Novel-novel oleh CokeAuttaphon

เช้าวันรุ่งขึ้นช่วงเวลายังไม่รุ่งสาง รามที่นอนอยู่บนเตียงเขาเริ่มมีอาการเหงื่อแตกไหลพรากในขณะที่ทั้งห้องเต็มไปด้วยอากาศที่เย็นสบาย ก่อนใบหน้าอันคมเข้มจะขมวดคิ้วเป็นปมและขยับไปมา“ผม.. ผมขอโทษครับคุณวิสุทธิ์ ต่อไปผมจะไม่ทำอีกแล้วให้โอกาสผมนะครับ ผม ผม.. ผมแค่…”ตุลย์ที่นอนอยู่อย่างหลับสนิท แต่เสียงละเมอของรามได้ทำให้เขาได้ลืมตาตื่นขึ้นอย่างงัวเงียเขาเริ่มเห็นรามกำลังละเมอพูดพร้อมกระสับกระส่ายใบหน้าไปมา ก่อนเขาจะรีบลุกขึ้นและเดินเข้าไปจับที่แขนของราม ทันทีที่มือเรียวสวยจับลงไปมันทำให้เขาสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิความร้อนที่อยู่ภายในร่างกายของรามได้อย่างน่าตกใจ จนทำให้ฝ่ามือเรียวนั้นกระตุกออกพร้อมพูดอุทานออกมาว่า“เห้ยตัวร้อนมาก ราม! ราม!! ราม!!!” ตุลย์เรียกรามอยู่หลายครั้ง ก่อนเขาจะใช้ฝ่ามือของตนจับไปที่ใบหน้าของรามเพื่อสัมผัสถึงความร้อนนั้นอีกครั้ง ก่อนอาการละเมอไข้นั้นจะสงบลงจึงทำให้ตุลย์พูดออกมาว่า“คงรักเขามากสินะ พี่คงเป็นแค่ตัวสำรองใช่มั้ย เรานี่มันปากไม่ตรงกับใจจริง ๆ”พูดจบตุลย์ได้นำมือไปจับที่ใบหน้าข้างขวาของรามอย่างทะนุถนอม ก่อนจะหันมองปุ่มแล้วกดเรียกพยาบาลฉุกเฉินให้รีบเข้ามาดูแลเพิ

ในช่วงเวลาสองทุ่มก่อนจะหมดเวลาเข้าเยี่ยมคนไข้เสียงเคาะประตูได้ดังขึ้น ก่อนพยาบาลที่เฝ้าเวรของรามจะเดินไปเปิดประตูให้ ก่อนร่างสูงลีนขาวหน้าหนวดผมเซอร์ของตุลย์จะเดินเข้ามาพร้อมชุดเซตรังนกจากเยาวราชที่ตุลย์และรามมักชอบกินเมื่อเขาทั้งคู่ได้อยู่ด้วยกันมักจะชวนกันไปร้านนี้เสมอเมื่อมีโอกาส ก่อนเขาจะเดินเข้ามาหารามพร้อมถามว่า“เป็นยังไงบ้างดีขึ้นมั้ย พี่ซื้อรังนกร้านประจำเรามาฝากด้วย”ตุลย์พูดพร้อมชูถุงรังนกขึ้นก่อนจะมีพยาบาลที่เฝ้าไข้จะเดินเข้ามารับถุงรังนกไป“มีปวดหัวนิดหน่อยครับ และไข้ก็ยังไม่กลับมาปกติพยาบาลให้นอนดูอาการอีกสองคืนนะครับพี่”รามพูดพร้อมลุกขึ้น ก่อนตุลย์จะนำมือไปอังที่หน้าผากของรามอย่างเบามือ“ยังตัวร้อนอยู่เลย งั้นเดี๋ยวกินรังนกที่พี่ซื้อมามั้ย ร้อน ๆ เลยเผื่อร่างกายจะดีขึ้น”“ได้ครับ” ตุลย์มองหันหลังไปก่อนพยาบาลที่เฝ้าไข้จะกล่าวถามออกมาว่า“ใส่ถ้วยทานเลยใช่มั้ยคะ”“ใช่ครับ” ตุลย์กล่าวพูด ก่อนพยาบาลจะพูดต่อออกมาอีกว่า“อันนี้เป็นญาติคนไข้ใช่มั้ยคะ ถ้าไม่ใช่จะอยู่เยี่ยมได้อีกสิบนาทีนะคะ”“อ่อผมเป็นแฟนเขาครับ และก็คืนนี้ผมจะนอนเฝ้าไข้เขาที่นี่คืนนี้รบกวนคุณพยาบาลพักผ่อนได้นะค

