LOGINShare
บทที่ 64
Related chapters
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 65
ไม่มีใครตอบกลับมา ฉือไห่ผิงยังคงส่งแขกอยู่ด้านนอก เขาฝืนยิ้มขณะส่งประธานหวังและประธานหลิวขึ้นรถ “ประธานหวัง ประธานหลิว เรื่องความร่วมมือของเรา...” ประธานหวังมองบาดแผลบนใบหน้าของเขาอย่างขบขัน “ประธานฉือ คุณไปหาหมอให้ดูแผลที่หน้าก่อนเถอะ” บรรดาผู้บริหารพากันขึ้นรถหรูแล้วจากไป ฉือไห่ผิงสีหน้ามืดครึ้ม เดินกลับเข้ามาในห้องรับแขก เขาตรงไปที่หลี่หลัน “หลี่หลัน นี่มันเรื่องดีที่เธอทำงั้นเหรอ? หน้าของฉันถูกเธอทำให้เสียหมดแล้ว!” แต่คนที่ยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ที่สุดก็คือหลี่หลันเอง จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมทุกอย่างถึงกลายเป็นแบบนี้ ทั้งที่เธอวางแผนไว้หมดแล้วแท้ๆ หลี่หลันจับแขนเสื้อของฉือไห่ผิง “ที่รัก ฟังฉันอธิบายก่อน...” ฉือไห่ผิงสะบัดมือเธอออก หยิบเสื้อสูทแล้วเดินออกไป “ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธออีกแล้ว!” ฉือไห่ผิงออกจากบ้านไปแล้ว บนใบหน้าและลำคอของหลี่หลันเต็มไปด้วยรอยขีดข่วน สีหน้าซีดเผือด เดิมทีเธอคิดจะใช้โอกาสนี้เรียกความโปรดปรานจากฉือไห่ผิงกลับคืนมา แต่กลับกลายเป็นผลักเขาให้ออกไปไกลกว่าเดิม หลี่หลันหันไปมองฉือเจียว ราวกับคว้าฟางเส้นสุดท้ายไว้ “เจียวเจียว ฟ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 66
ขณะนั้น ประตูห้องน้ำก็เปิดออก หมอกไอน้ำเย็นสดชื่นลอยอ้อยอิ่ง พร้อมกับร่างสูงสง่าหล่อเหลาเดินออกมา ฮั่วซือหานอาบน้ำเสร็จแล้ว ฮั่วซือหานสวมชุดนอนผ้าไหมสีดำ พอออกมาได้ยินเสียงลู่หนานเฉิงชวนฉือหว่านไปเที่ยวพอดี ฉือหว่านหันไปมองฮั่วซือหาน ก่อนพูดกับลู่หนานเฉิงว่า “เดี๋ยวฉันโทรกลับ” เธอวางสาย แล้วหันไปมองฮั่วซือหาน “ประธานฮั่ว ฉันขอตัวก่อน” เธอเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าของตัวเอง เสียงทุ้มต่ำของฮั่วซือหานดังขึ้นอย่างเฉยชาแต่แฝงไปด้วยความกดดัน “จะไปไหน? ออกไปเที่ยวกับหนานเฉิงเหรอ?” ฉือหว่านไม่ตอบ เธอหันหลังจะเดินออกไป แต่ปลายนิ้วเรียวยาวของฮั่วซือหานคว้าเข้าที่ข้อมือบางของเธอไว้แน่น ฉือหว่านชะงัก ฝ่ามือของเขาร้อนราวกับมีไฟลุก อุณหภูมิจากปลายนิ้วเขาราวกับจะแผดเผาผิวเนียนของเธอ การอาบน้ำเย็นเมื่อครู่ไม่เพียงแต่ไม่ช่วยให้เขาสงบลง กลับยิ่งทำให้เขาร้อนรุ่มกว่าเดิม ฉือหว่านพยายามดึงข้อมือกลับ แต่ฮั่วซือหานกลับดันเธอไปติดกับผนัง “เธอกับหนานเฉิงไปถึงขั้นไหนแล้ว? เคยนอนด้วยกันหรือยัง?” เพี๊ยะ! โทรศัพท์ในมือฉือหว่านร่วงลงบนพรม แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ภายใต้แสงไฟสลัว ร่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 67
