บทที่ 541

ชิงเฟิงสีหน้าเศร้าสลด "นายท่าน พระชายามีแหวนปริภูมิ บางทีในแหวนปริภูมิอาจจะมีตัวยาอยู่จำนวนหนึ่ง แต่คงใช้ใกล้หมดแล้ว ข้าน้อยสาบาน ตั้งแต่ที่นายท่านออกคำสั่ง ภายในจวนไม่มีผู้ใดส่งยาตัวใดให้นางอีกเลย"

"พวกเจ้าทำงานกันเช่นไร พระชายากำลังท้องกำลังไส้ พวกเจ้าปล่อยให้นางกลั่นยาหามรุ่งหามค่ำ ร่างกายนางจะรับไหวหรือ หากนางเป็นอะไรขึ้นมา ไม่ใช่ปัญหา แต่หากลูกในท้องเป็นอะไรไปเล่า"

"นายท่าน ข้าน้อยเตือนแล้ว แต่พระชายาบอกว่า ท่านอ๋องกักบริเวณนาง นางมีความผิด นางจึงลงโทษตัวเอง ถึงได้ปิดประตูกลั่นยาอยู่ในห้องไม่ออกไปไหน"

เห็นๆ กันอยู่ว่านายท่านเป็นห่วงพระชายา ยังจะดึงลูกเข้ามาอ้างทำไม เขาไม่ได้ตาบอดเสียหน่อย

เย่จิ่งหาน "......"

นี่ไม่ใช่การลงโทษตัวนางเอง

นี่คือการลงโทษเขา

นางจงใจ จงใจบีบให้เขาไปหานาง หากเป็นเช่นนี้แล้ว สงครามเย็นครั้งนี้ นางก็จะชนะโดยสิ้นเชิง

สตรีผู้นี้ เหตุใดถึงได้วุ่นวายเช่นนี้

"นายท่าน เช่นนั้นจะไปดูพระชายาด้วยตัวเองหรือไม่"

"ไม่ไป"

วาดเขาให้กลายเป็นฝ่ายรับ ทั้งยังอยู่กับหญิงหน้าตาอัปลักษณ์อ้วนเตี้ย แล้วยังถึงขั้นปล่อยภาพวาดของเขาไปทั่วทั้งเมืองหล