LOGINShare
บทที่ 203
Latest chapter
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 206
ระหว่างพูด น้ำตาของสวีจือหรูก็ไหลลงมาทั้งอย่างนี้ เธอซบบนร่างของฟู่เฉินอย่างเป็นธรรมชาติ กอดเอวฟู่เฉินไว้แน่น ประหนึ่งปลาน้อยที่พึ่งพาอาศัยน้ำ ไม่ยอมปล่อยฟู่เฉินเดิมในใจฟู่เฉินรู้สึกรำคาญอยู่บ้าง แต่ตอนนี้มองท่าทางน่าสงสารแบบนี้ของสวีจือหรูแล้ว กลับใจอ่อนลงเล็กน้อย ยื่นมือออกมาลูบแก้มของเธอเบา ๆ “อย่าพูดอะไรโง่ ๆ สิ ผมไม่ไล่คุณไปหรอก”“อาเฉิน คุณ…จะหย่าไหม?” สวีจือหรูเอ่ยปากแบบหยั่งเชิงนี่เป็นเรื่องที่ฟู่เฉินไม่อยากไตร่ตรองที่สุดในตอนนี้ ทว่าสวีจือหรูกลับถามออกมาเสียอย่างนั้น ฟู่เฉินจึงหงุดหงิดอย่างไม่มีเหตุผล “ในมือเธอถือหุ้นของฟู่ซื่อกรุ๊ปอยู่ กุมหลักฐานที่ผมโยกย้ายทรัพย์สินของบริษัท ถ้าหย่าตอนนี้ ไม่ต้องตายกันไปข้างเหรอ?”“ฉันก็แค่ถามดู คุณ…คุณจะดุขนาดนี้ไปทำไม?” ราวกับว่าสวีจือหรูตกใจเพราะท่าทีของฟู่เฉิน ร่างกายถึงขั้นเริ่มสั่นเทาเมื่อเห็นเธอเริ่มตัวสั่น ฟู่เฉินถึงนึกขึ้นได้ว่าเธอเป็นโรคซึมเศร้า จึงรีบเอ่ยคำปลอบโยน “ไม่ใช่ ผมไม่ได้ดุ ผมแค่โมโห ผมไม่ชอบถูกควบคุม”เดิมทีสวีจือหรูยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่เลขาเฉินกลับเคาะประตูเดินเข้ามาในเวลานี้ เธอจึงจำต้องลงจากร่างของฟู่เฉิน จ
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 205
หนิงหนานเสว่มองไปมองมาขอบตาแดงระเรื่อ ยื่นมือออกมาด้วยจิตใต้สำนึก ลูบใบหน้านั้นที่อยู่ใกล้เพียงคืบเบา ๆมองไปจากมุมนี้ ความจริงแล้วใบหน้าของเจียงเหยียนเชินแทบจะเหมือนฟู่เฉินอย่างกับแกะ ปีนั้นเธอได้เห็นฟู่เฉินแวบแรก ก็แทบตกหลุมรักเขาทันที ตอนนี้นึก ๆ ดูแล้ว พวกเขาหน้าตาคล้ายกัน แล้วใครจะเลี่ยงได้ล่ะ?สัมผัสได้ถึงมือของหนิงหนานเสว่บนหน้าตนเอง ฝีเท้าของเจียงเหยียนเชินที่เดิมทีก็เนิบนาบอยู่แล้วเบามากขึ้นไปอีก “เจ็บเหรอ?”“เจ็บ” หนิงหนานเสว่พูดตามความจริง ตอนนี้เธอแสบร้อนไปทั่วทั้งแผ่นหลัง ราวกับว่าจะระเบิดออกแล้ว แต่ที่เจ็บยิ่งกว่าไม่ใช่แผ่นหลัง เป็นทรวงอกทันใดนั้น หนิงหนานเสว่มุดศีรษะเข้าไปในอ้อมอกของเจียงเหยียนเชิน กอดเขาไว้แน่นอยู่อย่างนั้น วินาทีนี้ เธอไม่คิดอะไรทั้งนั้น แค่อยากดื่มด่ำกับความสงบที่หาได้ยากนี้เลขาเฉินยืนมองคนสองคนจากไปทั้งอย่างนี้อยู่กับที่สักพักหนึ่งแล้ว ก็ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี หลัก ๆ คือไม่ค่อยแน่ใจว่าตัวเองควรกลับไปหรือไม่เขาคิดครู่หนึ่ง สุดท้ายก็นั่งลง กินอาหารดิลิเวอรีที่ฟู่เฉินสั่งมาทีละคำ ๆ หลังจากกินเสร็จแล้ว จึงค่อยมุ่งหน้ากลับบริษัทตลอดเวลาใน
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 204
