กู้เป่ยเฉินชะงักไป “ฉือหว่าน เธอรู้ได้ยังไงว่าเทพธิดาของฉันไม่ชอบกุหลาบแดง?”คุณนายใหญ่ฉือพูดขึ้น “คุณชายกู้ อย่าไปฟังคำพูดเพ้อเจ้อของฉือหว่านเลย ฉันว่าหล่อนคงอิจฉาที่อัจฉริยะสาวคนนั้นได้รับความสนใจจากคุณชายกู้ เลยตั้งใจจะมาปั่นป่วน”กู้เป่ยเฉินข่มขู่ “ฉือหว่าน เธออย่ามาทำลายแผนของฉันเชียวนะ ฉันกำลังจะเริ่มจีบเทพธิดาของฉันอย่างจริงจังแล้ว!”ฉือหว่านรู้สึกขำ เธอยิ้มมุมปากมองกู้เป่ยเฉิน “งั้นก็ขอให้คุณชายกู้โชคดีละกัน”กู้เป่ยเฉินแค่นเสียงฉือเจียวไม่อยากให้ทุกคนโฟกัสไปที่อัจฉริยะสาวมากเกินไป เธอจึงรีบหันไปเย้ยฉือหว่าน “ซือหาน ฉือหว่านก็มาเข้าร่วมการสัมมนาวิชาการระดับสูงด้วยนะ แต่เธอไม่มีบัตรเชิญ”ฮั่วซือหานมองฉือหว่าน ถามเสียงต่ำ “เธอไม่มีบัตรเชิญเหรอ?”ฉือหว่านส่ายหัว “ไม่มี”ฮั่วซือหานยกมุมปากเล็กน้อย “ดูท่าแฟนคนเก่งของเธอจะไม่เก่งเท่าไหร่นะ แม้แต่บัตรเชิญก็ยังหามาให้เธอไม่ได้”ฉือหว่าน “...…”เขานี่แหละแอบหลงรักแฟนของเธอแน่ๆ ปากซ้ายก็พูดว่าแฟนเธอ ปากขวาก็พูดว่าแฟนเธอ จำได้แม่นยิ่งกว่าตัวเธอเองเสียอีกเย่ฮวนเอ่อร์หันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ฉันกับหวานหว่านไม่มีบัตรเชิญ ค
“ไม่เพียงเท่านั้น คนที่ออกมาต้อนรับฉือหว่านเมื่อกี้ ดูเหมือนจะเป็นผู้บริหารระดับสูงของการสัมมนาวิชาการระดับสูงครั้งนี้ด้วย”คุณนายใหญ่ฉือกับหลี่หลันต่างก็ตกใจอย่างมาก ขณะนั้นเองฮั่วเสวียนพูดขึ้นว่า “ฉือหว่านเลิกเรียนตั้งแต่อายุ 16 แล้ว หล่อนเป็นคนเจ้าเล่ห์ เราอย่าไปตกใจกับลูกไม้ของหล่อนเลย”“ใช่ ฉือหว่านต้องกำลังเล่นกลอะไรแน่ เรารีบเข้าไปข้างในแล้วเปิดโปงหล่อนกันเถอะ”ฉือเจียวเองก็คิดว่าฉือหว่านกำลังเล่นละคร “คุณย่าคะ แม่คะ เราเข้าไปดูกันเถอะว่าฉือหว่านจะทำอะไร!”คุณนายใหญ่ฉือแค่นเสียงเย็น “ดีแล้วที่ฉันมองการณ์ไกล ตัดขาดกับฉือหว่านไปก่อนล่วงหน้า อีกเดี๋ยวถ้าหล่อนก่อเรื่องอะไรในนั้นขึ้นมา ก็จะไม่เกี่ยวกับเรา!”………ฮั่วซือหานเดินเข้าไปในพื้นที่จัดงาน เขามองไปรอบๆ แต่กลับไม่เห็นเงาของฉือหว่านเลยเมื่อครู่เขารีบตามเข้าไป แต่ก็คลาดกันอยู่ดี เธอไปไหนแล้ว?ฮั่วซือหานถามเจ้าหน้าที่ข้างกาย “ใครสามารถใช้ทางเข้า VIP ได้บ้าง?”เจ้าหน้าที่ตอบด้วยท่าทางนอบน้อม “ประธานฮั่ว ทางเข้า VIP ของการสัมมนาวิชาการระดับสูงในครั้งนี้เป็นทางเข้าที่จัดไว้ให้กับนักเรียนหัวกะทิจากแต่ละจังหวัดค่ะ”สำหรับนัก
การสัมมนาวิชาการระดับสูงเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว เสียงปรบมือดังกระหึ่มราวกับคลื่นทะเลซัดเข้ามาพิธีกรยิ้มแล้วพูดว่า “การสัมมนาวิชาการระดับสูงในวันนี้ สิ่งที่ทุกคนให้ความสนใจมากที่สุดก็คือการออกงานร่วมกันครั้งแรกของประธานฮั่วและรุ่นน้องอัจฉริยะของเขา เชื่อว่าทุกท่านคงตั้งตารอคอยการปรากฏตัวของอัจฉริยะสาวคนนี้กันอยู่ใช่ไหมคะ”สายตาของทุกคนหันไปมองที่ฮั่วซือหานและเก้าอี้ว่างข้างเขาพร้อมกัน “รอไม่ไหวแล้ว รีบให้อัจฉริยะสาวคนนั้นขึ้นมาเร็วๆ เถอะ”พิธีกรยิ้ม “งั้นต่อไป ขอเชิญอัจฉริยะสาวคนนี้ขึ้นเวที เพื่อกล่าวเปิดงานการสัมมนาวิชาการระดับสูงในครั้งนี้เลยค่ะ”อัจฉริยะสาวกำลังจะปรากฏตัวแล้ว!ห้องโถงที่ยังคึกคักเมื่อครู่ กลับเงียบสนิทในทันที ทุกคนกลั้นหายใจด้วยความคาดหวังฮั่วเสวียนกับเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ตื่นเต้นจนพูดว่า “มาแล้วๆ ในที่สุดก็มาแล้ว!”หลังจากคุณนายใหญ่ฉือ ฉือถัง และหลี่หลันเข้ามาในงาน ก็มัวแต่มองหาเงาของฉือหว่าน แต่หายังไงก็ไม่เจอพวกเธอจึงไม่คิดจะเสียเวลากับฉือหว่านอีก เป้าหมายสำคัญที่สุดของพวกเธอก็คืออัจฉริยะสาวคนนั้น พวกเธอต่างอยากเห็นหน้ากันใจแทบขาดฉือเจียวเต็
เทพแห่งการนอน เป็นเรื่องโกหกไม่มีวุฒิการศึกษา ก็เป็นเรื่องโกหกแท้จริงแล้ว ฉือหว่านคืออัจฉริยะสาว!ที่แท้ รุ่นน้องอัจฉริยะลึกลับของฮั่วซือหานก็คือฉือหว่าน!“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอัจฉริยะสาวคนนี้จะสวยขนาดนี้ สวยเหมือนนางฟ้าเลย แถมยังมีทั้งความสามารถและหน้าตาอีกต่างหาก”“แย่แล้ว ฉันได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแรงเลย”มือสองข้างของฉือเจียวที่อยู่ข้างลำตัวกำแน่นจนสั่น เธอยอมรับความจริงนี้ไม่ได้เลยจริงๆ คนที่เธอมองข้ามมาตลอดอย่างฉือหว่าน กลับกลายเป็นอัจฉริยะสาวที่ทำให้เธออิจฉาจนแทบบ้าหลี่หลันเองก็ไม่อยากจะเชื่อ เธอไม่รู้ว่าฉือหว่านขึ้นไปบนเวทีพิธีกรได้ยังไง เธอส่งตัวฉือหว่านไปอยู่บ้านนอกแล้วไม่ใช่เหรอ?ขณะนั้นเอง เสียงบ่นอย่างไม่พอใจดังขึ้นจากคนด้านหลัง “พวกคุณสองคนรีบๆ นั่งลงเถอะ บังพวกเราดูอัจฉริยะสาวหมดแล้ว”“ถ้ายังยืนกันอยู่อีก เราจะเรียกเจ้าหน้าที่มาลากพวกคุณออกไปนะ!”ใบหน้าของหลี่หลันเต็มไปด้วยความอับอาย รีบนั่งลงอย่างรวดเร็วหลี่หลันยื่นมือมาดึงฉือเจียว “เจียวเจียว นั่งลงเร็วเข้า”ฉือเจียวนั่งลงแล้ว แต่ถึงแม้จะจิกเล็บลึกลงไปในฝ่ามือ เธอก็ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดฉือหว่านยืน
ฮั่วซือหานรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ตอนนั้นฝ่ามือกลับว่างเปล่าไป ฉือหว่านได้ชักมือกลับเสียแล้วรอบตัวฉือหว่านเต็มไปด้วยกลุ่มคนหนุ่มสาวผู้มีความสามารถ หนึ่งในนั้นชื่อว่า โจวจิ่น เป็นศิษย์เก่าฮาร์วาร์ด ปัจจุบันเป็นผู้บริหารบริษัทมหาชนรุ่นใหม่ในวงการอินเทอร์เน็ตโจวจิ่นมองใบหน้าอ่อนหวานงามล้ำของฉือหว่านแล้วยิ้มถาม “น้องฉือ ไม่ทราบว่าสถานะความรักตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”ฮั่วซือหานมองฉือหว่าน แล้วก็เห็นฉือหว่านเลิกคิ้วสวยนิดหนึ่ง ก่อนตอบออกมาสี่คำ “โสด เปิดให้จีบ”โสด เปิดให้จีบสี่คำนี้ทำเอาดวงตาของโจวจิ่นสว่างวาบ เขาหยิบมือถือขึ้นมา “น้องฉือ ในฐานะที่เราเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน ขอแอดวีแชทไว้ติดต่อกันหน่อยนะ”ฉือหว่านพยักหน้า “ได้ค่ะ รุ่นพี่โจว”ฉือหว่านกับโจวจิ่นจึงแลกวีแชทกันฮั่วซือหานยืนดูอยู่ข้างๆ จู่ๆ ก็คิดขึ้นมาได้ว่า ตอนนั้นฉือหว่านปฏิเสธคำขอเป็นเพื่อนของเขา บางทีเธออาจไม่อยากแอดเขาก็ได้แต่เธอกลับแอดคนอื่นเธอเรียกโจวจิ่นว่า “รุ่นพี่โจว” อย่างสนิทสนมแต่กับเขา เธอกลับเรียกแค่ “ประธานฮั่ว” ไม่เคยเรียกเขาว่า “รุ่นพี่”หัวใจของฮั่วซือหานพลันว่างเปล่า
เจ้าหน้าที่พูดทันที “ขอให้ทุกท่านออกไปจากบริเวณนี้เดี๋ยวนี้ค่ะ”“หวานหว่าน เธอจะทำกับพวกเราแบบนี้ไม่ได้นะ…”เจ้าหน้าที่โบกมือเรียกการ์ดรักษาความปลอดภัยมาทันที กลุ่มการ์ดรีบวิ่งเข้ามา แล้วก็พาคุณนายใหญ่ฉือ ฉือเจียว ฉือถัง หลี่หลัน และหนีหงออกไปในทันที……คุณนายใหญ่ฉือที่ถูกไล่ออกมาแทบจะล้มลงกับพื้น ฉือเจียวกับฉือถังรีบประคองเธอคนละข้าง “คุณย่า เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”คุณนายใหญ่ฉือปัดมือฉือเจียวกับฉือถังออกทันที ก่อนจะจ้องพวกเธอด้วยสายตาเย็นชา “เห็นหรือยัง ฉือหว่านคืออัจฉริยะสาว!”คุณนายใหญ่ฉือเคยยกให้ฉือเจียวกับฉือถังเป็นดั่งสองดอกไม้ของตระกูลฉือ ไม่เคยพูดจารุนแรงใส่ แต่ตอนนี้กลับพูดออกมายกใหญ่ “พวกเธอสองคน ฉันทุ่มเทไปกับพวกเธอมากแค่ไหนนะ ตั้งแต่เล็กก็มีครูพิเศษหนึ่งต่อหนึ่ง ทุกทางล้วนปูด้วยเงิน แต่สุดท้ายก็แค่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยชั้นต้นกับมหาวิทยาลัยชื่อดัง ดูฉือหว่านสิ เธอถูกส่งไปบ้านนอกตั้งแต่เด็ก แต่กลับกลายเป็นอัจฉริยะสาวที่สามารถยืนเคียงข้างประธานฮั่วได้ พวกเธอนี่มันไร้ความสามารถสิ้นดี!”คุณนายใหญ่ฉือแทบจะกัดลิ้นตัวเองด้วยความเสียใจ เธอเสียใจที่สุดในชีวิต ที่ตัดขาดกับฉือหว่า
ฮั่วซือหานไม่คิดว่าโจวจิ่นจะโผล่มาด้วย ในฐานะผู้ชายด้วยกัน เขารับรู้ได้ทันทีว่าโจวจิ่นชอบฉือหว่านโจวจิ่นชอบฉือหว่านมากฉือหว่านมองฮั่วซือหานแวบหนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองโจวจิ่น “รุ่นพี่โจว งั้นขอรบกวนคุณช่วยไปส่งเราหน่อยนะคะ”ฉือหว่านเลือกโจวจิ่นอย่างไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียวดวงหน้าหล่อเหลาดุจเทพบุตรของฮั่วซือหานพลันหม่นลงทันทีโจวจิ่นดีใจมาก เขาเปิดประตูหลังของรถหรูอย่างสุภาพ “เชิญครับน้องฉือ”ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ขึ้นไปนั่งบนรถเย่ฮวนเอ่อร์หันไปมองฮั่วซือหานด้วยแววตาทั้งสงสารทั้งสะใจ แบบว่า...