ฉือเจียวมาแล้ว! ร่างของฮั่วซือหานแข็งทื่อในทันที สติที่ขาดหายไปเมื่อครู่กลับคืนมาในพริบตา เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยความรู้สึกหดหู่ เขากำลังทำอะไรอยู่? เขากำลังกดฉือหว่านไว้กับผนัง และทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้? ฉือหว่านรู้สึกถึงแรงกดดันที่คลายออก ฮั่วซือหานปล่อยเธอแล้ว “เธออยู่ที่นี่ อย่าออกไป” ทิ้งคำพูดนี้ไว้ เขาก็หมุนตัวออกจากห้องไปทันที เขาต้องไปหาฉือเจียวแล้วแน่ๆ ผู้ชายที่เมื่อครู่ยังเต็มไปด้วยไฟปรารถนา แต่พอได้ยินชื่อของฉือเจียวกลับสามารถสะบัดตัวออกจากเธอได้อย่างง่ายดาย แล้วก็ทิ้งเธอไว้ที่นี่ ใบหน้าของฉือหว่านที่แดงเรื่อจากอารมณ์เมื่อครู่ ค่อยๆ จางลง เธอยกมุมปากขึ้นเย้ยหยันตัวเอง ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าตัวเองเป็นเมียน้อยล่ะ? เหมือนเธอกับฮั่วซือหานกำลังแอบได้เสียกันลับหลัง… ส่วนฉือเจียวคือเมียหลวง น่าขันจริงๆ เขากับฉือเจียวจะทำอะไร? แน่นอนว่าต้องเป็นสิ่งที่เขากับเธอไม่เคยทำ ฉือหว่านย่อตัวลง หยิบโทรศัพท์ที่แตกกระจัดกระจายบนพรมขึ้นมา แล้วค่อยๆ ประกอบมันกลับคืน ไม่นาน เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้นอีกครั้ง หลี่หลันโทรมา ฉือหว่านกดรับสาย น้ำเส
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 68
ฉือเจียวฝึกเต้นรำมาตั้งแต่เด็ก ทุกเดือนเธอลงทุนมหาศาลในการดูแลตัวเอง ทำให้ผิวพรรณขาวเนียนนุ่มไร้ที่ติ อีกทั้งรูปร่างยังอ้อนแอ้นเย้ายวน พออยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวสั้นก็ยิ่งเผยให้เห็นสัดส่วนโค้งเว้าอันสมบูรณ์แบบ ฮั่วซือหานนั่งอยู่บนโซฟามองเธอ แม้จะเผชิญกับการยั่วยวนผ่านการถอดเสื้อผ้า แต่เขาเพียงแค่กวาดสายตามองเรือนร่างอันอรชรของเธอ ฉือเจียวเป็นที่รู้จักในฐานะกุหลาบแดงแห่งไห่เฉิง ผู้หญิงที่สามารถดึงดูดสายตาของฮั่วซือหานได้ ย่อมต้องมีเสน่ห์ที่ไม่ธรรมดา เมื่อเห็นว่าเขากำลังมองเธอ ด้วยสายตาตรงไปตรงมาของผู้ชายที่มองผู้หญิง ฉือเจียว ก็ยกคิ้วขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ เธอสวมรองเท้าส้นสูงเดินตรงไปก่อนจะก้าวขึ้นนั่งบนตักของเขาอย่างกล้าได้กล้าเสีย ปลายนิ้วเรียวลูบไล้ลงบนกล้ามเนื้อแกร่งของเขาแล้วจิ้มเบาๆ อย่างยั่วเย้า “ซือหาน คุณแข็งจัง” เธอพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ “ตัวคุณแข็งขนาดนี้ ฉันลงทุนห่อของขวัญตัวเองมาให้คุณ นี่ไม่ใช่เซอร์ไพรส์ที่ยิ่งใหญ่เหรอ? ซือหาน คุณตกใจจนตื่นเต้นเลยใช่ไหม?” ฉือเจียวเปรียบตัวเองเป็นของขวัญสุดเซอร์ไพรส์ฮั่วซือหานจ้องเธอด้วยสายตาเรียบเฉยโดยไม่พูดอะไร ฉือเจี
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 69
