บทที่ 0081

หลังจากที่ว่าวถูกปล่อยขึ้นฟ้าสำเร็จ หรงฉือและตานตานก็หัวเราะออกมาด้วยความดีใจ

เมื่อเห็นรอยยิ้มของหรงฉือ แววตาของเฮ่อฉางปั่วก็ลึกซึ้งขึ้น

หรงฉือสังเกตเห็นแววตาที่เขาจ้องมองมาจึงถามด้วยความแปลกใจว่า “มีอะไรเหรอ?”

“ไม่มีอะไร”

หรงฉือจึงไม่ได้ถามอะไรอีก เธอพาตานตานเดินห่างไปไกลอีกหน่อย ส่วนเฮ่อฉางปั่วก็มองดูอยู่ไม่ไกล โดยไม่ได้เข้ามาร่วมจริง ๆ

พอเล่นว่าวจนเบื่อแล้ว หรงฉือก็พาตานตานไปนั่งตกปลาริมทะเลสาบ หรือไม่ก็นั่งยอง ๆ ศึกษาปลาตัวเล็ก ๆ ที่ว่ายไปมาในบ่อน้ำเล็ก ๆ ของพ่อค้าแม่ค้า จากนั้นใช้สวิงเล็ก ๆ ตักขึ้นมา

ไม่นานก็ถึงตอนเที่ยง

เดิมทีเฮ่อฉางปั่วแค่อยากพาตานตานออกมาเดินเล่นเท่านั้น จึงไม่ได้เตรียมอาหารมาเหมือนคนอื่น ๆ พอถึงเวลาอาหารกลางวัน เมื่อเห็นว่าตานตานเริ่มหิว เฮ่อฉางปั่วจึงเสนอว่าจะไปกินข้าวที่ร้านเล็ก ๆ แถวนี้

หรงฉือได้พักผ่อนหนึ่งถึงสองชั่วโมงแล้ว จึงอารมณ์ดีขึ้นมาก ก็เลยไม่ปฏิเสธข้อเสนอของเฮ่อฉางปั่ว

ระหว่างทานข้าว หรงฉือจะพูดคุยกับตานตานเป็นส่วนใหญ่

เฮ่อฉางปั่วเห็นว่าทั้งสองเข้ากันได้ดี จึงไม่ได้พยายามเข้าไปแทรกกลาง เพียงแต่คอยเลื่อนจานอาหารที่พวกเธอชอบไปไว้ตรงหน้าให้