงแล้วฉือเจียวไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของฉือไห่ผิงด้วยซ้ำพ่อแท้ๆ ของฉือเจียว...ฐานะสูงส่งเกินจะเอ่ยถึงฉือเจียวเองก็มีชาติกำเนิดที่ยิ่งใหญ่แน่นอนว่าเรื่องนี้เป็นความลับที่ใหญ่ที่สุดในใจของคุณนายใหญ่ฉือกับฉือไห่ผิง พวกเขาจะไม่มีวันพูดออกมาในตอนนี้แน่นอนคุณนายใหญ่ฉือมองฉือหว่าน “ฉือหว่าน เธออย่าเรียกฉันว่าย่าอีกเลย ฉันไม่มีหลานสาวอย่างเธอ!”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่คาดคิดว่าคุณนายใหญ่ฉือจะไม่มีแม้แต่ความรู้สึกผิด แต่กลับพูดออกมาต่อหน้าผู้คนแบบนี้ด้วย เธอจึงโกรธจนแทบระเบิด “นี่!”แต่ในตอนนั้นเอง มือเล็กนุ่มนิ่มข้างหนึ่งก็กดลงบนไหล่ของเธอ ฉือหว่านก้าวออกไปข้างหน้า เธอมองคุณนายใหญ่ฉือ “คุณย่าต้องการตัดขาดกับหนูใช่ไหม?”คุณนายใหญ่ฉือตอบอย่างมั่นใจ “ใช่!”ฉือหว่านหันไปมองหลี่หลัน “แม่ แม่ก็คิดแบบเดียวกันใช่ไหม?”ฉือหว่านเป็นลูกแท้ๆ ของพวกคุณหรือเปล่า!ประโยคนั้นยังคงดังก้องอยู่ในหูของหลี่หลัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาหลี่หลันจ้องมองคุณนายใหญ่ฉือตลอด เธอรู้ดีว่าคุณนายใหญ่ฉือคิดอะไรอยู่แต่หลี่หลันกลับแอบยิ้มมุมปาก เผยรอยยิ้ม
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มมุมปาก “หนูเกรงว่าจะรบกวนคุณน้า ก็เลยไปหาเฉินจิ้นที่โรงเรียนค่ะ”แม่เฉินยิ้มอย่างมีความสุขขณะนั้นหัวหน้าหลิวก็เดินเข้ามา เย่ฮวนเอ่อร์จึงเดินออกไปในห้องทำงานของหัวหน้า หัวหน้าหลิวยื่นผลตรวจให้เย่ฮวนเอ่อร์ “คุณหนูหลิน ผลการตรวจของคนไข้ออกแล้วครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ถาม “ผลเป็นยังไงบ้างคะ?”หัวหน้าหลิวส่ายหน้า “เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้วครับ”อะไรนะ?เย่ฮวนเอ่อร์อึ้ง “มะเร็งระยะสุดท้าย? คุณหมอคงไม่ได้เช็คพลาดใช่ไหมคะ สุขภาพของแม่เฉินแข็งแรงมาโดยตลอดเลยนะ”“ไม่ผิดแน่นอนครับ คนไข้น่าจะเป็นมะเร็งมาตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอรู้อยู่แก่ใจแต่ไม่ได้รับการรักษาและไม่ได้บอกใคร ตอนนี้เซลล์มะเร็งแพร่กระจายไปถึงหัวใจและสมองแล้ว คนไข้คงเหลือเวลาอีกประมาณสองเดือนครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ทันที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแม่เฉินจะเหลือเวลาอีกเพียงสองเดือนทำไมถึงไม่บอก ทำไมถึงไม่ยอมรักษา?เฉินจิ้นกับเฉินเหมียวเหมี่ยวยังไม่รู้เรื่องนี้เลย…………ในห้องพักคนไข้ เพื่อนบ้านน้าหวังกับเฉินเหมียวเหมี่ยวอยู่เป็นเพื่อนแม่เฉิน เฉินเหมียวเหมี่ยวเทน้ำอุ่นใส่แก้ว “แม่ ดื่มน้ำค่ะ”
เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะวิ่งตามเฉินจิ้นไปแต่จ้าวอี้คว้าข้อมือเธอไว้ทันที “เธอจะวิ่งตามเขาไปทำไม ห้ามไป!”เย่ฮวนเอ่อร์สะบัดมือเขาออกอย่างแรง “ทะเลยังไม่กว้างเท่าความสาระแนของนายเลย!”เธอรีบวิ่งตามเฉินจิ้นไปจ้าวอี้กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…………เย่ฮวนเอ่อร์ตามเฉินจิ้นมาถึงโรงพยาบาลเล็กแห่งหนึ่ง แม่เฉินนอนอยู่บนเตียงคนไข้สีขาว ยังไม่ฟื้นเฉินเหมียวเหมี่ยวยืนร้องไห้ไม่หยุด ใบหน้าซีดขาวด้วยความตกใจ ข้างกายมีคุณป้าข้างบ้านคอยปลอบเฉินจิ้นรีบเดินเข้าไป “เหมียวเหมี่ยว!”