Share

บทที่ 72

Penulis: คุณชายสายฝน
เมื่อตื่นขึ้นมา เจียงซู่รู้สึกคอแห้งผากและปวดหัวมาก

“ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้ว”

สิ่งที่เธอเห็นเป็นอันดับแรกคือใบหน้าของเว่ยชิงหางที่เต็มไปด้วยความกังวล

เจียงซู่กระพริบตาและตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะ “คุณเป็นคนช่วยฉันไว้เหรอ?”

เว่ยชิงหาง “คุณทำให้ผมตกใจแทบแย่ ถ้าผมมาช้ากว่านี้อีกนิดเดียว คุณก็คงจะเสียชีวิตที่นั่นแล้ว”

พอได้ยินดังนั้น ใบหน้าที่ซีดอยู่แล้วของเจียงซู่ก็เหมือนถูกสูบเลือดออกไปจนหมดสิ้น

ความหวังเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอยังโอบกอดไว้ก็พังทลายลงในที่สุด ภาพเงาที่เธอจินตนาการไว้ก่อนจะหมดสติ สุดท้ายก็ไม่ใช่โจวซือเหย่

เจียงซู่พูดด้วยเสียงแหบพร่าว่า “รุ่นพี่ ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้”

เว่ยชิงหางถามว่า “คุณรู้สึกยังไงบ้าง?”

เจียงซู่ขมวดคิ้ว “ปวดหัวค่ะ”

เว่ยชิงหาง “หัวคุณแตก หมอต้องเย็บหลายเข็มเลย”

เมื่อนึกถึงขวดที่แตกและสถานการณ์ที่วุ่นวายตอนนั้น เจียงซู่ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นฝีมือของคนหรือเป็นอุบัติเหตุ

แต่เรื่องไฟไหม้เป็นอุบัติเหตุจริง ๆ

ไม่รู้ว่าเป็นเด็กซนบ้านไหน เล่นไฟพิเรนทร์จนเผลอทำไฟไหม้ กลัวจนไม่กล้าบอกผู้ใหญ่ หนีออกไปแล้วแถมยัง

ปิดประตูห้องไว้ ทำให้ไฟไหม้ห้องจนทะลุ

เมื่อฟื้นตัวแล้ว เ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 96

    เจียงซู่รู้ดีว่าแม่สามีตั้งใจพูดกระทบเธอมากกว่าในสายตาของแม่สามี เธอไม่ได้ดีไปกว่าคนในตระกูลเล็ก ๆ เลยด้วยซ้ำเวินเหยาฉินตั้งใจจะหนุนหลังโจวหว่านซิน และตั้งใจจะให้เธอยอมจำนนแต่โดยดี แน่นอนว่าต้องกลั่นแกล้งเธออย่างหนักแต่เวินเหยาฉินไม่ได้ลงไม้ลงมือกับเจียงเจียเหวิน เพราะอย่างไรก็เป็นลูกของคนอื่น แต่สำหรับเธอแล้วไม่เหมือนกัน เธอเป็นลูกสะใภ้ที่ถูกต้องตามกฎหมายการที่แม่สามีใช้ให้ลูกสะใภ้ทำอะไร ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาภรรยาหลวงอย่างเธอต้องมาทำหน้าที่ของอนุภรรยา แม้แต่มื้อกลางวัน เธอก็ต้องเป็นคนทำอาหารให้พวกเขาทานด้วยอาการปวดเอวและเจ็บเท้า การถูกกลั่นแกล้งขนาดนี้ ทำให้ใบหน้าของเจียงซู่ซีดลงเล็กน้อยเวินเหยาฉินเห็นท่าทางที่ดูเหมือนคนตายของเธอก็รู้สึกหงุดหงิด และพูดอย่างไม่พอใจว่า “เธอทำหน้าบึ้งให้ใครดู? ฉันใช้ให้เธอปรนนิบัติฉัน แล้วเธอไม่พอใจอีกเหรอ?”เจียงซู่ “เปล่าค่ะ”พอพูดจบ ก็มีเหงื่อเย็น ๆ หยดหนึ่งไหลลงมาจากขมับของเธอพอดีเวินเหยาฉินพูดอย่างรังเกียจว่า “พอแล้ว พอแล้ว ที่นี่ไม่ต้องการเธอแล้ว”แม้ว่าจะไม่ได้มองตรง ๆ แต่เจียงซู่ก็รู้สึกได้ถึงความสะใจของเวิงอี๋เธอเดินลากสังข

