LOGINShare
บทที่ 1020
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1021
“ฮูหยินท่านเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางมาหลายเพลาแล้ว คงจะล้ามากแล้ว ข้าน้อยจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้ท่านอาบนะเจ้าคะ”ชิงเหลียนคลี่ยิ้มอย่างมีความสุข หลายวันนี้นางไม่ได้อยู่ข้างกายกู้หว่านเยว่เลย บัดนี้ได้เจอกับฮูหยิน นางดีใจมากกู้หว่านเยว่ยืดเหยียดแขนขจัดความเกียจคร้าน ร่างกายของนางสบายตัวขึ้นไม่น้อย แต่ขาที่ใช้ขี่ม้าทำนางเจ็บระบม“ได้ เจ้าไปเตรียมน้ำร้อนเถอะ ข้าจะนอนพักสักครู่”นางเข้าไปพักผ่อนในห้อง ส่วนซูจิ่งสิงหมุนตัวออกไปเพิ่งมาถึงสถานที่แปลกตาเช่นนี้ครั้งแรก ด้วยนิสัยของเขามักจะชอบออกไปเดินสำรวจสถานการณ์ข้างนอกทางนี้ เฉิงเซวียนอุ้มเซี่ยเหอเข้ามาในห้อง หลังจากวางลงบนเตียงแล้วตั้งใจจะหมุนตัวเดินออกไปในจังหวะที่กำลังจะออกไป ข้อมือของเขากลับถูกดึงไว้“เจ้าอย่าไป”“เจ้าตื่นแล้ว?”เฉิงเซวียนถอนหายใจอย่างโล่งอก หากนางไม่ฟื้นอีก เขาตั้งใจจะไปเชิญหมอมารักษานาง“พี่ใหญ่เฉิง อยู่กับข้าที่นี่เถอะ”หยาดน้ำตาหลั่งรินออกมาจากดวงตาของเซี่ยเหอ เห็นแล้วน่าสงสารยิ่งนักเฉิงเซวียนใจอ่อน แต่เขารู้ดีว่าบุรุษและสตรีไม่ควรใกล้ชิดกัน การอุ้มเซี่ยเหอกลับมาเช่นนี้ดูไม่ดีนัก“ข้าคงอยู่ในห้องกับ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1022
“ต่อไปห้ามพูดจาเช่นนี้อีก”เซี่ยเหอหยิบถุงเงินหนึ่งถุงออกมา“ได้ยินว่าเมืองเกอปี้วุ่นวายมาก ที่นั้นมีคนค้ามนุษย์อยู่เป็นจำนวนมาก”นัยน์ตาของนางฉายแววบางอย่าง ทำให้สาวใช้ตะลึงงัน“คุณหนู ความหมายของท่านคือ?”“หลายวันมานี้นางบ่นอยากออกไปเที่ยวเตร่ข้างนอกเพียงลำพังมิใช่หรือ หากเราทำเช่นนี้ก็เท่ากับจัดการนางได้แล้ว”นัยน์ตาเย็นยะเยือกของเซี่ยเหอได้กวาดมองมาที่ใบหน้าของสาวใช้ ส่งสายตาเตือนอย่างเย็นชา “อีกอย่างเรื่องนี้มีแค่เราสองคนที่รู้ ตราบใดที่เจ้าไม่บอกผู้อื่น ผู้อื่นก็ไม่มีทางรู้อย่างแน่นอน”นางลูบใบหน้าของสาวใช้เหมือนมีลับลมคมในบางอย่าง“ตอนนี้ข้ามีเพียงเจ้า ยามอยู่ข้างนอกเจ้าพึ่งพาข้าได้ แต่อย่าหักหลังข้าแล้วกัน”ครั้นถูกนางมองเช่นนี้ สาวใช้รู้สึกหนาวสะท้านไปทั่วแผ่นหลัง กระทั่งกลืนน้ำลายอึกใหญ่ สุดท้ายก็ฝืนพยักหน้าทางนี้เนี่ยชิงหลานหลังจากที่ขึ้นไปชั้นบนแล้วนางก็ยิ่งทวีความโกรธ เซี่ยเหอผู้นั้นมารยาสาไถเพียงนั้น เฉิงเซวียนยังจะเชื่อนางอย่างไม่น่าเชื่อ!“ช่างเถอะ ออกไปเดินเล่นคลายเครียดดีกว่า”เนี่ยชิงหลานหยิบกระบี่ออกมา แล้วลอยตัวจากไปกู้หว่านเยว่อาบน้ำเสร็จแล้ว ฉู่เ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่1023
