LOGINShare
ตอนที่6 ตามกลับบ้าน
Last Updated:
2025-03-31 19:30:00ก๊อก! ก๊อก!
“เข้ามา” สิ้นเสียงทุ้มเอ่ยอนุญาต ประตูบานใหญ่หน้าห้องเปิดออกกว้างด้วยฝีมือของจิม ก่อนจะเดินเข้ามาหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ พร้อมกับเอ่ยรายงานความคืบหน้างานที่ได้รับมอบหมาย
“ได้เรื่องแล้วครับนาย”
“ว่ามา” เสียงทุ้มต่ำพูดบอกทั้งที่สายตาคมยังคงจับจ้องหน้าจอไอแพดตรงหน้าไม่ละไปไหน
“รถคันนั้นเป็นของเพื่อนสนิทคุณโมเอิร์นครับ ตอนนี้พวกเธอนั่งดื่มด้วยกันที่ผับ” จิมยื่นโทรศัพท์ของเขาให้เจ้านายดูภาพถ่ายจากสายลับที่ส่งตามประกบ
ภาพชายคนหนึ่งนั่งดื่มร่วมโต๊ะกับหญิงสาวสามคนท่ามกลางบรรยากาศสถานบันเทิงแห่งหนึ่ง พูดคุยกันอย่างถูกคอด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม โมเอิร์นนั่งข้างชายหนุ่มเพื่อนสาวอีกสองคนนั่งฝั่งตรงข้าม
“ไอ้นี่เป็นใคร?”
“หมอนี่ชื่อครามเจ้าของผับครับ ผับKหลังมหาลัยชื่อดัง ส่วนเพื่อนสนิทคุณโมเอิร์นชื่อนิว อีกคนชื่อพะแพงครับน้องสาวคุณพาย”
“มึงออกไปได้แล้ว อีกครึ่งชั่วโมงลงไปเตรียมรถ”
“ครับนาย”
เซนโซ่นั่งทำงานต่อจนเสร็จ มือหนากดปิดหน้าจอไอแพดเอนตัวพิงพนักเก้าอี้หนังตัวใหญ่ขับไล่ความเมื่อยล้า ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป
.
.
“โมเมารึยัง?” ครามถามขึ้น สายตาจ้องมองดวงหน้าสวยเปลี่ยนสีแดงระเรื่อด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์พลางยกยิ้ม
“เมาค่ะ แต่ไหวอยู่”
“ขับรถมารึเปล่า” ใบหน้าคมคายโน้มเข้าใกล้ใบหูเล็ก ท่อนแขนแกร่งวางพาดบนพนักพิงราวกับโอบกอดหญิงสาวไว้กลายๆ เรียกสายตาหลายคู่ให้หันมามองคนทั้งสองได้เป็นอย่างดี ลูกค้าส่วนใหญ่ของผับKเป็นนักศึกษามหาลัยเดียวกันกับทั้งสองเรียนจึงคุ้นหน้าคุ้นตารู้จักชื่อเสียงเรียงนาม
“โมมากับแพงค่ะ” เสียงหวานยานครางตอบกลับมองจ้องคนคุยด้วยสายตาหวานเยิ้ม
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง พะแพงเมาแล้วจะได้ขับรถกลับบ้านเลยไม่ต้องย้อนไปส่งโม”
“เอางั้นก็ได้ค่ะ”
“อะแฮ่ม...สวีทกันอยู่นั่นแหละเห็นใจคนไม่มีคู่บ้าง” นิวกระแอมไออย่างหยอกเย้าให้เพื่อนกับชายหนุ่มข้างกาย ทั้งคู่ทำความรู้จักกันนานนับเดือนแต่ยังไม่ตกลงปลงใจเป็นแฟนเสียที ปล่อยให้คนรอบข้างรอลุ้น
“ยุ่ง…ดื่มๆไปเลย” โมเอิร์นยู่หน้าให้เพื่อน
“หึหึ!”
“เอ่อ…ลูกพี่ ด้านนอกเกิดเรื่องครับ”ลูกน้องของครามกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาหน้าตาตื่น เพราะตอนนี้หน้าผับมีคนก่อความวุ่นวาย
“ใคร?”
