บทที่ 0074

ยี่สิบนาทีต่อมา พวกเฟิงถิงเซินก็มาถึง

คุณหญิงย่าไม่มองเฟิงถิงเซินเลย แต่กลับโบกมือเรียกเฟิงจิ่งซินอย่างเมตตาพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ซินซินกลับมาแล้วเหรอ?”

“คุณย่าทวด!” เฟิงจิ่งซินวิ่งไปหาคุณย่าทวด ท่านจึงกอดและลูบศีรษะเธอเบาๆ ก่อนจะเดินมาหาหรงฉือ “คุณแม่”

“อืม” ขณะที่หรงฉือกอดเฟิงจิ่งซิน เธอก็ได้กลิ่นน้ำหอมจางๆ บนตัวของลูก ซึ่งเป็นกลิ่นเดียวกับบนตัวหลินอู๋

แต่เธอไม่ได้พูด เพียงแค่ผลักลูกออกไปเบาๆ

เฟิงถิงเซินนั่งลงข้างคุณหญิงย่า แล้วยื่นกล่องหนึ่งให้ท่าน “ของขวัญแทนคำขอโทษครับ”

ซึ่งเป็นชาหิมะที่คุณหญิงย่าชอบมากๆ และหายากมากในตลาด หายากยิ่งกว่าทองพันชั่ง

คุณหญิงย่ารู้ว่าเขากำลังขอโทษเรื่องที่ผิดนัดไม่ไปบ่อน้ำพุร้อนคราวกอ่น

ท่านแค่นเสียงเชอะแล้วพูดว่า “รู้จักเตรียมของขวัญมาให้ยายแก่อย่างฉัน แล้วเสี่ยวฉือล่ะ? แกเตรียมของขวัญสำหรับขอโทษให้เธอหรือเปล่า?”

เฟิงถิงเซินแค่ยิ้มนิดๆ แต่ไม่พูดอะไร แล้วหันมามองหรงฉือแวบหนึ่ง

แต่เป็นแค่การมองธรรมดาเท่านั้น ไม่ได้มีอารมณ์อะไรซ่อนอยู่

เดิมทีคุณหญิงย่าตั้งใจจะช่วยเรียกร้องความยุติธรรมให้เธอ และหวังให้เฟิงถิงเซินใส่ใจเธอบ้าง

แต่ในสายตาของหรง