กู้หว่านเยว่รู้จักเนี่ยชิงหลานเป็นอย่างดี นางไม่มีทางทิ้งจดหมายฉบับนี้ไว้แล้วจากไปอย่างแน่นอนนี่คือลายมือของชิงหลานใช่หรือไม่?”นางเองก็ไม่คุ้นลายมือของเนี่ยชิงหลานสักเท่าไหร่ เฉิงเซวียนพยักหน้าอย่างลำบากใจ“เป็นของน้องหญิง”“ในจดหมายชิงหลานได้เขียนไว้ว่านางจะไปอินซานเพียงผู้เดียว”จดหมายฉบับนี้เขียนไว้สั้นมาก กู้หว่านเยว่มองหาข้อความอื่นไม่เจอเลยเฉินเซวียนทั้งกังวลทั้งโกรธเคือง “น้องหญิงชักเอาแต่ใจตัวเองเกินไปแล้ว อินซานเป็นคนของตลาดมืด นางไปที่นั่นเพียงลำพัง หากคนที่นั่นรู้สถานะของนาง ได้จบเห่แน่นอน”เขาโกรธจนพูดไม่ถูก กู้หว่านเยว่ชำเลืองมองเขาด้วยสายตาราบเรียบแวบหนึ่ง“ชิงหลานจากไปเพียงลำพัง เพราะใครเล่า?”นางเองก็โกรธเช่นกัน“คุณชายเฉิงไม่รู้ไม่ได้นะ”“ข้า...”เฉิงเซวียนเองก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดีไปชั่วขณะ เขาเพียงแค่สงสารเซี่ยเหอ แต่ในใจมีเพียงน้องหญิงผู้เดียว“ข้าจะรีบไปหานางที่อินซานเดี๋ยวนี้” ทันทีที่เฉิงเซวียนพูดจบก็รีบออกไปครั้นมองตามแผ่นหลังของเขา กู้หว่านเยว่ก็พลันขมวดคิ้ว จากนั้นก็หมุนตัวกลับไปสั่งให้ชิงเหลียนเก็บของในตอนนั้นเองซูจิ่งสิงกลับมาจากข้างนอกพ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1024
สีหน้าของเฉิงเซวียนดูเคร่งขรึมลง และรีบหุบปาก เห็นได้ชัดว่าถึงแม้เขาจะปากเสีย แต่ก็ยังเป็นห่วงเนี่ยชิงหลาน“ออกเดินทางกันเถอะ”เขาหยิบสัมภาระขึ้นรถม้าทันที เซี่ยเหอได้แต่เดินตามเขาไปกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเองก็ขึ้นไปนั่งบนรถม้า ระยะทางไปอินซานนั้นไม่ไกลนัก ทั้งสองคนไม่จำเป็นต้องรีบขี่ม้ารถม้าค่อย ๆ ออกจากเมืองเกอปี้ หลังจากเดินผ่านถนนมาแล้วห้าสาย ก็มาถึงบริเวณด้านนอกของหุบเขาแห่งหนึ่งกู้หว่านเยว่เปิดม่านออกดูที่แห่งนี้เต็มไปด้วยทรายสีเหลืองอร่าม ดวงอาทิตย์ที่อยู่เหนือศีรษะกลายเป็นสีเหลืองขมุกขมัวเพราะการบดบังของฝุ่นที่ตลบอบอวล โดยมีสายลมอันโหดร้ายของหุบเขาพัดออกมาเป็นครั้งคราว ทำให้รู้สึกเป็นกังวลไม่น้อย“พระชายา!”เสียงตะโกนของเฉิงเซวียนดังขึ้นด้านหลัง กู้หว่านเยว่จึงหันกลับมอง จึงเห็นเขาตะโกนว่า “ในหุบเขาอินเฟิงมีโจรอยู่เป็นจำนวนมาก ระวังตัวกันด้วย”“รู้แล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางให้ระบบค่อยตรวจสอบสถานการณ์โดยรอบอยู่ตลอด“คุณชายเฉิง ข้างหน้านั้นอันตรายมากใช่หรือไม่?”เซี่ยเหอรู้สึกเสียใจขึ้นมา ในตอนที่ออกเดินทาง นางไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีโจรมากมายเพียงนั้น“อื้อ”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1025
