LOGINShare
บทที่ 317
Latest chapter
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 317
สวีจือหรูพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลสองสามวัน ช่วงระยะเวลานี้ฟู่เฉินคอยดูแลอย่างใกล้ชิด นี่ทำให้สวีจือหรูรู้สึกดีใจอยู่ลึก ๆ เหมือนว่า “แผนแสร้งป่วย” ของเธอจะใช้ได้ผลเสมอจริง ๆแต่เธอก็รู้ดีว่าแค่การแกล้งป่วยอย่างเดียวไม่ใช่แผนที่สามารถใช้ระยะยาวได้ จะต้องคิดหาวิธีทำให้ฟู่เฉินมองแต่เธอผู้เดียวให้ได้วันนี้ ฟู่เฉินก็ทำเหมือนที่เคยผ่านมา เขานั่งข้างเตียงปอกแอบเปิลอย่างอ่อนโยน“อาเฉิน ฉันทำให้คุณลำบากอีกแล้วใช่ไหมคะ?”สวีจือหรูกล่าวอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงแฝงความอิดโรยและตำหนิตนเอง“งานที่บริษัทยังโอเคอยู่ใช่ไหมคะ?”“โอเคดี คุณไม่ต้องกังวลหรอก” ฟู่เฉินนำแอปเปิลที่ปอกเปลือกแล้วยื่นให้สวีจือหรู “เรื่องที่บริษัทผมจัดการเอง คุณแค่รักษาตัวให้ดีก็พอแล้ว”“แต่...”สวีจือหรูเหมือนจะพูดบางอย่างแต่หยุดไป เธอมีท่าทีกังวลอย่างเห็นได้ชัด“มีอะไรเหรอ?” ฟู่เฉินถามด้วยความเป็นห่วง“ฉันแค่รู้สึกว่า การที่ฉันเจ็บป่วยอิดออดแบบนี้เสมอจะเป็นการเพิ่มภาระให้คุณ” สวีจือหรูหลุบตาลง ทำท่าทีน่าสงสาร“เด็กโง่ พูดอะไรเนี่ย” ฟู่เฉินยื่นมือไปลูบผมสวีจือหรู “คุณคือคนสำคัญที่สุดของผมนะ ผมจะคิดว่าคุณเป็นภาระได้ยังไง?”“แต่
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 316
“เสว่เอ๋อร์ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย คุณมีสิทธิ์อะไรมาตำหนิเธอ?”“เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างผมกับเธอ มันเกี่ยวอะไรคุณด้วย?” ฟู่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร“ตอนนี้เธอเป็นหุ้นส่วนผม และยังเป็นเพื่อนของผมอีกด้วย” เจียงเหยียนเชินกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ผมทนดูคุณรังแกเธอแบบนี้ได้”“รังแกเธองั้นเหรอ?” ฟู่เฉินแสยะยิ้ม “ตาข้างไหนของคุณเห็นว่าผมรังแกเธอ?”“หรือว่าไม่ใช่?” เจียงเหยียนเชินถามกลับ“พอเถอะ รุ่นพี่” ไม่ต้องต่อปากต่อคำแล้วค่ะ หนิงหนานเสว่เอ่ยปาก “ฉันไม่เป็นไร ไม่ตอ้งไปถือสาคนพวกนี้หรอก”น้ำเสียงของหนิงหนานเสว่เรียบนิ่งสุดขีด “ขอบคุณที่ปกป้องฉันนะคะ รุ่นพี่”“จะเกรงใจฉันทำไม” เจียงเหยียนเชินกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ขอแค่เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”ซ่งซือหลี่ลอบสังเกตการณ์ด้วยสายตาเย็นชา เขามองออกว่าฟู่เฉินยังคงมีเยื่อใยกับหนิงหนานเสว่อยู่ จึงแอบคิดวางแผนในใจว่าจะใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ได้อย่างไรฟู่เฉินเป็นที่ทะนงตนอย่างมาก เขาคงจะไม่ยอมให้ตนเองพ่ายแพ้ให้หนิงหนานเสว่เด็ดขาดหากเขาสามารถทำให้ฟู่เฉินเชื่อมั่นได้ว่า หนิงหนานเสว่ยังรักเขาอยู่ เช่นนั้นฟู่เฉินจะต้องคิดหาวิธีเ
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 315
