ฟู่อวิ๋นเซินยังคงอยากจะลงมืออีกแต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็โผเข้ากอดเขาทันที “พอแล้ว ฟู่อวิ๋นเซิน! พอเถอะ!”เมื่อถูกร่างนุ่มนิ่มของเย่ฮวนเอ่อร์กอดไว้ ฟู่อวิ๋นเซินถึงได้หยุดลง แต่แววตาที่แดงก่ำเต็มไปด้วยโทสะก็ยังไม่จางลง เขายกเท้าขึ้นเตะจ้าวอี้ที่นอนอยู่กับพื้นอีกครั้งตอนนั้นเอง ฉือหว่านก็รีบวิ่งเข้ามา “เกิดอะไรขึ้น?”เย่ฮวนเอ่อร์พูดขอโทษทันที “หวานหว่าน ขอโทษนะ ฉันทำให้เธอลำบากแล้ว”ฟู่อวิ๋นเซินมองจ้าวอี้บนพื้นแวบหนึ่ง จากนั้นก็จับมือเล็กของเย่ฮวนเอ่อร์แล้วพาเธอเดินออกไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์หันกลับไป “หวานหว่าน ลาก่อนนะ”ยังพูดไม่ทันขาดคำ ฟู่อวิ๋นเซินก็โอบหัวเธอไว้ ดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด ไม่ยอมให้เธอหันกลับไปมองอีกฟู่อวิ๋นเซินพาเย่ฮวนเอ่อร์ออกจากโรงพยาบาล เปิดประตูฝั่งผู้โดยสารแล้วดันเธอเข้าไป ก่อนจะปิดประตูแล้วเดินอ้อมกลับมานั่งประจำที่คนขับเย่ฮวนเอ่อร์สังเกตเห็นว่าข้อนิ้วของเขาเลือดไหล รีบคว้ามือเขาไว้ “มือคุณเลือดออก เดี๋ยวฉันทำแผลให้นะ!”แต่ฟู่อวิ๋นเซินยกมือหนี ไม่ยอมให้เธอแตะเย่ฮวนเอ่อร์ชะงักไป เห็นใบหน้าหล่อเหลาเยือกเย็นของเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียด หน้าอกกว้างยังหอบแรง แสดงว่าเข
จ้าวอี้เริ่มมีอารมณ์โมโห เขายื่นมือกดไหล่เย่ฮวนเอ่อร์ไว้ พูดด้วยความโกรธ “ทำไม! ทำไมเธอถึงต้องท้องลูกของฟู่อวิ๋นเซิน!”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขาด้วยสายตาเย็นชา “คุณชายจ้าว ฉันจะพูดอีกครั้งนะ ฉันไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับนาย ฉันท้องลูกใครก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้บีบไหล่เธอไว้แน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ ทำไมเธอถึงไม่ให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันก็แค่เคยทำผิดเหมือนผู้ชายทั่วไปตอนยังเด็ก ตอนนี้ฉันเลิกยุ่งกับฮั่วเสวียนกับผู้หญิงพวกนั้นหมดแล้ว ทำไมเธอไม่กลับมาอีกล่ะ? เธอก็เป็นคุณหนูจากตระกูลใหญ่ ฟู่อวิ๋นเซินต่อให้แต่งตัวดีแค่ไหน ก็เป็นแค่ไอ้จนคนหนึ่ง เขาไม่ใช่คนระดับเดียวกับพวกเรา เราสองคนน่ะถึงจะเหมาะกันโดยธรรมชาติ!”เย่ฮวนเอ่อร์อยากหัวเราะ และเธอก็หัวเราะออกมาจริงๆ“จ้าวอี้ นายยังกล้าพูดว่าแค่นายทำผิดแบบที่ผู้ชายมักจะทำกันงั้นเหรอ? จริงๆ แล้วนายก็แค่ห้ามใจตัวเองไม่อยู่ ลุ่มหลงกับโลกสวยงามภายนอก นายรักฉันจริงๆ เหรอ? ที่จริงนายก็แค่ไม่ยอมแพ้เท่านั้นเอง ทั้งหมดมันคือความอยากเอาชนะ ความทะเยอทะยานที่อยากควบคุม คนอย่างนาย ไม่เคยรักใครเลยจริงๆ นอกจากตัวเอง!”จ้าวอี้พยายามจะอธิบาย “ฉัน...”แต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็พูดแ