สายตาที่ผ้ามัวเริ่มลืมตาขึ้นอย่างเลือนรางร่างแทนมัดกล้ามสีสวยตื่นขึ้นมาในห้องของโรงพยาบาลเอกชนสุดหรูหรา รามกวาดสายตาไปทั่วห้องจากขวาไปซ้ายก่อนจะหันไปเห็นวิสุทธิ์นอนหลับตรงโซฟาด้วยความเหนื่อยล้าในท่านั่งหลับอย่างมีมาดผู้ดีในช่วงเวลาหนึ่งทุ่มของวัน ก่อนรามจะหันมองหลังมือที่ระโยงระยางไปด้วยเข็มน้ำเกลือที่แทงเข้าไปในหลังมือสีแทน ก่อนเขาจะทำหน้าตกใจไปสักพักและขยับตัวจนเสียงเตียงดังเอี๊ยดแอ๊ด จนนั่นทำให้วิสุทธิ์สัมผัสได้ถึงเสียงดังที่มันได้ปลุกให้เขาค่อย ๆ พงกตัวขึ้นมองอย่างสะลึมสะลือ ก่อนจะมองมาที่รามด้วยสีหน้าที่ดูเหนื่อยช้ำแต่ยังหล่ออยู่ ก่อนเขาจะพูดขึ้นมาและลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมเดินเข้ามาหารามด้วยท่าทีที่เป็นห่วงเป็นใยว่า“ตื่นแล้วหรอครับคุณรามเป็นยังไงบ้างครับ ปวดหัวมั้ย”วิสุทธิ์พูดด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง พร้อมเดินเข้ามาจับที่แขนของราม“เกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมผมมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้หละ”รามลุกขึ้นด้วยการพยุงจากวิสุทธิ์ โดยที่ไม่ได้ตอบคำถามของวิสุทธิ์แม้แต่น้อย เขาแลดูมึนงงอาจเพราะการฉีดวัคซีนและยาที่หมอได้ฉีดให้เพื่อระงับอาการตัวร้อนของเขาให้เบาลง“คุณหมดสติไปนะครับหลังจากที่เราทะเลาะกัน ร่

ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งช่วงเช้าของวันที่รามเข้ารับการฉีดวัคซีนโควิดสิบเก้าเสร็จเรียบร้อยแล้วเขากำลังขับรถเดินทางไปหาวิสุทธิ์แฟนของตนที่คอนโดหรูของเขาเพื่อที่จะพักผ่อนหย่อนใจหลังจากที่เขาไม่ได้เจอกันมานานกว่าสามวัน ซึ่งช่วงระหว่างนั้นความรักของเขาทั้งคู่ยังดูมีความปกติดีอยู่อีกทั้งในวันนี้ตรงกับวันครบรอบของเขาทั้งสองที่จำเป็นจะต้องมีการเลี้ยงฉลองกันเกิดขึ้น ซึ่งรามได้เลือกของขวัญวันครบรอบให้กับวิสุทธิ์เป็นที่เรียบร้อยซึ่งของชิ้นนั้นอยู่ในกระเป๋าเป้ด้านหลังของเขาที่กำลังขี่รถคู่ใจมายังคอนโดของวิสุทธิ์ในช่วงบ่ายของวันนี้ณ คอนโดของวิสุทธิ์บริเวณสระว่ายน้ำส่วนตัววิสุทธิ์กำลังว่ายน้ำตีกรรเชียงสุดแหลมเท่จนเสียงน้ำดัง ฉับ ๆ !!ก่อนเขาจะว่ายจบไปยังขอบสระ และผุดตัวขึ้นมาจากน้ำด้วยแสงขาวสะท้อนหยดน้ำอย่างชุ่มฉ่ำ ก่อนเสียงลมหายใจที่เหนื่อยหอบจะสูดเข้าออกเพื่อรับอากาศให้เข้าไปเติมเต็มจนหน้าอกขยายใหญ่ขึ้น มัดกล้ามมัดลีนสวยพองออกก่อนจะยุบลงจนเป็นที่จับตามองของหนุ่มบัสเลอร์ผู้คอยดูแล30 นาทีผ่านไปรามเดินทางมาถึงคอนโดของวิสุทธิ์เขาใช้คีย์การ์ดที่วิสุทธิ์ทำให้เปิดเข้ามาในขณะที่ในห้องนั้นมีเพียงแม่บ้านกำ

