บทที่6.เจ้าของเจ้าชีวิตแต่ไม่ใช่เจ้าของหัวใจ (เหรอป่าว)
วราพิชชาลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าตามเวลาปกติของตัวเอง เธอขยับตัวอย่างปวดร้าว กะพริบตาไปมาก่อนจะสะดุ้งสุดตัว รีบยันตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงภายในห้องสุดหรู สภาพบนเตียงที่ยับย่น บ่งบอกเหตุการณ์ณ์ที่เกิดขึ้นได้เป็นอย่างดี ผ้าห่มผืนหนากองตกอยู่ที่เอวบางทำให้คนที่เพิ่งเปิดประตูห้องน้ำออกมาชะงัก เขามองเธอด้วยแววตาละห้อยละเหี่ย วราพิชชาลดสายตามองตาม เธอรีบกระชากผ้าห่มคลุมร่างกายเปล่าเปลือยอย่างร้อนรน
“ตื่นแล้วเหรอ”
เธอรีบยกมือปิดปาก กลั้นเสียงกรีดร้องอยู่ใต้ผ้าห่ม น้ำตาเอ่อคลอดวงตาก่อนจะหยดลงตามหางตา เธอตกเป็นของเขาแล้วจริงๆ เพื่อทดแทนบุญคุณ บวกกับความสงสารพี่น้องภายในสถานเลี้ยงเด็ก ‘อุ้มรัก’ จากนี้ไปคงต้องก้มหน้าจำทนจนกว่าจะถึงวันที่มีอิสรภาพ
“วันนี้ผมคงไม่ออกไปไหน วราละจะออกไปไหนรึเปล่า” มีเสียงอู้อี้ดังออกมาจากผ้าห่มผืนโต
“วราต้องไปทำงานค่ะ ขออนุญาตใช้ห้องน้ำนะคะ”
“ตามใจ ผมสั่งอาหารเช้าไว้ให้ รีบออกมากินก่อนไปท
บทที่32.ตอนพิเศษ 2“คุณปู่คร๊าฟๆ...เอวาอยากเล่นน้ำ แต่แดร็กกลัวว่าจะดูเอวาไม่ไหว คุณแม่กับแด๊ดยังไม่ตื่นคร๊าฟ คุณปู่ไปดูแดร็กแปบหนึ่งได้ไหมคร๊าฟ” พาสกรในวัยหกขวบส่งเสียงเจื้อยแจ้วนำมาก่อนล่วงหน้า ตั้งแต่ยังไม่ทันเห็นตัว “ว่ายังไงละ ตัวแสบอ้อนจะเอาอะไรอีก แล้วทิ้งน้องไว้ไหนกันละ” เดวิดถามเมื่อหลานชายปรากฏตัวให้เห็น “เอวาอยากเล่นน้ำทะเลนะคร๊าฟ แต่แดร็กจับน้องไม่ไหว กลัวน้องจม พี่สำเรียงเลยให้แดร็กมาตามผู้ใหญ่ไปดูด้วยคร๊าฟ ”เด็กชายจีบปากจีบคอพูดคำพูดบอกกับคุณปู่ผู้สูงวัย “อ๋อ... เอวาจะเล่นน้ำ แล้วพ่อกับแม่เราไปไหนหมดละ เราถึงอยู่กับสำเรียง” “แดร็กไปดูที่ห้องนอน แล้วประตูปิดเคาะเรียกก็ไม่ยอมเปิด สงสัยแด๊ดกับแม่ยังหลับอยู่แดร็กก็เลยมาหาคุณปู่คร๊าฟ”&nb
บทที่31.ตอนพิเศษ1นับตั้งแต่วราพิชชาท้องลูกคนที่สองก็ดูเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล จนโดมินิคไม่ยอมห่างไปไหน วนเวียนอยู่ใกล้ๆ รวมทั้ง ไม่มีอาการแพ้ท้องเหมือนตอนตั้งท้องน้องบาส นิสัยก็เปลี่ยนไปขี้อ้อน ขี้ใจน้อยจนโดมินิคหัวหมุนไปหมด แม้จะยังทำงานอยู่แต่ก็เป็นเพียงที่ปรึกษา อาจจะเข้ารวมประชุมในบางครั้งที่ปัญาหามันใหญ่จริงๆ วราพิชชาซึ่งชื่นชอบทะเลเป็นพิเศษ โดมินิคจึงดูลู่ทางเพื่อทำธุรกิจเป็นของตัวเอง