บทที่4.คิดหรือว่าจะยอมแพ้ 2

แต่แล้ว...เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เธอถูกกระชากอย่างแรง จนแว่นตากระเด็นหลุดมือไป ถลาล้มลงบนพื้นทรายก่อนจะกลิ้งไปอยู่ใต้พุ่มไม้ข้างทาง โดยมีร่างสูงใหญ่ของใครบางคนคร่อมทับ เตชิลาดิ้นแรงๆ ด้วยความตกใจ น้ำตาไหลเอ่อ กรีดร้องสุดเสียง “กรี๊ด ปล่อยนะ ปล่อยจันทร์เจ้า ปล่อย!!” อีธานปิดปากอิ่มที่ร่ำร้องให้คนช่วยด้วยริมฝีปากหนาหนักของตัวเอง เขาขบเม้มเรียวปากอิ่ม หยอกเย้าเรียวปากสีระเรื่อ ดูดซับความหวานอย่างตะกรุมตะกราม กลิ่นแอลกอฮอล์ระเหยออกมาทางลมหายใจของเขา ยามคนตัวใหญ่จุมพิตอย่างดุดัน น้ำตาเตชิลาไหลปรี่ เธอหวาดกลัวจนตัวสั่นเทา เวลาผ่านไปไม่นาน แรงดิ้นรนค่อยๆ ช้าลง เมื่อเผลอตัวหลงวนอยู่ในความวาบหวามที่คนใจร้ายชักนำ ชายหนุ่มผละห่างไปอย่างแสนเสียดาย อีธานเปิดโอกาสให้เตชิลาได้สูดลมหายใจบ้าง ก่อนจะฉกวูบกลับลงมาที่เดิม ดูดซับความหวานฉ่ำที่ยังเหลืออยู่

ปลายลิ้นอุ่นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปาก เลาะเล็มหยอกเย้าเรียวลิ้นเล็กๆ และดูดดื่มหความหวานละไมด้วยความชื่นชอบ ฝ่ามือใหญ่รวบสองมือน้อยขึ้นไปชูไว้เหนือศีรษะ จนหน้าอกอวบอัดแอ่นขึ้นชนกับแผ่นหนา

“อย่าร้องนะคนสวย ถ้าเธอร้องผมจะปล้ำเธอตรงนี้ล่ะ” อีธานกระซิบขู่ หลังจากเขาถอนเรียวปากออกมา ชายหนุ่มซุกปลายจมูกที่ซอกคอหอมกรุ่น สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ของเตชิลา เขารุ่มร้อนแทบคลั่ง ปลายลิ้นร้อนๆ ตวัดไล้เลียผิวกายเนียนละเอียด หญิงสาวตัวแข็งทื่อ คนเอาแต่ใจเลาะเล็มผิวเนื้อของเธอไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงหน้าอกอวบอิ่ม เขาก้มลงซุกซบอย่างพึงพอใจ อีธานสอดฝ่ามือเข้าไปใต้ชายเสื้อ จนเตชิลาดิ้นแรงขึ้น เธอตกใจบวกกับความหวาดกลัว จึงพยายามหลบฝ่ามือหนาที่ค่อยๆ คืบคลานลึกเข้ามา อีธานกอบกุมอกอวบอิ่มที่มันใหญ่เกินตัวเขาหัวเราะหึๆ ในลำคอ เริ่มเคล้นคลึงเนินหนั่นช้า

          “อย่า…ได้โปรด!!” เสียงวิงวอนผสมรอยน้ำตา อีธานทำเมินเพราะเขากำลังมัวเมา

          กายสาวสะท้านเยือก เมื่อฝ่ามือหนากอบกุมอกอิ่มไว้เต็มอุ้งมือ ชายหนุ่มเริ่มบีบเคล้นแรงขึ้น จนเตชิลาขนลุกซู่ ปลายนิ้วแข็งแรงสะกิดยอดอกเบาๆ อีธานดันชายเสื้อจนไปกองอยู่เหนือหน้าอกอวบอิ่ม เขาจ้องมองความขาวผ่องอย่างตะลึงราน แสงไฟส่องลอดพุ่มไม้เข้ามา เห็นเพียงรางเลือนแต่ผิวของหญิงสาวขาวปานน้ำนมเด่นกระจ่างท่ามกลางความมืดมิด ปลายจมูกโด่งๆซอกซอนที่เนินอกอวบอัด เขาขบเม้มเนินถันอย่างหยอกเย้า พร้อมสูดดมกลิ่นหอมละมุน กรวยผ้าสีหวานเริ่มเกะกะ อีธานจึงใช้ปลายจมูกดันจนชุดชั้นในผ้าบางพลิ้วเลื่อนขึ้นไปกองเหนือหน้าอกนวลเนียน อีธานมองอกอิ่มที่สะท้อนขึ้นสะท้อนลงด้วยความงพอใจ ปลายลิ้นร้อนๆ แลบเลียริมฝีปากตัวเอง ความกระหายหิวพลุ่งพล่าน ชายหนุ่มตาลายเมื่อจ้องมองยอดอกอิ่มสีชมพูสดไหวที่ระริกจากแรงหอบหายใจ กับการดิ้นรนของเจ้าตัว เขาฉกเรียวปากลงไปครอบครองอกอิ่มที่หมายตาไว้ และดูดดึงอย่างตะกรุมตะกราม ปลายลิ้นสากร้อนตวัดยอดอกเข้าสู่อุ้งปาก ขบเม้มเบาๆ จนเตชิลาสะดุ้ง!!