“พี่!” เฉินเหมียวเหมี่ยวตัวผอมบาง โผเข้ากอดเฉินจิ้นทันที น้ำตาไหลไม่หยุด “พี่ รีบไปดูแม่หน่อย แม่ไม่ตื่นเลย ฮือๆ”เฉินจิ้นปลอบน้องสาวอยู่สองสามคำ จากนั้นมองไปยังแม่บนเตียง “แม่!”แม่เฉินไม่มีปฏิกิริยาคุณป้าข้างบ้านพูดขึ้น “เฉินจิ้น พวกเธอรีบพาแม่ไปโรงพยาบาลใหญ่นะ หมอที่นี่เพิ่งมาตรวจ บอกว่าต้องรีบไปตรวจที่โรงพยาบาลใหญ่ ห้ามช้า แต่ตอนนี้เตียงในโรงพยาบาลใหญ่ก็หายาก แถมยังไม่รู้ว่าคุณหมอคนไหนเก่งด้วย แบบนี้จะทำยังไงดีละลูก”คุณป้าถอนหายใจ เธอรู้ว่าพ่อเฉินจิ้นเสียไปนานแล้ว ตอนนี้เฉินจิ้นต้องดูแลทั้งแม่และน้องสาวเคราะห์ซ้ำกร
เย่ฮวนเอ่อร์เดินมาอยู่ข้างๆ เฉินจิ้น พยายามจะหยุดเกมบ้าๆ นี้ “เฉินจิ้น นายไม่ต้องเล่นเกมของจ้าวอี้นะ มันอันตรายต่อร่างกายมาก ถ้านายต้องการเงินจริงๆ ฉันสามารถ…”เฉินจิ้นหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์แวบนึง เย่ฮวนเอ่อร์ก็รีบเงียบลงทันทีเธอไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น เธอแค่ไม่อยากให้เขาทำร้ายร่างกายตัวเองเฉินจิ้นหันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “เริ่มได้เลยครับ”หัวหน้าคุมงานยกถุงปูนทีละถุงขึ้นวางบนไหล่ของเฉินจิ้น ไม่นานก็ครบแปดถุงหัวหน้าคุมงานเพิ่มถุงที่เก้า กับถุงที่สิบขึ้นมาอีกจ้าวอี้ดูอย่างเมามัน เขาตบมือแล้วร้อง “โอ้โฮ เฉินจิ้น นึกไม่ถึงว่านายจะทุ่มขนาดนี้เพื่อเงิน หนึ่งพัน สองพัน”จ้าวอี้โยนเงินสองพันบาทลงพื้นหัวหน้าคุมงานวางถุงที่สิบเอ็ด และถุงที่สิบสอง“สามพัน สี่พัน”จ้าวอี้ยังคงโยนเงินลงบนพื้นถุงปูนสิบสองถุงเพิ่มขึ้นบนไหล่ของเฉินจิ้น ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ แต่เหงื่อที่หน้าผากหยดลง “แปะ แปะ” เปียกไปทั่วชุดทำงานเย่ฮวนเอ่อร์อยากจะห้าม แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ดูจะผิดไปหมด ได้แต่ยืนดูด้วยสายตากังวลหัวหน้าคุมงานทนไม่ไหว “เฉินจิ้น ถ้านายไม่ไหวแล้วก็บอกนะ”เฉินจิ้นไม่พูดอะไรหัวหน้าคุมง
จ้าวอี้กำหมัดแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอโดนเฉินจิ้นเล่นของใส่รึเปล่า?”“งั้นก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้เท้าเอว หัวเราะอย่างโมโห “ได้ งั้นเรื่องของฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้ฉันจะไปหาเฉินจิ้น”จ้าวอี้หมุนตัวแล้วเดินไปทางเฉินจิ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบยื่นมือไปดึงจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายจะทำอะไร? ที่นี่คือสถานที่ทำงานของคนอื่น นายมีสิทธิ์อะไรไปก่อกวนเขา?”ขณะนั้นหัวหน้าคุมงานของไซต์รีบวิ่งมาหอบหายใจ พยักหน้าคำนับต่อหน้าจ้าวอี้ “คุณชายจ้าว ท่านมาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่สกปรกมาก เดี๋ยวจะเปื้อนเสื้อผ้าท่าน วันนี้คุณชายมาสำรวจงานเหรอครับ?”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจ้าวอี้หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ ยิ้มมุมปาก “จริงสิ ลืมบอกเธอไป ตึกตรงนี้เป็นโครงการของบ้านฉัน เป็นไซต์งานของบ้านฉัน ฉันมาดูงานมันผิดตรงไหนล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์เกือบลืมไปว่าตระกูลจ้าวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่นี่เป็นโครงการหนึ่งของพวกเขาเฉินจิ้นดันบังเอิญมาทำงานที่พื้นที่ของตระกูลจ้าวพอดีจ้าวอี้หันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “ได้ยินว่าที่นี่มีคนชื่อเฉินจิ้นเหรอ?”หัวหน้าคุมงาน “ใช่ครับ”“เรียกเขามาหน่อยสิ”หัวหน้าคุมงานตะโกนเสียง