เย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดง “ฉันรู้แล้ว แต่... แต่ฟู่อวิ๋นเซินเขา... ฉันปฏิเสธเขาไม่ได้เลย”ฉือหว่านมองเย่ฮวนเอ่อร์แล้วยิ้มออกมา ความจริงแล้วเสี่ยวอู่เคยพูดว่าฟู่อวิ๋นเซินเป็นคนหลงรักแบบใสซื่อ ส่วนเย่ฮวนเอ่อร์ก็ไม่ต่างกัน พวกเขาทั้งคู่ต่างก็เป็นคนหลงรักแบบใสซื่อ เขาว่ากันว่า คนสองคนที่เป็นพวกหลงรักหัวปักหัวปำเมื่อใช้ชีวิตร่วมกันถึงจะมีความสุข ทั้งสองคนต่างก็ขาดกันไม่ได้ฉือหว่านยิ้มพูดว่า “ฮวนเอ่อร์ ตอนนี้เธอกับประธานฟู่คืนดีกันแล้ว ก็น่าจะถึงเวลาบอกเขาเรื่องลูกในท้องได้แล้วล่ะนะ”จะบอกเรื่องตั้งครรภ์กับเขาไหม?จริงๆ แล้วเย่ฮวนเอ่อร์ก็คิดจะบอกอยู่แล้ว“ฉันว่าประธานฟู่เป็นคนที่ชอบเด็กนะ แถมเขาก็มีความสามารถ มีความรับผิดชอบ บอกเขาเรื่องลูกน่าจะเป็นเรื่องดี ฉันเชื่อว่าเขาจะต้องเป็นพ่อที่ดีแน่ๆ”เย่ฮวนเอ่อร์ก็รู้ว่าฟู่อวิ๋นเซินชอบเด็ก แต่ก่อนเขาก็เคยพูดว่าอยากมีลูกเธอก็เชื่อว่าเขาจะเป็นพ่อที่ดีได้เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “อืม ฉันจะหาจังหวะบอกเขาเอง”ทันใดนั้น พยาบาลสาวคนหนึ่งก็เรียกขึ้นจากด้านหลัง “หมอฉือคะ”ฉือหว่าน “ฮวนเอ่อร์ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “หวานหว่าน เธอไปทำงา
ฟู่อวิ๋นเซินเงยหน้ามองเธอแวบหนึ่ง คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ทำไม พวกเธอสองคนมีความลับอะไรที่ฉันฟังไม่ได้หรือเปล่า?”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่อยากให้เขาจับพิรุธได้ รีบตอบทันที “ก็แน่นอนสิ ผู้หญิงด้วยกันก็ต้องมีความลับเยอะแยะ จะบอกคุณได้ยังไง!”ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากบางขึ้น “เข้าใจแล้ว กินข้าวก่อน กินเสร็จเดี๋ยวฉันขับรถไปส่งเธอแล้วจะกลับเลย โอเคไหม?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ขอบคุณค่ะ ประธานฟู่”...หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ ฟู่อวิ๋นเซินก็ขับรถไปส่งเย่ฮวนเอ่อร์ที่โรงพยาบาล วันนี้ฉือหว่านอยู่ที่โรงพยาบาลพอดีรถหรูจอดหน้าทางเข้าโรงพยาบาล ฟู่อวิ๋นเซินพูดขึ้น “ฉันไปส่งเธอข้างบน”เย่ฮวนเอ่อร์ “ไม่ต้องหรอก คุณมาส่งแค่นี้ก็พอ ฉันนัดกับหวานหว่านไว้แล้ว เดี๋ยวขึ้นไปหาเธอเองได้ค่ะ”พูดจบ เย่ฮวนเอ่อร์ก็ไม่ให้เขามีโอกาสพูดต่อ รีบเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารลงจากรถ “ประธานฟู่ ลาก่อนค่ะ”เธอโบกมือน้อยๆ ให้ฟู่อวิ๋นเซินฟู่อวิ๋นเซินยิ้มบาง “ลาก่อน”เย่ฮวนเอ่อร์หมุนตัวเดินเข้าไปในโรงพยาบาลไม่นาน เธอก็หาฉือหว่านเจอในห้องทำงาน วันนี้ฉือหว่านใส่เสื้อกาวน์สีขาวเพิ่งผ่าตัดเสร็จ“หวานหว่าน!”ฉือหว่านยิ้มดีใจ “ฮวนเอ่อร์ ม
