หลังจากกลับมาถึงโรงแรม เจียงเหยียนเชินก็ตรงเข้าไปในห้องของหนิงหนานเสว่โดยไม่ลังเล เขานิ่วหน้ามองเธอแล้วถามว่า “เมื่อกี้ใครน่ะ?”“คือซ่งซือหลี่ค่ะ”“วันนี้ฉันโดนเขาลักพาตัวไป แล้วเราก็ร่วมมือกัน ก็แค่นั้นค่ะ”หนิงหนานเสว่พูดความจริงทั้งหมด เธอรู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังอะไรเมื่อเห็นหนิงหนานเสว่เล่าความจริงให้ฟังอย่างเป็นธรรมชาติเช่นนี้ ในใจของเจียงเหยียนเชินก็รู้สึกยินดีขึ้นมาเขามองหนิงหนานเสว่อย่างอ่อนโยน “ซ่งซือหลี่เป็นคนที่อันตรายมาก เธอต้องอยู่ให้ห่างจากเขานะ”“ฉันรู้ค่ะว่าเขาอันตรายมาก แต่ตอนนี้ต่อให้ฉันอยากจะหนีให้ไกลก็คงไม่ทันแล้ว เขาไม่มีทางปล่อยฉันไปแน่”“รุ่นพี่คะ ฉันรู้ว่าทุกอย่างที่รุ่นพี่ทำก็เพื่อฉัน และฉันก็รู้ว่าเรามีเป้าหมายเดียวกัน แต่เส้นทางที่เราเดินมันไม่เหมือนกัน”ก่อนหน้านี้หนิงหนานเสว่อยากจะพูดให้ชัดเจนมาตลอด แต่แค่ยังไม่มีโอกาส แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถยืดเยื้อต่อไปได้อีกแล้วเธอลุกขึ้นยืนตรงหน้าเจียงเหยียนเชิน จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างจริงจัง “รุ่นพี่คะ ขอโทษด้วยนะคะ ต่อไปนี้เราคงจะเดินร่วมทางกันไม่ได้แล้ว”เมื่อเห็นท่าทีที่จริงจังของเธอ หัว
แม้จะเป็นเพียงความเศร้าจาง ๆ แต่ก็ทำลายความเข้มแข็งที่หนิงหนานเสว่พยายามสร้างขึ้นมาอย่างง่ายดายเธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ หันหลังเตรียมจะจากไปจากสถานที่ที่ไม่เข้ากับตัวเองแห่งนี้ แต่พอหันหลังกลับก็เห็นผู้ชายสองคนกำลังเดินเข้ามาหาเธอคนทั้งสองมีกลิ่นเหล้าคละคลุ้ง รอยยิ้มบนใบหน้าเต็มไปด้วยความทะยานอยาก เจ้าเล่ห์ลามกเมื่อเห็นดังนั้น หนิงหนานเสว่ก็ถอยหลังไปตามสัญชาตญาณ และคว้าสเปรย์พริกไทยในกระเป๋าออกมาทันที “พวกแกสองคน จะทำอะไร?”“ทำอะไรน่ะเหรอ? ฮ่า ๆ ผู้ชายเจอผู้หญิงแล้วจะทำอะไรได้อีกล่ะ?”“สาวน้อยอย่างเธอนี่หน้าตาสะสวยไม่เบาเลยนะ”ทั้งสองคนมองหน้ากันไปมาแล้วหัวเราะออกมาอย่างน่ารังเกียจหลังจากสัมผัสได้ถึงเจตนาที่ไม่ดีของทั้งสองคน หนิงหนานเสว่ก็รู้สึกขยะแขยงขึ้นมาทันที เธอหยิบสเปรย์พริกไทยออกมาฉีดใส่พวกเขาโดยไม่สนใจปฏิกิริยาของอีกฝ่าย แล้วหันหลังวิ่งหนีไปทันทีวิ่งไปได้ไม่กี่ก้าวก็ชนเข้ากับแผงอกที่แข็งแกร่งอย่างจัง อีกฝ่ายไม่เพียงแต่ไม่ผลักเธอออก แต่กลับรวบตัวเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน พลิกตัวกลับแล้วเตะเข้าที่ไอ้อันธพาลที่ตามมาอย่างแรง พร้อมกับตวาดเสียงดังอย่างดุดันว่า “ไสหัวไป!”น้ำ