ห้องนอนใหญ่ว่างเปล่า ไม่เห็นเงาร่างของฉือหว่านแล้วเวลานี้ “ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้น เลขาจ้าวปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตู “ท่านประธาน ตอนที่ผมมาที่นี่เมื่อครู่ เห็นคุณผู้หญิงออกไปแล้วครับ” เธอไปแล้ว? ทั้งที่บอกให้เธออย่าออกไป… “ท่านประธาน ผมสั่งให้คนไปหายาถอนพิษให้แล้วครับ” ฮั่วซือหานเผยรอยยิ้มบาง “ไม่ต้องแล้ว” พูดจบ เขาก็เดินเข้าห้องน้ำ ไปอาบน้ำเย็นอีกครั้ง ในความเป็นจริง ยาปลุกกำหนัดในห้องถูกฉือหว่านดับไปแล้ว เขาสูดดมเพียงส่วนที่หลงเหลืออยู่ ดังนั้น ฤทธิ์ยาไม่ได้รุนแรงมาก เขาสามารถควบคุมมันได้ด้วยแรงใจ ฮั่วซือหานยืนอยู่ใต้ฝักบัว ปล่อยให้น้ำเย็นชโลมลงบนร่างกาย เม็ดน้ำกระทบกล้ามเนื้อแน่นแล้วกระเซ็นออกไป ชายหนุ่มเรือนร่างสมบูรณ์แบบที่สามารถทำให้ใครก็ตามเลือดกำเดาไหลได้ ฮั่วซือหานหลุบตาลง ในหัวพลันนึกถึงใบหน้าหวานใสของฉือหว่าน และมือเล็กนุ่มของเธอ ทำให้เขารู้สึกดีมากความต้องการที่เพิ่งกดทับลงไป กลับประทุขึ้นมาอีกครั้ง ฮั่วซือหานกัดฟันสบถเบาๆ มือเลื่อนลงต่ำ ก่อนจะหลับตาลงอย่างอ่อนล้า ...เช้าวันรุ่งขึ้น ฉือหว่านสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 70
กู้เป่ยเฉินสนใจขึ้นมาทันที “จะแข่งอะไร?” ฉือหว่านรู้ดีว่ากู้เป่ยเฉินเป็นเกมเมอร์ตัวยง “เรามาแข่งเกมกัน ใครแพ้ ใครชนะ ก็ให้ตัดสินกันตรงนี้” อะไรนะ? กู้เป่ยเฉินหัวเราะเสียงดัง “ฉือหว่าน! เธอคิดจะมาแข่งเกมกับฉัน? ฉันเป็นระดับจ้าวของเกมนี้นะ! คิดว่าตัวเองจะชนะได้เหรอ? แค่เด็กบ้านนอกตัวเล็กๆ นี่นะ?” ฉือหว่านยิ้มบางๆ “ลองแข่งกันก่อน แล้วจะรู้” กู้เป่ยเฉินหยิบมือถือขึ้นมา “ได้! มาลองกัน! วันนี้ฉันจะเปิดหูเปิดตาให้เธอเอง!” ฉือหว่านก็หยิบมือถือขึ้นมา ทั้งสองเริ่มการแข่งขัน ในเกม กู้เป่ยเฉินบังคับตัวละครถือดาบใหญ่ หมุนสองรอบกลางอากาศอย่างเท่ “ฉือหว่าน! เตรียมตัวตายซะเถอะ!” ในวินาทีถัดมา… GAME OVER! เสียงเกมจบแล้วดังขึ้น กู้เป่ยเฉินดีดตัวลุกขึ้นจากที่นั่ง หน้าตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ เมื่อครู่… ตอนที่เขากำลังหมุนตัวโชว์เท่ ฉือหว่านก็โผล่ลงมาจากฟากฟ้า พร้อมขวานสีทองในมือ แล้วเธอก็ฟันเขาตายในทันที เขาแพ้แล้วแต่เขาแพ้ได้ยังไง!? เขาเป็นเซียนเกม! เป็นราชาในวงการนี้! กู้เป่ยเฉินมองฉือหว่านด้วยความตกตะลึง “ฉือหว่าน! เธอฟันฉันตายได้ยังไง!?” ฉือหว่านยกมุมปากขึ้นเ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 71