เขาหันไปมองหนิงหนานเสว่ด้วยสายตาเคืองโกรธ ตวาดลั่นด้วยน้ำเสียงดุดัน “เธอยังจะยืนเซ่อซ่าทำอะไรอยู่? รีบไปเรียกหมอมาสิ!”หนิงหนานเสว่มองภาพตรงหน้า หัวเราะเยาะในใจเนือง ๆฝีมือการแสดงของสวีจือหรูช่างห่วยแตกจริง ๆ ลูกไม้เดิม ๆ แบบนี้ยังจะกล้าคิดเอามาหลอกฟู่เฉินได้อีกหรือ?ทว่า เธอขี้เกียจที่จะกระชากหน้ากากของเธอ เพราะอย่างไรเสียฟู่เฉินปักใจเชื่อไปแล้วว่าเป็นความผิดของเธอ ไม่ว่าเธอจะอธิบายไปอย่างไรก็คงไม่มีประโยชน์“ได้ ฉันจะไปเรียกหมอมา” หนิงหนานเสว่กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง จากนั้นหมุนตัวเดินออกไปเธอเดินไปที่มุมหนึ่ง แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา และกดโทรออกหนิงหนานเสว่กดวางสาย ยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยันสวีจือหรู เธอก็เตรียมชื่อเสียงป่นปี้เถอะ!ตอนนี้ในงานเลี้ยงวุ่นวายไปหมด เพราะ “อาการป่วย”ของสวีจือหรูผู้คนจำนวนมากเข้ามารุมล้อม ถามอาการของเธอด้วยความเป็นห่วง“คุณสวี คุณไม่เป็นอะไรนะครับ?”“อาการหนักหรือเปล่าคะ?”“ประธานฟู่ รีบพาคุณสวีไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ”ทุกคนต่างก็พูดกันเซ็งแซ่ สถานการณ์วุ่นวายไปหมดฟู่เฉินอุ้มสวีจือหรูไว้ รู้สึกความกระวนกระวายใจอย่างยิ่งเขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 314
เธอเหมือนไก่ตัวผู้ที่พ่ายแพ้ ดูหดหู่ สิ้นหวัง และน่าสมเพชอย่างยิ่งในสายตาฝูงชนภาพลักษณ์ของฟู่เฉินตกต่ำลงฮวบ ทำให้เขารู้สึกกระอักกระอ่วนและขายหน้าอย่างยิ่งเขาเริ่มสำนึกเสียใจกับการตัดสินใจเมื่อครั้งนั้น หากตอนนั้นไม่ได้หย่ากับหนิงหนานเสว่ ตอนนี้ก็คงไม่ต้องตกอยู่ในสภาพนี้หลังงานเลี้ยงจบลง ฟู่เฉินและสวีจือหรูจึงกลับไปที่รถ“ขอโทษนะคะ อาเฉิน”สวีจือหรูก้มหน้าลง ทำท่าทางน่าสงสาร “วันนี้ฉันไม่น่าเสนอให้หนิงหนานเสว่ชงชาเลย ฉันไม่คิดว่าเธอ...”“ผมไม่โทษคุณหรอก”ฟู่เฉินพูดตัดบทเธอ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความอิดโรย “เธอก็แค่อยากอวดเก่งเองต่างหาก”เขาสงสารสวีจือหรู คิดว่านี่เป็นความผิดของหนิงหนานเสว่“แต่ฉันก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี”สวีจือหรูน้ำตาคลอเบ้า “ฉันทำให้คุณต้องขายหน้าต่อผู้คนมากมายอย่างนั้น”“เด็กโง่ ผมไม่ได้โทษคุณสักหน่อย”ฟู่เฉินลูบหลังเธอเบา ๆ “คุณไม่ต้องคิดมากหรอก”“อื้อ”สวีจือหรูพยักหน้าอย่างว่าง่าย เอนตัวซบอกฟู่เฉินแต่ความคิดของฟู่เฉินกลับล่องลอยไปที่อื่นเขาอดไม่ได้ที่จะหวนนึกถึงภาพของหนิงหนานเสว่ในอดีตเมื่อก่อนเธอเป็นแค่แม่บ้านธรรมดาที่อยู่กับเขาและลูกทุกวัน เธอไปฝ
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 313
