/ โรแมนติก / ฉากรักในคืนฝนโปรย / บทที่ 5 คิดไม่ซื่อ

공유

บทที่ 5 คิดไม่ซื่อ

last update 최신 업데이트: 2024-10-27 11:00:09

“งอนอะไรกันอยู่หรือเปล่า เธอถึงปลีกตัวมาไกลถึงเกาะช้างแบบนี้...หืม” พราวตะวันสันนิษฐาน ณาณีมยิ้มให้แล้วเอ่ยตอบ 

“ก็เปล่านี่”

“ชีวิตคู่ก็แบบนี้ล่ะเนอะ เหมือนลิ้นกับฟัน เดี๋ยวทะเลาะกัน เดี๋ยวก็ดีกันตามประสาสามีภรรยา” แทนที่จะหยุด พราวตะวันยังพูดต่อโดยไม่ได้สนใจคำตอบของณาณีมสักนิด 

“ก็แล้วแต่เธอจะคิดนะพราว ยังไงฉันขอตัวก่อนแล้วกัน” 

“เชิญจ้ะ” พราวตะวันหลีกทางให้ ณาณีมจึงเดินกลับเข้าห้องพักไป

“ท่าทางแบบนี้ ณาคงงอนสามีมาแน่ๆ ว่าไหมคะคุณราฮีม” 

“ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับแค่นั้น ในใจของราฮีมตอนนี้มันโหวงๆ เหมือนคนกำลังอกหักอย่างบอกไม่ถูก พอเจอคนที่ถูกใจ เธอคนนั้นกลับมีเจ้าของเสียแล้ว แต่คบเป็นเพื่อนไว้ก็ดีไปอีกแบบ เกิดวันไหนณาณีมเลิกกับสามี เขาจะได้ขายขนมจีบเธอต่อ! 

 

ณาณีมตื่นแต่เช้าตรู่ จากนั้นก็ออกไปวิ่งรับอากาศสดชื่นๆ ของทะเลยามเช้า แต่ขากลับดั้นได้โจ๊กกับปาท่องโก๋ติดไม้ติดมือมาอีกต่างหาก 

เมื่อกลับมายังรีสอร์ทก็เทโจ๊กใส่ถ้วย หยิบปาท่องโก๋ใส่จานแล้วชงกาแฟดำอีกแก้ว จากนั้นก็ถืออาหารเช้าไปนั่งกินริมชายหาด พร้อมกับมองดูพระอาทิตย์ขึ้นไปด้วย

“กินไม่รอเจ้าหมาสีน้ำตาลตัวเมื่อวานเลยนะคุณ” เสียงที่ดังขึ้น ทำให้ณาณีมหันไปมอง จึงเห็นว่าเป็นราฮีม

“ไม่รอหรอก เดี๋ยวมันมาแย่งฉันกิน”

“นี่หิวถึงขนาดกินทั้งสามอย่างเลยเหรอครับ ไม่รอเบรคฟาสต์จากทางรีสอร์ทกันเลยทีเดียว” 

“เค้าเรียกกินรองท้อง” คำตอบของณาณีมทำเอาคนฟังเลิกคิ้วสูง 

“รองท้อง”

“อื้อ”

“แต่ผมว่าคุณกะกินเอาอิ่มแน่ๆ”

“เอ้า!” ณาณีมอุทานออกมา ราฮีมหัวเราะกับท่าทางของเธอที่ยังมีปาท่องโก๋อยู่ในปาก ก่อนจะขอนั่งด้วยคน

“เก้าอี้ตรงนี้ว่าง งั้นผมขอนั่งด้วยคนได้ไหม”

“เชิญค่ะ”

“ขอบคุณครับ” ราฮีมนั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆ ณาณีม ก่อนจะเดินมาหาเธอ เขาสั่งเบรคฟาสต์กับพนักงานของรีสอร์ทไปแล้ว นั่งคุยกับณาณีมได้ไม่นาน อาหารเช้าของเขาก็มาเสิร์ฟ