กู้เป่ยเฉินสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที อะไรนะ!? ยัยลูกเป็ดขี้เหร่มาจากบ้านนอก ที่กล้าหน้าด้านแทนที่เจ้าสาวตัวจริงอย่างฉือเจียว… เธอพูดอะไรออกมา? เธอจะเป็นคนสั่งสอนเขา? โลกนี้มันโลกมายาแล้วหรือไง!? ทั้งไห่เฉิงมีแค่ฮั่วซือหานคนเดียวเท่านั้นที่กล้าสั่งสอนเผด็จการน้อยอย่างเขา! ฉือหว่านจับมือซูเสี่ยวฝูแล้วพูด “เสี่ยวฝู เราไปกันเถอะ” ทั้งสองกำลังจะเดินออกไป แต่จู่ๆ ฮั่วซือหาน ก็เอื้อมมือออกมาคว้ามือเล็กของเธอไว้ ปลายนิ้วเรียวยาวแต่อบอุ่นของเขาสัมผัสกับมือบางของเธอ ความรู้สึกเสียดสีระหว่างผิวเนื้อก่อให้เกิดกระแสไฟฟ้าระหว่างกัน ทั้งสองต่างนึกย้อนไปถึงค่ำคืนที่วิลล่าซีย่วน ค่ำคืนที่ เขากดร่างเธอไว้กับผนัง… ฉือหว่านรีบดึงมือกลับทันที ฮั่วซือหานจ้องมองใบหน้าเล็กสวยของเธอ กลืนน้ำลายลงลำคอเบาๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างไม่ใส่ใจ “ฉือหว่าน เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก” ฉือหว่านเงยหน้ามองเขา เอ่ยน้ำเสียงเรียบเฉย “ประธานฮั่ว คุณจัดการเรื่องกับคุณย่าให้เรียบร้อยเถอะ ฉันพร้อมจะไปจดทะเบียนหย่าเมื่อไหร่ก็ได้ ตำแหน่งคุณนายฮั่ว ฉันอยากคืนให้ฉือเจียวตั้งนานแล้ว” พูดจ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 72
กู้เป่ยเฉินเอาชนะฉือหว่านไม่ได้ เลยไปขอให้พี่รองช่วยเอาคืนแทน ฮั่วซือหานเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “เธอออกจากเกมไปแล้ว” ฉือหว่านออกจากระบบแล้ว ไอคอนของเธอกลายเป็นสีเทา กู้เป่ยเฉินเสียดายสุดๆ “พี่รอง! คราวหน้า พี่ต้องแข่งเกมกับฉือหว่านนะ!” ฮั่วซือหานไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ แต่เขาก็ไม่ได้รังเกียจความคิดนี้ ฮั่วซือหานหันไปมองกู้เป่ยเฉิน “ไปละ” ขณะนั้น กู้เป่ยเฉินนึกอะไรขึ้นมาได้ “พี่รอง! พี่แอดเพื่อนรุ่นน้องอัจฉริยะคนนั้นไปหรือยัง!?” ฮั่วซือหานปรายตามองเขา “นายสนใจเธอขนาดนั้นเลย?” “แน่นอน! เธอเป็นไอดอลของฉันเลยนะ!” “ฉันกับเธออยู่ในกลุ่มเดียวกัน” กู้เป่ยเฉินตื่นเต้นสุดขีด “จริงเหรอพี่รอง! รีบๆ ลากผมเข้ากลุ่มเลย! ผมอยากแอดไอดอลเป็นเพื่อน!” สุดท้าย ฮั่วซือหานทนกู้เป่ยเฉินออดอ้อนไม่ไหว เขาหยิบมือถือขึ้นมาแล้วดึงกู้เป่ยเฉินเข้ากลุ่ม กู้เป่ยเฉินกวาดสายตาหาชื่อในกลุ่ม แล้วเจอ… W ไอดอลของเขา! เขาไม่น่ามาเสียเวลากับฉือหว่าน ยัยลูกเป็ดขี้เหร่นั่นเลย! ตอนนี้ กู้เป่ยเฉินลืมความเจ็บใจทั้งหมด ตื่นเต้นจนแทบกระโดด กู้เป่ยเฉินรีบกดส่งคำขอเป็นเพื่อนถึง W "
Latest chapter
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 390
ฉือไห่ผิงตะโกนด้วยความร้อนใจ “ฉือถัง รีบคิดหาทางหน่อยสิ!”ฉือเหว่ยเย่กับหนีหงก็แทบจะร้องไห้ “เงินพวกเราก็โดนโกงไปหมด แกคิดว่าพวกเราจะไม่ร้อนใจเหรอ? พวกเราก็ถูกหลอกเหมือนกัน!”คุณนายใหญ่ฉือโกรธจนอกแทบระเบิด ตบขาตัวเองไม่หยุด “จบแล้ว! คราวนี้พวกเราจบสิ้นกันหมดแล้ว! พวกเราจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย!”