บทที่ 0073

หรงฉือหน้าแดงขึ้นมาทันที และเขินอายสุดๆ รีบดึงคอเสื้อที่ถูกตานตานดึงไว้กลับมา

เฮ่อฉางปั่วถลึงตาโต พอได้สติก็หมุนตัวและเบนสายตาไปทางอื่น

พี่เลี้ยงที่อยู่ข้างๆ ก็อายสุดๆ

โชคดีที่ไม่มีใครอื่นอยู่แถวนั้น

ไม่อย่างนั้นคงจะอายกว่านี้อีก

เธอรีบเข้ามาช่วยหรงฉือจัดเสื้อผ้า

ปกติหรงฉือค่อนข้างหัวโบราณ ไม่เคยเปิดเผยเรือนร่างแบบนี้ต่อหน้าชายอื่นเลยนอกจากเฟิงถิงเซิน...

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนๆ นี้ยังเป็นเพื่อนสนิทของเฟิงถิงเซินด้วยแล้ว

เธอยิ่งไม่เป็นตัวของตัวเองมากขึ้นไปอีก

หลังจากเธอจัดเสื้อผ้าเสร็จ ก็พูดด้วยใบหน้าที่ยังดูไม่เป็นธรรมชาติว่า “ฉันมีธุระ ขอตัวก่อนนะคะ”

เฮ่อฉางปั่วถึงหันกลับมาพูดว่า “ขอโทษด้วยครับ”

ตานตานก็รู้ว่าตัวเองทำผิด และคิดว่าเธอทำให้หรงฉือโกรธ จึงมองหรงฉือทั้งน้ำตาคลอเบ้า แล้วเอ่ยขอโทษเสียงเบา “ขอโทษค่ะ คุณน้า...”

หรงฉือรู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ จึงไม่อยากตำหนิ เธอเอ่ยว่า “ไม่เป็นไร น้ารู้ว่าหนูไม่ได้ตั้งใจ”

พูดจบ เธอก็ยิ้มจางๆ พร้อมโบกมือลาตานตาน แล้วเดินเข้าไปในลิฟต์

เฮ่อฉางปั่วส่งเธอด้วยสายตาจนประตูลิฟต์ปิดลง จากนั้นพูดกับตานตานที่อยู่ในอ้อมแขนเขาว่า “ตานตาน ต่อไปห้ามจ