วางโครงการว่าจะทำรีสอร์ทชายทะเลเล็กๆ สักที่หนึ่ง จึงมัววุ่นวายอยู่กับการเตรียมเอกสารและหาทำเล จนทำให้ละเลยไม่ค่อยเข้าไปคลุกคลีกับวราพิชชา จึงเป็นสาเหตุให้วราพิชชาอดน้อยใจไม่ได้ เธอมักจะแอบไปนั่งร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ แพรไหมสังเกตเห็นว่าวราพิชชาจะสดใสร่าเริงเวลาอยู่ต่อหน้าทุกๆ คนแต่มักจะแอบไปนั่งเงียบๆ คนเดียว จึงคิดว่าจะต้องตักเตือนโดมินิคให้รู้ตัวก่อนว่าคนท้องต้องได้รับการดูแลเอาใจใส่มากขึ้นกว่าเดิม เพราะมักจะคิดเองเออเอง ธรรมดาวราพิชชาก็อยู่ในจำพวกคิดมากอยู่แล้ว&nb
บทที่30.งานวิวาห์ของโดมินิค-วราพิชชาพิธีการแบบไทยๆ จัดขึ้นในเวลาเช้าตรู่ที่สถานเลี้ยงเด็ก ’อุ้มรัก’ ตามคำขอของวราพิชชาโดยมีการรดน้ำสังข์ตามประเพณีไทยดั่งเดิม วราพิชชาดูงดงามในชุดไทยประยุกค์แขนยาว ปกปิดจนมิดตามที่โดมินิคต้องการเหมือนกัน โดมินิคอยู่ในชุดไทยโบราณ “ราชประแตน” เสื้อแขนยาวสีขาวกระดุมสีทองดูโดดเด่น โจงกระแบนสีแดงมะปรางส่งให้เขาดูสง่าสมชาชาตรี หน้าตายิ้มแย้มพร้อมขบวนขันหมากเยียดยาวที่ตั้งรออยู่ด้านนอก โดมินิคเดินนำหน้าเดวิดและแพรไหมเข้ามาด้านใน ปล่อยให้ขบวนขันหมากที่ถูกจัดเตรียมไว้รออยู่ด้านนอก เมื่อถึงเวลาค่อยเข้ามาตามประเพณี เสียงเพลงที่เปิดไว้ดังจากลำโพงแผ่วๆ พาให้บรรยากาศในงานรื่นรม ผอ.ชลธิชาและสามารถ เพียงใจที่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงเดินเข้ามาต้อนรับ เมื่อโดมินิคพาเดวิดและแพรไหมเข้ามา ข้าวปลาอาหารถูกจัดเตรียมไว้เพื่อรอให้โดมินิคและวราพิชชาได้ถวายให้พระสงค์ร่วมกันเป็นการเริ่มต้นชีวิตคู่ร่วมกันตามประเพณีไทย “วราจับทัพพีเหนือมือคุณโดมินิคนะ... แม่บอกมา” เสียงน
บทที่29.ผิดไปแล้วดีกันนะเมื่อเคลียร์ปัญหาที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้ โดมินิคเดินทางกลับมายังประเทศไทยด้วยความร้อนใจ ป่านนี้วราพิชชาจะเป็นอย่างไรบ้าง รับรู้และเข้าใจเขามากเพียงใด โดมินิคและเดวิดลงจากรถยนต์ที่ทางสนามบินจัดไว้ให้ เมื่อมาถึงยังท่าอากาศยานสุวรรณภมิ เขาเปิดประตูรั้วหน้าบ้านเดินเข้าไปภายใน เวลาที่มาถึงยังเช้าอยู่ และทุกคนอาจจะยังไม่ตื่น สำเรียงชะโงกหน้าออกมามองเมื่อได้ยินเสียงรั้วที่ดังขึ้น ก่อนจะสะบัดหน้าหนี เมื่อเห็นว่าเป็นใครเดินเข้ามา ในแววตาแสดงออกมาชัดเจนถึงความไม่พอใจจนโดมินิคใจเสีย ขนาดคนที่เป็นพี่เลี้ยงลูกเขา ยังไม่พอใจขนาดนี้ วราพิชชาจะแสดงอาการอย่างไรบ้าง เขาหยุดเดินสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ หันมามองแด๊ดอย่างขอความเห็นใจ เดวิส่ายหน้าแล้วพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบ “ทำใจดีๆ ไว้มันอาจจะไม่ร้ายแรงขนาดนั้นก็ได้ แด๊ดว่าเข้าไปพิสูจน์กันเลยดีกว่า” เดวิดพู