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 95

    ความห่วงใยของโจวซือเหย่ก็เหมือนกับอากาศในเดือนมิถุนายน เพราะเมื่อยามหนาวเหน็บก็หนาวเหมือนราวกับน้ำแข็ง แต่เมื่ออบอุ่นก็อบอุ่นจนร้อนซึ่งสามารถแผดเผาได้ เปลี่ยนแปลงรวดเร็วเกินกว่าคนปกติจะรับไหวอาหารถูกยกขึ้นโต๊ะเรียบร้อยแล้ว ตอนที่โจวซือเหย่อุ้มเธอลงมา คุณป้าเฉินแอบยิ้มอย่างโล่งใจไหน ๆ ก็มาถึงโต๊ะแล้ว เจียงซู่ก็ไม่อยากทำให้เสียเปล่า“ซินซินยังเด็กอยู่ คุณเป็นพี่สะใภ้ ก็ควรจะทนกับเธอหน่อย”คำพูดนั้นทำให้มือเจียงซู่ที่กำลังจับตะเกียบชะงักไปทันที เธอค่อย ๆ เงยหน้ามองเขาแสงไฟนุ่มนวลคลอร่างเขา ทำให้เสี้ยวหน้าคมเข้มดูอบอุ่นขึ้นมาบ้าง แต่สำหรับเธอมันกลับไม่เหลือความรู้สึกอบอุ่นใด ๆ อาหารในปากพลันจืดชืดลงทันทีเขารู้ดีอยู่แล้วว่าใครผิด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังปกป้องอยู่ดี เขาจะไร้ความยุติธรรม เพียงแต่หัวใจมันลำเอียงนั้นเองเจียงซู่วางตะเกียบลง เช็ดปากเบา ๆ “ฉันอิ่มแล้ว”โจวซือเหย่มองอาหารที่แทบไม่ถูกแตะต้อง เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เจียงซู่ก็เรียกป้าเฉินให้มาช่วยพยุงขึ้นไปบนห้องเสียแล้วป้าเฉินมองชายหนุ่มที่เอาแต่เงียบด้วยความหงุดหงิด ในสายจาของป้าเฉินรู้สึกว่าโจวซือเหย่ยังไม่รู้จัก

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 94

    ความลำเอียงเกิดขึ้นอย่าไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล และก็รู้ว่ามันคือการเข้าข้างอย่างไร้เงื่อนไขเจียงซู่รู้ว่าระหว่างโจวหว่านซินกับตัวเอง โจวซือเหย่ย่อมเลือกโจวหว่านซินเสมอ“แค่สร้อยไม่กี่เส้นเอง ต้องทำให้เรื่องใหญ่โตขนาดนี้ด้วยเหรอ? ถ้าอยากได้ ฉันจะซื้อให้ใหม่ก็จบแล้ว”คนที่ถูกเข้าข้างก็ย่อมได้ใจ โจวหว่านซินที่ซบอยู่ในอ้อมแขนพี่ชาย น้ำตาเอ่อคลอแต่นัยตากลับเต็มไปด้วยความสะใจเจียงซู่คิดว่าตัวเองนั้นชินแล้ว แต่เธอคงประเมินความสามารถในการแบกรับอารมณ์ของตัวเองผิดเธอยกยิ้มมุมปาก ความขมขืนแล่นเข้าเต็มหัวใจเขาเคยรู้บ้างไหม ว่าสำหรับเธอ เรื่องนี้ไม่ใช่แค่ สร้อยคอ แต่คือ ศักดิ์ศรี?ครั้งแรกที่โจวหว่านซินเอาของไป เขาเลือกที่จะปกป้องเธอ ครั้งที่สอง เขาก็ยังปกป้อง งั้นครั้งที่สาม ครั้งที่สี่ล่ะ? เขาก็เป็นเหมือนเดิมงั้นเหรอ?แล้วเขาจะซื้อมาชดใช้ทำไมถ้าให้พูดตามความจริงก็คงไม่ได้ซื้อเพื่อมาชดใช้หรืออาจจะเพื่อเบี่ยงประเด็นความสนใจเมื่อเล่นสนุกจนพอใจแล้ว ก็มีคนมาเก็บของคืนไป?พี่น้องคู่นี้ร่วมมือกันหลอกเธอหรืออย่างไร?โจวซือเหย่ก็ไม่ใช่คนไร้หัวใจขนาดนั้น พอเห็นโจวหว่านซินบาดเจ็บ ก็รีบรุดพ