ภายในบ้านคฤหาสน์หรูที่เป็นของครอบครัว “ฤกษ์ทวี” ครอบครัวของวิสุทธิ์และกานต์ พี่สาวน้องชายที่ตอนนี้พี่สาวอยู่บ้านหลังนี้กับสามีของตน โดยที่วิสุทธิ์ไม่กินเส้นกับพี่เขยของตัวเองจนเขาต้องเลือกที่จะย้ายออกไปอยู่คอนโดหรูใจกลางเมืองปัจจุบัน หลังจากเขากับกานต์แบ่งมรดกกันแล้วเรียบร้อยบรรยากาศในห้องนอนของกานต์เต็มไปด้วยความอึมครึมกลิ่นเทียนหอมคละคลุ้งไปทั่วห้อง มันเป็นเทียนหอมที่แดนเป็นคนนำมาจากต่างจังหวัดและใช้ในการสร้างบรรยากาศภายในห้องของทั้งคู่ทุกครั้งที่กานต์กลับมาจากทำงานเขาจะจุดมันไว้ในห้องทุกครั้ง มันช่วยให้กานต์หายเครียดสงบและหลงรักคิดถึงตนทุกครั้งที่ได้กลิ่นเทียนนี้ จนทำให้กานต์กำลังจะเคลิ้มตานอนหลับลงบนหมอนขนเป็ดราคาแพง ก่อนที่แดนจะเดินเข้ามาในห้องพร้อมชุดนอนในเวลากลางคืน จนทำให้เธอสะลึมสะลือขึ้นและพูดคุยกับสามีของตัวเอง“คุณคะไปไหนมา มานอนได้แล้วค่ะ”“จ้า ๆ”แดนตอบกลับด้วยสีหน้าที่เย็นชา พร้อมทั้งเดินขึ้นมาที่เตียงและโอบกอดไปที่ตัวของกานต์ กานต์ที่สัมผัสได้ถึงความใกล้ชิดของสามีเธอจึงได้หันหน้าไปแล้วทำท่าเหมือนอยากมีอะไรกับสามีของตน แดนเมื่อสัมผัสได้ถึงความต้องการของผู้เป็นภรรยาเขาก

ณ ริมถนนยามค่ำคืน จอกำลังยืนริมถนนที่มืดสนิทมีเพียงเแสงไฟส่องในพื้นที่อย่างสลัว ๆ ใต้ต้นมะขามย่านดังใจกลางเมือง เขาออกมารับงานพิเศษเนื่องจากความเหงา ความเบื่อ ที่มันเกาะกินใจเขาให้ออกมาทำเรื่องที่เขาเคยทำก่อนจะมาอยู่ร้านนวด Georking Massage เขายืนมองหันไปมาอย่าง เหงา ๆ ได้ไม่ทันไรก็มีรถหรูสีดำเข้มสะท้อนเงาขับมาหาเขาอย่างใกล้ ๆ ก่อนจะชะลอความเร็วอย่างช้า ๆ พร้อมทั้งเปิดกระจกรถลงและพูดถามไถ่ราคาออกไป“เท่าไรครับ”ชายหนุ่มหน้าหนวดมาดร้ายลุคดูเป็นนักธุรกิจกล่าวถามจอด้วยสีหน้าที่มีกามอารมณ์ค่อนข้างสูง“หนึ่งพันครับ”จอกล่าวพูดด้วยท่าทีที่เกร็ง ๆ และไม่ค่อยมั่นใจ“ขึ้นมาครับ” ชายหนุ่มมาดร้ายกล่าวตอบอย่างไม่คิดอะไร ไม่แม้แต่จะต่อรองราคาเลยสักนิด ก่อนจอจะขึ้นรถของเขาไป“คาดเข็มขัดด้วยนะครับ” เสียงชายหนุ่มลุคธุรกิจคมเข้มกล่าวพูด“ครับ” จอกล่าวตอบรับในทันทีพร้อมทีท่าที่แลดูประหม่าเป็นอย่างมาก ใช่ เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมาเขาไม่เคยนั่งรถหรูเลยสักครั้ง นี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ทำให้เขาได้สัมผัสเบาะหนังราคาแพง พร้อมกลิ่นหอมโคโรญจ์ของคนรวยที่ตลบอวบอวลไปทั่วรถที่ถึงแม้วาสนาในการได้ขึ้นรถในครั้งนี้ม