ทั้งสองคนคุยกันไป กินข้าวเช้าไป นั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นไปด้วย น่าแปลกที่ราฮีมกลับสัมผัสความสุขได้ และนั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดที่แอบชอบคนมีเจ้าของ

“คุณแต่งงานแล้วจริงๆ น่ะเหรอ”

“ค่ะ” ณาณีมเอ่ยรับ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมราฮีมต้องถามเธอเรื่องนี้ด้วย 

“แล้วทำไมถึงไม่ใส่แหวนแต่งงานล่ะครับ”

“อ้อ…พักนี้ฉันผอมลง แหวนมันเลยหลวมไปหน่อย ใส่แล้วหลุดอยู่เรื่อย ก็เลยเอาไปให้ช่างปรับขนาด ทำไมหรือคะ” คนข้างๆ โกหกแต่เช้าตรู่ 

“เปล่าครับ ผมแค่สงสัย”

“แล้วคุณมาจากไหน เพราะดูเหมือนคุณไม่ใช่คนไทย แต่กลับพูดไทยชัดกว่าคนไทยบางคนซะอีก” ณาณีมเอ่ยถามราฮีมบ้าง 

“ผมมาจากเมืองผู้ดีครับ และที่มานี่ก็เพราะจะมาลงทุนเปิดธุรกิจด้านโรงแรมกับคุณพราว ส่วนที่พูดไทยได้ชัดเพราะผมมีเพื่อนเป็นคนไทยอยู่หลายคน”

“งั้นฉันขอให้ธุรกิจของคุณกับพราวประสบความสำเร็จนะคะ”

“ขอบคุณครับ แล้วคุณณาจะกลับกรุงเทพฯ วันไหนครับ” 

“อีกสองสามวันค่ะ”

“นี่ครับนามบัตรผม เผื่อเราจะนัดเจอกันที่กรุงเทพฯ กินข้าวกันตามประสาเพื่อน” ราฮีมเอ่ยชัดเจน เพราะไม่อยากให้ณาณีมคิดมากว่าเขาจะคิดไม่ซื่อกับเธอ ทั้งๆ ที่เขานั้นคิดแบบนั้นจริงๆ 

“ค่ะ” ณาณีมเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นมือไปรับนามบัตรของราฮีม อย่างน้อยๆ เขาก็ไม่ได้ดูเลวร้าย คบหากันไปในฐานะเพื่อนก็คงไม่เป็นอะไร

แต่ดูเหมือนพราวตะวันจะไม่คิดแบบนั้น เพราะเธอหึงและไม่ชอบให้ณาณีมมายุ่งกับคนของเธอ แต่ถึงจะไม่ชอบใจมาก เธอก็แสดงออกนอกหน้านอกตาไม่ได้ นั่นเพราะราฮีมกับเธอยังไม่ได้เป็นอะไรกัน

“สองคนอยู่กันตรงนี้เอง ขอพราวนั่งกินข้าวเช้าด้วยคนนะคะ” การมาของพราวตะวัน ทำให้ทั้งณาณีมและราฮีมหยุดการสนทนาเรื่องส่วนตัวไว้เพียงแค่นั้น

แต่พราวตะวันกลับไม่หยุด เพราะเธอพูดถึงเรื่องของณาณีมแทบตลอดเวลา โดยมักจะเน้นย้ำถึงแต่เรื่องของดาวินและชีวิตการแต่งงานของณาณีม ที่ใครๆ ต่างก็พากันอิจฉา

กระทั่งราฮีมมีสายเข้า ชายหนุ่มจึงปลีกตัวไปคุยงาน ปล่อยให้สองสาวได้อยู่ด้วยกัน

“เธอแต่งงานมีครอบครัวไปแล้วนะณา ทำไมถึงทำตัวยังกับโสดแบบนี้ ถ้าพี่แดนรู้เข้า เขาคงเสียใจมากแน่ๆ” พราวตะวันแขวะณาณีมไปหนึ่งยก นั่นทำให้คนฟังอารมณ์บูดนิดหน่อย 