บุรุษผู้นี้มีนิสัยเย็นชา เหตุใดถึงดูเป็นห่วงคนที่ชื่อถังหว่านเพียงนั้น?กู้หว่านเยว่รู้สึกอิจฉาอยู่ในใจ กระทั่งกล่าวถามเสียงต่ำว่า “ถังหว่านผู้นั้นรู้จักกับท่านหรือ?”ซูจิ่งสิงพยักหน้า และกล่าวอธิบาย “ยามที่ข้าออกศึกอยู่ที่ชายแดน มีศึกอยู่ครั้งหนึ่งที่ราชสำนักส่งอาวุธมาให้ล่าช้า ภายใต้ความจนปัญญา ข้าทำได้เพียงต้องไปขอความช่วยเหลือจากหมู่บ้านที่หลอมกระบี่ในรัศมีหนึ่งร้อยลี้ หวังให้พวกเขาช่วยขายอาวุธให้พวกเราชั่วคราว ยามนั้นถังหว่านมีอำนาจมากที่สุดในบรรดาทุกคน ข้าติดหนี้บุญคุณนางไม่น้อย อีกทั้งข้าและผู้ใหญ่บ้านอู่ก็เป็นสหายสนิทกัน”ซูจิ่งสิงสังเกตเห็นถึงอารมณ์ของนางที่เปลี่ยนไปแล้ว “น้องหญิง เจ้าหึงหวงข้าหรือ?”“ไม่เจ้าค่ะ” กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า นางเองก็ไม่ได้จะหึงหวงอะไรเพียงนั้น“ในเมื่อเจ้าอ้วนหน้าดำผู้นี้บอกว่าถังหว่านป่วย ไม่สู้เราไปเยี่ยมนางกันเถอะ”กู้หว่านเยว่คิดถูก ในเมื่อถังหว่านมีบุญคุณต่อซูจิ่งสิง ผู้มีพระคุณป่วย ก็ต้องไปเยี่ยมเยือนเสียหน่อย ไม่แน่ว่าทักษะการแพทย์ของนางอาจจะช่วยได้“ได้สิ”ซูจิ่งสิงมองกู้หว่านเยว่ด้วยสายตาซาบซึ้งใจแวบหนึ่ง จากนั้นก็หันไปกล่าวกับเฉิงจี๋
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1026
ท่าทางเช่นนี้ทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกสบายใจขึ้นมาก จึงยิ้มพลางอธิบาย“ดินของที่นี่มีดินภูเขาไฟระเบิด สามารถหยุดอาการท้องเสียได้ และฮูหยินเองก็ไม่คุ้นเคยกับอาหารการกินของที่นี่ การดื่มน้ำที่ผสมดินเหลืองของที่นี่จึงมีประโยชน์ แต่แน่นอนว่าไม่ควรดื่มมาก”“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้”ถังหว่านยิ้มอย่างอ่อนแรง นางมองไปที่สามีภรรยาคู่นั้น ทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่กล้าพูดออกมากู้หว่านเยว่พอจะเดาได้ว่านางต้องการจะพูดอะไร “ฮูหยินอยากจะพูดเรื่องของหัวหน้าหมู่บ้านห้าใช่หรือไม่?”“ใช่”ถังหว่านพยักหน้าพร้อมกับดวงตาที่แดงก่ำ “ตั้งแต่สามีของข้าถูกพวกเขาจับตัวไป ก็ยังไม่มีข่าวคราวใด ๆ เลยจนถึงตอนนี้”“ข้าเพิ่งได้ยินเฉิงจี๋กล่าวว่า หุบเขาอินเฟิงได้เจรจากับพวกเจ้าหลายครั้งแล้วมิใช่หรือ?”“เหอะ ๆ เจรจาอะไรกัน ก็แค่ข่มขู่เท่านั้นแหละ”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ถังหว่านก็โมโหจนแทบคลั่ง “พวกเขาหยิบยกข้อเรียกร้องขึ้นมาเรื่อย ๆ สักพักก็ขอเงิน สักพักก็ขออาวุธ ซึ่งพวกเราก็ตกลงไปหมดแล้วแต่หลังจากที่พวกเราให้สิ่งของแก่พวกเขาแล้ว พวกเขากลับผิดสัญญาและเรียกร้องเกินควร ถึงกับขอหอกยาวสองหมื่นเล่ม”แม้ว่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1027