“กรี๊ด!”สวีจือหรูกรีดร้องเสียงดังลั่น จากนั้นก็ขว้างปาข้าวของในห้องจนไม่เหลือ บ้าคลั่งโดยสนใจอะไรทั้งสิ้น แถมยังกรีดแขนตัวเองหลายแผล เลือดไหลทะลักเพียงไม่นาน พนักงานโรงแรมก็ได้รับการร้องเรียนจากห้องข้าง ๆ พอมาถึงก็เจอกับเหตุการณ์นี้ ทุกคนตกใจจนแทบเสียสติ จึงรีบติดต่อฟู่เฉินทันทีกว่าฟู่เฉินจะมีโอกาสมาเมืองจิงไม่ใช่ง่าย ๆ ดังนั้นเลยอยากเปิดวงสังคมของตัวเอง ขณะที่กำลังชนแก้วอย่างสนุกสนาน ดื่มกันจนเมามายในงานเลี้ยงในวินาทีที่โทรศัพท์ดังขึ้น ฟู่เฉินไม่พอใจเล็กน้อย เหลือบมองคนที่โทรเข้ามาปรากฏชื่อของสวีจือหรู ก็รับสายโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย“คุณฟู่ ในที่สุดคุณก็รับสายสักที ภรรยาของคุณบ้าไปแล้ว คุณรีบกลับมาจัดการหน่อยค่ะ”ฟู่เฉินได้ยินดังนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไป สุดท้ายจึงวางแก้วเหล้าแล้วรีบเดินออกไปทันทีจ้าวหวนอวี่ที่อยู่บริเวณนั้นเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ในใจก็รู้สึกเห็นใจหนิงหนานเสว่ หลังจากฟู่เฉินออกไป จ้าวหวนอวี่ก็โทรหาเจียงเหยียนเชินทันทีเพียงไม่นาน เจียงเหยียนเชินก็พาหนิงหนานเสว่มาพร้อมกัน พอเห็นพวกเขาสองคนมาด้วยกัน จ้าวหวนอวี่ก็แปลกใจ ขมวดคิ้วเล็กน้อยมองหนิงหนานเสว่ “ทำไมคุณมาด้
ซ่งซือหลี่รู้สึกได้ถึงความโศกเศร้าของหนิงหนานเสว่ เขายิ้มบาง ๆ แล้วพูดอย่างใจเย็นเมื่อเจอกับความเมตตาที่หาได้ยากจากคนคนนี้ หนิงหนานเสว่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่ม รีบลุกเดินออกไปทันทีสำหรับหนิงหนานเสว่ ตอนนี้โลกทั้งใบก็เหมือนกันหมด พวกเขาจะทำอะไรก็ช่าง ขอแค่ไม่กระทบต่อเธอและแผนของเธอก็พอชีวิตนี้ ลมหายใจนี้ ที่จริงหนิงหนานเสว่ไม่ใส่ใจนานแล้วถ้าแก้ไขทุกอย่างเสร็จสิ้น แล้วจะได้ไปเจอลูกสาวของตัวเอง ไปอยู่กับสุยสุย เช่นนั้นเธอก็ยินดีซ่งซือหลี่มองแผ่นหลังของหนิงหนานเสว่ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ยกกาแฟบนโต๊ะขึ้นมา แล้วยิ้มบาง ๆ“ช่างเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจจริง ๆ”“พี่ใหญ่ เราปล่อยตัวไปแบบนี้ จะอธิบายกับนายจ้างอย่างไรดี?” เฉียนซานมองซ่งซือหลี่ด้วยความกลัดกลุ้มตอนที่ซ่งซือหลี่มองเฉียนซาน สายตาเต็มไปด้วยความเอ็นดู เหมือนกำลังมองคนโง่คนหนึ่ง“พวกเราเป็นใคร? จะไปอธิบายเธอเรื่องอะไร? อีกอย่าง เธอทำเรื่องแบบนี้ คงจะปกปิดแทบไม่ทัน ยังจะกล้าขคำอธิบายอีกเหรอ?”“พี่ใหญ่ แบบนี้มันจะผิดกฎหรือเปล่า?” เฉียนซานยังคงไม่วางใจ เพราะเขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าพี่ใหญ่ที่ปกติดีทุกอย่าง ทำไมถึงยอมแหกกฎของตัวเองเพื่อ