“ไม่รู้ครับผมไม่คุ้นหน้า ขับรถไม่ดูชนรถลูกค้าเสียหายหลายคัน ตอนนี้ตกลงกันไม่ได้ หมอนั่นไม่ยอมรับผิดชอบ”
“อืม...โมพี่มีเรื่องต้องจัดการเดี๋ยวพี่มานะครับ” ครามบอกหญิงสาวข้างกาย แล้วดันตัวลุกขึ้นสาวเท้าออกไปยังจุดเกิดเหตุบริเวณลานจอดรถหน้าผับ
สามสาวเพื่อนซี้เมาได้ที่ลุกขึ้นยืนโยกตัวไปตามจังหวะเพลงด้วยความเมามันส์ ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเสียงเพลงดังกระหึ่มภายในผับ
“โมเอิร์น…ป๊าจะคุยด้วย” เสียงทุ้มต่ำพูดบอก มือหนาจับไหล่เล็กอย่างถือวิสาสะให้เธอหันมาสนใจกัน
“อ๊ะ!”
“ใครอ่ะโม แกรู้จักเขาหรอ” พะแพงรั้งแขนโมเอิร์นไว้ เพ่งสายตามองคนมาใหม่ ถึงแม้เขาจะหล่อเหลาเบ้าหน้าฟ้าประทานแต่ก็แฝงไปด้วยความดุดันจนน่ากลัว หล่อนสัมผัสได้
“ป๊าหรอ?”
“อืม” ร่างสูงตอบกลับแต่เพียงเท่านั้น มือหนายื่นโทรศัพท์มือถือให้ โมเอิร์นจ้องมองนิ่งก่อนจะตัดสินใจรับไปยกขึ้นแนบใบหูเล็ก
“ค่ะป๊า”
[โมห้ามดื้อกับพี่เขานะลูก แล้วก็อย่าดื่มเยอะ]
“รับทราบค่ะ”
[เอาล่ะป๊าไม่กวนแล้ว แค่รู้ว่าลูกอยู่กับพี่เขาก็หมดห่วง ป๊าวางนะ]
“ฝันดีค่ะ”
สิ้นเสียงสายก็ตัดไป ร่างบางยืนโงนเงนยื่นโทรศัพท์มือถือคืนเจ้าของ พร้อมกับยิ้มบางให้
“โม แกรู้จักกับเขาใช่มั้ย”
“ไม่รู้จัก” โมเอิร์นตอบหน้าตาเฉยไม่รู้สึกยินดียินร้ายซักนิด ก็ฉันไม่รู้จักเขาจริงๆนี่นา รู้แต่ว่าเป็นหลานปู่ไซซี ชื่อเชือก หรืออะไรนี่แหละฉันจำไม่ได้ แล้วก็ไม่อยากจำด้วย
“ห๊ะ! ไม่รู้จักแล้วเขาจะทักแกได้ยังไง” ยัยโมต้องเมามากแน่ๆ พูดจาไม่รู้เรื่องไม่รู้จักแต่ยื่นโทรศัพท์ให้คุยกับป๊าเนี่ยนะ
“เขาหล่อมากเลยนะแก” นิวกระซิบเสียงเบาได้ยินแค่สองคน สายตาชำเลืองมองร่างสูงดูดีเป็นระยะ
“ก็งั้นๆ” เสียงหวานตอบกลับอย่างขอไปที ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม เลิกให้ความสนใจเพื่อนและชายหนุ่มอีกคน
“กลับ!” เซนโซ่เอ่ยเสียงเข้มพ้นลมหายใจหนักๆ สายตาคมกริบมองจ้องโมเอิร์นด้วยแววตาว่างเปล่ายากจะคาดเดาความคิด ‘ดื้อชิบหาย!’