“เธอจะพูดอะไรก็พูดมาตรงๆ ดีกว่าพราว”

 

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 49 บทส่งท้าย (จบ)

    หลังเสร็จสิ้นการมาร่วมงานแต่งงาน ณาณีมและราฮีมก็ใช้เวลาพักผ่อนกันที่ภูเก็ตอีกหลายวัน ชายหนุ่มพาเธอไปล่องเรือยอร์ช และณาณีมก็มีโอกาสได้ใส่บิกินี่อวดหุ่นสวยๆแต่ทว่าเธอก็แค่ได้ใส่ นั่นเพราะยังไม่ทันจะได้กระโดดลงไปเล่นน้ำทะเล ราฮีมก็จัดการถอดมันออกเสียก่อน จากนั้นเขาก็ทำให้เธอเร่าร้อนจนนอนหอบ กว่าจะได้หยิบบิกินี่มาสวมก็เย็นมากแล้วช่วงเวลาสำหรับการมาพักผ่อนมักจะผ่านไปเร็วเสมอ กระทั่งถึงเช้าวันสุดท้าย เพราะช่วงบ่ายๆ ณาณีมกับราฮีมต้องบินกลับกรุงเทพฯ‘เจอกันที่ชายหาดนะคะ’ นี่คือข้อความที่ณาณีมเขียนด้วยลายมือแล้วทิ้งไว้บนหมอนให้ราฮีมที่เพิ่งตื่นนอนได้อ่าน และเขาก็ไม่ลังเลที่จะเดินตามเธอไปยังชายหาดและทันทีที่มาถึง ชายหนุ่มก็ถึงกับยืนตะลึง เพราะถ้าเขาไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองมากจนเกินไป ตรงหน้านี่คือฉากแต่งงานใช่ไหม ริมชายหาดมีซุ้มแต่งงานที่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สดสีสวยและก้อนหิน ริมทางเดินยังโปรยด้วยกลีบกุหลาบแดงตัดกับทรายสีขาวละเอียดก่อนที่ณาณีมจะเดินมาหา ตอนนี้เ

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 48 ไปร่วมงานแต่ง (2)

    ณาณีมกับราฮีมบินไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนชายหนุ่มที่ภูเก็ต บรรยากาศงานแต่งงานริมชายหาดที่ตกแต่งด้วยดอกไม้และเปลือกหอย เน้นโทนขาวฟ้าตามแบบที่เจ้าสาวชอบช่างดูโรแมนติก บวกกับแสงแดดอ่อนๆ ยามอัสดง ที่ทอประกายระยิบระยับสะท้อนกับคลื่นก็ยิ่งสวยงามไหนจะแสงจากเทียนที่ประดับอยู่รอบๆ ก็ส่งให้งานแต่งงานครั้งนี้น่าจดจำ บ่าวสาวนั้นสวยหล่อดูเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก“มองอะไรอยู่ครับ”“มองเจ้าบ่าวเจ้าสาวน่ะค่ะ” ณาณีมเอ่ยยิ้มๆ มีความสุขกับการได้เห็นคนรักกัน แม้ชีวิตเธอจะเคยล้มเหลวเรื่องความรักถึงขั้นหย่าร้าง แต่สุดท้ายก็ได้รับความรักดีๆ จากผู้ชายอย่างราฮีม แม้จะไม่รู้ว่าความรักครั้งนี้จะจบลงแบบไหน แต่ณาณีมก็ไม่เสียใจที่ได้รักใครอีกครั้ง“เปลี่ยนใจแต่งงานกับผมไหม”“ไม่เปลี่ยน”“ใจร้ายจังเลย” ราฮีมตีหน้าเศร้าได้ไม่นานก็ยิ้มร่า ทำเอาณาณีมตามอารมณ์เขาไม่ทัน แบบนี้ล่ะมั้งถึงอยู่ด้วยกันได้“แต่ร้ายยังไงก็รักครับ”“น่ารักแบบนี้ จะไม่ใ

