Masukกู้หว่านเยว่จับมือซูจิ่งสิงแผ่วเบา เอ่ยปลอบโยนเสียงต่ำ“อย่าโกรธเลย เรื่องเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้น พวกเขาจะต้องได้รับกรรมที่ก่อไว้เท่านั้น”ซูจิ่งสิงพยักหน้า เขาไม่ใช่คนที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เพียงแต่คำพูดเหล่านั้นช่างน่าโมโหยิ่งนัก หยาบคายเหลือทนขณะนี้ ด้านนอกมีคนชุดดำคนหนึ่งวิ่งเข้ามา กระซิบบางอย่างเสียงต่ำข้างหูเกาเถียนจวิน?ใบหน้าเกาเถียนจวินเผยรอยยิ้ม “คนของสกุลอวิ๋นรับปากแล้วจริงหรือ?”“รับปากแล้วขอรับ แต่พวกเขาบอกแล้วว่าขอดูความจริงใจของพวกเราก่อน พูดปากเปล่าไม่มีหลักฐาน ให้พวกเรามอบทองคำหนึ่งหมื่นตำลึงให้ก่อน”“หนึ่งหมื่นตำลึงหรือ?” ชายชุดดำหลายคนกำหมัดแน่น ใบหน้าเผยความโกรธแค้น“สกุลอวิ๋นช่างละโมบยิ่งนัก ยังไม่ทันได้ร่วมงานกัน ก็อยากได้ทองคำหนึ่งหมื่นตำลึงจากพวกเราแล้ว”“หากเอาตามที่ข้าว่า ไม่สู้สังหารคนสกุลอวิ๋นเสีย แล้วแย่งชิงสูตรและสิ่งของของพวกเขามาให้หมด” หนึ่งในคนชุดดำชักดาบตรงเอวออกมา ถูกเกาเถียนจวินถลึงตาใส่อย่างดุดันทันที“เจ้านึกว่าที่นี่คือที่ไหน แคว้นอู๋วั่งหรือ? ที่นี่คือแคว้นต้าฉี ถ้าเกิดถูกใครจับได้ พวกเราทุกคนไม่มีใครได้ออกจากต้าฉี!”“แล้วจะทำอย่างไร? หร
อาศัยเครื่องติดตามที่ก่อนหน้านี้เอาไว้บนตัวพวกเขา ในไม่ช้ากู้หว่านเยว่ก็หาตำแหน่งของพวกเขาพบ“คนพวกนี้ช่างรัดกุมเสียจริง ไม่พักโรงเตี๊ยมแต่ถึงขนาดมาพักสถานที่เช่นนี้”กู้หว่านเยว่มองดูช่องใต้สะพานตรงหน้า มุมปากกระตุกเป็นใครก็คงไม่สงสัย ว่าจะมีมือสังหารชุดดำกลุ่มหนึ่งซ่อนตัวอยู่ใต้สะพานที่ไม่สะดุดตาสักนิดหากไม่ใช่ว่ามีมิติ การจะแอบดักฟังในสถานที่เช่นนี้มีความยากมากเช่นกันกู้หว่านเยว่เพียงโบกมือพาซูจิ่งสิงเข้าไปหลบในมิติ จากนั้นควบคุมมิติให้มาอยู่ในระยะที่ไม่ไกลจากกลุ่มคนชุดดำมากนัก เพื่อแอบฟังพวกเขาคุยกันเหมือนกับก่อนหน้านี้ กู้หว่านเยว่ไม่เข้าใจว่าพวกเขาพูดอะไรกัน จึงต้องเอาปากกาบันทึกเสียงออกมาก่อนขณะนี้ บนแพลตฟอร์มซื้อขายมีข้อความเด้งออกมา[ผู้ทะลุมิติที่สวยงาม] : ฮองเฮาแห่งต้าฉี ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการให้แปลอีก ดังนั้นข้าจึงสั่งซื้อชุดหูฟังให้เจ้าหนึ่งชุด ขอเพียงเจ้าสวมหูฟังไว้ในหู แล้วเข้าไปใกล้ชาวแคว้นอู๋วั่งอีกนิด หูฟังจะสามารถแปลภาษาของแคว้นอู๋วั่งได้เองอัตโนมัติกู้หว่านเยว่สีหน้าดีใจขาดอะไรก็ได้สิ่งนั้นจริงๆเมื่อยื่นมือออกไป หูฟังที่ผู้ทะลุมิติที่สวยงามกล่าวถึงก
