บทที่ 6 พิธีสรงน้ำ

รุ่งเช้าของวันต่อมา สวีเหลียนฮวาลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหนึบที่ศีรษะเป็นอย่างมาก นางคงดื่มเยอะไปสินะเมื่อคืนนี้ 

"ตื่นแล้วก็ปล่อยข้าเสียที!!!"

สวีเหลียนฮวาที่ได้ยินเสียงของอวิ๋นซีเฉินก็รู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง นางรีบเงยหน้าไปมองทันที ก่อนจะพบว่าเป็นอวิ๋นซีเฉินจริง ๆ

"ฝ่าบาท!!!"

"ปล่อยมือจากกายข้า!!!"

"เพคะ?"

"เจ้าจับสิ่งใดอยู่เล่าตอนนี้ แหกตาดูเสีย!!!"

สวีเหลียนฮวารู้สึกว่ามือของนางจับบางสิ่งบางอย่างอยู่จริง ๆ จึงหันขวับไปมองทันที ก่อนจะต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ 

"อ๊าส์!!!"

"แหกปากทำไมกัน!!!"

สวีเหลียนฮวารีบดีดตัวลุกหนีออกมาจากเขาทันที แต่ทว่าดวงตาคู่สวยกลับมิอาจหยุดมองลำแท่งเอ็นร้อนขนาดใหญ่ของเขาได้เลย 

อวิ๋นซีเฉินรีบสวมอาภรณ์ให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินเข้าไปกระชากตัวนางเข้ามาหาเขา เมื่อคืนเขาต้องอดทนอดกลั้นต่อความอยากขนาดไหน!!!

สวีเหลียนฮวาพยายามผลักไสเขาออกไป ในใจนึกก่นด่าตนเองอยู่หลายครา 

"หึ!!! เสแสร้งเก่งเสียจริง เมื่อคืนยังออเซาะข้าอยู่เลย!"

"หม่อมฉันคงเมาเพคะ"

"เช่นนั้นหรือ? คนอย่างเจ้าน่ะมันเชื่อถือไม่ได้ แต่จะโทษเจ้าไปเสียทั้งหมดก็มิถูก ข้าเองก็หล่อเหลาเสียจนเจ้าอดใจไม่ไหว!"

"อุแหวะ!!!"

"บัดซบ!!! เจ้านี่มัน!!!"

"ขออภัยเพคะ อุแหวะ!!!"

"ออกไปไกล ๆ ข้า!!!"

อวิ๋นซีเฉินผลักนางให้ห่างกายก่อนจะถอดอาภรณ์ตัวนอกที่เปื้อนคราบน้ำลายของนางโยนทิ้งลงไปบนพื้น ดวงตาคมจ้องมองนางด้วยความดูแคลน สวีเหลียนฮวาเดินตรงไปที่อ่างน้ำก่อนจะล้างหน้าล้างตาให้สะอาดหมดจด 

"ฝ่าบาททรงรอสิ่งใดหรือเพคะ เหตุใดจึงยังมิไปอีกเพคะ?"

"เจ้ากล้าไล่ข้าหรือ?"

"หม่อมฉันอยากล้างตัวน่ะเพคะ พระองค์ทรงอยู่ที่นี่คงจะไม่เหมาะเท่าใดนัก โอ๊ย!!! เจ็บนะเพคะ"

เขาผลักนางให้ล้มลงไปบนพื้นอย่างแรงจนสวีเหลียนฮวาเจ็บบั้นท้ายไม่เบา

"เฮอะ!!! คิดว่าข้าอยากดูนักหรือ! ข้าไม่สนสักนิด!!!"

