Home / โรแมนติก / ฉากรักในคืนฝนโปรย / บทที่ 6 ห้องเราผนังติดกัน (1)

Share

บทที่ 6 ห้องเราผนังติดกัน (1)

last update Last Updated: 2024-10-27 11:00:36

“ฉันชอบคุณราฮีม และเราก็กำลังดูๆ ใจกันอยู่ หวังว่าเธอจะเข้าใจ ไม่เล่นชู้กับแฟนคนอื่นหรอกนะ”

“เล่นชู้เหรอ?” ณาณีมเอ่ยทวนคำที่พราวตะวันใช้ เพราะมันแรงและดูถูกเธอมากทีเดียว นี่ถ้าไม่ถือว่าเป็นเพื่อนกันมาก่อน ณาณีมอาจกระโดดกัดคอไปแล้ว 

“ใช่…ฉันอ่านสายตาเธอเวลามองคุณราฮีมออก ว่าเธอคิดยังไงกับเขา”

“แล้วตอนนี้เธออ่านสายตาฉันออกไหม ว่าคิดยังไงกับเธอ”

“ออกสิ” พราวตะวันเอ่ยอย่างมั่นใจ แต่ณาณีมกลับมองบนใส่ เพราะเอาเข้าจริงๆ คนตรงหน้าก็แทบไม่รู้อะไรกับเขาเลย 

“อย่ามั่ว อย่าคิดแทนฉัน เพราะฉันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด ต่อให้ฉันยังโสด คุณราฮีมก็ไม่ใช่ผู้ชายในสเปคฉันสักนิด เธอสบายใจได้”

“เธอพูดเองนะ อย่ากลืนน้ำลายตัวเองเสียล่ะ” พราวตะวันกำชับ 

“แน่นอน” ณาณีมเอ่ยรับอีกที แต่หารู้ไม่ว่าประโยคเหล่านี้ราฮีมได้ยิน ชายหนุ่มยืนฟังอยู่ไม่ไกล และรู้สึกเสียใจที่ได้ยินแบบนี้อยู่ไม่น้อย อกหักตั้งแต่แรกที่ได้รู้จักกัน มันเป็นแบบไหน วันนี้เขาก็เพิ่งได้สัมผัส 

 

 

 

 

ราฮีมกับพราวตะวันกลับเข้ากรุงเทพฯ ก่อน ส่วนณาณีมนั้นยังคงใช้ชีวิตชิลล์ๆ ที่ทะเลต่ออีกคืน กระทั่งช่วงสายของวันรุ่งขึ้น เธอก็กลับเข้ากรุงเทพฯ เช่นเดียวกัน

ณาณีมไม่ได้กลับบ้านเหมือนทุกครั้ง คราวนี้เธอตรงไปยังคอนโดมิเนียมที่เพิ่งซื้อหลังหย่าร้างกับดาวิน เมื่อมาถึงก็ให้บริษัทเอกชนที่รับย้ายบ้านมาส่งของ จากนั้นณาณีมก็จัดห้องกระทั่งมืด 

“โอ๊ย! หิวๆ” เพราะมัวแต่ทำนั่นทำนี่จนลืมมื้อเย็น มารู้ตัวอีกทีท้องก็ร้องประท้วง ณาณีมเดินไปยังตู้เย็น แต่พอเปิดออกกลับมีแค่น้ำเปล่าซะอย่างนั้น

เธอคว้ากระเป๋าใบเล็กมาถือ หยิบโทรศัพท์และคีย์การ์ดติดมือมาด้วย แล้วเดินออกไปหาอะไรกินข้างๆ คอนโดมิเนียมในสภาพมนุษย์ป้ามาก เพราะเวลานี้เธอสวมเสื้อยืดตัวใหญ่ กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ ผมรวบมวยไว้บนศีรษะ แถมยังใส่แว่นอีกต่างหาก

ณาณีมก้มหน้าก้มตาเดิน นั่นเพราะไม่อยากสบตาใครในสภาพกระเซอะกระเซิงแบบนี้ ต่อให้จะไม่รู้จักใครก็เถอะ แต่สุดท้ายกลับมีเสียงทักขึ้น 

“อ้าว! คุณณา” น้ำเสียงของราฮีมแสดงออกถึงความประหลาดใจแต่ก็แฝงความยินดีด้วยที่ได้พบณาณีมที่นี่ 