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 93

    เจียงเจียเหวินเมื่อได้ยินเช่นนั้นถึงกับถลึงตาใส่ “นี่เธอพูดจาอะไร? ไม่มีมารยาทบ้างเลยเหรอ? พี่สาวฉันก็คือพี่สะใภ้เธอนะ! ไม่รู้จักเคารพกันบ้าง”“ของพวกนี้พี่เขยให้กับพี่สาวของฉัน เธอเป็นบ้าอะไร คิดจะขนออกไปให้หมดเลยหรือไง?”เสียงทะเลาะกันดังลั่น จนเจียงซู่ที่อยู่ข้างล่างก็ยังได้ยินทุกบทสนทนาพอเธอขึ้นมาถึงห้องเก็บเครื่องเพชร ทั้งคู่ก็แทบจะลงไม้ลงมือกันอยู่แล้วทันทีที่เห็นเจียงซู่ โจวหว่านซินก็ร้องโวยวาย “รีบเอายัยผู้หญิงโสโครกนี่ออกไปจากบ้านฉันที!”เจียงเจียเหวินก็ไม่น้อยหน้า ตะโกนสู้ “บ้านเธอบ้าบออะไร นี่บ้านพี่สาวฉันต่างหาก!”การปะทะฝีปากไม่มีลดละมีแต่จะทวีคูณความรุนแรงจนเจียงซู่หัวแทบระเบิด“พอหยุดได้แล้ว”แต่คำพูดของเธอนั้นก็ไร้ผลอยู่แล้ว มิเช่นนั้นคงไม่ใช่เจียงซู่หรอกจุดเริ่มต้นจากจากสาเหตุที่มิอาจทราบได้ ลามไปสู่การใช้ความรุนแรง โจวหว่านซินถูกเจียงเจียเหวินผลักจนล้มกระแทกกับประตูกระจกดังปังไปทั่วบริเวณดวงตากลมโตของหว่านซินเบิกโผล่งด้วยความโกรธ “แกกล้าทำร้ายฉันเหรอ!”เจียงเจียเหวินเองก็ชะงักไปเล็กน้อย แต่พอเห็นอีกฝ่ายพุ่งเข้ามาเหมือนจะใช้กรงเล็บเหยี่ยวหวังจะทำร้ายเธอ