เจ้าหน้าที่ศาลพูดอย่างเย็นชา “กรุณาออกไปจากที่นี่ อย่าขัดขวางการปฏิบัติงานของเรา”คุณนายใหญ่ฉือคิดจะเล่นบทอาละวาด “ฉันไม่ไป! นี่คือบ้านของฉัน ฉันอยู่ที่นี่มาตั้งหลายสิบปี นี่คือบ้านเก่าของตระกูลฉือ ฉันอยากเห็นนักว่าพวกคุณกล้าแตะต้องฉันไหม!”หนึ่งนาทีต่อมา คุณนายใหญ่ฉือก็ถูกเจ้าหน้าที่สองคนหิ้วโยนออกมาจากคฤหาสน์ คนของครอบครัวรองและครอบครัวสามก็โดนไล่ออกมาด้วยฉือเจียวโกรธตะโกน “อย่าแตะต้องฉัน! ฉันเดินเองได้ ปล่อยสิ!”เธอสะบัดตัวแรงจนหลุดจากมือเจ้าหน้าที่ แต่แรงส่งทำให้เธอล้มกระแทกพื้นก้นแทบแตกทุกคน “……”คุณนายใหญ่ฉือนั่งกรีดร้องอยู่บนพื้น “จะทำยังไงดีล่ะ! พวกเราทำกรรมอะไรไว้ ถึงต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้!”คนของครอบครัวรองกับครอบครัวสามไม่มีใครกล้าพูดอะไร เมื่อวานพวกเธอยังเฉลิมฉลองชัยชนะอย
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 389
ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ขึ้นรถออกไปแล้ว ฮั่วซือหานกับท่านหลินยืนอยู่ข้างนอก ฮั่วซือหานมองท่านหลินด้วยสายตาเคลือบแคลง “ลุงครับ ลุงเป็นอะไรไปกันแน่?”รอจนรถของฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ลับตาไปแล้ว ท่านหลินถึงได้ละสายตากลับมา เขาหันไปมองฮั่วซือหาน “อะไรที่ว่าฉันเป็นอะไร ฉันดีจะตายไป สดชื่นกระปรี้กระเปร่าเลยล่ะ”ฮั่วซือหาน “……ลุงอยากเห็นตัวเองตอนก้มหัวประจบฉือหว่านเมื่อกี้ไหม?”เขาไม่เคยเห็นลุงตัวเองเป็นแบบนี้มาก่อนท่านหลินหน้าไม่พอใจ “อะไรก้มหัวประจบ ฉันเรียกว่าคารวะผู้มีความรู้ต่างหาก นายไม่เข้าใจหรอก”เคารพผู้มีความรู้?เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับฉือหว่าน?ฮั่วซือหานรู้สึกว่าลุงตัวเองใช้คำผิดไปหมด“เมื่อกี้ผมจะคุยกับฉือหว่าน ลุงทำไมถึงขัดจังหวะผม ผมจะถามเรื่องที่เธอกับเซียวอี้คบกันจริงหรือเปล่า?”พูดถึงเรื่องนี้ ท่านหลินพยักหน้า “ฉันว่าจริง”ฮั่วซือหาน “ทำไมล่ะ?”ท่านหลินมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เพราะนายไม่คู่ควรกับฉือหว่าน ฉือหว่านควรได้สิ่งที่ดีกว่านี้”พูดจบท่านหลินก็เดินเข้าบ้านไปฮั่วซือหาน “……”โลกนี้มันบ้าไปแล้วแน่ๆ!ลุงคนที่เคยคิดว่าฉือหว่า
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 388
ยังพูดไม่ทันจบ ขาทั้งสองข้างของท่านหลินก็อ่อนแรงจนเกือบทรุดลงไปอีกครั้ง“คุณท่าน!” พ่อบ้านรีบพยุงท่านหลินไว้ฉือหว่านลุกขึ้น เดินมายืนตรงหน้าท่านหลิน แล้วยื่นมือพยุงเขาเบาๆ “หลินจื้อหยวน ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นหรอก”ท่านหลินมองฉือหว่านอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขาไม่เคยคิดเลยแม้แต่ในฝันว่า เทพแพทย์ C ในตำนานจะเป็นเด็กสาวที่ยังเยาว์วัยแบบนี้ แถมยังเป็นสะใภ้นอกสายเลือดของเขาอีก มันเหมือนฝันไปชัดๆท่านหลินจ้องมองฉือหว่าน แล้วถามอีกครั้ง “คุณคืออาจารย์ของผมจริงๆ เหรอ?”