เขาสะบัดชายเสื้อเดินจากไปทันทีอย่างไม่รั้งรอ สวีเหลียนฮวาถอนหายใจโล่งอกทันที นางไม่ชอบเขาเอาเสียเลย 

เขาเดินกลับมาที่ตำหนักมังกรสวรรค์ ก่อนจะผลัดเปลี่ยนฉลองพระองค์ใหม่ เพื่อเตรียมจะออกไปประชุมเช้าที่ท้องพระโรง 

"ฝ่าบาท"

"ราชเลขา เจ้าไสหัวไปเสีย!!! ก่อนที่ข้าจะโมโหไปมากกว่านี้!!!"

ราชเลขาก้มหน้างุด เขาทำผิดเรื่องใดกัน เมื่อวานก่อนเขาเพียงนำโอสถมาให้ฝ่าบาท แต่ทว่าเมื่อฝ่าบาททรงทอดพระเนตรเห็นคราบโจ๊กที่ขันทีบัดซบผู้ใดก็ไม่รู้ถุยกระเด็นมาโดนที่จานรอง ฝ่าบาทก็กริ้วเขาเป็นอย่างมาก 

อวิ๋นซีเฉินมองราชเลขาที่เดินออกไปนอกตำหนักด้วยแววตาที่เย็นชา เป็นราชเลขามานานกลับไม่คิดจะหาทางหลบหลีก!!!

แต่ทว่าข้าก็คงปล่อยให้มันพุ่งแรงไป!!! ช่างมันเถิด ข้าไม่ผิด ข้าทนไม่ไหวใครจะทำไม!!!

เมื่อจัดการเปลี่ยนฉลองพระองค์เสร็จเรียบร้อยแล้วเขาจึงมุ่งหน้าไปที่ท้องพระโรงทันที

"ทูลฝ่าบาท แคว้นเยี่ยน แคว้นเย่ว์คิดแข็งข้อพ่ะย่ะค่ะ มิทรงส่งเครื่องบรรณาการมาให้ต้าเทียนร่วมเดือนแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

อวิ๋นซีเฉินอ่านฎีกาในมือไปพร้อมกับฟังเหล่าขุนนางร้องเรียนไปด้วย เขามิค่อยแปลกใจเท่าใดนัก แต่ไหนแต่ไรมา เยี่ยนอ๋องและเย่ว์อ๋องก็มิเคยยอมสวามิภักดิ์ให้ต้าเทียนอยู่แล้ว 

เมื่อหลายปีก่อนเสด็จพ่อทรงรบชนะเหล่ากบฏต่างแคว้นได้ และสถาปนาต้าเทียนเป็นเมืองหลวง ฉินอ๋องและหานอ๋องคนก่อนคิดแข็งข้อ ยุยงแคว้นทั้งสี่ให้ก่อกบฏอีกคราจึงถูกสังหารทิ้งเสีย เสด็จพ่อจึงส่งเสด็จอาไปปกครองแคว้นฉินและแคว้นหานแทนเสีย อีกนัยหนึ่งก็เพื่อจะให้เสด็จอาคอยเป็นหูเป็นตาสอดส่องชายแดนทั้งสี่เอาไว้ 

เยี่ยนอ๋อง เย่ว์อ๋อง ยอมสวามิภักดิ์ด้วยมิอยากสูญเสียแคว้นของตนไป แต่ทว่าลึก ๆ แล้วเขาย่อมรู้ดีว่าสองแคว้นนี้กำลังรอโอกาสโจมตีเมืองต้าเทียนเขาอยู่

"ปล่อยพวกมันไปก่อน ข้าอยากจะรู้นักว่าพวกมันคิดจะก่อความวุ่นวายเรื่องใดขึ้นมาอีก"

"ทูลฝ่าบาท มิเช่นนั้นเราควรอภิเษกธิดาของเยี่ยนอ๋องกับเย่ว์อ๋องเข้ามาเป็นพระสนมดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"

"ไม่ดี พวกนางคงคิดสอดส่องหาทางส่งข่าวไปบอกบิดาของพวกนางเป็นแน่ เจ้านี่ช่างโง่เสียจริง!!! เป็นขุนนางมาหลายปี กลับคิดชักศึกเข้าบ้าน ลากไปโบยห้าสิบไม้!!!"