นี่แหละ ผลกรรมที่พี่เคยรังแกหวานหว่าน ตอนนี้หวานหว่านไม่ต้องการพี่แล้วล่ะ!ฮั่วซือหานกำลังจะเดินเข้าไปหาแต่ในตอนนั้นเอง แขนของเขากลับถูกใครบางคนกอดไว้แน่นฉือเจียวมาแล้ว เธอกอดแขนฮั่วซือหานแน่น แล้วพยายามยิ้มหวานอย่างเต็มที่ “ซือหาน~ คุณรอฉันอยู่เหรอ”ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้นมองไปทางฉือหว่านรถหรูคูลิแนนของโจวจิ่นขับออกไปแล้ว พาฉือหว่านจากไปฉือหว่านไปแล้วฮั่วซือหานละสายตา เขาดึงแขนของตัวเองออกจากมือของฉือเจียว “ฉันต้องไปที่บริษัท เธอกลับเองเถอะ”ฮั่วซือหานหันหลังเดินขึ้นรถสีหน้าขอ
ฮั่วซือหานมองแฟ้มข้อมูลในมือ ช่องของผู้สนับสนุนยังว่างเปล่า“ใครเป็นคนสนับสนุนฉือหว่าน?”เลขาจ้าวส่ายหัว “ท่านประธาน เรายังตรวจไม่พบว่าใครเป็นผู้สนับสนุนครับ”ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบาง “หลังจากฉือหว่านเรียนจบตอนอายุ 16 เธอไปทำอะไร?”เด็กสาวผู้โดดเด่นถึงเพียงนี้ พอเรียนจบก็ควรจะเริ่มต้นสร้างอาณาจักรของตัวเอง เหมือนเขา ตอนเรียนอยู่ที่ฮาร์วาร์ดก็เริ่มเข้าสู่วงการการเงินและธุรกิจ พอเรียนจบก็เปิดบริษัทของตัวเองในซิลิคอนวัลเล่ย์จนเข้าตลาดหลักทรัพย์ได้ แต่ฉือหว่านดูเหมือนไม่ได้ทำงานอะไรเลยเรื่องนี้ทำให้ฮั่วซือหานรู้สึกแปลกใจ“ขออภัยครับท่านประธาน เรื่องนี้ก็ยังตรวจสอบไม่ได้ คุณฉือหว่านหายตัวไปนานถึงสองปีหลังจากเรียนจบตอนอายุ 16”สองปีหลังจากเรียนจบ กลับเป็นช่วงที่ไม่มีใครรู้ว่าเธอหายไปไหน“จนกระทั่งอีกสองปีต่อมา ตอนท่านประธานเกิดอุบัติเหตุ คุณฉือหว่านก็ปรากฏตัวขึ้นที่ไห่เฉิง แล้วแต่งงานกับท่านตามการจัดการของตระกูลฉือ”เรื่องที่เกิดหลังจากนั้น ฮั่วซือหานรู้ดีมากกว่าทุกคนฮั่วซือหานวางแฟ้มลง “นายออกไปก่อน”“ครับ ท่านประธาน”เลขาจ้าวออกไปแล้วฮั่วซือหานนั่งอยู่คนเดียวบนเก้าอี้หนัง
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มมุมปาก “หนูเกรงว่าจะรบกวนคุณน้า ก็เลยไปหาเฉินจิ้นที่โรงเรียนค่ะ”แม่เฉินยิ้มอย่างมีความสุขขณะนั้นหัวหน้าหลิวก็เดินเข้ามา เย่ฮวนเอ่อร์จึงเดินออกไปในห้องทำงานของหัวหน้า หัวหน้าหลิวยื่นผลตรวจให้เย่ฮวนเอ่อร์ “คุณหนูหลิน ผลการตรวจของคนไข้ออกแล้วครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ถาม “ผลเป็นยังไงบ้างคะ?”หัวหน้าหลิวส่ายหน้า “เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้วครับ”อะไรนะ?