ข้อเรียกร้องของอีกฝ่ายทำได้ไม่ยาก น้ำเสียงกู้หว่านเยว่จึงอ่อนโยนลง : เรื่องนี้ไม่มีปัญหา ข้าจะสร้างการลิงก์ขึ้นมาโดยเฉพาะ แล้วนำยาที่ข้าผลิตทั้งหมดใส่ไว้บนนั้นระหว่างที่พูด กู้หว่านเยว่หันหลังเข้าไปในหอแห่งโอสถก่อนหน้านี้ยาจำนวนมากที่นางปรุงขึ้นล้วนอยู่ในหอแห่งโอสถ คราวนี้พอดีจะได้เอามาให้อีกฝ่ายเมื่อคาดเดาจากการพูดคุยกัน อีกฝ่ายน่าจะต้องการยาจำพวกถอนพิษและป้องกันตัวมากกว่ากู้หว่านเยว่เอาใจใส่ด้วยการเขียนวิธีใช้ไว้บนโอสถทุกชนิด ต่อมาจึงนำโอสถทั้งหมดไปไว้ในแพลตฟอร์มซื้อขายขณะนี้ [ผู้ทะลุมิติที่สวยงาม] ได้แปลเนื้อหาในบันทึกเสียงออกมาแล้ว[ผู้ทะลุมิติที่สวยงาม] : เนื้อหาในบันทึกเสียงไม่ต่างจากที่ข้าจินตนาการไว้มากนัก ในอดีต ชาวแคว้นอู๋วั่งที่ข้าเคยพบเจอก็ชั่วช้าเช่นนี้น้ำเสียงของอีกฝ่ายเจือด้วยความโกรธแค้น ทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกแปลกใจ“ตกลงพวกเขาคุยอะไรกัน?”[ผู้ทะลุมิติที่สวยงาม] : ชายในบันทึกเสียงกล่าวว่า เขาได้ยินว่าฮองเฮาของต้าฉีคือนักประดิษฐ์ที่เก่งมากคนหนึ่ง คิดค้นสิ่งประดิษฐ์มากมาย ในนั้นรวมถึงน้ำมันก๊าด โรงงานแก้วสี กระจก ทักษะการพิมพ์ตัวเรียง ถนนคอนกรีตเป็นต้น
กู้หว่านเยว่พยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็ฟังเจ้า เรื่องนี้มอบให้อวิ๋นหยาไปจัดการ”อวิ๋นหยารีบกล่าว “ข้าน้อยจะไม่ทำลายความเชื่อมั่นของฮ่องเต้และฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ!”กู้หว่านเยว่เชื่อใจอวิ๋นมู่มาโดยตลอด คนที่เขาแนะนำย่อมไม่ผิดแน่“ใช่สิอวิ๋นมู่ ข้ามีอีกเรื่องที่อยากหารือกับเจ้า”กู้หว่านเยว่เอ่ยปากกะทันหัน อวิ๋นหยารีบนำสิ่งของจากไปอย่างรู้กาลเทศะ“ก่อนหน้านี้ข้าเคยบอกเจ้านานแล้ว ข้าอยากสร้างถนนเส้นหนึ่งขึ้นในป่าซิงโต้ว ตอนนี้ข้าได้สร้างถนนจากที่ราบแห่งความโกลาหลมาที่นี่แล้ว แต่แค่สร้างจากฝั่งนั้นด้านเดียว ช้าเกินไปมากจริงๆดังนั้นข้าอยากมอบเรื่องนี้ให้เจ้า หวังว่าเจ้าจะสามารถนำพาคน เริ่มสร้างถนนจากที่นี่ไปที่ราบแห่งความโกลาหล”สำหรับเรื่องนี้ กู้หว่านเยว่มอบให้ใครก็ไม่วางใจ คิดไปคิดมาจึงได้แต่มอบให้อวิ๋นมู่“สร้างถนนหรือ?”สายตาอวิ๋นมู่สั่นไหว ต่อมารีบพยักหน้าทันที“วางใจเถอะ เรื่องนี้มอบให้ข้าจัดการเอง”ถนนคอนกรีตในต้าฉีส่วนมากอวิ๋นมู่หาคนไปก่อสร้าง สำหรับเรื่องการสร้างถนน เขาเชี่ยวชาญช่ำชองนานแล้วบัดนี้กู้หว่านเยว่จะมอบเรื่องนี้ให้เขาจัดการ เขาย่อมไม่ปฏิเสธ“แต่ว่า พื้นที่ในป่าซิ