“ประธานสวี คุณนายสวีชมเกินไปแล้วค่ะ” หนิงหนานเสว่กล่าวอย่างถ่อมตน“ฉันแค่ชงแบบมั่ว ๆ เท่านั้นเองค่ะ”“ประธานหนิงต่างหากที่ถ่อมตัวเกินไป” ประธานสวีกล่าว“การชงมั่ว ๆ ไม่สามารถชงออกแบบนี้ได้หรอก มันต้องใช้ทักษะและเทคนิคพอสมควร”“นั่นสิ หนานเสว่” คุณนายสวีกล่าวด้วยความรู้สึกชื่นชมสุดขีด“ฝีมือการชงชาของคุณน่าทึ่งจริง ๆ จนฉันแทบอยากจะขอฝากตัวเป็นศิษย์เลยล่ะ”“คุณนายสวีล้อเล่นแล้วค่ะ” หนิงหนานเสว่ก้มหน้าลงพลางคลี่ยิ้ม “ความสามารถอันน้อยนิดของฉัน จะไปถูกตาต้องใจคุณได้ยังไงกันคะ?”“หนานเสว่ คุณอย่าถ่อมตัวเลย” คุณนายสวีมองน้ำชาในถ้วยพลันรู้สึกชื่นชมหนิงหนานเสว่มากขึ้น“ฝีมือการชงชาของคุณดีจริง ๆ ฉันชื่นชมคุณอย่างมาก”“ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะคุณนายสวี”หนิงหนานเสว่กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงใจสวีจือหรูยืนอยู่ข้างๆ มองหนิงหนานเสว่กับคุณสวีและภรรยาที่กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ในใจของเธอรู้สึกริษยามากขึ้นไปอีกเธอไม่คิดว่าฝีมือการชงชาของหนิงหนานเสว่จะยอดเยี่ยมขนาดนี้ จนถึงขั้นได้รับคำชื่นชมจากคุณสวีและภรรยาเดิมทีเธอคิดที่จะใช้โอกาสนี้ทำให้หนิงหนานเสว่อับอาย แต่กลับกลายเป็นว่าทำให้หนิงหนานเ
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 312
“ขอบคุณค่ะ” หนิงหนานเสว่กล่าว“เมื่อก่อนตอนที่ประธานหนิงดูแลอาเฉิน ก็มักจะแต่งตัวแบบนี้หรือคะ?”สวีจือหรูเอ่ยปากถามขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความรู้สึกอยากลองเชิงเธอจงใจพูดถึงเรื่องราวในอดีตที่หนิงหนานเสว่เคยดูแลฟู่เฉิน อยากจะสื่อเป็นนัยว่าหนานหนิงเสว่เคยอยู่ในสถานะต่ำต้อยมาก่อน หนิงหนานเสว่ฟังเจตนาแฝงในคำของสวีจือหรูออก เธอคลี่ยิ้มเล็กน้อย พลางกล่าวขึ้นว่า“คุณสวีก็พูดเกินไปค่ะ เมื่อก่อนตอนที่ฉันเป็นภรรยาของฟู่เฉินก็ทำตามหน้าที่เท่านั้นเองค่ะ”“งั้นเหรอคะ?” สวีจือหรูกล่าวด้วยน้ำเสียงแฝงความได้ใจเล็กน้อย“ฉันยังนึกว่าประธานหนิงจะถนัดการเสิร์ฟน้ำมากเสียอีก เพราะยังไงเสียการดูแลคนก็เป็นเรื่องที่ต้องใช้ทักษะอย่างหนึ่ง”เธอจงใจพูดเน้นคำว่า “เสิร์ฟน้ำ” เป็นพิเศษ เพื่อต้องการให้หนิงหนานเสว่รู้สึกอับอาย“คุณสวีพูดถูกค่ะ การดูแลคนเป็นเรื่องที่ต้องใช้ทักษะจริง ๆ”หนิงหนานเสว่กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง“แต่ฉันถนัดทำการค้ามากกว่า”“อ้อ งั้นเหรอคะ?” จือหรูกล่าวด้วยน้ำเสียงเจือด้วยความดูแคลน“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ประธานหนิงต้องแสดงความสามารถเต็มที่หน่อยนะคะ เพราะที
You may also like
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน86.4K viewsพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol29.8K viewsลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข58.2K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้200.4K viewsพยศรักคุณหมอแสนร้าย
InTheStars911 viewsกลร้ายเล่ห์รัก
เตชิตา80 viewsรักร้ายๆของนายเจ้าชู้
ดอกอ้อลู่ลม2.1K viewsทาสบำเรอสุลต่าน
สาริศา1.7K views
