บทที่ 175

ตะวันค่อยๆ สาดส่องผ่านช่องผ้าม่านที่ปิดไม่สนิทเข้ามากระทบใบหน้าของคนที่นอนอยู่บนเตียง ดวงตางามหรี่ขึ้นช้าๆ เพื่อรับแสง และทันใดนั้นเธอก็สะดุ้งลุกขึ้นนั่ง

"ตายห่าแล้วสายแล้วนี่" คนตัวเล็กรีบกระโดดข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งของเตียงเพื่อจะรีบเข้าห้องน้ำ แต่ขาเธอเกี่ยวเข้ากับร่างของคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆ "โอ๊ย ใครวะ"

นานาล้มคว่ำลงเตียงอีกฝั่งหนึ่ง ถ้าเตียงนี้ไม่กว้างมีหวังตกถึงพื้นแน่

"กรี๊ดดด"

"เป็นอะไร" เขาถามโดยไม่ได้ลืมตา แต่ที่จริงก็ได้ยินตั้งแต่ตอนที่เธอตื่นแล้ว

"คุณหมอ? คุณมานอนห้องฉันได้ยังไง?"

"ห้องใครก็ดูดีๆ ก่อนสิ"

"....??....กรี๊ดดดด!!" นานารีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาปิดบังร่างกายไว้ "เมื่อคืนคุณทำอะไรฉัน"

"แน่ใจเหรอว่าผมทำคุณ..คิดดูดีๆ"

"???" หญิงสาวพยายามใช้ความคิดตั้งแต่ตอนดื่ม ตอนที่เขาพามาที่รถ และก็ตอนที่.. "กรี๊ดดด" จะอายตอนไหนก่อนดีเนี่ย บ้าไปแล้วหรือไงเรา

"จะกรี๊ดอะไรนักหนาแสบแก้วหูไปหมดแล้ว"

"คุณก็รู้ว่าฉันเมาทำไมคุณถึงยังทำ..!!!" หญิงสาวเปิดผ้าห่มมองต่ำลงไปดูร่างกายที่เปลือยเปล่า "งื้อออ"

"อ้าวร้องไห้อีก ผมต้องเป็นคนร้องไห้มากกว่าไหม คุณเล่นน้องชายผมพ่นน้ำจนหมดตัว"

"กรี๊ดดด!!"

ตุ๊บ!