ฉือหว่านพยักหน้า “ใช่ ฉันเอง นายทำท่าแปลกๆ แบบนี้ หรือว่าฉันทักผิดวิธี? ฉันไม่ควรเรียกนายว่าหลินจื้อหยวน แต่ต้องเรียก...เสี่ยวหลินแทนเหรอ?”ท่านหลิน “……”ตอนนี้เขาแน่ใจเต็มร้อยแล้วว่า ฉือหว่านคือเทพ C และเป็นอาจารย์ของเขาจริงๆ“อาจารย์...ผมไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะเป็น...ไม่สิ จะเป็นคุณ...”ท่านหลินรู้สึกว่าระดับความสัมพันธ์มันสับสนไปหมดแล้ว เขาไม่รู้ว่าควรเรียกฉือหว่านว่าอะไรดีฉือหว่านยิ้มบางๆ “ไม่ต้องสุภาพนัก เราเป็นสหายทางวิชาการ นายเรียกฉันว่าฉือหว่านก็ได้”ท่านหลินรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อเหลือเกิน “อาจารย์ ตำหนิบน
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 387
อะไรนะ?ฉือหว่านสูดหายใจแรง ดวงตาเบิกกว้าง “แบบนั้น? แบบไหนกันแน่?”เย่ฮวนเอ่อร์ยกสองนิ้วขึ้นมาชนกันเบาๆ “ก็จูบน่ะสิ”ฉือหว่านถึงได้โล่งอก นึกว่าเย่ฮวนเอ่อร์กับเฉินจิ้นเกิดเรื่องแบบผู้ชายผู้หญิงไปแล้วเสียอีกฉือหว่าน “ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”ในหัวของเย่ฮวนเอ่อร์ลอยขึ้นมาเป็นใบหน้าหล่อเหลาดุเย็นของเฉินจิ้น หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นทันที ควบคุมไม่ได้เลย แบบนี้สินะที่เรียกว่าความรักเย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดงพยักหน้า “ใช่”ฉือหว่านอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่พูดออกมา ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน คนอื่นเป็นแค่คนนอกครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเธอก็มาถึงบ้านตระกูลหลิน ฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์เดินเข้าไปเพราะฉือหว่านยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเย่ฮวนเอ่อร์ เย่ฮวนเอ่อร์เลยตั้งใจว่าจะหาจังหวะอธิบายให้ฟังดีๆ ดังนั้นวันนี้เธอจึงได้แจ้งล่วงหน้าไว้แล้วว่า ห้ามใครเปิดเผยตัวตนของเธอ“คุณหนูใหญ่...เอ๊ย คุณเย่ คุณฉือ พวกคุณมาแล้วเหรอ?” แม่บ้านหลินรีบออกมาต้อนรับด้วยท่าทีอบอุ่นฉือหว่านกับเย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มตอบ ขณะนั้นท่านหลินก็เดินลงมาจากบันได “ฉือหว่าน เธอมาแล้ว”ฉือหว่านมองไปที่ท่านหลินด
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 386
