ตอนที่62.2 ความเมตตาครั้งสุดท้าย

“เจ้ายังคิดจะหยั่งเชิงข้าอีกอย่างนั้นหรือ หากข้าเอ่ยออกมาทั้งหมดที่เจ้าและคนตระกูลหลัวทำ แค่ให้เจ้าสละตำแหน่งด้วยตนเองเกรงว่าคงจะน้อยไป เพราะเรื่องที่พวกเจ้าทำหากผู้ใดรู้คงเป็นการย้ำว่าข้านั้นเป็นกษัตริย์ไร้ความสามารถ จึงถูกอิสตรียั่วยวนให้ลุ่มหลงจนเกือบเสียเมือง” เมื่อเฉิงเฟิงฮ่องเต้เห็นดวงตาเบิกกว้างสีหน้าตกตะลึงของหลัวฮองเฮาจึงเอ่ยต่อ

“มิเพียงเท่านั้น ในฐานะสามีข้านั้นก็ยิ่งแย่ที่มิอาจดูแลภรรยาได้ นางจึงต้องตายอย่างทรมาน ส่วนในฐานะบิดาข้านั้นยิ่งแย่กว่า มิเพียงไม่ปกป้องยังไม่เอาผิดกับคนที่วางยาบุตรของข้าอีก แถมข้ายังปล่อยให้พวกเขาพี่น้องดูแลและปกป้องกันเอง มิหนำซ้ำข้ายังปล่อยให้พวกเขาเจ็บปวดจากการได้รู้เรื่องราวทุกอย่าง แต่ต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นสิ่งใด เพราะมีบิดาอย่างข้าที่หูตามืดบอด ข้าพูดเช่นนี้เจ้าพอจะนึกสิ่งที่เจ้าได้ลงมือไปตลอดหลายปีมานี้ได้บ้างหรือไม่” น้ำเสียงของเขากระด้างขึ้น

แววตาของเฉิงเฟิงฮ่องเต้นั้นฉายให้หลัวฮองเฮาเห็นถึงความเจ็บปวดที่มีอยู่ภายในใจได้อย่างชัดเจน โดยที่นางนั้นมิต้องไตร่ตรองก็รับรู้ได้

หลัวฮองเฮาชะงักไป