“อุ๊ย! คุณราฮีม มาทำอะไรที่นี่คะ” ณาณีมหยุดกึก เกือบจะชนเข้ากับราฮีม พอเงยหน้าขึ้นจึงยิ้มแห้งๆ ให้เขาแล้วเอ่ยถาม ขณะนั้นก็บ่นในใจไปด้วย ว่าทำไมต้องมาเจอราฮีมเวลานี้ 

“ผมพักที่นี่ครับ แล้วคุณมาทำอะไร แต่ดูจากการแต่งตัวแล้ว คุณน่าจะอยู่ที่นี่ จริงไหม” ราฮีมสันนิษฐานจากสิ่งที่ตาเขามองเห็น 

“ก็ทำนองนั้นค่ะ”

“แล้วจะออกไปไหนค่ำๆ มืดๆ ครับ”

“พอดีฉันหิวข้าว เลยจะออกไปหาอะไรกิน”

“ตีหนึ่งเนี่ยนะคุณ” ราฮีมก้มมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ 

“อื้อ…ร้านชายสี่หมี่เกี๊ยวริมถนนน่าจะยังเปิดอยู่ ฉันไปก่อนนะคะ” ณาณีมรีบขอตัว นั่นเพราะกลัวจะดึกไปกว่านี้ 

“เดี๋ยวๆ งั้นผมไปเป็นเพื่อน” คนตรงหน้ารีบเอ่ยขึ้น 

“ไม่ต้อง ฉันไปเองได้” 

“ผมไปเป็นเพื่อนดีกว่า ต่อให้คุณจะมีหน้าตาเป็นอาวุธ แต่บางทีโจรมันก็ชอบปล้นคนแก่” คำพูดของราฮีมทำเอาณาณีมควันออกหู ยืนเท้าสะเอวมองเขาเสียเลย 

“นี่คุณ…”

“ผมล้อเล่นน่ะคุณ”

“หึ…” ณาณีมเบ้ปากใส่ราฮีม ผู้ชายอะไร หล่อก็หล่อ แต่ปากเสียชะมัด ก่อนจะสะบัดหน้าใส่เขาแล้วเดินจ้ำไปยังหน้าคอนโดมิเนียม ซึ่งราฮีมเองก็รีบตามไป 

แม้ตอนนี้เขาจะอิ่มมาก เพราะไปทานข้าวกับหุ้นส่วนมา แต่กลับสั่งบะหมี่มานั่งกินเป็นเพื่อนณาณีมชามโต ส่วนณาณีมนั้นพอกินบะหมี่เสร็จ เธอยังสั่งขนมหวานมากินอีกถ้วย ตามด้วยโรตีจากอาบังอีกแผ่น 

“คุณ…หิวมากเลยเหรอ”

“อื้อ…ฉันจัดห้องตั้งแต่บ่าย ยังไม่ได้กินอะไรเลย” ขณะตอบก็กินโรตีไปด้วย กินแค่นี้ไม่อ้วนหรอกมั้ง! แต่คำพูดของณาณีมก็ทำให้ราฮีมตั้งคำถาม 

“จัดห้องตั้งแต่บ่าย งั้นก็แสดงว่าคุณเพิ่งจะย้ายมาอยู่”

“ใช่”

“แล้วสามีคุณไปไหน ไม่มาช่วยจัดห้องด้วยเหรอ”

“พอดีเขาไม่ค่อยว่าง” ณาณีมบอกปัด 

“อ้อ”

“ฉันอิ่มแล้ว คุณอิ่มยัง”

“อิ่มแล้วครับ”

“พี่คะ คิดเงินด้วยค่ะ มื้อนี้ฉันเลี้ยงนะ ขอบคุณที่คุณมานั่งกินข้าวเป็นเพื่อน” พูดจบณาณีมก็หยิบเงินออกมาจ่ายค่าเสียหาย

“ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยรับ นั่นเพราะณาณีมไม่เปิดโอกาสให้เขาได้แย้ง 

เมื่อจ่ายเงินเสร็จ ทั้งสองคนก็เดินกลับเข้าคอนโดมิเนียมด้วยกัน ณาณีมบอกลาราฮีมที่หน้าล็อบบี้ เพราะเข้าใจว่าชายหนุ่มจะอยู่อีกตึก แต่ผิดคาด เพราะไปๆ มาๆ เขาอยู่ตึกเดียวกับเธอ แถมยังชั้นเดียวกัน และห้องติดกันอีกต่างหาก