“โจรแห่งหุบเขาอินเฟิงนี่ เหิมเกริมขนาดนี้เชียวหรือ?”กู้หว่านเยว่ลูบคางครุ่นคิดเฉิงจี๋หัวเราะเยาะ “พระชายาคงยังไม่ทราบ โจรกลุ่มนี้มีชื่อว่าโจรทะเลทรายทมิฬ เชี่ยวชาญในการปล้นสะดมผู้คนที่สัญจรไปมา บางครั้งยังเข้าไปปล้นในเมืองเล็ก ๆ แถบนี้ด้วยไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ถึงได้มาเป็นศัตรูกับหมู่บ้านหลอมกระบี่ของเรา”เมื่อได้ยินเฉิงจี๋เอ่ยเช่นนี้ กู้หว่านเยว่ก็มั่นใจได้ว่า โจรทะเลทรายทมิฬกลุ่มนี้ชั่วร้ายอย่างแท้จริง“เจ้าอยู่ดูแลฮูหยินห้าที่นี่ก่อน ข้าจะไปที่หมู่บ้านทะเลทรายทมิฬกับท่านอ๋องสักรอบ”เดิมทีนางไม่ได้อยากจะเอาเรื่องเอาราวกับโจรพวกนี้ คิดแค่ว่าหลีกเลี่ยงพวกเขาให้ได้ก็พอ แล้วรีบไปถึงตลาดนัดอินซานให้เร็วที่สุด เพื่อจัดการเรื่องสำคัญให้เสร็จสิ้นแต่ในตอนนี้ นางเปลี่ยนใจแล้วโจรทะเลทรายทมิฬอย่างนั้นหรือ? ปล้นสะดมมาตั้งหลายปี ในหมู่บ้านต้องมีของดีมากมายแน่ ๆ !“พวกท่าน?”เฉิงจี๋ตกตะลึงเล็กน้อย จริง ๆ แล้วเขาควรจะดีใจ แต่เมื่อนึกถึงความปลอดภัยของทั้งสองคนก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวเตือน“โจรทะเลทรายทมิฬพวกนั้นเจ้าเล่ห์เพทุบาย แถมยังมีกำลังพลมากมาย ท่านอ๋องกับพระชายาจะเข้าไปเหยียบถ้ำเสือเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1028
“พวกเขาต้องการก่อกบฏ”เขากล่าวเสริมขึ้นมาหนึ่งประโยค “หรือไม่ก็ร่วมมือกับคนอื่นก่อกบฏ”“ไม่คิดเลยว่ารังโจรเล็ก ๆ แบบนี้ จะกล้าถึงเพียงนี้ พวกเราถือว่าบังเอิญเจอเรื่องใหญ่เข้าแล้ว”กู้หว่านเยว่ไม่อยากเสียเวลา จึงโบกมือเล็ก ๆ ของนาง เก็บเสบียงอาหารและอาวุธทั้งหมดเข้าไปในมิติเมื่อเห็นว่าโกดังว่างเปล่า ไม่เหลือแม้แต่ขนสักเส้นเดียว นางจึงพาซูจิ่งสิงหันหลังกลับออกไปทั้งสองคนพุ่งตัวไปยังคุกใต้ดิน เพื่อตามตัวหัวหน้าหมู่บ้านห้า“โชคดีที่คุกใต้ดินของรังโจรนี้ไม่ได้ใหญ่โตมากนัก และมีคนที่ถูกคุมขังอยู่ไม่มาก ทั้งสองคนจึงมาถึงด้านหน้าของคุกใต้ดินอย่างรวดเร็ว“หัวหน้าหมู่บ้านห้า?”เมื่อเห็นเย่อิงนั่งอยู่ที่มุมห้อง ซูจิ่งสิงจึงเอ่ยเรียกเย่อิงตัวสั่นเทา แทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง หันขวับกลับมามอง สายตาจับจ้องไปที่ใบหน้าของซูจิ่งสิง“ท่านอ๋อง?”เขารีบเดินไปที่หน้าประตูห้องขัง“เป็นท่านจริง ๆ ด้วย ท่านมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”ซูจิ่งสิงรีบอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง เมื่อได้ยินว่าถังหว่านถึงกับเดินทางมาถึงหุบเขาอินเฟิงเพื่อเขา และเจรจาต่อรองกับโจรกลุ่มนั้น เย่อิงก็รู้สึกเจ็บปวดใจ“สุขภาพ
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1664
