"ครับ พี่จิ้น"ลูกน้องในชุดดำสองคนลากชายวัยกลางคนคนนั้นออกไปเย่ฮวนเอ่อร์มองเฉินจิ้นแวบหนึ่ง ก่อนจะหันหลังเดินจากไปทันทีเฉินจิ้นยกขายาวก้าวตามเธอไปเย่ฮวนเอ่อร์จงใจเร่งฝีเท้า อยากจะทิ้งเฉินจิ้นไว้ข้างหลังแต่เฉินจิ้นก้าวขายาว ตามทันเธอได้อย่างง่ายดาย"อย่าตามฉันมา!"เย่ฮวนเอ่อร์วิ่งออกจากคาสิโน พอออกมาถึงข้างนอก เธอก็สะดุดพลิกข้อเท้าล้มลงไปนั่งกับพื้นเธอหมดคำจะพูดกับตัวเองจริงๆ วันนี้เหมือนเป็นวันโชคร้าย เจอเรื่องแย่ๆ ไม่หยุดขณะที่นั่งอยู่บนพื้น เสียงทุ้มนุ่มทว่าเย็นชาเล็กน้อยก็ดังขึ้นเหนือศีรษะ "ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้าขึ้นมอง เฉินจิ้นตามมาแล้วเธอนั่งอยู่ เขายืนอยู่ เขาสูงมาก จนเธอต้องแหงนมองเฉินจิ้นยื่นมือมาให้ "ลุกขึ้น"เขาจะพยุงเธอแต่เย่ฮวนเอ่อร์ไม่อยากให้เขาช่วย เธอพยายามลุกด้วยตัวเองแต่ก็ลุกไม่ขึ้นเลยสุดท้าย เฉินจิ้นยื่นมือคว้าแขนเรียวของเธอ เหมือนจับลูกเจี๊ยบยกเธอขึ้นมายืนอย่างง่ายดายเย่ฮวนเอ่อร์ "..."เธอกำลังโกรธอยู่ แต่ก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าเขาแข็งแรงมากจริงๆเฉินจิ้นมองเธอ "ต่อไปอย่ามาที่นี่อีก ที่นี่ไม่เหมาะกับเธอ เดี๋ยวฉันเรียกรถให้
เย่ฮวนเอ่อร์ยืนอยู่กับที่ สบตากับเฉินจิ้นนิ่งงันเฉินจิ้นเองก็ชะงักไปสวี่เชี่ยนมองตามสายตาของเฉินจิ้น พอเห็นเย่ฮวนเอ่อร์ก็ถามทันที “เฉินจิ้น ผู้หญิงคนนั้นคือใครเหรอ?”เฉินจิ้นไม่ตอบเย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์อยากออกไปจากที่นี่ เธอไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ มันทำให้เธออึดอัดจนหายใจไม่ออกเพราะเดินเร็วเกินไป เธอเลยชนเข้ากับชายวัยกลางคนคนหนึ่งเย่ฮวนเอ่อร์รีบขอโทษ “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”ชายคนนั้นสบถเสียงดัง “ขอโทษแล้วมันหายหรือไงวะ วันนี้กูเสียไปไม่รู้เท่าไหร่ มึงยังจะมาให้กูซวยซ้ำอีก…”แต่ทันใดนั้นเขาก็หยุดพูด เพราะเขาเห็นใบหน้าขาวใสของเย่ฮวนเอ่อร์ ใบหน้ารูปไข่ที่สดใสสะอาดตา ทำให้เขาตะลึงไปครู่หนึ่งสายตาโลมเลียของชายวัยกลางคนไล่มองเธอจากบนลงล่าง “ไม่อยากเชื่อว่าเป็นเด็กสาวหน้าตาดีขนาดนี้”เย่ฮวนเอ่อร์สวมเสื้อไหมพรมสีขาว กระโปรงพลีต ด้านนอกคลุมด้วยเสื้อขนเป็ดสีขาว ผมยาวสีดำถูกรวบขึ้นเป็นหางม้าสูง ใบหน้าใสสะอาดบริสุทธิ์ราวกับหลุดมาจากรั้วมหาวิทยาลัย ตัดกับบรรยากาศรอบข้างอย่างสิ้นเชิง ทำให้เธอสะดุดตามากสายตาหื่นกระหายของชายคนนั้นทำให้เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกไม่สบา