ในค่ำคืนที่ลำบากใจ ตุลย์ นั่งเฝ้ารามอยู่ข้างเตียงในห้องผู้ป่วย ดวงตาคู่เท่ของเขาจ้องมองร่างของคนรักที่ยังคงหลับสนิท ใบหน้าเข้มของรามดูอ่อนเพลียแต่สงบ ภายในใจตุลย์เต็มไปด้วยความกังวลจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเย็นในห้องคิงไนน์ที่จอเข้ามาเจอเขากับพีเจมีอะไรกันไหนจะการปวดร้าวจากการที่รามป่วยกะทันหันอีก เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่รามต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยอาการเช่นนี้“ราม…เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงเป็นแบบนี้อีกแล้วนะ ตอนกลับไปนอนห้องของตัวเองไม่ได้พักผ่อนหรือไง พี่เป็นห่วงมากนะรู้มั้ย” ตุลย์พึมพำเบา ๆ พลางกุมมือของรามไว้แน่น ความอบอุ่นจากมือของรามเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยให้เขารู้สึกผ่อนคลายลงบ้างในขณะที่ตุลย์กำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง เสียงลมหายใจของรามที่เปลี่ยนจังหวะทำให้เขาหันไปมอง ดวงตาของรามค่อย ๆ ลืมขึ้นช้า ๆ พร้อมกับส่งสายตาที่แฝงความอ่อนล้ามองมาที่ตุลย์“พี่ตุลย์…” รามพูดเบา ๆ เสียงของเขาแหบแห้งเล็กน้อย“ราม! ค่อย ๆ ลุกนะ… ตอนนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?” ตุลย์รีบถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“ผม… ผมโอเคครับ แค่รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย” รามตอบด้วยรอยยิ้มอ่อน ๆ แต่ตุลย์ยังคงมองเขาด้ว

ณ ห้องพักของหมอนวดมอริส หนุ่มลูกครึ่งฝรั่งเศส หน้าหล่อหุ่นดี กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์เหตุเพราะตอนนี้ตนไม่มีลูกค้า ทำให้เขาเล่น TikTok เหมือนที่เขาเคยทำเป็นงานอดิเรกซึ่งในปัจจุบันบัญชี TikTok ของเขาในขณะนี้มีผู้ติดตาม 316,102 คนเป็นที่เรียบร้อย เพราะด้วยเสน่ห์ของใบหน้าฝรั่งที่ผสมกับไทยอย่างคมเข้มทำให้เขาไม่ต่างอะไรกับอินฟลูเอนเซอร์ด้านการนวด ที่ตอนนี้กำลังเปิดเพลงเต้นให้กับตัวเอง และได้โชว์ซิกซ์แพ็กสุดหล่อพร้อมกับจริตความยั่วลูกค้าของตนในการโพสต์ลงโซเชียล หลังจากที่ลงคลิปไปไม่ถึง 30 วินาที มอริสหมอนวดคนนี้ ได้ยอดไลก์หลัก 1000 ภายในพริบตา ก่อนนั่นจะไปสะดุดตาเข้ากับ มาดามเพชรชี่ แมวมองวงการบันเทิงที่หานายแบบส่งประกวดเข้าสู่เวทีใหญ่ แถมยังเป็นผู้จัดการดาราดังอย่าง ชาล๊อต ที่กำลังหาเด็กปั้นเข้าสู่สังกัดเพิ่มเติม ที่กำลังดูคลั่งไคล้กับคลิปของมอริส ก่อนเธอจะกดติดตามกดหัวใจและกดเข้าโปรไฟล์พร้อมกดเข้ากลุ่มส่งข้อความและพิมพ์ข้อความส่งหา มอริสว่ามาดามเพชรชี่: สวัสดีจ้าหล่อจังชื่ออะไรคะมอริสที่เห็นข้อความเด้งขึ้นมาและได้เห็นรูปโปรไฟล์ของผู้จัดการคนดังกล่าวจึงได้กดเข้าไปดู และพบว่าเธอเป็นผู้จัดการ