"ฝ่าบาท!"

"ไสหัวไป!!!"

เขาคร้านจะสนใจขุนนางโง่งมเหล่านี้เสียแล้ว จึงยกเลิกการประชุมไปเสียกลางคัน ราชเลขาที่เห็นเช่นนั้นจึงรีบตามไปทันที 

"ฝ่าบาท"

"มีสิ่งใดอีก?"

"คืนนี้จะต้องทรงร่วมพิธีสรงน้ำกับฮองเฮานะพ่ะย่ะค่ะ"

อวิ๋นซีเฉินขมวดคิ้วมุ่น เขาลืมไปเสียสนิทเลย ที่ต้าเทียนจะมีพิธีศักดิ์สิทธิ์หลังจากฮ่องเต้และฮองเฮาอภิเษกสมรสกันแล้ว นั่นคือพิธีสรงน้ำร่วมอ่างเดียวกัน 

พิธีสรงน้ำนี้ มีเพียงฮองเฮาผู้เป็นภรรยาเอกเท่านั้นที่จะสามารถร่วมพิธีได้ ภายในสระน้ำจะมีดอกไม้หลากชนิดโรยเอาไว้ส่งกลิ่นหอมสดชื่น ทั้งสองจะต้องแช่น้ำร่วมกันเป็นเวลาครึ่งชั่วยามท่ามกลางแสงจันทร์ที่ส่องแสงนวลสว่าง เพื่อให้เทพสวรรค์เป็นพยานว่าทั้งสองจะครองคู่กันชั่วนิรันดร์และร่วมกันปกครองบ้านเมืองให้สงบสุข 

อวิ๋นซีเฉินยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก เขาหาทางเอาคืนนางได้แล้ว ให้นางแช่น้ำทั้งคืนจนหนาวตายคงจะสะใจดีไม่น้อย

เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาจึงสั่งให้ราชเลขาไปจัดการพิธีให้เรียบร้อย 

สวีเหลียนฮวาที่ได้ยินขันทีมาแจ้งเรื่องพิธีสรงน้ำในคืนนี้ก็รู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก นางพยายามหาทางหลบเขา นางอยากอยู่ในส่วนของนาง แต่เขาก็พยายามหานั่นนี่มาให้นางทำอยู่เรื่อย ๆ

สวีเหลียนฮวาขมวดคิ้วมุ่นพลางครุ่นคิด นางไม่ไว้ใจเขาเสียเลย คนอย่างอวิ๋นซีเฉินเกลียดนางออกปานนั้น เขาย่อมไม่มีวันปล่อยนางแช่น้ำอย่างสงบสุขเป็นแน่ 

ต้องระวังตัวให้ดี!!!

เวลาผ่านล่วงเลยมาจนถึงเวลาที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า สวีเหลียนฮวาถูกเหล่านางกำนัลแต่งกายให้อย่างประณีต ก่อนจะพานางไปยังพิธีสรงน้ำที่เตรียมเอาไว้ 

เมื่อมาถึงนางกลับพบว่าอวิ๋นซีเฉินกำลังนั่งอยู่ในสระน้ำ เขาเอนกายพิงศีรษะกับขอบสระและหลับตาไว้ เมื่อได้ยินว่าสวีเหลียนฮวามาแล้ว เขาจึงลืมตาขึ้น

"ยืนบื้ออยู่ทำไม!!! แก้ผ้าแล้วรีบ ๆ ลงมาสิ!!! ข้ามิสนใจเรือนร่างสกปรกของเจ้าหรอก"

เมื่อได้ยินอวิ๋นซีเฉินบอกว่านางต้องแก้ผ้าแช่น้ำร่วมกับเขา ใบหน้าสวยหวานก็พลันแดงระเรื่อขึ้นมาทันที 

บ้าจริง!!! นี่นางต้องแก้ผ้าอาบน้ำร่วมกับคนเป็นโรคประสาทอย่างนั้นหรือ?

