LOGINShare
ริษยาของสตรี 1
Last Updated:
2025-08-29 14:56:50
Latest chapter
จอมใจจอมมาร ริษยาของสตรี 1
ยามสายของเช้าวันใหม่ ภายในเรือนของเหม่ยฮว๋าแห่งจวนแม่ทัพหยวนจงเจ้าของเรือนยังคงนอนหลับใหลอยู่บนเตียงใหญ่ ในสภาพเปลือยกายไร้อาภรณ์ห่อหุ้ม กระทั่งผ้าห่มยังมิได้คลี่คลุมปิดบังเนื้อนวลที่เต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งเพลิงพิศวาสแต่อย่างใดนางนอนหลับอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ลมหายใจอิดโรย อันเนื่องมาจากการร่วมรักเสพสมที่แสนจะเร่าร้อนกับสามีของตนเองแม่ทัพหนุ่มผละออกจากร่างเปล่าเปลือยบนเตียงนอนมาได้สักพักหนึ่งแล้ว เขากำลังยืนจัดอาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์อยู่ตรงหน้าเตียง หางตาเรียวคมเพียงปรายลงมองเสื้อผ้าเนื้อบางของสตรีบนเตียงที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้องแวบหนึ่ง ก่อนจะหมุนกายสูงใหญ่เดินออกไปจากในห้องนางเดือนก่อนยามที่จำใจยอมจำนนต่อสมรสพระราชทาน หยวนจงก็คิดแล้วว่าจะเปิดใจให้สตรีผู้นี้ การแต่งงานกับองค์หญิงสูงศักดิ์แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ดี นางทั้งสูงส่งและงดงาม เพียงแรกสบตาก็พาให้ใจเต้นระรัว เลือดลมในอกแกร่งพลันพลุ่งพล่านไปหมด ลีลารักของนางหรือก็ล้วนเลิศล้ำ ทำให้เขาลืมองค์หญิงเหม่ยหลินที่ปักใจได้ชั่วคราวหากแต่หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เขายังไม่เห็นความดีส่วนใดนอกจากเรื่องบนเตียงของเหม่ยฮว๋าเลยสักนิดเดียวนางทั้งเกร
จอมใจจอมมาร ข่มกลั้น3
เวลาหมุนเวียนเคลื่อนขับจากรัตติกาลเป็นทิวากาล แสงแดดอบอุ่นทอประกายเจิดจ้าฝ่าหมู่เมฆลงมาจนกระทบกับพื้นดินเบื้องล่างภายใต้หุบเหวเย็นเยียบหงซือกวนตื่นนานแล้ว หากแต่ใครบางคนที่หลับซบไหล่เขาทั้งคืนกลับยังไม่ยอมตื่นขึ้นมาง่ายๆ เขาจึงนั่งเอนหลังพิงต้นไม้หาได้ขยับไปทางใด ถึงแม้ว่าภายในจิตใจให้รู้สึกได้ว่าไม่เคยชินสักเท่าไหร่ ด้วยสัญชาตญาณของเขาล้วนรับรู้ได้ ว่าเขามิใช่บุรุษผู้อ่อนโยนหากแต่การกระทำของเขาต่อสตรีข้างกาย คล้ายกับว่าตัวเขานั้น ไม่เป็นตัวของตัวเองอีกต่อไปชายหนุ่มเอียงใบหน้าคมสันปรายสายตาเหม่อมองหญิงสาวตรงไหล่กว้างนิ่งๆ เขาเห็นคนงามกำลังหลับตาพริ้ม ลมหายใจสม่ำเสมอ บ่งบอกได้ว่านางยังคงดำดิ่งในห้วงนิทรา การเดินตามเขาอย่างทุลักทุเลเมื่อวาน ทำให้นางอ่อนเพลียเป็นอย่างมาก จนร่างนุ่มนิ่มของนางบอบช้ำไปหมด สายตาเฉี่ยวคมเริ่มเลื่อนลงต่ำไปที่ฝ่ามือน้อยๆ ตรงตักนาง เขาเห็นรอยถลอกเล็กน้อยตรงฝ่ามือนั้น เท้าของนางที่อยู่ในรองเท้าผ้า ก็บวมมากเช่นกันนางที่ทั้งบอบบางทั้งอ่อนแอ ทำอันใดมิได้นอกจากร่ำไห้ แต่กลับข่มกลั้นทุกอย่างเอาไว้ นางไม่โอดครวญออกมาแม้เพียงครึ่งคำ แค่ปล่อยน้ำตาอาบสองแก้มนวลแบบไร
จอมใจจอมมาร ข่มกลั้น2