อีธานดูดดื่มความหอมหวานจากทรวงอกอวบอิ่ม ความหวานแผ่ซ่านเต็มอุ้งปาก ทำให้เขาหลงใหลและเฝ้าดื่มชิมไม่รู้หน่าย ปลายลิ้นสากหนาลากยาว วนซ้ายวนขวา ดูดดึงเนินทรวงทั้งสองข้างเท่าๆ กันอย่างไม่ยอมให้น้อยหน้า เตชิลาเผลอตัว เธอแอ่นเนินอวบให้อีธานอย่างลืมตัว เปลือกตาหลุบลง ฝ่ามือเล็กๆ ผวาเกาะบ่ากว้าง และจิกแน่นหลังความเสียวซ่านแผ่เต็มร่างกาย

          เสียงเสียงคนคุยกัน ฝีเท้าหนักๆ ย่ำลงบนพื้นทราย และกำลังจะเดินผ่านจุดที่เธอกำลังถูกรังแก อีธานชะงัก เตชิลาหลุดออกมาจากวังวนสิเน่หาฉับพลัน ปลายนิ้วแข็งแรงวางแนบเรียวปากอิ่ม กับเสียงกระซิบแผ่วๆ บีบบังคับให้เตชิลานิ่งไว้ เธอร้อนวูบไปทั้งหน้า ชายหนุ่มมองเตชิลายิ้มๆ เขาโน้มตัวลงมากดปลายจมูกที่โหนกแก้ม เธอจึงเสหันหน้าหลบ เธอขยับตัวหนีเมื่อสติที่กระเจิดกระเจิงไปเพราะการปลุกเร้าของอีธานเริ่มกลับคืนมา

          “จันทร์เจ้า…” เสียงทุ้มๆ ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ หลังเสียงพูดคุยเงียบลง

          “ไปข้างบนกับผมเถอะนะ ไปต่อจากที่ค้างไว้ ที่พื้นมันแข็ง เราสองคนไปต่อบนเตียงนุ่มๆ กันดีกว่า” อีธานกระซิบเสียงแหบพร่า มือหนาหยอกเย้าอกอิ่มไม่หยุด เตชิลานิ่งอึ้งเธอมองหาทางรอดให้ตัวเอง หากฝืนต้านเขา แรงเธอสู้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้แน่ ดังนั้นสิ่งที่เธอคิดออก คือการยอมตามใจ ขอแค่เจอคน เธอตั้งใจจะขอให้คนนอกช่วย เธอคงไม่ซวยขนาด ไม่เจอใครเลย

อีธานเปิดยิ้มกว้างกับท่าทีโอนอ่นของหญิงสาวในอ้อมกอด เขาฝันถึงช่วงเวลาแสนสุข กับรสชาติฉ่ำหวานของเรือนร่างหญิงสาวตรงหน้า ส่วนอ่อนไหวก็รีบร้อนแข็งชันขึ้นมา เขารีบมุดออกมาจากพุ่มไม้ และรั้งเตชิตาตามมาติด