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 47 ไปร่วมงานแต่งงาน

    “เรื่องคืนนั้นที่ญี่ปุ่นน่ะค่ะ พอมาตั้งสติแล้วนั่งคิด พราวถึงได้รู้ว่าตัวเองโง่มากที่ทำแบบนั้นลงไป” พราวตะวันคิดได้แบบนี้ในวันที่ผู้เป็นแม่ป่วยหนัก แม่พรั่งพรูความในใจออกมามากมายว่าเคยทำเรื่องไม่ดีกับใครไว้บ้าง อยากขอโทษก่อนที่จะสายไป แต่บางคนก็จากโลกนี้ไปแล้ว จึงไม่มีโอกาสได้คุย ได้ปรับความเข้าใจกันนั่นทำให้พราวตะวันย้อนคิดถึงตัวเองว่าเธอเคยทำเรื่องไม่เป็นเรื่อง เพียงเพราะต้องการเอาชนะกัน หรืออะไรก็ตาม พอมานั่งคิดเรื่องต่างๆ ก็ย้อนกลับมาและหนึ่งในนั้นคือเรื่องของราฮีม ทำให้เธอมาหาเขาที่นี่“พราวอยากขอโทษณาด้วย แต่วันนี้กลับติดต่อณาไม่ได้”“คุณณามีประชุมครับ” ราฮีมบอกเหตุผล นั่นเพราะณาณีมได้บอกไว้แล้วว่าวันนี้เธออาจต้องประชุมทั้งวัน“ถ้ายังไง พราวฝากคุณราฮีมขอโทษณาด้วยนะคะ”“ได้สิครับ”“ถ้างั้นพราวขอตัวก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะต้องไปรับคุณแม่ที่โรงพยาบาล”“เชิญครับ” เสียงทุ้มเอ่ย

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 46 ความรักที่ไม่ต้องการยึดติด

    “ให้ตายสิ เชื่อไหม ผมไม่อยากกลับห้องเลย ตั้งแต่รักคุณ ผมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเด็กสิบหกสิบเจ็ดที่มีความรักสุมอก” บางครั้งราฮีมก็อยากเจาะประตูให้ห้องเขาและห้องณาณีมเชื่อมติดกันนัก แต่การอยู่กันคนละห้องแบบนี้ก็ดี เพราะต่างฝ่ายก็ต่างมีพื้นที่ของกันและกัน จะได้เว้นช่องว่างและจะได้คิดถึงกัน เฝ้ารอเวลาที่จะได้พบกัน“เชื่อค่ะ เพราะคุณทำให้ณาเชื่อ สำหรับณา รักครั้งนี้มันร้อนแรงจนณา…” ณาณีมกัดริมฝีปากตัวเอง พร้อมกับส่งสายตายั่วยวนมายังราฮีม“จนณาทำไมครับ”“จนณาคิดถึงและอยากกินคุณวันละหลายๆ ครั้ง” น้ำเสียงเบาๆ ของณาณีมทำเอาราฮีมขนลุก ส่วนตานั้นก็ลุกวาวอย่างเจ้าเล่ห์“เอาเลย ผมพร้อมเสมอ”“ไว้วันมะรืนก่อนนะคะ ณาจะกินคุณตั้งแต่หัวถึงปลายเท้าเลย” แค่ได้ฟัง ราฮีมก็อยากร่นวันร่นเวลาให้ถึงมะรืนที่เป็นวันคู่โดยเร็วแล้วสิ ส่วนณาณีมนั้นกลับยิ้มขำ ที่เขาจริงจังจนออกนอกหน้านอกตาแบบนี้“คนหล่อๆ ลุคนิ่งๆ ดูสมาร์ทนี่เขา