“พี่หญิง บางทีท่านอาจจะรู้สึกว่าข้ารักตัวกลัวตาย แต่ในใจกลับรู้สึกว่าหนานเจียงไม่มีที่ยืนสำหรับพวกเราแล้วบางทีสิ่งที่ข้าทำอาจช่วยทำให้สกุลชวีมีทางรอด”“ทางรอด?”เมื่อชวีอวี้ได้ยินคำพูดนี้ รอยยิ้มเย้ยหยันก็ปรากฏขึ้นที่ใบหน้า“สกุลชวีของเราไม่มีทางรอดแล้ว”นางมองไปทางชวีเฟิง“คิดว่าตอนที่เจ้าเพิ่งเข้ามาก็เห็นแล้ว ข้างนอกล้วนเป็นคนของสกุลวู ฮองเฮาอยากให้พวกเราตาย สกุลวูก็อยากให้พวกเราตาย พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”ในแววตาของนางเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ราวกับว่าเคยผ่านความเป็นความตายมาแล้วชวีเฟิงนึกถึงอะไรบางอย่างกะทันหัน“พี่ชวีหลิงล่ะ?”เขาเป็นคู่หมั้นของพี่หญิง เหตุใดจึงไม่เห็นเขาปรากฏตัว และพี่หญิงก็ไม่ได้พูดถึงเขาเลยจู่ๆ เขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี“พี่หญิง พี่ชวีหลิงล่ะ?”จนกระทั่งเวลานี้เอง ในที่สุดร่างกายของชวีอวี้ก็สั่นอย่างไม่สามารถควบคุม นางปิดหน้า หยดน้ำตาไหลออกมาจากระหว่างนิ้ว “ตายแล้ว เขาตายแล้ว”“อะไรนะ!”ชวีเฟิงทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ จิตใจได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ถึงว่าชวีอวี้จะแต่งงานกับวูเมิ่ง ชวีหลิงไม่เคยปรากฏตัวเลย“วูเมิ่งฆ่าเขาหรือ?”ชวีเฟิง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1663
กู้หว่านเยว่ยกกระเบื้องแผ่นหนึ่งขึ้น แล้วมองเข้าไปในห้อง“เป็นอย่างไรบ้าง?” ชวีเฟิงกล่าวถาม“ในห้องมีแค่คุณหนูใหญ่สกุลชวีคนเดียว ไม่เห็นพ่อแม่เจ้า”หลังจากกู้หว่านเยว่สำรวจดูอย่างละเอียด สายตาไปตกที่ใบหน้าชวีอวี้ หน้าตางดงาม มีเสน่ห์แบบคนต่างแดน นางเป็นหญิงงามจริงๆ ด้วย ไม่แปลกใจเลยที่วูเมิ่งยอมทำทุกอย่างเพื่อแต่งงานกับนางเดี๋ยวก่อน กู้หว่านเยว่เห็นชวีอวี้ล้วงมีดสั้นออกจากแขนเสื้อกะทันหัน“เหมือนว่าพี่หญิงเจ้าจะฆ่าตัวตาย”“อะไรนะ!”ชวีเฟิงไม่สามารถสงบสติอารมณ์แล้ว กระโดดลงจากคานโดยตรง แล้วปีนเข้าไปในห้องผ่านหน้าต่างที่อยู่ด้านหลังการเคลื่อนไหวนี้ทำให้ยามในเรือนรู้ตัวทันที“ใคร?”มียามสองคนมาตรวจดู และเจอเข้ากับกู้หว่านเยว่ที่ตามหลังมาพอดี“โทษที”พลันกู้หว่านเยว่ยกมือขว้างผงพิษออกไป ทำให้ยามสองคนนี้หมดสติโดยตรง“พี่หญิง ท่านกำลังทำอะไร?” ชวีเฟิงมาถึงตรงหน้าชวีอวี้แล้ว เขาแย่งมีดสั้นมาด้วยมือเปล่าโดยไม่สนใจความคม“เจ้า?”ชวีอวี้ตกใจ เนื่องจากชวีเฟิงในเวลานี้กำลังปลอมตัว ดังนั้นชั่วขณะนางจึงจำไม่ได้กระทั่งได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ในที่สุดก็รู้แล้วว่าคนตรงหน้าก็คือชวีเฟิงน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1662