วันที่ทุกคนในร้าน Georking Massage รอคอยมาถึง การสอบนวดของพนักงานใหม่เป็นเหมือนบทพิสูจน์ครั้งสำคัญสำหรับ ไททันและพีเจ ที่เตรียมตัวมาอย่างดี เขามุ่งมั่นที่จะทำให้ดีที่สุด แม้ว่าภายในใจจะเต็มไปด้วยความกังวลที่ซ่อนอยู่ในห้องสอบ รามนั่งอยู่บนเตียงนวด ใบหน้าของเขาดูเรียบนิ่ง แต่สายตาที่แฝงไปด้วยความครุ่นคิดนั้นไม่อาจปิดบังความรู้สึกภายในได้ เขามองไปที่ไททันที่กำลังจัดเตรียมน้ำมันนวดด้วยท่าทีที่ดูสงบนิ่ง แต่กลับมีความรู้สึกบางอย่างแผ่กระจายอยู่ในบรรยากาศ“ถ้าจัดเตรียมอุปกรณ์เสร็จแล้วก็เริ่มได้เลยนะไททัน ทำให้เต็มที่” รามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ แต่ในใจกลับหนักอึ้ง เขาพยายามทำตัวให้เป็นมืออาชีพ แต่ความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวเกี่ยวกับ วิสุทธิ์ แฟนเก่าของเขาทำให้ทุกอย่างยิ่งยากขึ้นเมื่อเขามองหน้าไททันไททันพยักหน้า เขาเริ่มต้นนวดที่ไหล่ของรามด้วยแรงกดที่พอเหมาะ ความเงียบในห้องทำให้ทั้งสองรู้สึกถึงความอึดอัดที่แฝงอยู่ จนนั้นต้องทำให้รามต้องหาเรื่องคุยเพื่อไม่ให้บรรยากาศเสียไปมากกว่านี้“อืม เก่งนะ น้ำหนักมือกำลังดี แบบนี้คงผ่านสบาย” รามเอ่ยชม แต่น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความรู้สึกที่ซ่อนเร้นไททันยิ้ม

ในคืนที่เงียบเชียบ หลังจากที่ไททันเผลอหลับไปบนเตียง เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน เสียงนั้นชัดเจนจนทำให้ พีเจ ที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงต้องลืมตาขึ้น เขาหันมองไปยังโทรศัพท์ของไททันที่วางอยู่บนโต๊ะ ใจของเขาเริ่มรู้สึกสงสัย“ใครกันวะทักมาเวลานี้?” พีเจคิดในใจ เขามองไปที่ไททันที่ยังคงหลับสนิท ก่อนจะตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดหน้าจอเพื่อดูข้อความแจ้งเตือนที่เพิ่งเข้ามาข้อความที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอทำให้พีเจชะงักไปครู่หนึ่งวิสุทธิ์: คุณไททัน วันนี้คุณว่างหรือเปล่า? ผมต้องการนวดตอนสี่ทุ่ม มาหาผมที่คอนโดได้ไหมครับ?”ชื่อผู้ส่งข้อความคือ วิสุทธิ์ ชื่อนี้ไม่ใช่ชื่อที่เขาเคยได้ยินจากปาก ไททันมาก่อน แต่ลักษณะข้อความนั้นชัดเจนว่าไม่ได้เป็นเพียงแค่ลูกค้าธรรมดา แถมการทักมาในเวลานี้ยังทำให้พีเจรู้สึกถึงบางอย่างที่มากกว่านั้น“วิสุทธิ์? ใครกัน?” พีเจพึมพำกับตัวเอง ดวงตาหวานมีแววสงสัย แต่เขาพยายามสงบอารมณ์ก่อนจะวางโทรศัพท์กลับลงไปที่เดิมในจังหวะนั้นเอง ไททันขยับตัวเล็กน้อยและลืมตาขึ้นมาเหมือนรับรู้ถึงบางอย่าง เขามองไปรอบ ๆ ก่อนจะหันไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา พีเจที่เพิ่งว