แม่เฉินพยักหน้า “ได้จ้ะ อาจิ้น แล้วฮวนเอ่อร์ล่ะ?”เฉินจิ้นหยิบกระเป๋าใบหนึ่งขึ้นมา แล้วเก็บของใส่กระเป๋าโดยไม่เงยหน้า พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “เธอกลับไปแล้ว แม่ครับ ผมกับเธอเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นกัน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น”“แม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ก็มีเด็กผู้หญิงหลายคนชอบลูก อย่างครั้งก่อนมีเด็กคนหนึ่งแอบเอาจดหมายรักกับช็อกโกแลตใส่ไว้ในกระเป๋าเป้ของลูก น้องสาวของลูกยังเห็นเลย เด็กคนนั้นชื่อจื่อเหยาใช่ไหม?”เฉินจิ้นเงยหน้าขึ้น “แม่ อย่าพูดถึงคนพวกนั้นเลย เย่ฮวนเอ่อร์ไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงพวกนั้น”แม่เฉินยิ้ม “งั้นแปลว่าในใจลูก เย่ฮวนเอ่อร์ไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงที่เคยชอบลูกสินะ”เฉินจิ้น “……”เขาก้มหน้าลงเก็บของต่อ“อาจิ้น ลูกก็โตแล้ว ถ้าเจอเด็กผู้หญิงที่ชอบ ก็อย่าปล่อยให้หลุดมือนะ ฮวนเอ่อร์เป็นเด็กดีคนหนึ่งเลยนะ”เฉินจิ้นเก็บของเสร็จ สะพายกระเป๋าแล้วประคองแม่ออกจากโรงพยาบาลแม่ลูกเดินอยู่ในทางเดิน เฉินจิ้นพูดเบาๆ ว่า “แม่ครับ ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนี้ และผมก็ให้อนาคตกับใครไม่ได้ด้วยซ้ำ”แม่เฉินนิ่งเงียบไป เธอรู้ดีว่าเย่ฮวนเอ่อร์มาจากครอบครัวที่มีฐานะ ดังนั้นเมื่อครู่ที่พูดกับน้
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 385
ริมฝีปากของเขาเย็นนิดๆ จูบแล้วรู้สึกดีมาก เย่ฮวนเอ่อร์แม้จะไม่มีประสบการณ์ แต่เคยแอบดูคนอื่นจูบกันมาก่อน ไม่คิดเลยว่าความรู้สึกนี้จะดีขนาดนี้เฉินจิ้นยืนนิ่งไม่ขยับ เขาไม่ได้หลับตา เขาเห็นว่าเย่ฮวนเอ่อร์เองก็ไม่ได้หลับตา ดวงตากลมโตคู่นั้นเต็มไปด้วยความไม่รู้และความอยากรู้อยากลอง เด็กหนุ่มสาวที่วัยไล่เลี่ยกัน เมื่อถึงวัยหนึ่งก็มักจะมีความอยากรู้อยากเห็นและโหยหาทางเพศ อยากทดลอง อยากสัมผัสกับคนที่ตัวเองชอบอย่างอ่อนเยาว์และกล้าหาญเฉินจิ้นรู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มของเธอที่กดลงบนริมฝีปากเขา แล้วไม่นานเธอก็เผยอริมฝีปากออกเบาๆ สัมผัสเข้าที่มุมปากของเขาความร้อนพวยพุ่งออกมาจากเอวของเขา ลามไปทั่วร่าง ความรู้สึกทั้งชาและซ่านจนหางตาเขาแดงตอนนี้เย่ฮวนเอ่อร์โอบคอเขาไว้ ตัวทั้งสองแนบชิดกันอย่างใกล้ชิด ไม่นานเธอก็รู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกายเขาเธอถามด้วยความสงสัย “อะไรน่ะ? มันดันฉันอยู่”เย่ฮวนเอ่อร์ยื่นมือลงไปข้างล่างเฉินจิ้นคว้าข้อมือขาวเรียวของเธอไว้ทันที ไม่ยอมให้เธอขยับลงไป “เย่ฮวนเอ่อร์ พอหรือยัง?”เย่ฮวนเอ่อร์มองใบหน้าหล่อเย็นชานั้นของเขา ซึ่งยังคงเหมือนภูเขาน้ำแข็ง ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 384
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 383
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ บทที่ 382
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