“คุณอยู่ห้องนี้เหรอ” ณาณีมชี้ไปยังห้องข้างๆ ที่ราฮีมยืนอยู่หน้าประตูพร้อมกับคีย์การ์ดในมือ 

“ครับ”

“โลกจะกลมไปไหน” บ่นเสร็จก็เปิดประตูเข้าห้องไป แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงราฮีมตามหลัง 

“ฝันดีนะครับ” ราฮีมยืนกอดอกมองยิ้มๆ ขอบคุณความกลมของโลกใบนี้ ที่ทำให้เขากับณาณีมได้มาอยู่ใกล้กัน

แต่ราฮีมก็ต้องปล่อยวาง นั่นเพราะเขารู้ว่าณาณีมไม่โสด ต่อให้ชอบเธอก็คงไม่บ้าพอจะไปเป็นชู้ 

ส่วนณาณีมเธอพอจะมองออกว่าราฮีมคิดยังไงด้วย แต่เวลานี้เธอยังไม่พร้อมจะมีใครจริงๆ ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะหล่อ จะรวย จะน่าลากแค่ไหนก็ตาม เธอเข็ดกับการมีความรัก เข็ดกับคำว่าครอบครัว เข็ดกับคำว่าคู่ อยากเป็นคี่บ้าง

 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 49 บทส่งท้าย (จบ)

    หลังเสร็จสิ้นการมาร่วมงานแต่งงาน ณาณีมและราฮีมก็ใช้เวลาพักผ่อนกันที่ภูเก็ตอีกหลายวัน ชายหนุ่มพาเธอไปล่องเรือยอร์ช และณาณีมก็มีโอกาสได้ใส่บิกินี่อวดหุ่นสวยๆแต่ทว่าเธอก็แค่ได้ใส่ นั่นเพราะยังไม่ทันจะได้กระโดดลงไปเล่นน้ำทะเล ราฮีมก็จัดการถอดมันออกเสียก่อน จากนั้นเขาก็ทำให้เธอเร่าร้อนจนนอนหอบ กว่าจะได้หยิบบิกินี่มาสวมก็เย็นมากแล้วช่วงเวลาสำหรับการมาพักผ่อนมักจะผ่านไปเร็วเสมอ กระทั่งถึงเช้าวันสุดท้าย เพราะช่วงบ่ายๆ ณาณีมกับราฮีมต้องบินกลับกรุงเทพฯ‘เจอกันที่ชายหาดนะคะ’ นี่คือข้อความที่ณาณีมเขียนด้วยลายมือแล้วทิ้งไว้บนหมอนให้ราฮีมที่เพิ่งตื่นนอนได้อ่าน และเขาก็ไม่ลังเลที่จะเดินตามเธอไปยังชายหาดและทันทีที่มาถึง ชายหนุ่มก็ถึงกับยืนตะลึง เพราะถ้าเขาไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองมากจนเกินไป ตรงหน้านี่คือฉากแต่งงานใช่ไหม ริมชายหาดมีซุ้มแต่งงานที่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้สดสีสวยและก้อนหิน ริมทางเดินยังโปรยด้วยกลีบกุหลาบแดงตัดกับทรายสีขาวละเอียดก่อนที่ณาณีมจะเดินมาหา ตอนนี้เ

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 48 ไปร่วมงานแต่ง (2)

    ณาณีมกับราฮีมบินไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนชายหนุ่มที่ภูเก็ต บรรยากาศงานแต่งงานริมชายหาดที่ตกแต่งด้วยดอกไม้และเปลือกหอย เน้นโทนขาวฟ้าตามแบบที่เจ้าสาวชอบช่างดูโรแมนติก บวกกับแสงแดดอ่อนๆ ยามอัสดง ที่ทอประกายระยิบระยับสะท้อนกับคลื่นก็ยิ่งสวยงามไหนจะแสงจากเทียนที่ประดับอยู่รอบๆ ก็ส่งให้งานแต่งงานครั้งนี้น่าจดจำ บ่าวสาวนั้นสวยหล่อดูเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก“มองอะไรอยู่ครับ”“มองเจ้าบ่าวเจ้าสาวน่ะค่ะ” ณาณีมเอ่ยยิ้มๆ มีความสุขกับการได้เห็นคนรักกัน แม้ชีวิตเธอจะเคยล้มเหลวเรื่องความรักถึงขั้นหย่าร้าง แต่สุดท้ายก็ได้รับความรักดีๆ จากผู้ชายอย่างราฮีม แม้จะไม่รู้ว่าความรักครั้งนี้จะจบลงแบบไหน แต่ณาณีมก็ไม่เสียใจที่ได้รักใครอีกครั้ง“เปลี่ยนใจแต่งงานกับผมไหม”“ไม่เปลี่ยน”“ใจร้ายจังเลย” ราฮีมตีหน้าเศร้าได้ไม่นานก็ยิ้มร่า ทำเอาณาณีมตามอารมณ์เขาไม่ทัน แบบนี้ล่ะมั้งถึงอยู่ด้วยกันได้“แต่ร้ายยังไงก็รักครับ”“น่ารักแบบนี้ จะไม่ใ

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 47 ไปร่วมงานแต่งงาน

    “เรื่องคืนนั้นที่ญี่ปุ่นน่ะค่ะ พอมาตั้งสติแล้วนั่งคิด พราวถึงได้รู้ว่าตัวเองโง่มากที่ทำแบบนั้นลงไป” พราวตะวันคิดได้แบบนี้ในวันที่ผู้เป็นแม่ป่วยหนัก แม่พรั่งพรูความในใจออกมามากมายว่าเคยทำเรื่องไม่ดีกับใครไว้บ้าง อยากขอโทษก่อนที่จะสายไป แต่บางคนก็จากโลกนี้ไปแล้ว จึงไม่มีโอกาสได้คุย ได้ปรับความเข้าใจกันนั่นทำให้พราวตะวันย้อนคิดถึงตัวเองว่าเธอเคยทำเรื่องไม่เป็นเรื่อง เพียงเพราะต้องการเอาชนะกัน หรืออะไรก็ตาม พอมานั่งคิดเรื่องต่างๆ ก็ย้อนกลับมาและหนึ่งในนั้นคือเรื่องของราฮีม ทำให้เธอมาหาเขาที่นี่“พราวอยากขอโทษณาด้วย แต่วันนี้กลับติดต่อณาไม่ได้”“คุณณามีประชุมครับ” ราฮีมบอกเหตุผล นั่นเพราะณาณีมได้บอกไว้แล้วว่าวันนี้เธออาจต้องประชุมทั้งวัน“ถ้ายังไง พราวฝากคุณราฮีมขอโทษณาด้วยนะคะ”“ได้สิครับ”“ถ้างั้นพราวขอตัวก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะต้องไปรับคุณแม่ที่โรงพยาบาล”“เชิญครับ” เสียงทุ้มเอ่ย

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 46 ความรักที่ไม่ต้องการยึดติด

    “ให้ตายสิ เชื่อไหม ผมไม่อยากกลับห้องเลย ตั้งแต่รักคุณ ผมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเด็กสิบหกสิบเจ็ดที่มีความรักสุมอก” บางครั้งราฮีมก็อยากเจาะประตูให้ห้องเขาและห้องณาณีมเชื่อมติดกันนัก แต่การอยู่กันคนละห้องแบบนี้ก็ดี เพราะต่างฝ่ายก็ต่างมีพื้นที่ของกันและกัน จะได้เว้นช่องว่างและจะได้คิดถึงกัน เฝ้ารอเวลาที่จะได้พบกัน“เชื่อค่ะ เพราะคุณทำให้ณาเชื่อ สำหรับณา รักครั้งนี้มันร้อนแรงจนณา…” ณาณีมกัดริมฝีปากตัวเอง พร้อมกับส่งสายตายั่วยวนมายังราฮีม“จนณาทำไมครับ”“จนณาคิดถึงและอยากกินคุณวันละหลายๆ ครั้ง” น้ำเสียงเบาๆ ของณาณีมทำเอาราฮีมขนลุก ส่วนตานั้นก็ลุกวาวอย่างเจ้าเล่ห์“เอาเลย ผมพร้อมเสมอ”“ไว้วันมะรืนก่อนนะคะ ณาจะกินคุณตั้งแต่หัวถึงปลายเท้าเลย” แค่ได้ฟัง ราฮีมก็อยากร่นวันร่นเวลาให้ถึงมะรืนที่เป็นวันคู่โดยเร็วแล้วสิ ส่วนณาณีมนั้นกลับยิ้มขำ ที่เขาจริงจังจนออกนอกหน้านอกตาแบบนี้“คนหล่อๆ ลุคนิ่งๆ ดูสมาร์ทนี่เขา