ณ คอนโดของไททันในค่ำคืนนั้น ไททัน เดินทางมาถึงคอนโดของ วิสุทธิ์ ตามเวลานัดหมาย เขายืนอยู่หน้าลิฟต์ของอาคารสูงระฟ้า ดวงตาคมกวาดมองรอบ ๆ ด้วยท่าทีสงบนิ่ง เมื่อประตูเปิดออก เขาก้าวเข้าไปในลิฟต์ด้วยท่าทีมั่นใจ แม้จะอยู่ในสถานที่หรูหรา เขาก็ไม่ได้ตื่นเต้นหรือประหม่า เพราะบ้านของเขาก็หรูหราไม่แพ้กันเมื่อถึงชั้นของวิสุทธิ์ ไททันเดินไปเคาะประตูตามที่ได้รับแจ้ง เสียง ล็อกประตูปลดดังเบา ๆ ก่อนที่ประตูจะเปิดออก เผยให้เห็น วิสุทธิ์ ที่ยืนอยู่ในชึดทำงานเชิ๊ตสีขาวเรียบง่าย แต่กลับดูสง่างามอย่างไร้ที่ติ“มาถึงตรงเวลาจริง ๆ นะครับคุณไททัน” วิสุทธิ์กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มลึก พลางส่งยิ้มบาง ๆ ที่แฝงความเย้ายวน“ผมไม่ชอบให้ใครรอครับ” ไททันตอบพร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ เขากวาดสายตามองภายในห้องที่ตกแต่งอย่างหรูหรา เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นดูมีรสนิยมและถูกจัดวางอย่างลงตัววิสุทธิ์สังเกตเห็นสายตาของไททัน เขายกยิ้มเล็กน้อย“เดินทางมาไกลมากมั้ยครับ คุณพักอยู่แถวไหน”ไททันยิ้มเบา ๆ “ไม่ไกลมากครับบ้านผมอยู่ใกล้ ๆ กันครับแถวชิดลมครับ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจคำพูดนั้นทำให้วิสุทธิ์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาสนใจในความนิ่งและมั่น

สองฝ่ามือกำยำค่อย ๆ จับบนแผ่นหลังที่สวยสง่าไปด้วยมัดกล้ามเนื้อสีแทนบนเตียงอย่างช้า ๆ ก่อนใบหน้าคู่เท่ แววตาชวนมองให้หลงใหลค่อย ๆ ใช้ริมฝีปากของตัวเองจุมพิตลงบนริมฝีปากกระจับ ก่อนปลายลิ้นที่มีรสชาติของวายจะถูกแตะสัมผัสถึงกันและกัน ตุลย์ได้ใช้ลิ้นของตนดูดลิ้นของรามด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่มันมากขึ้นกว่าทุกวัน ครั้งนี้ใบหน้าของรามส่อแววหิวกระหายเพราะฝ่ามือที่หนาของเขาได้จับไปที่แกนกายของตุลย์และชักมันขึ้นลง พร้อมใช้หัวแม่มือลูบวนไปที่หัวของแกนกายจนน้ำสีใสติดมือมา ก่อนเขาจะได้ละริมฝีปากออกและได้พูดอย่างแผ่วเบา ด้วยความออดอ้อนของใบหน้าเข้มว่า“พี่ตุลย์ครับ วันครบรอบครั้งนี้ผมขอเอาพี่ได้ไหมครับ”ตุลย์ที่มองริมฝีปากของรามและกำลังถูกจับเล่นแกนกายเขาก็ตกใจในคำถามของรามเพราะว่าหลายครั้งรามพยายามที่จะขอแต่เขาก็ไม่เคยที่จะให้ แต่ครั้งนี้เขาก็ไม่รู้จะตอบมันยังไงเขาจึงพูดออกไปว่า“เป็นเมียพี่อ่ะดีแล้วอย่าริอาจอยากเป็นผัวพี่เลย ให้พี่เป็นคนเอาเรานั่นแหละดีที่สุดแล้วนะครับที่รัก”“ว่าแล้วเชียวพี่ต้องไม่ให้ผมแน่ ๆ แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะได้เป็นผัวพี่บ้างละครับพี่ตุลย์”รามพูดด้วยสีหน้า