เย่ฮวนเอ่อร์อึ้ง “มะเร็งระยะสุดท้าย? คุณหมอคงไม่ได้เช็คพลาดใช่ไหมคะ สุขภาพของแม่เฉินแข็งแรงมาโดยตลอดเลยนะ”“ไม่ผิดแน่นอนครับ คนไข้น่าจะเป็นมะเร็งมาตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอรู้อยู่แก่ใจแต่ไม่ได้รับการรักษาและไม่ได้บอกใคร ตอนนี้เซลล์มะเร็งแพร่กระจายไปถึงหัวใจและสมองแล้ว คนไข้คงเหลือเวลาอีกประมาณสองเดือนครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ทันที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแม่เฉินจะเหลือเวลาอีกเพียงสองเดือนทำไมถึงไม่บอก ทำไมถึงไม่ยอมรักษา?เฉินจิ้นกับเฉินเหมียวเหมี่ยวยังไม่รู้เรื่องนี้เลย…………ในห้องพักคนไข้ เพื่อนบ้านน้าหวังกับเฉินเหมียวเหมี่ยวอยู่เป็นเพื่อนแม่เฉิน เฉินเหมียวเหมี่ยวเทน้ำอุ่นใส่แก้ว “แม่ ดื่มน้ำค่ะ”
เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะวิ่งตามเฉินจิ้นไปแต่จ้าวอี้คว้าข้อมือเธอไว้ทันที “เธอจะวิ่งตามเขาไปทำไม ห้ามไป!”เย่ฮวนเอ่อร์สะบัดมือเขาออกอย่างแรง “ทะเลยังไม่กว้างเท่าความสาระแนของนายเลย!”เธอรีบวิ่งตามเฉินจิ้นไปจ้าวอี้กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…………เย่ฮวนเอ่อร์ตามเฉินจิ้นมาถึงโรงพยาบาลเล็กแห่งหนึ่ง แม่เฉินนอนอยู่บนเตียงคนไข้สีขาว ยังไม่ฟื้นเฉินเหมียวเหมี่ยวยืนร้องไห้ไม่หยุด ใบหน้าซีดขาวด้วยความตกใจ ข้างกายมีคุณป้าข้างบ้านคอยปลอบเฉินจิ้นรีบเดินเข้าไป “เหมียวเหมี่ยว!”“พี่!” เฉินเหมียวเหมี่ยวตัวผอมบาง โผเข้ากอดเฉินจิ้นทันที น้ำตาไหลไม่หยุด “พี่ รีบไปดูแม่หน่อย แม่ไม่ตื่นเลย ฮือๆ”เฉินจิ้นปลอบน้องสาวอยู่สองสามคำ จากนั้นมองไปยังแม่บนเตียง “แม่!”แม่เฉินไม่มีปฏิกิริยาคุณป้าข้างบ้านพูดขึ้น “เฉินจิ้น พวกเธอรีบพาแม่ไปโรงพยาบาลใหญ่นะ หมอที่นี่เพิ่งมาตรวจ บอกว่าต้องรีบไปตรวจที่โรงพยาบาลใหญ่ ห้ามช้า แต่ตอนนี้เตียงในโรงพยาบาลใหญ่ก็หายาก แถมยังไม่รู้ว่าคุณหมอคนไหนเก่งด้วย แบบนี้จะทำยังไงดีละลูก”คุณป้าถอนหายใจ เธอรู้ว่าพ่อเฉินจิ้นเสียไปนานแล้ว ตอนนี้เฉินจิ้นต้องดูแลทั้งแม่และน้องสาวเคราะห์ซ้ำกร
เย่ฮวนเอ่อร์เดินมาอยู่ข้างๆ เฉินจิ้น พยายามจะหยุดเกมบ้าๆ นี้ “เฉินจิ้น นายไม่ต้องเล่นเกมของจ้าวอี้นะ มันอันตรายต่อร่างกายมาก ถ้านายต้องการเงินจริงๆ ฉันสามารถ…”เฉินจิ้นหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์แวบนึง เย่ฮวนเอ่อร์ก็รีบเงียบลงทันทีเธอไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น เธอแค่ไม่อยากให้เขาทำร้ายร่างกายตัวเองเฉินจิ้นหันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “เริ่มได้เลยครับ”หัวหน้าคุมงานยกถุงปูนทีละถุงขึ้นวางบนไหล่ของเฉินจิ้น ไม่นานก็ครบแปดถุงหัวหน้าคุมงานเพิ่มถุงที่เก้า กับถุงที่สิบขึ้นมาอีกจ้าวอี้ดูอย่างเมามัน เขาตบมือแล้วร้อง “โอ้โฮ เฉินจิ้น นึกไม่ถึงว่านายจะทุ่มขนาดนี้เพื่อเงิน หนึ่งพัน สองพัน”จ้าวอี้โยนเงินสองพันบาทลงพื้นหัวหน้าคุมงานวางถุงที่สิบเอ็ด และถุงที่สิบสอง“สามพัน สี่พัน”จ้าวอี้ยังคงโยนเงินลงบนพื้นถุงปูนสิบสองถุงเพิ่มขึ้นบนไหล่ของเฉินจิ้น ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ แต่เหงื่อที่หน้าผากหยดลง “แปะ แปะ” เปียกไปทั่วชุดทำงานเย่ฮวนเอ่อร์อยากจะห้าม แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ดูจะผิดไปหมด ได้แต่ยืนดูด้วยสายตากังวลหัวหน้าคุมงานทนไม่ไหว “เฉินจิ้น ถ้านายไม่ไหวแล้วก็บอกนะ”เฉินจิ้นไม่พูดอะไรหัวหน้าคุมง
จ้าวอี้กำหมัดแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอโดนเฉินจิ้นเล่นของใส่รึเปล่า?”“งั้นก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้เท้าเอว หัวเราะอย่างโมโห “ได้ งั้นเรื่องของฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้ฉันจะไปหาเฉินจิ้น”จ้าวอี้หมุนตัวแล้วเดินไปทางเฉินจิ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบยื่นมือไปดึงจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายจะทำอะไร? ที่นี่คือสถานที่ทำงานของคนอื่น นายมีสิทธิ์อะไรไปก่อกวนเขา?”ขณะนั้นหัวหน้าคุมงานของไซต์รีบวิ่งมาหอบหายใจ พยักหน้าคำนับต่อหน้าจ้าวอี้ “คุณชายจ้าว ท่านมาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่สกปรกมาก เดี๋ยวจะเปื้อนเสื้อผ้าท่าน วันนี้คุณชายมาสำรวจงานเหรอครับ?”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจ้าวอี้หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ ยิ้มมุมปาก “จริงสิ ลืมบอกเธอไป ตึกตรงนี้เป็นโครงการของบ้านฉัน เป็นไซต์งานของบ้านฉัน ฉันมาดูงานมันผิดตรงไหนล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์เกือบลืมไปว่าตระกูลจ้าวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่นี่เป็นโครงการหนึ่งของพวกเขาเฉินจิ้นดันบังเอิญมาทำงานที่พื้นที่ของตระกูลจ้าวพอดีจ้าวอี้หันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “ได้ยินว่าที่นี่มีคนชื่อเฉินจิ้นเหรอ?”หัวหน้าคุมงาน “ใช่ครับ”“เรียกเขามาหน่อยสิ”หัวหน้าคุมงานตะโกนเสียง
ได้ยินคำพูดนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็หยุดดิ้น เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับของรถเฟอร์รารีแต่โดยดีจ้าวอี้กลับมานั่งที่เบาะคนขับ สีหน้าเย็นชา “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอสนใจเฉินจิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”ตอนแรกไม่ยอมขึ้นรถเขา แต่พอเพื่อเฉินจิ้นกลับยอมขึ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายรู้ไหมว่านายตอนนี้มันแปลกมาก?”