“ยังไม่กลับ กำลังสนุก”
“ได้...ฉันโทรไปบอกป๊าให้” นิ้วยาวกดยุกยิกบนหน้าจอสัมผัสยกขึ้นแนบใบหูทำตามที่บอกทันที เขาไม่ได้แค่ขู่แต่จะทำอย่างนั้นจริงๆ โมเอิร์นเบิกตาโพลงดีดตัวลุกจากเก้าอี้ มือเล็กรั้งท่อนแขนแกร่งยื้อแย่งโทรศัพท์ในมือเขา แต่ไม่เป็นผลด้วยส่วนสูงของเขากับเธอต่างกันมาก
“กลับแล้ว~ฉันกลับก็ได้” ร่างบางจำใจต้องยกธงขาวอย่างไม่มีทางเลือก หากป๊ารู้ว่าเธอไม่ยอมไปกับเขาคงไม่ยอมคืนยอดบัตรเครดิตให้เป็นแน่ ‘อย่าให้ถึงทีฉันบ้างก็แล้วกัน จะเล่นงานให้หนักเลยคอยดู หึ๋ย!’ ไม่วายเอ่ยคาดโทษชายหนุ่มในใจ
“...” ได้ยินอย่างนั้นเซนโซ่ลดโทรศัพท์ลงกดวางสาย หมุนตัวเดินนำออกไปจากตรงนั้น เขารู้สึกร้อนเอามากๆแม้จะเพิ่งเข้ามาเพียงไม่กี่นาที
“พวกแก ฉันไปก่อนนะ”
“ไหนว่าไม่รู้จักกันไง แกจะไปกับเขาหรอ”
“เอาน่า~ไม่ต้องห่วง”
โมเอิร์นโบกมือลาเพื่อนสนิท สองเท้าเล็กบนรองเท้าส้นสูงกึ่งเดินกึ่งวิ่งฝ่าผู้คนจำนวนมากออกไปให้ทันคนตัวสูง สายตาคู่สวยมองจ้องแผ่นหลังหนาไม่ให้คาดสายตา พร้อมกับเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นกว่าเดิม
Latest chapter
คู่หมั้นทายาทมาเฟีย ตอนที่ 55 แต่งงาน
ร่างบางจมอยู่กับความคิดจึงไม่ทันสังเกตเห็น เซนโซ่ลุกจากเก้าอี้ก้าวเดินมาหยุดยืนใกล้ๆ พร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ“โมเอิร์น”“คะ?”“แต่งงานกับพี่นะ”ร่างบางนั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อนหูดับไม่รับรู้สิ่งรอบข้าง สายตาทอดมองไปยังวิวเมืองยามค่ำคืน คิ้วเรียวสวยได้รูปขมวดมุ่นราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน ร่างสูงทรุดตัวลงคุกเข่าพร้อมกับยื่นดอกไม้ในมือให้ เป็นเวลาเดียวกับโมเอิร์นได้สติกลับคืน หันมาหาชายหนุ่มมองจ้องเธออยู่ก่อนแล้ว“แต่งงานกันนะ” เสียงทุ้มนุ่มเอื้อนเอ่ยประโยคเดิมอีกครั้ง“เอ่อ...คือ” ร่างบางอึกอักไม่ตอบรับด้วยความสับสน การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่เธอจะด่วนตัดสินใจไม่ได้ อย่างน้อยคงต้องรอถามความเห็นผู้เป็นพ่อกับปู่เสียก่อน แต่จะว่าไปท่านทั้งสองคงไม่ขัดอะไรในเมื่อเห็นชอบให้เธอหมั้นหมายตั้งแต่แรก“ว่าไงครับ?” รอยยิ้มที่เคยมีบัดนี้จืดจางลงเพราะเริ่มไม่มั่นใจกับคำตอบของสาวเจ้า กล
คู่หมั้นทายาทมาเฟีย ตอนที่ 54 เซอร์ไพรส์
ปึก!มือบางปิดแฟ้มงานกระแทกลงบนพื้นโต๊ะเต็มแรงด้วยอารมณ์หงุดหงิดกำลังก่อตัวขึ้น คิดไม่ตกหากสิ่งที่คิดเป็นความจริง“โมให้เวลาแค่คืนนี้ถ้าไม่กลับมาหรือยังติดต่อไม่ได้ เราสองคนก็ทางใครทางมัน” เสียงหวานบ่นพึมพำ พลางเก็บของบนโต๊ะ สายตาเหลือบมองนาฬิกาแขวนผนังห้อง เวลานี้คลับปิดให้บริการยี่สิบนาทีแล้ว