บทที่ 528

หรงฉือคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเป็นฝ่ายจูงมือของเธอ จึงอดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อย

ทว่า เธอไม่ได้คิดอะไรมาก แกะมือของเขาออก พูดเสียงเรียบว่า “ฉันเดินเองได้”

พูดจบ เธอไม่มองเขา ตัวเองก็เดินไปยังโซฟาก่อนแล้ว

เฟิงถิงเซินถูกเธอปฏิบัติด้วยท่าทีเย็นชาแบบนี้ กลับไม่ได้โกรธ ยิ้มเล็กน้อย หลังจากที่เธอนั่งลง เขาก็นั่งลงข้าง ๆ เธอ

โซฟารอบโต๊ะกาแฟมีขนาดใหญ่ ที่นั่งก็เยอะ เห็นเฟิงถิงเซินไม่ยอมไปนั่งที่อื่น กลับนั่งลงข้าง ๆ เธอ หรงฉือชะงักไปเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร ดื่มชาพร้อมเงยหน้ามองเฟิงจิ่งซินที่กำลังลองเล่นเครื่องดนตรีอยู่ตรงโน้นไปด้วย

เฟิงถิงเซินก็ยกถ้วยชาขึ้นมาจิบเช่นกัน

หลังวางถ้วยชาลง เขาไม่ได้มองเฟิงจิ่งซิน แต่มองไปทางหรงฉือ กำลังอยากจะเอ่ยปาก เวลานี้เอง โทรศัพท์ของหรงฉือกลับมีแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น

หรงงฉือมองแวบหนึ่ง เป็นข้อความที่กู้เหยียนส่งมาให้เธอ

กู้เหยียนส่งวิดีโอหนึ่งเข้ามาก่อน จากนั้นค่อยส่งข้อความเข้ามาเสริมอีกครั้งว่า [ผู้เชี่ยวชาญบอกว่าเป็นฝนดาวตกที่ยากจะเจอสักครั้งในสามสิบปี ได้ยินว่าพรุ่งนี้มีหลายคนจะไปตั้งแคมป์รอดูฝนดาวตก ผมกับเพื่อนก็น่าจะไปเหมือนกัน ไม่ทราบว่าคุณกับปร