บทที่28.จบปัญหาซะทีอยากกลับบ้าน (คิดถึงลูก)เมื่อตกลงกับญาติทุกคนได้ ก็เหลือแต่การเจรจากับทอมสันและลิซ่า จากนั้นโดมินิคจะกลับบ้านเพื่ออธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดกับวราพิชชา แม่ส่งข่าวมาเมื่อไปถึงเมืองไทยว่าวราพิชชายอมฟังที่แม่อธิบายทั้งหมดโดยดีแต่ขอตัดสินใจอีกที โดมินิคเชื่อว่าเขาสามารถอธิบายเหตุผลทั้งหมดได้ และวราพิชชาคงจะให้อภัย แต่ข่าวที่แม่บอกมาทางโทรศัพท์แทบจะทำให้เขาถลากลับบ้านซะตั้งแต่ตอนนี้เลย คราวนี้ละโดมินิคสัญญากับตัวเองว่าจะต้องดูแลวราพิชชาจนกว่าจะคลอดลูกเลยเชียว เมื่อบอกแด๊ดว่าวราพิชชาตั้งครรภ์ได้สี่สัปดาห์แล้วแด๊ดยิ้มไม่หยุด ท่านเตรียมการที่จะไปคุยกับทอมสันให้รู้เรื่อง คุณปู่ป้ายแดงกับคุณพ่อลูกสองตกลงใจว่าต้องจัดการให้เสร็จภายในเวลาไม่นาน อีกทั้งโดมินิคยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับลิซ่าเรื่องมันก็น่าจะง่ายขึ้น โดมินิคเดินทางมายังบ้านพักของทอมสัน หลังจากนัดหมายเจ
บทที่27.ข้อเสนอของภรรยาอีกคนหนึ่ง(ทำอย่างไรดี)โดมินิครู้สึกรุ่มร้อนไปทั้งร่างกาย ข่าวที่หลุดลอดออกไปจากการปล่อยข่าวของครอบครัวของทอมสัน เขาและแด๊ดโดนทอมสันหลอกมาตลอดว่าลิซ่าป่วยเป็นโรคร้าย ทั้งที่ลิซ่าแค่ร่างกายอ่อนแอ หลังจากที่โดมินิคเข้าพิธีแต่งงานตามคำขอของแด๊ด ข่าวหลุดออกไปหลังจัดงานไม่กี่ชั่วโมง ทำให้โดมินิควุ่นวายกับการปิดข่าวที่หลุดออกไป ความหวังดีที่มีให้ส่งผลกระทบตามมาอย่างมากมาย โดมินิคห่วงแค่ความรู้สึกของวราพิชชาเท่านั้น ถ้าวราพิชชารู้ข่าวจะเกิดอะไรขึ้น โดมินิคไม่อยากจะคิดเพิ่งจะคืนดีกันได้ไม่เท่าไร ก็เจอกับปัญหาอีกแล้ว โดมินิคและแด๊ดปรึกษากันอย่างเข้มข้น แด๊ดเสนอให้แพรไหมเดินทางกลับไปยังประเทศไทยเพื่ออธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับวราพิชชาก่อน โดมินิคเห็นด้วยกับความคิดนี้ ทอมสันขู่ว่าจะถอนหุ้นออกไปถ้าโดมินิคทอดทิ้งลิซ่า ทำให้เขาและบิดาจึงต้องนัดบรรดาญาติ และผู้ถือหุ้นมาประชุมร่วมกัน เพื่อเสนอแนวทางแก้ไข เห็นแก่ความเป็นเ