โมเอิร์นจึงตัดสินใจกลับไปรอที่เพนท์เฮาส์โดยมีจิมขับรถมาส่งร่างบางระหงในชุดเดรสพอดีตัวสีแดงเลือดนกยืนมองตัวเลขเพิ่มขึ้นเรื่อยๆตามระดับชั้นที่ลิฟท์สี่เหลี่ยมกำลังเคลื่อนตัวผ่านอย่างรวดเร็ว กระทั่งถึงจุดหมายปลายทางประตูเปิดออกกว้าง สองเท้าเล็กก้าวเดินเข้ามาในโถง แต่ก็ต้องแปลกใจเพราะไฟภายในห้องไม่เปิดอัตโนมัติเช่นเคย คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นด้วยความสงสัยแต่ก็พยายามทำใจดีสู้เสือ ‘ระบบไฟมีปัญหางั้นหรอ’ คิดได้อย่างนั้นมือเล็กเลื่อนหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า“อุ้ย!ปล่อยฉัน!” โมเอิร์นสะดุ้งเฮือก จู่ๆก็มีมือปริศนาโอบกอดเอวบางจากทางด้านหลัง แต่ทว่าสัมผัสอบอุ่นและกลิ่นน้ำหอมคุ้นเคยทำให้เธอรู้ได
คู่หมั้นทายาทมาเฟีย ตอนที่ 53 หวาดระแวง
“แบบไหนคะ อื้อ...” ไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กสงสัยนาน ริมฝีปากหนาประกบจูบริมฝีปากบางทันที บดจูบดูดดื่มแฝงไปด้วยความเร่าร้อนชนิดที่ว่าไม่เปิดโอกาสให้คนใต้ร่างได้ตั้งตัวไม่เว้นช่วงให้หายใจ จนร่างบางร้องท้วงในลำคอปานจะขาดใจมือเล็กทุบแผงอกแกร่งราวกับกำลังร้องขอชีวิตกระทั่งคนตัวสูงยอมผละออกอย่างอ้อยอิ่ง“แฮ่ก! แฮ่ก! พี่โซ่ โมเกือบตายแหนะ” เมื่อได้รับอิสระโมเอิร์นรีบโกยอากาศเข้าปอดด้วยอาการเหนื่อยหอบจนตัวโยน ‘ให้ตายเถอะ เขาจะฆ่ากันรึไง’“เด็กดื้อก็ต้องถูกลงโทษ ห้ามงอแงครับ” ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงคลอเคลียซอกคอขาว ขบเม้มทิ้งรอยแดงสีกลีบกุหลาบเอาไว้บนเรือนร่างบางหลายต่อหลายจุดแสดงความเป็นเจ้าของ คืนนี้เขาจะลงโทษเมียเด็กให้หลาบจำ เสร็จจากบนเตียงค่อยย้ายไประเบียง โซฟา เคาน์เตอร์บนโต๊ะอาหารก็ดีไม่น้อย ต่อไปเธอจะได้ไม่กล้าขัดคำสั่งเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องทั่วทั้งเพนท์เฮาส์สุดหรูตามจังหวะตอกอัดของคนตัวสูงกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างไม่ออมแรง ดังประสานกับเสียงครางกระเส่าของคนทั้งสองที่กำลังเสพ
คู่หมั้นทายาทมาเฟีย ตอนที่ 52 ลงโทษแบบฉบับเซนโซ่ nc
เวลาผ่านไปจนถึงช่วงค่ำ หลังจากโทรนัดแนะกับเพื่อนสาวทั้งสองคนรวมถึงน้องรหัสไม่ได้เจอกันนาน คืนนี้จึงถือโอกาสนัดมานั่งดื่มด้วยกัน“ทางนี้ครับพี่โมเอิร์น” เฟิร์สโบกมือเรียกเมื่อเห็นพี่รหัสเดินฝ่าผู้คนจำนวนมากเข้ามา“เฟิร์สมาถึงนานรึยัง”“ไม่นานครับ นี้แก้วเหล้าพี่ มาเหนื่อยๆน่าจะคอแห้ง”“โอ้โห...ทั้งโต๊ะนั่งกันแค่สองคนรึไงยะ” พะแพงว่าด้วยท่าทีหมั่นไส้ เบะปากมองบนอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะคว้าแขนเฟิร์สกอดไว้แน่นเผื่อว่าคืนนี้เธอจะได้ชิมเด็ก เฟิร์สเองก็ไม่ได้ขัดขืน ออกจะขบขันด้วยซ้ำที่เห็นรุ่นพี่ลุกหนักขนาดนี้“น้อยๆหน่อยยัยแพงสงสารน้องมัน” นิวถึงกับส่ายหน้าให้กับความเจนจัดของเพื่อน ทำเป็นล่าเหยื่อพอเอาเข้าจริงก็ไม่กล้า นี่แหละนิสัยพวกเธอ“มาๆดื่มๆ คืนนี้ไม่เมาไม่กลับ” เป็นไปตามคำพูดโมเอิร์นไม่มีผิดเพี้ยน เพราะยิ่งดึกก็ยิ่งชนแก้วถี่ขึ้นเรื่อยๆอย่างไม่มีใครห้ามใคร กระทั่งเวลาห้าทุ่มครึ่งเห็นจะได้ ทุกคนในโต๊ะเมามายไม่ต่างกันชนิดที่ว่ายืนแทบไม่อยู่“เอ่อ...คุณโมเอิร์