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 45 ไม่ได้นอนด้วยกันทั้งคู่

    ชายหนุ่มดึงตัวณาณีมให้ขึ้นมานั่งคร่อม ยกสะโพกของเธอขึ้นสูงแล้วค่อยๆ กดลงมารับแก่นกายของเขาช้าๆ ให้มันค่อยๆ มุดหายเข้าไปอยู่ในตัวเธอ แม้จะมีอะไรกันมาหลายต่อหลายครั้ง แต่แรงตอดรัด ความอุ่นภายในตัวของณาณีมก็ทำให้ราฮีมคลั่งได้เสมอๆ“อ่า...อาห์…” ณาณีมครางออกมาเมื่อเวลานี้เธอรับแก่นกายของราฮีมไว้จนลึกสุด ชายหนุ่มนอนนิ่งๆ ราวกับต้องการซึมซับความเสียวซ่าน แต่ณาณีมกลับทนไม่ไหวและเธอก็เริ่มขยับสะโพกบดเบียดสลับขึ้นลง จากช้าก็เปลี่ยนมาเป็นเร็วและถี่กระชั้น“ใจเย็นๆ ที่รัก ผมยังอยากอยู่ในตัวคุณ” ราฮีมรีบห้าม นั่นเพราะยังอยากอยู่ในตัวณาณีมให้นาน แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือณาณีมกัดริมฝีปากล่าง มองราฮีมด้วยแววตาเซ็กซี่ ทำเอาหัวใจชายหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนจะเผลอปล่อยอารมณ์ให้กระเจิดกระเจิงจนเกือบปลดปล่อยและเมื่อรู้ตัวราฮีมก็ถอดถอนความแข็งขืนออกมาจากตัวเธอก่อน แล้วจัดการเปลี่ยนท่าทางด้วยการจับณาณีมให้กลับมานอนหงายบนเตียง ส่วนเขาลงไปยืนอยู่ริมเตียง รั้งเธอให้ขยับเข้าหาแล้วแทรกตั

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 44 คนแปลกอยากกินคนแปลก

    “ขอบใจแกสองคนมากนะ ที่คอยช่วยเหลือฉันทุกอย่าง” ณิการ์หันไปมองณาณีมกับธัญมณที่ต้องเหนื่อยแทนเธอตั้งหลายเรื่อง โดยเฉพาะณาณีม“เล็กน้อยน่ะ” ธัญมณยิ้มให้“พรุ่งนี้สามีฉันก็บินกลับมาแล้ว โล่งอกไปหน่อย”“สู้ๆ คุณแม่” ณาณีมยิ้มให้คนบนเตียงที่กึ่งนั่งกึ่งนอนด้วยอีกคน“อื้อ…สู้อยู่แล้ว เป็นแม่คนต้องอดทน สิบล้อชนต้องไม่ตาย แต่แค่ผ่าไส้ติ่งทำไมมันเจ็บงี้ก็ไม่รู้” เพิ่งบอกให้อดทนไปหยกๆ แต่อยู่ๆ หน้าณิการ์ก็ยู่ยี่ เพราะยังรู้สึกเจ็บจี๊ดที่แผลผ่าตัด“เอาน่ะ เจ็บแค่นี้เล็กน้อย มันสู้ตอนแกเบ่งคลอดน้องภูมิไม่ได้ด้วยซ้ำ จริงไหม” ณิการ์พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของณาณีม“จริง เพราะงั้นฉันเลยขอมีลูกแค่คนเดียวนี่ไง เข็ดตอนเบ่งคลอด”“แกนี่” ณาณีมส่ายหน้าให้ณิการ์อีกที ก่อนที่ณิการ์จะเอ่ยกับลูกชาย ที่พอทำการบ้านเสร็จก็ตัวติดกับราฮีมทันทีเหมือนกัน“น้องภู

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status