“ท่านพ่อกับท่านแม่ล่ะ พวกเขาถูกปล่อยออกมาแล้วหรือ?”“ยังเจ้าค่ะ ทางสกุลวูบอกว่ารอท่านแต่งเข้าไปแล้ว พวกเขาจึงจะปล่อยนายท่านกับฮูหยินออกมา”คนรับใช้พูดพลางกำหมัดแน่นเพื่อบีบให้คุณหนูใหญ่แต่งงานกับคุณชายใหญ่สกุลวู พวกเขาถึงกับจับนายท่านกับฮูหยินไป“วันนี้เป็นวันมงคลของข้า แต่พวกเขายังขังพ่อแม่ของข้าไว้ในคุก และยังไม่ให้พวกเขามาร่วมงานแต่งของข้า นี่มันงานแต่งแบบไหนกัน”รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏที่มุมปากชวีอวี้“คุณหนูใหญ่…”“พอแล้ว เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว ออกไปก่อนเถอะ ข้าอยากอยู่ที่นี่เงียบๆ สักพัก”ชวีอวี้หลับตา ท่าทางดูอ่อนล้ามาก ราวกับไม่อยากเอ่ยปากพูดอีกแม้แต่คำเดียวคนรับใช้มองนางอย่างระมัดระวังแวบหนึ่ง รู้เช่นกันว่าตอนนี้นางไม่สบายใจ ไม่อยากพูดอะไรมากอีก กลัวว่าสภาพจิตใจของชวีอวี้จะยิ่งหดหู่ด้วยเหตุนี้จึงหมุนกายเดินออกไป และปิดประตูห้องอย่างเชื่อฟัง“ที่นี่หรือ?”นอกประตูของสกุลชวีในเวลานี้ กู้หว่านเยว่มองดูคฤหาสน์ที่แขวนผ้าสีแดงและโคมไฟสีแดงเต็มไปหมด มีความสงสัยปรากฏขึ้นในแววตา“ใช่ ที่นี่แหละ”ชวีเฟิงกำหมัดแน่น สีหน้ายิ่งดูน่าเกลียดหลังจากเข้าเมือง ระหว่างทางก็ได้ยินผู้คน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1661
ชวีเฟิงหัวเราะเยาะ “สกุลวูเชี่ยวชาญแมงป่องพิษ เพราะช่วยฮองเฮาเพาะเลี้ยงราชาแมงป่องพิษ ดังนั้นเฮาฮองจึงให้ความสำคัญมากเดิมทีตระกูลของพวกเขารั้งท้ายสุดในห้าตระกูลใหญ่ แต่ตอนนี้สกุลชวีของเราเข้ามาแทนที่ ได้กระโดดขึ้นไปเป็นผู้นำห้าตระกูลใหญ่และสาเหตุที่ฮองเฮาจะเล่นงานสกุลชวีของเรา ก็เป็นเพราะสกุลวู”ที่แท้คุณหนูใหญ่สกุลชวีที่วูเมิ่งคุณชายใหญ่สกุลวูชอบก็คือชวีอวี้พี่สาวแท้ๆ ของชวีเฟิงแต่ชวีอวี้มีคนในใจนานแล้ว ซึ่งเป็นคนในตระกูลสกุลชวีก็ให้ทั้งสองหมั้นหมายกันนานแล้ว ย่อมไม่มีทางตอบตกลงวูเมิ่ง“วูเมิ่งคนนี้มักจะวนเวียนอยู่ในบ่อนพนันหรือซ่องโสเภณี เขาก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของห้องปรุงพิษ จิตใจอำมหิตไร้ความปรานี เชี่ยวชาญการใช้ยาพิษ เพื่อบรรลุเป้าหมายไม่เลือกวิธีการ ครั้งหนึ่งเคยมีคนจากหมู่บ้านหนึ่งล่วงเกินเขา เขาถึงกับวางยาพิษฆ่าคนทั้งหมู่บ้าน หลังจากเกิดเรื่องก็สั่งให้คนปิดเรื่องนี้เพียงแต่ตอนนั้นสกุลชวีของเราพอจะมีอิทธิพลอยู่บ้าง ดังนั้นจึงรู้เรื่องนี้อย่างลับๆคนต่ำช้าที่จิตใจอำมหิตและเห็นชีวิตของคนเป็นผักปลาอย่างเขา อย่าว่าแต่พี่หญิงไม่ชอบเขาเลย สกุลชวีของเราก็ไม่มีทางให้พี่หญิงแต
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1660