คู่หมั้นทายาทมาเฟีย ตอนที่ 51 ตั้งใจตกให้รักแต่ดันรักซะเอง
“พี่ว่าชุดมันสั้นมากขึ้นทุกวัน” คิ้วหนาขมวดเป็นปมอย่างไม่พอใจ ไหนจะเสื้อนักศึกษาพอดีตัวนั่นอีก รัดจนกระดุมแทบกระเด็นไม่อึดอัดบ้างรึไง“ปกตินะคะ...”โมเอิร์นเอ่ยตอบพลางจัดแจ้งชุดให้เรียบร้อยหมุนซ้ายหมุนขวาหน้ากระจกเงาบานใหญ่ภายในห้องแต่งตัวโดยมีร่างสูงมองดูไม่ห่าง หลายวันมานี้เขาพูดเรื่องชุดทุกวันจนคนตัวเล็กชินเสียแล้ว จึงไม่ได้ตอบโต้อะไรให้มากความแต่กลับรู้สึกดีด้วยซ้ำที่เขาหึงหวงหลังจากมาส่งโมเอิร์นที่มหาลัยเซนโซ่ก็ไปทำงานเฉกเช่นทุกวันโดยมีจิมเป็นคนขับรถ“ไอ้ฟาโรเคลื่อนไหวบ้างรึเปล่า” เซนโซ่เอ่ยถามลูกน้องคนสนิททั้งที่สายตาคมยังคงจ้องมองหน้าไอแพดนั่งเอนหลังพิงเบาะท่าสบาย ช่วงเวลาเร่งด่วนบนถนนกลางกรุงการจราจรติดขัดทำให้ต้องใช้เวลาเดินทางมากกว่าปกติกว่าจะถึงโกดังชานเมือง“ยังส่งออกสินค้าปกติครับ ผมสืบรู้มาว่าคุณลูกตาลมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับฟาโรแต่ไม่ได้เปิดเผยครับ ก่อนหน้านี้ที่พยายามเข้าหานายคงเป็นเพราะผลประโยชน์ที่ฟาโรเสนอให้”“อืม..จับตาดูไว้” ผมคิดแล้วไม่มีผิด ผมกับลูกตาลเป็นเพื่อนกันก็
คู่หมั้นทายาทมาเฟีย ตอนที่ 50 อย่าหาว่าไม่เตือน
ปึก!“อ๊ะ!” หัวสมองมัวแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นจึงไม่ทันระวังตัว ร่างสูงข้างหน้าหยุดเดินกะทันหันทำให้โมเอิร์นชนเข้ากับแผ่นหลังหนาอย่างจัง มือบางยกขึ้นลูบจมูกปรอยๆ ยู่หน้าให้อย่างเง้างอน“หึ!เมื่อไหร่จะเลิกซุ่มซ่าม” มือหนาเชยคางเล็ก โน้มหน้ามองดูจมูกเชิดรั้นแดงก่ำ ก่อนโอบไหล่เล็กให้เธอเดินเคียงข้างเขาเข้าไปในโกดังที่มีอีกฝ่ายรออยู่ก่อนแล้ว“มาแล้วหรอ.....” ทว่า เสียงทุ้มของฟาโรต้องหยุดไว้แต่เพียงเท่านั้นเมื่อหันกลับมามองคนมาใหม่ ที่จริงเขารู้อยู่แล้วว่าโมเอิร์นคือคู่หมั้นของเซนโซ่เพียงแต่ไม่คิดว่าจะพาเธอมาด้วย เขาสืบรู้มาว่าทั้งสองไม่ได้รักกันแต่ต้องอยู่ด้วยกันเพราะพันธสัญญาหมั้นหมายที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเป็นคนกำหนด ที่ผ่านมาเซนโซ่ไม่เคยเปิดตัวเธอ แม้แต่งานหมั้นก็ถูกจัดขึ้นอย่างเงียบๆ ครั้งแรกที่ได้เจอโมเอิร์นเขารู้สึกถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูกจึงพยายามเข้าหาเธอและส่งคนสืบประวัติจึงได้รู้ความจริงไม่เพียงแต่ฟาโรที่แปลกใจ โมเอิร์นเองก็ยืนมองอย่างอึ้งๆไม่ต่างกัน มันเก
