EP34.ถ้าอยากให้ผมจำได้  คุณต้องจูบผมก่อน

ชายหนุ่มครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนพูดออกมา “เมื่อคืนนี้ ตอนผมขับรถออกไป” แล้วเขาก็จอดตรงข้างทาง ดับเครื่อง แล้วร่างกายก็เปลี่ยนเป็นงูจงอาง “ผมว่าผมเห็นเพื่อนของคุณนั่งรถกระบะคันหนึ่งออกไปแน่ๆ”

“จริงเหรอ” ทั้งแพรทองแลละวันวิสาถามพร้อมๆกัน

“ผมว่าใช่นะ”

“คุณจำป้ายทะเบียนรถได้มั้ย” แพรทองถามเร่งเร้า ขณะชาญวุฒิเดินกลับมาด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม

“ไม่มีใครเห็นคุณวิเลยสักคน แต่พวกไอ้โจ๊กมันบอกว่าคุณวิออกจากงานไปตั้งแต่เที่ยงคืนแล้ว แต่ไม่รู้ออกไปกับใคร”

“คุณคิน!” แพรทองจับมือนาคินทร์ไว้ นั่นทำให้เขารู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด เขารู้สึกมีพลังเพิ่มขึ้นเมื่อเธอสัมผัส “ถ้าจำป้ายทะเบียนไม่ได้ แล้วยี่ห้อรถล่ะคะ สีรถ สติ๊กเกอร์ ลักษณะของมัน หรืออะไรก็ได้”

เขาจ้องเธอเหมือนลืมตัว ก่อนจะสะดุ้งตื่นจากภวังค์ “ผมจำได้แค่ มันเป็นรถกระบะสองตอน สีดำ”

“โอ๊ย เยอมากคิน” วันวิสากุมขมับ “ทำไงดีวุฒิ”

“ใจเย็นๆ มันอาจไม่มีอะไรก็ได้ คุณวิอาจไปแอบนอนตรงไหนก็ได้”

“ผมว่าถ้าผมได้เห็นมันอีกสักครั้ง ผมต้องจำได้แน่ เดี๋ยวผมออกไปตามหารถคันนี้ข้างนอกเอง” นาคินทร์บอกทุกคน ก่อนเดินตรงไปยังลานจอดรถด้านหน้า ซึ่งเขาจอดรถกระบะคันสวยของตัวเองท