“ขอคอมพิวเตอร์ให้ฉันเครื่องหนึ่ง”หนิงหนานเสว่จะขำก็ไม่ได้ จะร้องไห้ก็ไม่ออก ก่อนหน้านี้ตอนตั้งค่าซอฟต์แวร์แจ้งเตือน เธอคาดไม่ถึงเลยว่าจะมีการยกเลิกกลางคันด้วย ดังนั้น ตอนนี้จึงยุ่งยากเล็กน้อยซ่งซือหลี่กลับไม่ได้พูดมาก สั่งลูกน้องไปหยิบคอมพิวเตอร์มาให้หนิงหนานเสว่นิ้วมือหนิงหนานเสว่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็แก้ไขระบบแจ้งความได้ภายในห้านาที มองซ่งซือหลี่อย่างคาดหวังแล้วพูดเบา ๆ ว่า “อันที่จริงระบบแจ้งความของฉันค่อนข้างแพงนะ”“เธออยากตายเหรอ?”ซ่งซือหลี่สุดจะทนจริง ๆ ตั้งแต่ปากของผู้หญิงคนนี้เป็นอิสระก็เหมือนมีดเล่มเล็กๆ คอยทิ่มแทงใจไม่หยุดไม่หย่อน ไม่จบไม่สิ้น น่ารำคาญสุด ๆ!เมื่อเห็นว่าเขาโกรธจริง ๆ หนิงหนานเสว่ก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างจนมุม แล้วพูดเบาๆ ว่า “งั้นตอนนี้เราน่าจะย้ายที่เพื่อหารือเรื่องนี้กันใช่ไหม? ฉันคิดว่าที่นี่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไม่สะดวก”“อืม เธอตามฉันมา” ซ่งซือหลี่ก็รู้ว่าธุระที่พวกเขาจะคุยต่อจากนี้ ช่างไม่เหมาะกับที่นี่เอาซะเลยวินาทีที่นั่งในร้านกาแฟ หนิงหนานเสว่รู้สึกเหมือนว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง สาเหตุหลักคือเธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมานั่งกินดื่มกับโจ
“เธอ…เขาไม่ชอบเธอเหรอ?”ซ่งซือหลี่มองหนิงหนานเสว่อย่างไม่อยากเชื่อ พลันรู้สึกว่าตัวเองอาจจะหาคนผิดจริง ๆ“เขาไม่ชอบฉัน เขาชอบคนอื่น ฉันแค่ตระกูลจับคู่ให้เท่านั้น เดิมทีก็อยู่ไปได้เรื่อย ๆ แต่เขาทำให้ลูกสาวฉันตาย เพราะฉะนั้น ฉันไม่อาจยกโทษให้เขา และยิ่งปล่อยเขาไปไม่ได้!” หนิงหนานเสว่กำหมัดแน่น “นายอยากแย่งทุกอย่างของตระกูลซ่งกลับมา งั้นพวกเราร่วมมือกันเถอะ?”“เธอจะร่วมมือกับฉัน? เพราะอะไร?” ซ่งซือหลี่ฮึดฮัด สีหน้าแสดงออกถึงความดูแคลนเขาไม่ใช่คนโง่ จะดูไม่ออกได้อย่างไรว่าผู้หญิงคนนี้กำลังต่อรองกับตน จะถ่วงเวลาเหรอ?“ฉันถือหุ้นของฟู่ซื่อกรุ๊ปอยู่ห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ แค่นายต้องการ ฉันก็จะให้นายทั้งหมด” หนิงหนานเสว่พูดลอย ๆที่จริงแล้วของพวกนี้ไม่สำคัญอะไรเลยเมื่อเทียบกับชีวิตของเธอ ขอแค่รอดชีวิตออกไปจากที่นี่ได้ หนิงหนานเสว่ยอมแลกทุกอย่างได้ยินแบบนั้น คราวนี้ซ่งซือหลี่รู้สึกประหลาดใจจริง ๆ“นายยังมีเวลาคิดอีกสิบห้านาที”“อีกไม่นานก็จะมีคนมาล้อมนาย ถึงตอนนั้นฉันจะไม่ร่วมมือกับนายแล้ว!”หนิงหนานเสว่ยิ้มแย้มมองซ่งซือหลี่ เธอแกว่งนาฬิกาที่อยู่บนข้อมือของตัวเอง“พี่ซ่ง ครั้งหน้าจะ