หงซือกวนยังคงกวาดสายตาคมมองสำรวจรอบทิศ ด้วยท่าทางน่าเกรงขาม ยามนี้ดึกมากแล้ว อากาศค่อนข้างเย็นและมีน้ำค้างตกลงมา แต่ทว่าใกล้ๆ นี้ไม่มีถ้ำ ไกลออกไปก็ไม่มี แต่หากย้อนกลับไปคงมิใช่เรื่องดี เขาจึงนั่งอยู่ที่เดิมตั้งแต่ยามอู่ก็เพราะเท้าน้อยๆ ของนางข้างกายชั่วครู่ต่อมาสายตาเย็นชาบนใบหน้าคมคายหันมามองคนงามแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม“เจ้ามีนามว่าอะไร?”ถึงแม้จะจำอันใดมิได้ หากแต่เขาก็รู้สึกได้ว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยากทำความรู้จักสตรีสักคนเมื่อเหม่ยหลินได้ยินคำถามนั้น เรียวคิ้วงามพลันขมวดเป็นปม “ข้ายังมิได้บอกนามตนแก่ท่านหรือ?”อา...อันที่จริง องค์หญิงเช่นนาง ไหนเลยจักเคยแนะนำตนเองกับใคร เพราะส่วนใหญ่ยามที่ต้องเผยโฉมออกสู่ธารกำนัล นามของนางล้วนมีคนประกาศแทนเมื่อเป็นเช่นนั้น ใบหน้าขาวผ่องพลันแดงซ่านทันใด หญิงสาวรู้สึกขัดเขินขึ้นมาทันทียามที่ต้องเอ่ยแนะนำตนเอง“เอ่อ...ข้ามีนามว่าโจวเหม่ยหลิน พี่หงเรียกข้าว่าเหม่ยหลินก็ได้” กล่าวจบเลือดลมพลันสูบฉีด ทั้งพวงแก้ม ทั้งใบหู กระทั่งลำคอระหงแดงก่ำประหนึ่งดั่งผลอิงเถากระนั้น อันที่จริงนางอยากให้เขาเรียกนางว่า หลินเอ๋อร์“เหม่ยหลิน” หงซือกวนท
จอมใจจอมมาร ข่มกลั้น1
ยามราตรีกาลอันมืดมิด ตรงก้นเหวลึกลับ ที่แสงจันทร์สาดส่องลงมาได้ยากนักหงซือกวนกับเหม่ยหลินนั่งเคียงข้างกันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ตรงโขดหินริมลำธาร โดยเจ้านกประหลาดตัวใหญ่เพียงเกาะอยู่บนต้นไม้เพื่อระวังภัยก็เท่านั้น รอบด้านของสองชายหญิงล้วนวังเวงและเย็นเยียบ สายลมโชยพลิ้วหนาวเหน็บ บรรยากาศประหนึ่งกำลังจะถูกแช่แข็งก็ไม่ปาน ทำให้พวกเขาต้องนั่งใกล้กองไฟเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้แก่ร่างกายภาพหนึ่งภาพพลันปรากฏในห้วงความคิดของทั้งสองโดยมิได้นัดหมาย ภาพนั้นไม่พ้นภาพแห่งค่ำคืนวานที่สองร่างเปลือยเปล่านอนกอดก่ายแนบชิด ปล่อยความร้อนกรุ่นของผิวกายให้สื่อถึงกันแน่นอนว่าหงซือกวนย่อมนึกภาพตามความจริง ถึงหญิงที่กำลังนั่งข้างกายกัน ว่าเนื้อนวลนางนุ่มนิ่มปานใดยามตกอยู่ในอ้อมแขนเขา หากแต่เหม่ยหลินกลับนึกภาพคล้ายความฝันก็เท่านั้น นางกำลังนึกถึงแผงอกตึงแน่นของชายข้างกายกัน นางอยากรู้ว่าจะอบอุ่นสักปานใดชายหนุ่มหญิงสาวใต้ต้นไม้ใหญ่ กำลังคิดการณ์ไกลโดยมิได้มองหน้ากัน แต่ทว่าพวกเขานั้น กลับนึกถึงภาพเดียวกันได้อย่างไม่น่าเชื่อเวลานี้เป็นยามซวีสี่เค่อ[1]แล้ว แต่ชายหนุ่มยังคงย่างปลากินอย่างใจเย็นอยู่ริมลำธารเช่นเดิม โ
จอมใจจอมมาร หยวนจง&เหม่ยฮว๋า 2
ชั่วครู่ต่อมา สาวใช้อีกนางหนึ่งนามว่าเพ่ยอิงพลันเดินเข้ามาแล้วคุกเข่ารายงานเสียงเบา “ทูลองค์หญิง ท่านแม่ทัพมานั่งรอในห้องชั้นนอกแล้วเจ้าค่ะ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น อารมณ์ขุ่นมัวของเหม่ยฮว๋าพลันมลายหายไปทันที “พวกเจ้ามาดูข้า ว่าเรียบร้อยดีหรือไม่”สาวใช้ทั้งสองรีบกระวีกระวาดลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าและทรงผมให้เหม่ยฮว๋าเป็นการใหญ่ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว นางจึงพิศมองตนเองในคันฉ่องอีกเล็กน้อย ก่อนจะเตรียมตัวลุกขึ้นไปหาหยวนจงอย่างมั่นใจในความงามของตน แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะลุกขึ้นไปหาสามีถึงในห้องที่เขารอ ชายหนุ่มร่างสูงในอาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์ก็เดินเข้ามา แล้วหยุดยืนมองนางจากหน้าประตูห้องแต่งตัว“เจ้าแต่งตัวนานเกินไปหรือไม่ เมียรัก” หยวนจงเอ่ยทักทายภรรยาพระราชทานของตนทันทีเมื่อเดินเข้ามา ถึงแม้ว่าเขาจะมิได้รักใคร่ภรรยาผู้นี้ หากแต่การปฏิเสธอาหารคาวหวานย่อมไม่ดีต่อสุขภาพ อีกทั้งในระหว่างที่ตนยังมิได้สตรีที่หมายปอง การกลืนกินสตรีตรงหน้าก็นับได้ว่าไม่เลวมิใช่หรือเหม่ยฮว๋าได้ยินคำของสามีที่เอ่ยออกมาอย่างไม่อายบ่าวไพร่เช่นนั้นก็ช้อนตามองเขาอย่างมีจริตมารยา นางคลี่ยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนเดินนวยนาดเข้
จอมใจจอมมาร หยวนจง&เหม่ยฮว๋า 1
เมืองหลวงต้าโจว ภายในจวนแม่ทัพสกุลหยวน แห่งค่ำคืนเย็นฉ่ำเหมาะสำหรับกิจกรรมบางอย่างตรงทางเดินหินอ่อนระหว่างเรือน ปรากฏเงาร่างสูงใหญ่ในอาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์ ท่าทางองอาจสง่างาม แผ่นหลังตั้งตรงผึ่งผาย กำลังเดินทอดน่องจากเรือนหลักของเขาไปตามทางเรื่อยๆ อย่างใจเย็นเขาคือแม่ทัพหนุ่มรูปงามฝีมือกล้าแกร่งแห่งต้าโจว ผู้ที่รบสิบครั้งชนะทั้งสิบครั้ง นามว่า หยวนจง ผู้มีอำนาจกำลังพลทางการทหารเรือนแสนแห่งกองทัพอุดร[1]สายตาเรียวคมดำขลับไร้คลื่นอารมณ์อันใดของหยวนจงมองไปยังทิศทางเป้าหมาย ที่เป็นเรือนของฮูหยินคนแรกแห่งเขา นางคือองค์หญิง โจวเหม่ยฮว๋าริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มคล้ายเยาะหยันตนเองอยู่เงียบๆ ยามนึกถึงภรรยาของตนเอง มิคาดว่าชายชาติทหารเยี่ยงเขา จักไม่สามารถแต่งงานกับสตรีที่ตนหมายปองเพียงเพราะถูกสตีนางนี้เป็นฝ่ายหมายปองเขาฮึ! คิดแล้วยิ่งขบขันเขาที่ไปกรำศึกหนักยังดินแดนห่างไกล ได้รับชัยชนะกลับมา หากแต่รางวัลที่รออยู่เบื้องหน้ากลับเป็นสมรสพระราชทานไม่พึงประสงค์ บิดามารดาหรือก็เห็นชอบไปกันหมดทุกคนเห็นว่าเขาเหมาะสมกับองค์หญิงเหม่ยฮว๋ายิ่งกว่าองค์หญิงเหม่ยหลิน เพียงเพราะพระมารดาขององค์หญิงเหม่ยหลิน
You may also like
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง167.6K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา865 viewsตำแหน่งองค์รัชทายาท ผมไม่เอาแล้ว
หออักษร1.6K viewsนางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท
LiHong108 viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์183 viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋662.2K viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ584.0K viewsเจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา653 views
