Share

บทที่ 531

Author: เย่ชิงขวง
กู้ชูหน่วนูลูบปลายคาง เหมือนจะเป็นอย่างนั้นจริง

นางหัวเราะเจื่อนๆ "ท่านอ๋อง ท่านไม่ได้เป็นเพียงแค่สามีชายชาตรี ท่านยังเป็นสวรรค์ของประชาชนแคว้นเย่ เทพสงครามที่ปกปักรักษาชาวประชาของแคว้นเย่ เหตุใดถึงได้จิตใจคับแคบเช่นนี้ ข้าเพียงแค่อยากจะนำผลไม้มาให้ท่านด้วยใจจริง ท่านไม่รู้สึกขอบคุณก็ช่าง เหตุใดถึงได้เข้าใจข้าผิด ผลไม้เหล่านี้ ข้าล้างเองกับมือที่ละลูกแล้วถึงจะนำมาให้ ดูสิ มือข้าเหี่ยวเป็นริ้วรอยหมดแล้ว"

สายตาที่กำลังดูหนังสืออยู่ของเย่จิ่งหาน แอบเหลือบไปมองโดยไม่รู้ตัว

แต่มือของกู้ชูหน่วนกลับแวววาว ไหนเลยจะมีริ้วรอยเพียงครึ่งเส้น

หรือเขาจะมองเร็วเกินไป จึงเห็นไม่ชัด ?

"ท่านอ๋อง ท่านก็เห็นแก่ที่ข้าลำบากล้างผลไม้ให้ท่าน ชิมสักลูกเถอะนะ มา ลองชิมองุ่น หวานมาก"

ไม่รอเย่จิ่งหานตอบ กู้ชูหน่วนยัดเข้าไปในปากเขาแล้วหนึ่งลูก ก่อนจะเด็ดมาเองอีกสองสามลูก แล้วโยนขึ้นกลางอากาศ ใช้ปากรับด้วยความซุกซน

"เป็นอย่างไร หวานใช่ไหม"

หวานมาก

แต่ความหวานเหล่านี้ ไม่อาจดับไฟในใจเขาได้

"มา กินอีกลูกนะ"

"กู้ชูหน่วน ข้าอนุญาตให้เจ้าป้อนข้าแล้วหรือ"

"ที่นี่ไม่มีคนนอก จะแสร้งทำเป
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม   บทที่ 534

    "ท่านอ๋องประทานเครื่องประดับร้านชุ่ยอวี้สิบสองหีบ ภาพวาดและของโบราณหกกล่อง คฤหาสน์ที่เฉิงหนานแปดหลัง ร้านค้าในเฉิงเป่ยสามสิบหกห้อง" ซืดดด... ทุกคนร้องเสียงหลงด้วยความตกตะลึง เครื่องประดับของร้านชุ่ยอวี้ เป็นเครื่องประดับที่ดีที่สุดในใต้หล้า นั่นเป็นเครื่องยืนยันฐานะ ทั้งเมืองหลวง หรือกระทั่งทั้งใต้หล้าล้วนแต่สวมใส่เครื่องประดับร้านชุ่ยอวี้เพื่อเสริมเกียรติให้ตนเอง แต่เครื่องประดับของร้านชุ่ยอวี้ก็มูลค่าสูงเกินเหตุ ท่านอ๋องยกให้ทีเดียวถึงสิบสองหีบ จะมั่งคั่งเกินไปหรือเปล่า ยังมีคฤหาสน์แปดหลัง ร้านค้าสามสิบหกห้อง พวกเขาฟังไม่ผิดใช่ไหม ร้านในเฉิงเป่ยเป็นศูนย์กลางความเจริญของเมืองหลวง หลังหนึ่งหลายพันชั่งทอง ท่านอ๋องประทานให้ถึงสามสิบหกห้อง จะเกินไปแล้ว ฮ่องเต้อภิเษกกับฮองเฮาก็ยังไม่มีของหมั้นเยอะขนาดนี้ ดูท่าแล้ว พระชายาจะสำคัญกับท่านอ๋องมากจริงๆ ช่างน่าซาบซึ้งใจยิ่งนัก แม้กู้ชูหน่วนจะตกตะลึงกับของขวัญที่เย่จิ่งหานส่งมาให้นางมากมาย แต่สิ่งที่นางสนใจมากกว่ากลับเป็นม้วนหนังแกะโบราณ นางเดินดุ่มๆ เข้าไปเปิดกล่องภาพวาดและของโบราณ ของโบราณและภาพวาดด้านใ

  • ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม   บทที่ 533

    "ปะการังร้อยฉื่อที่แคว้นหลิวให้มาก่อนหน้านี้ มุกราตรี พลอยไพฑูรย์ก็นำไปตกรางวัลให้พระชายาด้วย" "ยังมีผ้าไหมผ้าแพรคุณภาพดีที่สุดที่เพิ่งออกใหม่ของร้านเทียนอวิ๋นก็มอบให้นางทั้งหมด" "พระชายาชอบทรัพย์สมบัติ ทั้งยังชอบคฤหาสน์ร้านค้า เจ้าไปเอาโฉนดที่ดินร้านค้าบนถนนทั้งเส้นที่เฉิงหนาน และโฉนดคฤหาสน์เฉิงหนานมาให้พระชายาด้วย" เย่จิ่งหานยังคงพูดรัวเป็นชุด เจี้ยงเสวี่ยอดไม่ได้ที่แทรกขึ้นมาหนึ่งประโยค "นายท่าน ประทานของกำนัลให้พระชายามากมายเพียงนี้ แม้แต่ฮ่องเต้ตอนสู่ขอฮองเฮาก็ยังไม่ได้พระราชทานของหมั้นเท่านี้" แต่พระชายา แค่ร่วมหอคืนเดียว อีกทั้งการร่วมหลับนอนครั้งนี้ พระชายาก็ยังเผด็จการเอาแต่ใจ ให้นายท่านอยู่ด้านล่าง จะเรียกว่าร่วมหลับนอน ยังไม่สู้บอกว่านายท่านให้นางร่วมหลับนอนจะเหมาะกว่า แล้วนี่ยังจะให้ของกำนัลเป็นทรัพย์สินเงินทองมากมายขนาดนี้ จะมากเกินไปหน่อยกระมัง เย่จิ่งหานพึมพำคนเดียว "งั้นหรือ" เหตุใดเขารู้สึกว่ายังไม่พอเสียด้วยซ้ำ "พวกเจ้าว่า สตรียังชอบสิ่งใดอีก เครื่องประดับ ?" ชิงเฟิงเองก็อดไม่ได้ที่จะเตือนสติเขา "นายท่าน ท่านมอบเครื่องประดับให้พระชา

  • ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม   บทที่ 532

    จูบของนางไม่เหมือนกับเย่จิ่งหานที่เพียงแค่ได้ลิ้มลองแล้วหยุด หรือบางทีนางตั้งใจจะเพียงแค่ลิ้มลองแล้วหยุดตั้งแต่แรก ทว่าเย่จิ่งหานเป็นเหมือนกับน้ำแร่ที่หอมหวาน ทำให้นางหลงใหลโดยไม่รู้ตัว สมองของเย่จิ่งหานชะงักงัน ก่อนจะมีอาการเครื่องค้างไปโดยสิ้นเชิง มองกู้ชูหน่วนด้วยความตะลึง กู้ชูหน่วนปิดตาเขา ก่อนจะพูดอย่างคลุมเครือ "เด็กดี ปิดตา" คำพูดของนางราวกับมีมนตร์สะกด เย่จิ่งหานอดไม่ได้ที่จะหลับตา แล้วดำดิ่งลงไปกับนาง แผนการตามไม่ทันความเปลี่ยนแปลง กู้ชูหน่วนเองก็ไม่คิดว่าจะมีสัมพันธ์กับเขาจริงๆ แต่พวกเขาถลำลึกไปทีละขั้นอย่างไม่อาจควบคุมได้ ค่ำคืนที่ละมุนละไม ภายในห้องเต็มไปด้วยเสียงชวนคิดไกลของชายหญิง นอกห้อง ชิงเฟิงเจี้ยงเสวี่ยยืดหลังตรง พวกเขากลืนน้ำลาย ไม่ว่าอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่า นายท่านกับพระชายาจะร้อนแรงขนาดที่ส่งเสียงออกมาดังขนาดนี้ หากเป็นไปได้ พวกเขาอยากจะไปจากที่นี่ จะได้ไม่ต้องทนฟังด้วยความเขินอายจนหน้าแดงหูแดง รุ่งสาง เสื้อผ้ากู้ชูหน่วนและเย่จิ่งหานไม่เป็นระเบียบ จ้องมองซึ่งกันและกัน ตั้งแต่ที่เกิดสัมพันธ์ครั้งก่อน นี่เป็นครั้งที่สองของพวกเขา

  • ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม   บทที่ 531

    กู้ชูหน่วนูลูบปลายคาง เหมือนจะเป็นอย่างนั้นจริง นางหัวเราะเจื่อนๆ "ท่านอ๋อง ท่านไม่ได้เป็นเพียงแค่สามีชายชาตรี ท่านยังเป็นสวรรค์ของประชาชนแคว้นเย่ เทพสงครามที่ปกปักรักษาชาวประชาของแคว้นเย่ เหตุใดถึงได้จิตใจคับแคบเช่นนี้ ข้าเพียงแค่อยากจะนำผลไม้มาให้ท่านด้วยใจจริง ท่านไม่รู้สึกขอบคุณก็ช่าง เหตุใดถึงได้เข้าใจข้าผิด ผลไม้เหล่านี้ ข้าล้างเองกับมือที่ละลูกแล้วถึงจะนำมาให้ ดูสิ มือข้าเหี่ยวเป็นริ้วรอยหมดแล้ว" สายตาที่กำลังดูหนังสืออยู่ของเย่จิ่งหาน แอบเหลือบไปมองโดยไม่รู้ตัว แต่มือของกู้ชูหน่วนกลับแวววาว ไหนเลยจะมีริ้วรอยเพียงครึ่งเส้น หรือเขาจะมองเร็วเกินไป จึงเห็นไม่ชัด ? "ท่านอ๋อง ท่านก็เห็นแก่ที่ข้าลำบากล้างผลไม้ให้ท่าน ชิมสักลูกเถอะนะ มา ลองชิมองุ่น หวานมาก" ไม่รอเย่จิ่งหานตอบ กู้ชูหน่วนยัดเข้าไปในปากเขาแล้วหนึ่งลูก ก่อนจะเด็ดมาเองอีกสองสามลูก แล้วโยนขึ้นกลางอากาศ ใช้ปากรับด้วยความซุกซน "เป็นอย่างไร หวานใช่ไหม" หวานมาก แต่ความหวานเหล่านี้ ไม่อาจดับไฟในใจเขาได้ "มา กินอีกลูกนะ" "กู้ชูหน่วน ข้าอนุญาตให้เจ้าป้อนข้าแล้วหรือ" "ที่นี่ไม่มีคนนอก จะแสร้งทำเป

  • ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม   บทที่ 530

    "ท่านอ๋องโปรดเมตตาๆ ต่อไปบ่าวไม่กล้าอีกแล้ว" "ลากตัวออกไป" หลังจากที่ผู้ดูแลถูกพาตัวออกไป ทุกคนต่างก็หวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม "ใครเป็นคนไปช่วยพระชายาคัดเลือดสตรีเหล่านี้มา" "เรียนท่านอ๋อง คือ...ผู้ดูแลสวี่" "ปลดเขาออกจากตำแหน่งด้วยเหมือนกัน" "ขอรับ" เย่จิ่งหานมองไปยังเหล่าหญิงสาวที่กำลังตัวสั่นด้วยความกลัว หญิงสาวที่ค่อนข้างใจเสาะร้องฟูมฟายออกมาตรงนั้น "ท่านอ๋องโปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ต่อไปบ่าวไม่กล้าเข้ามาในจวนอ๋องอีกแล้ว ท่านอ๋องไว้ชีวิตข้าด้วย" "ท่านอ๋องอย่าได้กริ้ว บ่าวจะปรนนิบัติท่านอ๋องให้ดี" "เจ้าเป็นใคร คู่ควรปรนนิบัติข้ารึ เข้ามา จับนางไปโบยยี่สิบที แล้วไล่ออกไปจากจวนอ๋อง หญิงนางอื่นก็ไล่ออกไปให้หมด ต่อไปหากกล้าเข้ามาในจวนหานอ๋องอีก ข้าไม่เพียงแต่จะเอาชีวิตนาง แต่จะเอาชีวิตคนทั้งตระกูลนาง" "ขอรับ ขอรับ ขอรับ......" คนกลุ่มใหญ่เมื่อครู่นี้ พลันหายไปเกินครึ่งเพียงชั่วพริบตา กู้ชูหน่วนตะลึงงัน เกิดอะไรขึ้น หรือนางจะประจบผิดเรื่อง แต่วันนั้นเขากำลังดูภาพโป๊ ทั้งยังมีหนังสือทฤษฎีเลี้ยงลูกไม่ใช่หรือ เขาอยากจะมีลูกไม่ใช่หรือ เมื่อเห็นว่าเ

  • ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม   บทที่ 529

    "ยังจำภาพโป๊ได้หรือไม่" สีหน้าของเย่จิ่งหานพลันมืดดำ มีคนอยู่ในสวนดอกไม้มากมายขนาดนี้ นางกล้าพูดคำว่าภาพโป๊ออกมาตรงๆ ไม่รู้จักละอายบ้างหรือไร "กู้ชูหน่วน เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่" "ท่านอ๋อง ข้ารู้ว่าท่านอดกลั้นมานานแล้ว ข้าถึงได้ช่วยหาสาวงามมาให้ท่านมากมายขนาดนี้ ท่านดูสิ ผิวพรรณนุ่มเด้งชุ่มชื้น หากข้าเป็นชายชาตรี คงเข้าไปตะครุบแล้ว" "ดูคนนี้สิ นิ้วเรียวยาว อ่อนโยนจิตใจดี นี่ต้องเป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับการเป็นภรรยาเป็นแน่" "ยังมีนี่อีก สะโพกเชิดผาย รับประกันได้เลยว่าต้องคลอดลูกชายอวบอ้วนสักคนให้ท่านได้แน่ ไม่สิ ลูกชายอวบอ้วนกลุ่มใหญ่ต่างหาก" ทุกครั้งที่กู้ชูหน่วนพูดออกมาหนึ่งประโยค สีหน้าของเย่จิ่งหานก็มืดดำขึ้นเรื่อยๆ "มองจนตะลึงไปเลยใช่หรือไม่ ไม่รู้จะเลือกอย่างไรหรือ ไม่เป็นไร ที่นี่มีสาวงามทั้งหมดสิบแปดคน ไม่เช่นนั้นท่านก็รับไปทั้งสิบแปดคนเลย เปลี่ยนคืนละคน รับประกันได้ว่า ท่านจะต้องได้สุขสมทุกคืน เพลิดเพลินจนลืมวันลืมคืนไปเลย" เหล่าสาวงามหน้าแดงระเรื่อ อย่างไรก็คิดไม่ถึงว่า สตรีนางหนึ่งจะกล้าพูดคำพูดเหล่านี้ออกมาได้อย่างไม่กระดากปาก ยิ่งคิดไม่ถึงว่า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status