จ้าวอี้ยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น เขาก็คงเข้าวงการนี้เต็มตัวแล้ว จะถอนตัวก็คงยากล่ะ”“คุณชายจ้าวพูดเล่นแล้วครับ ตามบอสใหญ่ของเรามีอนาคตจะตายไป พี่จิ้นของเราไม่คิดจะถอนตัวหรอกครับ”จ้าวอี้ได้ยินในสิ่งที่เขาอยากรู้ก็พอใจแล้ว เขาโบกมือ “พวกนายไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันเล่นเอง”“ได้เลยครับคุณชายจ้าว ถ้ามีอะไรให้พวกเราช่วย บอกได้เลยนะครับ”“อืม”ลูกน้องในชุดดำพากันออกไปจ้าวอี้หันไปมองเย่ฮวนเอ่อร์ “เธอรู้ไหมว่าเจ้าของคาสิโนที่นี่คือใคร? ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นพ่อค้ายา เฉินจิ้นดันไปติดสอยห้อยตามคนแบบนั้น”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจ มองจ้าวอี้ด้วยความตื่นตระหนก นี่มันหมายความว่าเจ้าของที่นี่เป็นคนขายยาเสพติด?แล้วเฉินจิ้นรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเฉินจิ้นเป็นคนมีความสามารถ เขาสามารถเลือกเส้นทางทำเงินได้อีกมากมาย แต่ทำไมถึงเลือกเส้นทางนี้?จ้าวอี้ยิ้มเหยียด “เห็นรึยัง เย่ฮวนเอ่อร์ เฉินจิ้นเปื้อนสิ่งพวกนี้ไปแล้ว เขาเดินคนละทางกับเธอ เลิกกันเถอะ พวกเธอไม่มีทางไปด้วยกันได้หรอก!”เย่ฮวนเอ่อร์กำมือแน่น “จ้าวอี้ ถ้านายว่างนักก็ไปหาฮั่วเสวียนแฟนนายเถอะ เรื่องของฉันกับเฉินจิ้นไม่ต้องให้นายมายุ่ง!”“
เย่ฮวนเอ่อร์ยืนตัวแข็งอยู่กับที่ เธอไม่เคยเห็นเฉินจิ้นในมุมแบบนี้มาก่อนเลยจ้าวอี้หัวเราะ “เย่ฮวนเอ่อร์ เห็นแล้วใช่ไหม? นี่ยังเป็นเฉินจิ้นที่เธอรู้จักอยู่ไหม ตอนนี้เขาเข้าไปอยู่ในวงการคาสิโน กลายเป็นนักเลงแล้ว เขากับเธอมันคนละโลกกัน เขาไม่เหมาะกับเธอเลย!”เย่ฮวนเอ่อร์หันไปมองจ้าวอี้ สุดท้ายเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงพาเธอมาที่นี่ ที่แท้จ้าวอี้รู้อยู่แล้วว่าเฉินจิ้นอยู่ที่นี่“จ้าวอี้ ไม่ว่าเฉินจิ้นจะเป็นยังไง มันก็ไม่ใช่เรื่องที่นายจะมาตัดสิน เพราะนายไม่มีสิทธิ์!”จ้าวอี้ “เย่ฮวนเอ่อร์ มาถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังจะปกป้องเฉินจิ้นอีกเหรอ? หรือว่าเขาเล่นของใส่เธอ?”“เกี่ยวอะไรกับนาย! ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ฉันจะกลับบ้านแล้ว” เย่ฮวนเอ่อร์พูดจบก็หันหลังจะเดินออกไปแต่จ้าวอี้ขวางหน้าเธอไว้ “เฉินจิ้นอยู่ตรงนั้น เธอไม่อยากไปเจอเขาหน่อยเหรอ?”“ไม่จำเป็น หลบไป!”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่รู้ว่าเฉินจิ้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แต่เธอรู้สึกได้ว่าเฉินจิ้นไม่ต้องการให้เธอมาเห็น ดังนั้นเธอเลือกจะจากไปเงียบๆแต่จ้าวอี้จะไม่ยอมให้เธอไปตามใจ เขาคว้าแขนเธอไว้ “เย่ฮวนเอ่อร์ ไปกับฉัน ไปทักทายเขาหน่อย!”“จ้าวอี้ ปล่อ