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 45 ไม่ได้นอนด้วยกันทั้งคู่

    ชายหนุ่มดึงตัวณาณีมให้ขึ้นมานั่งคร่อม ยกสะโพกของเธอขึ้นสูงแล้วค่อยๆ กดลงมารับแก่นกายของเขาช้าๆ ให้มันค่อยๆ มุดหายเข้าไปอยู่ในตัวเธอ แม้จะมีอะไรกันมาหลายต่อหลายครั้ง แต่แรงตอดรัด ความอุ่นภายในตัวของณาณีมก็ทำให้ราฮีมคลั่งได้เสมอๆ“อ่า...อาห์…” ณาณีมครางออกมาเมื่อเวลานี้เธอรับแก่นกายของราฮีมไว้จนลึกสุด ชายหนุ่มนอนนิ่งๆ ราวกับต้องการซึมซับความเสียวซ่าน แต่ณาณีมกลับทนไม่ไหวและเธอก็เริ่มขยับสะโพกบดเบียดสลับขึ้นลง จากช้าก็เปลี่ยนมาเป็นเร็วและถี่กระชั้น“ใจเย็นๆ ที่รัก ผมยังอยากอยู่ในตัวคุณ” ราฮีมรีบห้าม นั่นเพราะยังอยากอยู่ในตัวณาณีมให้นาน แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือณาณีมกัดริมฝีปากล่าง มองราฮีมด้วยแววตาเซ็กซี่ ทำเอาหัวใจชายหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ก่อนจะเผลอปล่อยอารมณ์ให้กระเจิดกระเจิงจนเกือบปลดปล่อยและเมื่อรู้ตัวราฮีมก็ถอดถอนความแข็งขืนออกมาจากตัวเธอก่อน แล้วจัดการเปลี่ยนท่าทางด้วยการจับณาณีมให้กลับมานอนหงายบนเตียง ส่วนเขาลงไปยืนอยู่ริมเตียง รั้งเธอให้ขยับเข้าหาแล้วแทรกตั

  • ฉากรักในคืนฝนโปรย   บทที่ 44 คนแปลกอยากกินคนแปลก

    “ขอบใจแกสองคนมากนะ ที่คอยช่วยเหลือฉันทุกอย่าง” ณิการ์หันไปมองณาณีมกับธัญมณที่ต้องเหนื่อยแทนเธอตั้งหลายเรื่อง โดยเฉพาะณาณีม“เล็กน้อยน่ะ” ธัญมณยิ้มให้“พรุ่งนี้สามีฉันก็บินกลับมาแล้ว โล่งอกไปหน่อย”“สู้ๆ คุณแม่” ณาณีมยิ้มให้คนบนเตียงที่กึ่งนั่งกึ่งนอนด้วยอีกคน“อื้อ…สู้อยู่แล้ว เป็นแม่คนต้องอดทน สิบล้อชนต้องไม่ตาย แต่แค่ผ่าไส้ติ่งทำไมมันเจ็บงี้ก็ไม่รู้” เพิ่งบอกให้อดทนไปหยกๆ แต่อยู่ๆ หน้าณิการ์ก็ยู่ยี่ เพราะยังรู้สึกเจ็บจี๊ดที่แผลผ่าตัด“เอาน่ะ เจ็บแค่นี้เล็กน้อย มันสู้ตอนแกเบ่งคลอดน้องภูมิไม่ได้ด้วยซ้ำ จริงไหม” ณิการ์พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของณาณีม“จริง เพราะงั้นฉันเลยขอมีลูกแค่คนเดียวนี่ไง เข็ดตอนเบ่งคลอด”“แกนี่” ณาณีมส่ายหน้าให้ณิการ์อีกที ก่อนที่ณิการ์จะเอ่ยกับลูกชาย ที่พอทำการบ้านเสร็จก็ตัวติดกับราฮีมทันทีเหมือนกัน“น้องภู

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status