การป่วยไข้

ในค่ำคืนที่ลำบากใจ ตุลย์ นั่งเฝ้ารามอยู่ข้างเตียงในห้องผู้ป่วย ดวงตาคู่เท่ของเขาจ้องมองร่างของคนรักที่ยังคงหลับสนิท ใบหน้าเข้มของรามดูอ่อนเพลียแต่สงบ ภายในใจตุลย์เต็มไปด้วยความกังวลจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเย็นในห้องคิงไนน์ที่จอเข้ามาเจอเขากับพีเจมีอะไรกันไหนจะการปวดร้าวจากการที่รามป่วยกะทันหันอีก เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่รามต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยอาการเช่นนี้

“ราม…เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเป็นแบบนี้อีกแล้วนะ ตอนกลับไปนอนห้องของตัวเองไม่ได้พักผ่อนหรือไง พี่เป็นห่วงมากนะรู้มั้ย” ตุลย์พึมพำเบา ๆ พลางกุมมือของรามไว้แน่น ความอบอุ่นจากมือของรามเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยให้เขารู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง

ในขณะที่ตุลย์กำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง เสียงลมหายใจของรามที่เปลี่ยนจังหวะทำให้เขาหันไปมอง ดวงตาของรามค่อย ๆ ลืมขึ้นช้า ๆ พร้อมกับส่งสายตาที่แฝงความอ่อนล้ามองมาที่ตุลย์

“พี่ตุลย์…” รามพูดเบา ๆ เสียงของเขาแหบแห้งเล็กน้อย

“ราม! ค่อย ๆ ลุกนะ… ตอนนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?” ตุลย์รีบถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง

“ผม… ผมโอเคครับ แค่รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย” รามตอบด้วยรอยยิ้มอ่อน ๆ แต่ตุลย์ยังคงมองเขาด้ว