เธอจ้องเขาเขม็งฟู่อวิ๋นเซินเอื้อมมือมาบีบปลายจมูกเล็กของเธอเบาๆ “หิวหรือยัง?”เย่ฮวนเอ่อร์ปัดมือเขาออก ตอบอย่างตรงไปตรงมา “หิวแล้ว”ฟู่อวิ๋นเซิน “งั้นฉันไปทำอาหารให้เธอ”เขาเปิดผ้าห่มลุกจากเตียง เริ่มแต่งตัวเย่ฮวนเอ่อร์ไม่กล้ามองตรงๆ แต่ชายหนุ่มหน้าตาดีระดับท็อปมาแต่งตัวอยู่ต่อหน้า ไม่มองก็น่าเสียดาย มองไปก็ชุ่มชื่นตาเธอแอบมองเขา เห็นเขาสวมกางเกงแล้วกำลังใส่เสื้อเชิ้ต เขาเป็นคนประเภทที่ถอดเสื้อแล้วมีกล้าม ใส่เสื้อแล้วก็ดูเพรียว หุ่นสูงโปร่งดูดีแบบมีสไตล์ ตอนนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กำลังติดกระดุมนิ้วยาวเรียวขาวสะอาดของเขากำลังทำงานอย่างเชี่ยวชาญ อาจเพราะเดี๋ยวจะไปทำอาหาร เขายังพับแขนเสื้อขึ้นสองทบ เผยให้เห็นแขนท่อนล่างที่แข็งแรงอาจเพราะรู้สึกถึงสายตา ฟู่อวิ๋นเซินหันมามองเธอทันทีเย่ฮวนเอ่อร์รีบปิดตา แกล้งหลับด้วยความรู้สึกผิดฟู่อวิ๋นเซินรู้ว่าเธอกำลังแอบดู ตัวเธอเป็นคนตรงและโรแมนติก ไม่ถนัดเรื่องโกหกหรือเสแสร้ง ขนาดแกล้งหลับ ขนตายาวๆ ยังสั่นไม่หยุด น่ารักสุดๆฟู่อวิ๋นเซินยื่นสองมือยันข้างตัวเธอ โน้มตัวลงมามอง “คุณหนูใหญ่เย่ เมื่อคืนยังดูไม่พอเหรอ ถึงต้องแอบดูตอนเช้าอีก
ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากขึ้น “ไม่รีบ”เย่ฮวนเอ่อร์ชะงักไป หมายความว่ายังไงว่าไม่รีบ?เธอมองถนนด้านนอก นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านของเธอเลย วันนี้เขาบังคับพาเธอออกมาด้วยตัวเอง ควบคุมพวงมาลัยมาตลอด ตอนนี้ก็มืดแล้วแต่เขายังไม่ยอมให้เธอกลับบ้านเย่ฮวนเอ่อร์ “ประธานฟู่ คุณจะพาฉันไปไหนอีก ฉันอยากกลับบ้าน”ฟู่อวิ๋นเซินหันมามองเธอ ยิ้มขำ “เธอรีบอะไรนัก กลัวว่าฉันจะกินเธอหรือไง?”เย่ฮวนเอ่อร์ “...ประธานฟู่ล้อเล่นแล้ว คนดีมีศีลธรรมอย่างคุณคงไม่ทำแบบนั้นกับฉันหรอก ใช่ไหมคะ!”ยังจะสวมเขาให้เขาอีกฟู่อวิ๋นเซินไม่ได้เล่นด้วย เขามองเธอ “ต้องดูว่าเธอเชื่อฟังไหมก่อน!”เย่ฮวนเอ่อร์ “...”ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถหรูหยุดอยู่หน้าบ้านพักหลังหนึ่ง เป็นวิลล่าของฟู่อวิ๋นเซิน เขาอาศัยอยู่ที่นี่ฟู่อวิ๋นเซินเปิดประตู “คุณหนูใหญ่เย่ เชิญข้างใน”เย่ฮวนเอ่อร์ “ประธานฟู่ ฉันกลับก่อนดีกว่าค่ะ มันดึกแล้ว ฉันไม่รบกวนคุณแล้ว”เธอหันหลังจะวิ่งหนีแต่ฟู่อวิ๋นเซินคาดไว้แล้ว เขาขวางหน้าเธอไว้ทันที “คุณหนูใหญ่เย่ คุณนี่ไม่เคยเชื่อฟังเลยนะ”“ฉัน...”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ยังไม่ทันหลุดจากปาก ฟู่อวิ๋นเซินก็อุ้มเธอขึ้นในท่าขวางไว้