"ฮองเฮา จะทรงเลยฤกษ์ดีแล้วนะเพคะ พระองค์"

"ข้ารู้แล้ว"

สวีเหลียนฮวาจึงพยักหน้าให้หลิวหมัวมัวและหลิงเจียวมาช่วยนางถอดเสื้อผ้าออกจนหมด และประคองนางลงไปแช่ในสระน้ำที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ 

อวิ๋นซีเฉินหลับตาลงเช่นเดิม ก่อนจะแอบหรี่ตาเพ่งมองนางคราหนึ่ง ทำให้เขาได้เห็นตอนที่นางถอดเสื้อผ้าออกพอดี 

ผิวพรรณของนางนวลเนียนและขาวราวหิมะ เอวบางที่คอดเล็ก กับบั้นท้ายที่งอนงามชวนมอง ทำให้เขารู้สึกสั่นสะท้านเกินจะทน ยิ่งได้มองเห็นหน้าอกอวบอิ่มสองเต้าของนางที่มียอดปลายถันสีหวานชวนหลงใหล ก็ยิ่งทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงระเรื่อขึ้นมา

สวีเหลียนฮวาแช่กายลงไปในบ่อน้ำ ตั้งแต่เกิดมานางยังไม่เคยถอดเสื้อผ้าให้ผู้ใดดูเลย น่าอับอายเสียจริง!!!

นางได้กลิ่นหอมของบุปผาหลากหลายชนิดที่ถูกโรยมาในสระน้ำก็รู้สึกดีเหลือเกิน แต่ทว่าในน้ำนี่ช่างเย็นยิ่งนัก 

เขาจงใจบังคับให้นางแช่ในน้ำเย็น!!! คนนิสัยไม่ดี

อวิ๋นซีเฉินที่เห็นเช่นนั้นก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก เขาจะคอยดูว่านางจะทนทานต่อความหนาวเย็นได้หรือไม่ เขาเองมิสะทกสะท้านสิ่งใดอยู่แล้ว เพราะเขาชื่นชอบน้ำเย็น ๆ มาตั้งแต่ยังเด็ก 

สวีเหลียนฮวารู้สึกหนาวไม่น้อย แต่นางยังพอทนไหว ทั้งสองนั่งหลบสายตากันไปมาอยู่เช่นนั้น จนผ่านไปครู่หนึ่งสวีเหลียนฮวาก็เหลือบไปเห็นกบตัวสีเขียวขนาดใหญ่ที่กำลังเกาะอยู่ริมขอบสระ!!!

นางกลัวกบ!!!

"ฝ่าบาท!!!"

"เรียกทำไม!!!"

"กบเพคะ!!! หม่อมฉันกลัวกบเพคะ!!! 

สวีเหลียนฮวารู้สึกตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก นางจึงขยับเข้ามาใกล้เขา ก่อนจะจับแขนของเขาเอาไว้แน่น 

"ปล่อยข้า!!!"

"ไม่เพคะ!!! มันจ้องหม่อมฉัน!!!"

"แค่กบตัวเดียว!!!"

"ฝ่าบาท!!!"

"โอ๊ะ!!!"

มารดามันเถอะ!!! นางเอานมมาถูหลังข้า!!!

สวีเหลียนฮวาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก นางหลบไปอยู่ด้านหลังของเขา ก่อนจะแนบกายเข้าไปชิดกับแผ่นหลังของอวิ๋นซีเฉิน สองเต้าอวบอิ่มจึงบดเบียดเสียดสีกับแผ่นหลังของเขาทันที 

อวิ๋นซีเฉินซู้ดดปากด้วยความเสียวกระสัน แม้เขาจะมิเคยหลับนอนกับสตรีใดมาก่อน แต่อย่างไรเสียเขาก็เป็นบุรุษ มีสตรีมาบดเบียดแนบชิดเช่นนี้เขาจะไม่รู้สึกได้เช่นไร!!!