ได้ยินคำพูดนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็หยุดดิ้น เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับของรถเฟอร์รารีแต่โดยดีจ้าวอี้กลับมานั่งที่เบาะคนขับ สีหน้าเย็นชา “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอสนใจเฉินจิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”ตอนแรกไม่ยอมขึ้นรถเขา แต่พอเพื่อเฉินจิ้นกลับยอมขึ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายรู้ไหมว่านายตอนนี้มันแปลกมาก?”จ้าวอี้อึ้ง“ฉันก็ยกฮั่วเสวียนให้นายไปแล้ว ตอนนี้แฟนนายคือฮั่วเสวียนเธอหน้าอกใหญ่ เอวเล็ก เป็นนักเต้นบัลเล่ต์ นายก็ชอบผู้หญิงสไตล์นั้นไม่ใช่เหรอ นายควรจะติดอยู่กับเธอสิทำไมนายยังต้องตามวุ่นวายกับฉันอีก?”จ้าวอี้กำพวงมาลัยแน่น “ฉัน……”“จ้าวอี้ อย่าบอกฉันนะว่านายหลงรักฉันเข้าแล้ว”เห็นสายตาเย่ฮวนเอ่อร์ที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก จ้าวอี้ก็โกรธจนพูดไม่ออก เขาหัวเราะเยาะ “หลินเสี่ยวเยา อย่ามโนไปเองนักเลยฉันจะไปหลงรักเธอได้ยังไง?”“งั้นก็ดี”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ต้องการความรักของเขาเลย ความรักที่มาช้า มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าหญ้า!จ้าวอี้รู้สึกว่าตัวเองแค่มีความรู้สึกอยากครอบครอง เพราะตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเขาแต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจไปชอบเฉินจิ้นแทน ยิ่งเฉินจิ้นเป็นศัตรูของเขาด้
เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วเสวียน “……”ตอนนั้นเอง จ้าวอี้ก็เดินก้าวเข้ามาขวางทางเย่ฮวนเอ่อร์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว”จ้าวอี้ยังไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอจะไปชอบเฉินจิ้นคนนั้นได้ยังไง? เธอต้องแกล้งทำเพื่อยั่วฉันใช่ไหม เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็ใช้มารยาหญิงเพื่อดึงความสนใจฉันเหมือนกัน!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหมดคำจะพูด “จ้าวอี้ ฟังให้ดีนะ ฉันกับนายจบกันไปนานแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังเด็กฉันยอมรับว่านายใช้ฉันแล้วไปมีคนอื่นแต่เอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ได้รักนายแบบชายหญิงเลยด้วยซ้ำตอนนี้คนที่ฉันชอบคือเฉินจิ้น!”จ้าวอี้ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวเยาที่เคยวิ่งตามเขาจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอรู้ไหมว่าเฉินจิ้นเป็นคนยังไง? เขาเกิดมาต่ำต้อย คบกับเธอ เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?หรือว่าเธอจะต้องเลี้ยงเขาเอง?”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “จ้าวอี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเอาความเหนือกว่ามาจากไหน ก็แค่นายเกิดมาดีกว่าเฉินจิ้น บอกให้นะฉันก็แค่ชอบเขา ฉันอยากทำอะไรก็เรื่องของฉัน!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอ!” จ้าวอี้หน้าเขียวด้วยความโกรธ“จ้าวอ