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 92

    ตอนที่เครื่องเพชรพลอยกำลังถูกจัดเก็บเข้าตู้ เจียงซู่ก็ได้รับโทรศัพท์จากกู้หวยอวิ๋น เกี่ยวกับเรื่องการหย่าของเธอกระจกบานใหญ่สะท้อนร่างบางพร้อมกับเครื่องประดับที่ส่องประกายตรงหน้า เป็นเครื่องเตือนสติเธอชั้นดีไม่ให้เธอหวาดหวั่น“หย่า”แค่คำพูดคำเดียว ก็สะท้อนถึงความตั้งใจแน่วแน่ของเจียงซู่ออกมาเป็นอย่างดีถึงเธอจะไม่ใช่คนเข้มแข็งพอจะทนอยู่กับความสัมพันธ์ที่ไม่รู้วันนี้จะดีหรือร้ายอย่างไร ที่เธอรับแต่ความเจ็บปวดพร้อมปลอบใจตนเองสลับกันไปมา มันไม่ใช่สิ่งที่เธอจะทนกับมันได้อีกต่อไปถ้าหากโจวซือเหย่ไม่ยอมเซ็นใบหย่า เขาก็เจอกันในชั้นศาลเมื่อเข้าใจความต้องการของเธอ กู้หวยอวิ๋นก็เริ่มลงมือจัดการทันทีทางฝั่งโจวซือเหย่ที่เพิ่งเลิกประชุมได้ไม่นาน เสียงเคาะประตูห้องทำงานจากเลขาหลู่ดังขึ้น“ท่านประธานครับ ทางคุณนายส่งของมาให้” ว่าแล้วซองเอกสารก็ถูกยื่นให้โจวซือเหย่ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “มันคืออะไร?”หรือว่าเพราะเขาเพิ่งเติมตู้เพชรให้เธอ เธอถึงได้ส่งของมาขอบคุณ?เลขาหลู่ตอบ “ผมยังไม่ได้เปิดครับท่าน”โจวซือเหย่รับมาและรีบแกะออกในทันที เมื่อเห็นอักษรด้านใน ใบหน้าของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าเ

  • ฉันแท้ง... ในวันเกิดชู้รัก   บทที่ 91

    เจียงเจียเหวินเปลี่ยนเป็นชุดที่โชว์ส่วนเว้าโค้ง พร้อมกับน้ำหอมกลิ่นหอมฟุ้ง ก่อนเธอจะยกถาดผลไม้ไปเคาะประตูห้องหนังสือโจวซือเหย่ที่ได้ยินเสียงเปิดประตู ก็ไม่ละลายตาจากเอกสารตรงหน้า เพราะคนที่สามารถเข้าห้องหนังสือแห่งนี้ได้มีเพียงเจียงซู่เท่านั้นในเวลาที่เขาทำงานก็มีเธอที่มักจะนำอาหารว่างอย่างกาแฟหรือผลไม้มาเสิร์ฟเขา จนมันเกิดเป็นความเคยชินหลังจากเซ็นเอกสารหน้าสุดท้ายเสร็จ เขาจึงได้เงยหน้าขึ้นมา “ในบ้านมีแม่บ้านอยู่ คุณไม่จำเป็นต้องเอามาให้ด้วยตัวเองหรอก…”พูดจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นมา แต่ผิดคาดใบหน้าที่เขาไม่คาดคิดว่าจะปรากฏตรงหน้า เขาหรี่ตามองไปตามสัญชาติญาณ “เธอมาทำอะไรที่นี่?”เจียงเจียเหวินก็ใช่ว่าจะใสซื่อจึงเอ่ยเอาพี่สาวของเธอมาอ้าง“พี่เจียงซู่ขายังเจ็บอยู่ เลยให้ฉันเป็นคนเอาผลไม้ม่ให้พี่แทน”คำพูดเหล่านั้นสร้างความเคลือบแคลงใจให้เขาเป็นอย่างมาก สังเกตได้จากคิ้วสวยที่ขมวดเป็นปมพร้อมกับแววตาจ้องลึกซึ่งมิสามารถคาดเดาอารมณ์ได้“เอาไว้วางไว้ แล้วออกไป”เขาเอ่ยเสียงเรียบเจียงเจียเหวินก็ไม่กล้าขัด จึงรีบวางแล้วถอยออกมาโดยง่ายถ้าพูดกันตามตรง เธอก็มีความกลัวเขาอยู่ไม่น้อย โจวซือเห

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status