"อ๊าส์!!! ฝ่าบาท!!!"

"มันไปแล้ว!!! ซี้ดดดด"

"ฝ่าบาททรงส่งเสียงครางทำไมเพคะ!!! หรือว่า!!! กบมัน!!!"

"หุบปาก!!! หน้าอกเจ้าถูไถกับหลังของข้า!!! หน้าไม่อาย!!!"

สวีเหลียนฮวาที่ได้ยินเช่นนั้นจึงรีบผละออกจากเขาทันที 

อวิ๋นซีเฉินจ้องมองนางด้วยแววตาไม่พอใจ สวีเหลียนฮวาที่เห็นเช่นนั้นจึงแสร้งเบือนหน้าหนีไปมองที่อื่นแทน 

ก็นางตกใจกบนี่นา!!!

อวิ๋นซีเฉินรู้สึกอยากจับนางกดน้ำอีกสักครา บัดซบ!!! เพราะนางคนเดียว นางทำให้เขาต้องใช้มือรูดชักลำแท่งในน้ำเช่นนี้!!!

เขามองนางไปพลาง มือใหญ่ก็สาวชักลำแท่งที่แข็งชูชันอยู่ใต้น้ำไปพลางด้วยความเสียวกระสัน สวีเหลียนฮวารู้สึกว่าใต้น้ำมีบางอย่างเคลื่อนไหวแต่นางก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าใดนัก 

อวิ๋นซีเฉินพยายามจะทำให้มันเสร็จสมอารมณ์โดยเร็ว แต่ลำแท่งสวรรค์ของเขาก็ช่างแข็งทนนานเสียเหลือเกิน!!!

สตรีต่ำช้า!!! ใครสั่งให้เจ้ารีบขยับหน้าอกออกไปกัน!!! 

"ฝ่าบาทเพคะหม่อมฉันหนาวแล้ว!'

"ไม่มีคำสั่งจากข้า เจ้าอย่าหวังจะได้ลุกไปจากสระน้ำแห่งนี้!!!"

"อยากจะแช่ก็ทรงแช่ไปคนเดียวเถอะเพคะ หม่อมฉันขอทูลลา!!!"

"หยุด!!!"

"โอ๊ะ!!! ว้าย!!!"

อวิ๋นซีเฉินกระชากแขนนางให้นั่งลงมาในสระน้ำเช่นเดิม แต่ทว่าสวีเหลียนฮวากลับเซถลามานั่งทับลงบนท่อนขาแกร่งของเขา ลำแท่งแก่นกายใหญ่ยาวที่อ่อนลงแล้วเริ่มกลับมาแข็งชูชันอีกครา ทำให้ท่อนเนื้อท่อนเอ็นนั้นถูไถมาโดนร่องหลืบสวาทของนางเข้าพอดี ยิ่งนางพยายามลุกขึ้นลำแท่งมังกรสวรรค์ก็ยิ่งจ่อมาที่รูสวยของนางมากกว่าเดิม

         สวีเหลียนฮวาสะดุ้งเฮือกนางรีบหันไปมองหน้าอวิ๋นซีเฉินทันที เขาเองก็สบตากับนางด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน 

แท่งบัดซบ!!! มันไม่เชื่อฟังข้าเลย 

"ฝ่าบาทเพคะ!!!"

"ลุกไปสิเจ้าจะรอให้มันเสียบเข้าไปก่อนหรือ? อย่าฝันลม ๆ แล้ง ๆ !!!"

"ฝะ ฝ่าบาท!!!"

"มีสิ่งใดอีก!!!"

"คือว่า!!! ปลายหัวมันทิ่มเข้ามานิดหน่อยเพคะ ฝ่าบาททรงไม่รู้สึกบ้างหรือเพคะ!!! อื้ออ"

อวิ๋นซีเฉิน "..."