เย่ฮวนเอ่อร์พยายามจะลงจากรถจ้าวอี้ยันมือกับหลังคารถ “ตอนนี้ฉันจะพาเธอไปหาเฉินจิ้น ไม่อยากเจอเขาหรือไง?”เย่ฮวนเอ่อร์ชะงักไปเล็กน้อยจ้าวอี้ปิดประตูฝั่งผู้โดยสาร แล้วอ้อมมาขึ้นฝั่งคนขับ เขาเหยียบคันเร่ง รถสปอร์ตสุดหรูพุ่งออกไปด้วยเสียงคำรามฮั่วเสวียนที่ยังนั่งอยู่กับพื้น ถูกเพิกเฉยราวกับอากาศ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีตัวตนเลย“จ้าวอี้! จ้าวอี้! นายจะไปไหน! จ้าวอี้ ฉันต่างหากที่เป็นแฟนนาย!”ฮั่วเสวียนโกรธจนแทบบ้า...ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถสปอร์ตของจ้าวอี้จอดอยู่หน้าคาสิโนแห่งหนึ่ง เย่ฮวนเอ่อร์ลงจากรถแล้วถามอย่างประหลาดใจ “จ้าวอี้ นายพาฉันมาที่นี่ทำไม?”จ้าวอี้ “รู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “รู้สิ ที่นี่คือคาสิโน ไม่ใช่สถานที่ดีอะไร ฉันไม่อยากเข้าไป”จ้าวอี้ “เธอไม่อยากเข้าไป? แต่แฟนของเธอเฉินจิ้นอยู่ข้างในนะ!”อะไรนะ?เย่ฮวนเอ่อร์ถึงกับกลั้นลมหายใจ เธอมองจ้าวอี้ด้วยความตกใจ “จ้าวอี้ นายพูดบ้าอะไร เฉินจิ้นจะอยู่ในที่แบบนี้ได้ยังไง?”จ้าวอี้ยิ้ม “เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันบอกแล้วว่าเธอไม่รู้จักเฉินจิ้นดีพอ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปดูว่าเขาเป็นคนแบบไหน!”จ้าวอี้พูดพลางลากเ
เธอว่าอะไรนะ?จ้าวอี้โกรธจัด “เย่ฮวนเอ่อร์!”เย่ฮวนเอ่อร์หัวเราะเย็น “จ้าวอี้ นายโกรธเหรอ? นายมีอะไรให้โกรธอีก นายกับฮั่วเสวียนคบกันมันก็เรื่องของนาย แต่ถ้านายยังตามตื๊อฉันแบบนี้ ฉันก็ต้องด่านายอยู่ดี!”เธอกับจ้าวอี้เลิกกันไปแล้ว ก็ควรจะแยกย้ายใช้ชีวิตของตัวเองให้ดี แต่จ้าวอี้คนนี้กลับยังตามมาหาเธอไม่เลิก ตอนนี้ยังมีรอยจ้ำของฮั่วเสวียนอยู่บนคอแล้วยังจะมาจับข้อมือเธออีก การแตะเนื้อต้องตัวแบบนี้ทำให้เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกไม่สบายตัวอย่างที่สุดเย่ฮวนเอ่อร์พยายามสะบัดมือออก “จ้าวอี้ ปล่อยได้รึยัง?”จ้าวอี้ “เธอ!”ตอนนั้นเองฮั่วเสวียนก็ลงมาจากรถสปอร์ต เธอมองเย่ฮวนเอ่อร์ด้วยสายตาเป็นปฏิปักษ์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอกำลังทำอะไรอยู่? จ้าวอี้เป็นแฟนของฉัน ตอนนี้เธอกล้าดึงมือแฟนฉันไว้ไม่ปล่อยเหรอ ไร้ยางอายจริงๆ!”เย่ฮวนเอ่อร์ถึงกับพูดไม่ออก เธอหันไปมองฮั่วเสวียน “ฮั่วเสวียน ถ้าสายตาเธอมีปัญหา ก็ไปหาหมอตาเถอะ ลองดูดีๆ สิว่าใครกันแน่ที่ดึงมือใครอยู่!”เย่ฮวนเอ่อร์ชูมือขึ้นให้ดูฮั่วเสวียนถึงได้เห็นว่าเป็นจ้าวอี้ที่จับมือเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แน่น สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที เมื่อกี้ในรถจ้าวอี้ยังดูไม่มีอารม