จ้าวอี้อึ้ง“ฉันก็ยกฮั่วเสวียนให้นายไปแล้ว ตอนนี้แฟนนายคือฮั่วเสวียนเธอหน้าอกใหญ่ เอวเล็ก เป็นนักเต้นบัลเล่ต์ นายก็ชอบผู้หญิงสไตล์นั้นไม่ใช่เหรอ นายควรจะติดอยู่กับเธอสิทำไมนายยังต้องตามวุ่นวายกับฉันอีก?”จ้าวอี้กำพวงมาลัยแน่น “ฉัน……”“จ้าวอี้ อย่าบอกฉันนะว่านายหลงรักฉันเข้าแล้ว”เห็นสายตาเย่ฮวนเอ่อร์ที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก จ้าวอี้ก็โกรธจนพูดไม่ออก เขาหัวเราะเยาะ “หลินเสี่ยวเยา อย่ามโนไปเองนักเลยฉันจะไปหลงรักเธอได้ยังไง?”“งั้นก็ดี”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ต้องการความรักของเขาเลย ความรักที่มาช้า มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าหญ้า!จ้าวอี้รู้สึกว่าตัวเองแค่มีความรู้สึกอยากครอบครอง เพราะตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเขาแต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจไปชอบเฉินจิ้นแทน ยิ่งเฉินจิ้นเป็นศัตรูของเขาด้
เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วเสวียน “……”ตอนนั้นเอง จ้าวอี้ก็เดินก้าวเข้ามาขวางทางเย่ฮวนเอ่อร์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว”จ้าวอี้ยังไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอจะไปชอบเฉินจิ้นคนนั้นได้ยังไง? เธอต้องแกล้งทำเพื่อยั่วฉันใช่ไหม เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็ใช้มารยาหญิงเพื่อดึงความสนใจฉันเหมือนกัน!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหมดคำจะพูด “จ้าวอี้ ฟังให้ดีนะ ฉันกับนายจบกันไปนานแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังเด็กฉันยอมรับว่านายใช้ฉันแล้วไปมีคนอื่นแต่เอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ได้รักนายแบบชายหญิงเลยด้วยซ้ำตอนนี้คนที่ฉันชอบคือเฉินจิ้น!”จ้าวอี้ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวเยาที่เคยวิ่งตามเขาจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอรู้ไหมว่าเฉินจิ้นเป็นคนยังไง? เขาเกิดมาต่ำต้อย คบกับเธอ เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?หรือว่าเธอจะต้องเลี้ยงเขาเอง?”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “จ้าวอี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเอาความเหนือกว่ามาจากไหน ก็แค่นายเกิดมาดีกว่าเฉินจิ้น บอกให้นะฉันก็แค่ชอบเขา ฉันอยากทำอะไรก็เรื่องของฉัน!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอ!” จ้าวอี้หน้าเขียวด้วยความโกรธ“จ้าวอ