          ชายหนุ่มกวาดมองไปรอบๆ เขาเร่งฝีเท้า เมื่อทางสะดวก ดึกขนาดนี้ บริเวณลอบบีแทบจะไม่มีใครเลย มีพนักงานนั่งประจำอยู่หน้าเคาน์เตอร์ แต่ก็ไกลเกินกว่าจะเข้ามาช่วยเตชิลาทัน หญิงสาวพยายามถ่วงเวลาโดยการเดินให้ช้าลง และมองหาทางหนีไปจากไอ้วายร้าย เธอพยายามมองหาทางรอด ก่อนจะหน้าม่อยลง แถมประตูลิฟท์เปิดอ้าและอีธานก็รั้งเธอเดินเข้าไปเร็วๆ อีธานกดหมายเลขชั้น เขากักเตชิลาไว้ในอ้อมแขน ใช้สองแขนโอบรัดหล่อนไว้ ก่อนจะก้มตัวลงมาบดจูบกับกลีบปากบางอย่างอดใจไม่ไหว ภายในลิฟท์เงียบสงัด มีเพียงเสียงลมหายใจหอบโยนที่เป่ารดใส่กัน กับเสียงหอบกระเส่าของเตชิลา อีธานผละออกห่าง เขาแนบใบหน้ากับหน้าผากนูน มองสบนัยน์ตาหวานเยิ้ม กระไอปรารถนาแผ่ซ่านจนเตชิลาตัวสั่นเทา เธอเม้มปากแน่น หญิงสาวถอนใจแรงๆ เมื่อประตูลิฟท์เปิด เป็นชั้นที่เธอพักอยู่ หญิงสาวขมวดคิ้ว คนตรงหน้า คงอยู่ชั้นเดียวกับเธอ เธอสอดมือไว้กระเป๋ากระโปรง กำการ์ดเปิดประตูห้องของตัวเองไว้แน่น อีธานเชยปลายคางของเตชิลาขึ้นมาและจูบเธออีกครั้ง

ชายหนุ่มเดินนำออกมาจากลิฟท์กว้างหัวใจของเขาเต้นรัวเมื่อใกล้ถึงวิมานฉิมพลี อีธานกระหยิ่มในใจ ความสุขกำลังกวักมือเรียก ความหงุดหงิดที่ค้างอยู่ในใจ คงหมดลงภายในเวลานี้ เตชิลาเดินตามอีธานไปเหมือนจะสมยอม จนกระทั่งถึงหน้าห้องพักของตัวเอง เธอหยุดเดิน อีธานหันมามองพลางเลิกคิ้วเข้มเป็นเชิงล้อเลียน

          “ป่านนี้สามีเธอหลับไปแล้วล่ะ ไม่ต้องกังวลไปคนสวย”

          “ก็จะหลับไปแล้ว แต่ว่า…อย่างนี้ตื่นเต้นกว่าเป็นไหนๆ” เตชิลาดันลำตัวอีธานไปจนชิดประตูห้อง เธอยกมือลูบไล้ไปตามแผ่นอกหนาของอีธานอย่างหยอกเย้า นัยน์ตาหวานฉ่ำมองสบนัยน์ตาชายหนุ่ม อีธานเผลอตัวปล่อยมือที่กุมข้อมือของเธอไว้ เขาสอดมือรวบกอดเอว พร้อมทั้งเปิดปากกระเซ้า

          “ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก หรือต้องเข้าไปทำรักกับเธอข้างเตียง ให้สามีเธอเห็นด้วยล่ะ”

          “ลองไหมล่ะค่ะ” เตชิลาแสร้งถาม เสียงสั่นพร่า

          “ก็ดีนะ!!”

          “เร้าใจดีค่ะ” เตชิลาทำเป็นก๋ากั่น เธอถือการ์ดเปิดประตูไว้ในมือ

          “หรือคุณไม่กล้า” พร้อมกับกล่าวท้าทาย อีธานปล่อยมือจากเอวบาง เขายิ้มกว้าง แม่สาวตรงหน้าใจกล้ากว่าที่เขาคิด หากหล่อนต้องการความท้าทายเขาก็ไม่หวั่น

“ผมไม่เคยกลัวอะไร หากเธออยากสนุกก็ได้นะ แต่ขออย่างเดียวอย่าเสียงดังจนสามีเธอตื่นขึ้นมาก็แล้วกัน” อีธานตอบเสียงแหบพร่า ร้อนรุ่มไปทั้งตัวตน อยากจะปลดปล่อยเต็มแกติ้ด…

เสียงสัญญาณเปิดประตูดังเบาๆ เตชิลาถลาเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว จนอีธานตะครุบไว้ไม่ทัน ‘ปัง!’ เธอประตูปิดใส่หน้าเขาดังปัง ชายหนุ่มยืนอึ้งอยู่หน้าห้อง เขาจ้องบานประตูที่ปิดงับลงเหมือนมันเป็นสิ่งมหัศจรรย์

          เตชิลายืนหอบหายใจหลังประตู เธอรีบจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่และเดินเข้าไปในห้องชุด ทั้งที่ยังสั่นไม่หยุด เตชิลาได้ยินเสียงคำรามของอีธานตามหลังมา เธอรีบวิ่งหนีเพราะคน คนนั้นคงไม่กล้าที่จะพังประตูเข้ามาหรอก

          “อย่านึกว่าคุณจะหนีผมพ้นจันทร์เจ้า!!” อีธานเค้นเสียงเกรี้ยวกราด โมโหจนอกแทบแตก ที่อยู่ๆ ของตายในมือก็ดันฟื้นมีชีวิต และดิ้นหลุดไปจนได้