กู้หว่านเยว่พยักหน้า เดิมทีนางเองก็ไม่ได้คิดจะอยู่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้อยู่แล้ว แค่อยากเข้าไปพักผ่อน แวะกินอาหารเช้าแล้วค่อยเดินทางต่อก็เท่านั้น ภารกิจก็ต้องทำ ข้าวก็ต้องกิน“ไป เราเข้าไปดูก่อนเถอะ”กู้หว่านเยว่ขี่ม้ามาถึงหน้าประตูเมือง จากนั้นก็มองพิจารณาชื่อของเมืองแห่งนี้“เมืองโยวหุน”นางกระตุกมุมปาก ชื่อของเมืองนี้ฟังดูแปลกยิ่งนัก หากไม่รู้คงคิดว่าเป็นเมืองผีในระหว่างนั้นขนตามตัวก็พากันลุกซู กู้หว่านเยว่กลงจากหลังม้า และเดินเข้าไปในเมืองโยวหุนผู้คนที่สัญจรในเมืองแห่งนี้มีจำนวนมากนางในตอนนี้แต่งตัวเป็นคนหนานเจียงแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ดึงดูดสายตาของใครทั้งสองคนเดินมานั่งอยู่หน้าแผงลอยแห่งหนึ่งรอบตัวของพวกนางมีคนหนานเจียงที่กำลังกินอาหารกันอยู่ไม่น้อย กินไปพลางพูดคุยไปพลาง กู้หว่านเยว่ตั้งใจฟังอยู่ครู่หนึ่งพบว่าไม่มีใครสนใจสงครามระหว่างต้าฉีกับหนานเจียงเลยสักคนชวีเฟิงกล่าวอธิบายเสียงต่ำ “หนานเจียงไม่มีสงครามมาหลายร้อยปีแล้ว และไม่เคยมีศัตรูจากข้างนอกเข้ามายุ่งย่าม ดังนั้นชาวบ้านจึงไร้ความรู้สึกกันนานแล้ว คิดว่าสงครามไม่มีทางมาถึงหนานเจียงได้อย่างแน่นอน ที่นี่จะต้องเป
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1659
นางอยากรู้ว่าราชินีหนานเจียงผู้นี้กำลังจะทำอะไรลับหลังนางกันแน่ ตั้งใจจะใช้ห้องปรุงพิษแห่งนั้นทำสิ่งที่น่าประหลาดใจอะไรอยู่กันแน่พิษ หากใช้มันจริง ๆ ความรุนแรงก็ไม่ต่างกับดินปืนเลยเวลานี้เกาเจี้ยนเพิ่งได้เข้าใจ “ท่านจะปลอมตัวเป็นหนึ่งในคนชุดดำเหล่านั้นอย่างนั้นหรือ?”“ถูกต้อง”กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางทำหน้ากากหนังคนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว“ในเมื่อเจ้าและอวิ๋นมู่ร่วมมือกันแล้ว ต่อไปข้าคงฝากฝังเจ้าได้อย่างวางใจ ข้าขอเก็บของสักครู่แล้วจะออกเดินทางทันที”กู้หว่านเยว่ดูรีบร้อนมากเรื่องนี้จะช้าไม่ได้“ขอรับ”เกาเจี้ยนคงพูดอะไรไม่ได้ ถึงอย่างไรก็ผิดหวังความไว้วางใจของพระมเหสีไปแล้ว แต่นางก็ยังยกกองกำลังแนวหน้าให้เขาดูแลทั้งหมด!กู้หว่านเยว่คว้าป้ายอาญาสิทธิ์ของหกคนนั้น ก่อนจะควบม้ามุ่งหน้าไปกับทิศทางของหนานเจียงพร้อมกับชวีเฟิง“หวังว่าหว่านเยว่จะกลับมาอย่างปลอดภัย”อวิ๋นมู่มองไปยังทิศทางที่กู้หว่านเยว่จากไป แววตาเป็นห่วงยังคงจ้องมองอย่างนั้นอยู่เนิ่นนานเกาเจี้ยนจึงเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาว่า “ถ้าเป็นห่วง เมื่อครู่ใยไม่โน้มน้าวกับข้าเล่า เป็นห่วงตอนนี้จะได้อะไรขึ้นมา”อวิ๋นมู่คลี่ยิ้ม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1658
“แบบนี้ไม่ได้นะขอรับ พระมเหสี การเดินทางครั้งนี้อันตรายมาก ก่อนจะออกเดินทาง ข้าสัญญาต่อฝ่าบาทว่าจะต้องปกป้องท่านอย่างดีที่สุดหากเขารู้ว่าข้าให้ท่านเดินทางไปหนานเจียงเพียงลำพัง เขาจะไม่ตัดหัวของข้าเลยหรือ?”เกาเจี้ยนร้อนใจมาก เหตุใดกู้หว่านเยว่ถึงได้มีความคิดที่เหลวไหลและกล้าหาญถึงเพียงนี้ เขายังไม่อยากตายกู้หว่านเยว่ยกมือเท้าคางพลางคลี่ยิ้ม“ไม่ได้จะไปเพียงลำพังเสียหน่อย นี่ ข้าให้ชวีเฟิงไปกับข้าด้วย”“เขา?” เขาเนี่ยนะ?