เธอหลุบตาลงพลางพูดเสียงเบา “ถ้ารุ่นพี่โกรธเพราะเรื่องนี้จริง ๆ งั้นก็ไม่คุ้มค่าเลยนะคะ หลายปีขนาดนี้ อันที่จริงฉันชินไปนานแล้วละ”ก็เพราะความเคยชินเช่นนี้ถึงทำให้เจียงเหยียนเชินยิ่งปวดใจเขาเอื้อมมือออกมาอย่างอดใจไม่ได้ ลูบแก้มของหนิงหนานเสว่เบา ๆ “เธอลำบากแล้ว”“มันผ่านไปแล้วค่ะ” หนิงหนานเสว่หลบมือเขา แล้วส่งยิ้มให้เขาเมื่อก่อนหนิงหนานเสว่เจ็บปวดเพราะชอบฟู่เฉิน เพราะใส่ใจสุยสุย แต่ตอนนี้สุยสุยไม่อยู่แล้ว และเธอก็ไม่มีความรู้สึกอย่างตอนแรกให้กับฟู่เฉินแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่เจ็บปวด ต่อจากนี้คนที่จะเจ็บปวดจะมีแต่คนจิตใจอำมหิตพวกนั้นเห็นท่าทางไม่ยอมเสียหน้าแบบนี้ของหนิงหนานเสว่ เจียงเหยียนเชินจนใจเล็กน้อย “งั้นเธอพักผ่อนให้ดี ฉันกลับก่อนนะ”“รุ่นพี่อย่าเพิ่งไปค่ะ เราไปหาหนิงไห่เทากันก่อน” หนิงหนานเสว่กินอาหารในถ้วยอย่างรวดเร็ว แล้วกะพริบตาปริบ ๆ มองเจียงเหยียนเชินก่อนหน้านี้เธอก็อยากไปหาหนิงไห่เทาแล้ว แค่เพราะถูกบางเรื่องทำให้ไม่ได้ไป ตอนนี้พอดีเลย ไปเยี่ยมในเวลานี้ กลับจะไม่ดึงดูดความสนใจของผู้คนหลังจากได้ยินดังนั้น ปฏิกิริยาแรกของเจียงเหยียนเชินก็คือคัดค้าน “ไม่ได้ ตอนนี้เธอร
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 203
นี่เป็นครั้งแรกที่หนิงหนานเสว่รู้สึกว่าเจียงเหยียนเชินเป็นเทพลงมาจุติ!มองท่าทางไร้เดียงสาและยึดเอาวัตถุเป็นสำคัญนี้ของเธอแล้ว ทำเอาเจียงเหยียนเชินหมดคำพูดไปเลย เอ่ยออกมาทันทีว่า “กะอีแค่ของกินนิดเดียว เธอต้องขนาดนั้นเลย?”“สำหรับฉันในตอนนี้ มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว!” หนิงหนานเสว่ไม่เกรงใจเลยสักนิด หยิบตะเกียบขึ้นมแล้วเริ่มกินคำโต ๆ ทีละคำ ๆ ทันทีต้องบอกเลยว่าอาหารคนป่วยที่เจียงเหยียนเชินให้มานี้อร่อยกว่าอาหารที่โรงอาหารในโรงพยาบาลมากอย่างชัดเจน หนิงหนานเสว่ยิ้มตาหยีมองเจียงเหยียนเชินอย่างมีความสุข “รุ่นพี่ นี่เป็นอาหารดิลิเวอรีเจ้าไหนเหรอคะ? อร่อยจัง”“อาหารดิลิเวอรีเจ้าไหนทำรสอ่อนให้เธอได้ขนาดนี้? นี่ฉันเป็นคนทำให้เธอต่างหาก” เจียงเหยียนเชินยิ้มแล้วนั่งลงที่ตรงข้ามหนิงหนานเสว่ มองแก้มป่อง ๆ ของเธอ แววตาอ่อนโยนและเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูก “เธออย่าลืมล่ะว่าฉันเป็นนักศึกษาที่ไปเรียนเมืองนอกมา ฝีมือการทำอาหารที่ดีคือคุณสมบัติอย่างหนึ่งที่ฉันต้องมีเพื่อให้อยู่รอดในเมืองนอกได้!”หลังจากหนิงหนานเสว่ได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าตามเบา ๆ กินอาหารในถ้วยต่ออย่างตะกรุมตะกราม นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 202
“ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วง ฉันรู้ดีว่าต้องทำยังไง” หนิงหนานเสว่ยิ้มอย่างอ่อนโยนตามด้วยพูดขึ้นว่า “เดิมทีการแต่งงานเป็นสามีภรรยาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น นับประสาอะไรกับความสัมพันธ์แบบนี้ของเรา แต่นายวางใจ ฉันไม่ทนลำบากฟรีแน่”หากเป็นเมื่อก่อน หนิงหนานเสว่ไม่มีทางโต้กลับแน่นอน อาจถึงขั้นฝืนทนเงียบ ๆ แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้หนิงหนานเสว่เรียนรู้ที่จะตาต่อตา ฟันต่อฟัน เธอไม่มีวันยอมให้ฟู่เฉินเอาเปรียบต่อหน้าเธอเด็ดขาด!หลังจากได้ฟังดังนั้น หานเฟิงเพียงคิดว่าหนิงหนานเสว่ปากแข็ง จึงได้แต่ถอนหายใจอย่างจนปัญญา“ไม่ว่ายังไงก็เป็นเรื่องของสองสามีภรรยา ผมก็ไม่สามารถพูดมากเกินไปได้ แต่ผมหวังว่ารุ่นพี่จะปกป้องตัวเองให้ดีได้ อย่าโดนทำร้ายอีกเลย”หานเฟิงมองหนิงหนานเสว่ด้วยท่าทางกังวลใจอย่างมากเดิมทีเขานึกว่าคนรักษาเกียรติอย่างฟู่เฉินไม่มีทางทำร้ายเมีย แต่คาดไม่ถึงเลยว่าพอลงมือ กลับเป็นเช่นนี้ไปได้?“รุ่นพี่ ขอบใจนะ”“แต่ฉันไม่เป็นไรจริง ๆ อาทิตย์หน้าฉันก็ออกโรงพยาบาลได้แล้ว”หนิงหนานเสว่หยิบแฟลชไดรฟ์ที่อยู่ด้านข้างมายัดให้หานเฟิง“นายกลับไปแล้ว ช่วยด่าเจ้าพวกนั้นให้ฉันที นายลองดูของกาก
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 201
เจียงเหยียนเชินเผชิญหน้ากับสายตาเช่นนี้ พูดคัดค้านอะไรออกมาไม่ได้เลยจริง ๆ ดังนั้นจึงทำได้เพียงพยักหน้าเบา ๆ “ได้ ฉันรับปากเธอ!”เมื่อมีคำพูดนี้แล้ว ในที่สุดหนิงหนานเสว่ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ตามด้วยสลบเหมือดไปทั้งอย่างนี้ด้วยเจ็บปวดจนเกินไปมองท่าทางของหนิงหนานเสว่ที่หมดสติไปแล้ว ความอบอุ่นบนใบหน้าของเจียงเหยียนเชินหายไปในพริบตา ถูกแทนที่ด้วยความโกรธเกรี้ยวและบิดเบี้ยว เขากำหมัดสองข้างไว้แน่น เขาไม่มีทางปล่อยฟู่เฉินไปง่าย ๆ แน่นอน!หยิบมือถือออกมาโทรหาจ้าวหวนอวี่ทันที “แผนการของเรา ต้องเร่งให้เร็วขึ้นแล้ว!”“รุ่นพี่รีบร้อนเกินไปแล้ว” จ้าวหวนอวี่ใจเย็นเป็นอย่างมาก “เจียงเหยียนเชิน เราต่างทำด้านเทคนิค รุ่นพี่ควรรู้ว่า คุณสมบัติที่เราควรมีมากที่สุดก็คือความใจเย็น”เจียงเหยียนเชินพิงกำแพงอยู่ ยังสามารถมองเห็นหนิงหนานเสว่ที่นอนหมดสติบนเตียงผู้ป่วยผ่านกระจกได้ เขาไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่น แต่เมื่อเป็นเรื่องของหนิงหนานเสว่ ก็สูญเสียการควบคุมตลอดดีที่จ้าวหวนอวี่เป็นคนใจเย็นเสมอโดยไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ความใจเย็นของเขาได้ส่งต่อมาถึงเจียงเหยียนเชินแล้วเจียงเหยียนเชินสูดลมหายใจเข้าลึกหนึ่งท
You may also like
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.4K viewsนางบำเรอแสนรัก
ดวงดาวบนหาดทราย80.8K viewsภรรยาในนาม
ชะนีติดมันส์251.4K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน303.4K viewsรอยรักพันธะร้าย[นิยายชุดรักไม่ตั้งใจ]
มณีภัทรสร168 viewsพยศรักเด็กเลี้ยงเสี่ย
เลดี้ ปลาวาฬ✿138 viewsพินัยกรรมพร่ำรัก
จินต์พิชา394 viewsพระรามหวงรัก
กระดาษสีเลือด229 views