เขาไม่เคยเห็นกู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงอยู่ในสายตาสักนิด“ยังไม่รีบคารวะฮ่องเต้กับพระนางฮองเฮาอีก” อวิ๋นมู่กล่าวอวิ๋นหยาถึงจะรู้สึกตัว หันมองกู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงอย่างเหลือเชื่อ แล้วรีบลุกขึ้นตัวสั่นวางแก้วน้ำชาลง มาถึงตรงหน้าทั้งสองด้วยความดีใจแล้วคุกเข่าดังตุบ“ข้าน้อยคารวะฮ่องเต้ คารวะพระนางฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ”อวิ๋นมู่อธิบายไปพลาง “ญาติผู้น้องของข้านิสัยเกเร เมื่อครู่จำพวกท่านไม่ได้ โปรดอภัยด้วย”ซูจิ่งสิงไม่ใช่คนที่ถือสาเรื่องพวกนี้ สีหน้าจึงเรียบเฉย ไม่เห็นอวิ๋นหยาอยู่ในสายตายิ่งไม่ต้องพูดถึงกู้หว่านเยว่ เพียงยิ้มหวาน “ข้ากับฮ่องเต้ปลอมตัว จำไม่ได้ก็เป็นเรื่องปกติ พวกเราสองคนปกปิดฐานะ ออกมาภายนอก อย่าเรียกพวกเราว่าฮ่องเต้กับฮองเฮาเลย”อวิ๋นหยาตาลุกวาว รีบกล่าว “ท่านเป็นประมุขของพวกเรา ข้าเรียกท่านว่านายท่านก็แล้วกัน ข้าน้อยอวิ๋นหยาคารวะนายท่านและฮูหยินขอรับ”มุมปากซูจิ่งสิงกระตุก นายท่านกับฮูหยินก็ได้ เรียกสรรพนามเช่นนี้ก็ได้กู้หว่านเยว่ยกมือขึ้น “รีบลุกขึ้นเถอะ ในเมื่อเจ้าเป็นญาติผู้น้องของอวิ๋นมู่ นั่นก็คือคนกันเอง ไม่ต้องเกรงใจ”อวิ๋นหยารีบลุกขึ้นยืน ดวงตาสองข้างยังค
เมื่อเห็นสองสามีภรรยามาถึง แรกเริ่มคือดีใจ จากนั้นคือเคร่งขรึม“พวกท่านมาแล้ว พอดีมีเรื่องหนึ่งอยากบอกพวกท่าน ข้าจะได้ไม่ต้องไปเมืองหลวงอีกเที่ยว”กู้หว่านเยว่แปลกใจมาก “เรื่องใดหรือ?”อวิ๋นมู่เชิญทั้งสองนั่งลง หลังจากสั่งให้พวกบ่าวออกไป ถึงได้กล่าวเชื่องช้า “เมื่อสองเดือนก่อน มีคนกลุ่มหนึ่งมาหาข้า บอกว่าอยากทำการค้ากับข้า”อวิ๋นมู่เป็นพ่อค้า ทำการค้าเป็นเรื่องปกติมากสำหรับเขา ในเมื่อเอ่ยขึ้นเป็นพิเศษ แสดงว่าการค้าครั้งนี้ย่อมมีความพิเศษอยู่“คนลึกลับนั่นเจรจากับข้า เรื่องการค้าน้ำมันก๊าด”“น้ำมันก๊าดหรือ?”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วทันใด ใบหน้าปรากฏแววโกรธขึ้ง ใครก็รู้ว่าน้ำมันก๊าดเป็นสิ่งที่ทางการครอบครองคนผู้นี้ถึงขนาดกล้าเจรจาการค้าน้ำมันก๊าดกับอวิ๋นมู่เป็นการส่วนตัว อยากก่อกบฏหรือ?“เจ้ารู้ฐานะของคนผู้นี้หรือไม่?”กู้หว่านเยว่คิดว่าในเมื่ออีกฝ่ายบังอาจเหิมเกริมถึงเพียงนี้ เช่นนั้นนางก็ไม่ต้องเกรงใจ ส่งทหารไปจับตัวโดยตรงก็สิ้นเรื่องอวิ๋นมู่กลับส่ายหน้า “เป็นคนลึกลับ สืบหาฐานะไม่ได้”“ก็เป็นเพราะสืบหาฐานะไม่ได้ ข้าถึงได้ร้อนใจขนาดนี้ อยากรายงานเรื่องนี้ให้พวกท่าน”“นอกจากน้ำ