เกาเจี้ยนส่ายหน้าทันที“พระมเหสี ได้โปรดท่านคิดทบทวนดี ๆ เถิด”ทว่าแม้แต่ซูจิ่งสิงก็ยังโน้มน้าวกู้หว่านเยว่ไม่ได้ นับประสาอะไรกับเกาเจี้ยน“เรื่องนี้ว่าไปตามนี้ก่อนแล้วกัน กว่าฟ้าจะสว่างยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วยาม ข้าง่วงแล้ว ขอพักสักหน่อย เจ้าออกไปจุดพลุส่งสัญญาณเถอะ รอให้คนของอวิ๋นมู่มาถึงแล้วค่อยมาปลุกข้า”เมื่อกู้หว่านเยว่กล่าวจบ ก็เข้าไปในกระโจมที่อยู่ถัดไปอื้อ ไม่ใช่ว่านางอยากเปลี่ยนกระโจมหรอก ความจริงคือกลิ่นเท้าในกระโจมของเกาเจี้ยนแรงเกินไปต่างหาก!พรุ่งนี้ต้องหาผงดับกลิ่นเท้ามาให้เขาสักห่อ รักษากลิ่นเท้าของเขาให้หาย“พระมเหสี!”เกาเจี้ยนไล่ตามม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1657
มิน่าล่ะในระหว่างการสอบสวนเมื่อครู่ นางมองเล่ห์เหลี่ยมที่พวกเขาพยายามจะใช้พิษไม่ต่ำกว่าห้าครั้งนั้นได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ภายใต้ความจนปัญญานางทำได้แค่กดจุดทั่วร่างกายของคนเหล่านี้ไว้ เหลือเพียงปากของพวกเขาที่ยังสามารถพูดได้“ชวีเฟิง เจ้าสมควรตาย”เมื่อคนชุดดำเห็นชวีเฟิงขายความลับของหนานเจียงจนหมดเกลี้ยง ดวงตาก็พลันเบิกกว้างอย่างโกรธเคือง และสบถเป็นภาษาถิ่น“หุบปาก”ครั้นกู้หว่านเยว่ได้ยินเสียงโวยวาย ก็ขว้างเข็มเล่มหนึ่งออกไปปักลิ้นของคนผู้นั้นอย่างหมดความอดทน“อ๊าก!”เขาส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนาออกมาคนชุดดำคนอื่นเห็นเหตุการณ์นี้ก็ทยอยกันตัวสั่นงันงก รีบปิดปากทันที“เอาละ ตอนนี้เจ้าพูดต่อได้แล้ว” กู้หว่านเยว่หันไปมองชวีเฟิงชวีเฟิงตัวสั่นงันงกนางมารยังไงก็คือนางมารอยู่วันยังค่ำ น่ากลัวเหมือนกับในความทรงจำจริง ๆเขากลืนน้ำลายอึกใหญ่“ว่ากันว่า ในห้องปรุงพิษมีคนอยู่มากกว่าสามสิบคน ทุกคนอาศัยลวดลายบนแขนมาระบุสถานะ”กู้หว่านเยว่โบกมือไปมาเกาเจี้ยนตั้งสติแล้วรีบเดินขึ้นหน้า ถกแขนเสื้อของคนชุดดำทั้งหกคนขึ้น เผยให้เห็นแขนข้างภายใต้ร่มผ้าเป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ บนแขนของคนชุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1656
“ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยากฆ่าพวกเจ้า ก็แค่บังเอิญโดนข้าจับได้เสียก่อน”“พระมเหสี ข้าเอง”เกาเจี้ยนจะกล้าให้กู้หว่านเยว่ลงมือเองได้อย่างไร เขารีบรุดหน้าเข้าไปคว้าเชือกป่านจากมือของนาง แล้วจับคนชุดดำทั้งห้าคนลากไปมัดเอาไว้ด้วยกัน“จริงสิ ใต้ต้นไม้ใหญ่ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ยังมีคนชุดดำที่โดนข้าฟาดสลบอีกหนึ่งคน เจ้าส่งคนไปลากเขามามัดไว้ด้วยกันเถอะ”จะปล่อยให้คนชุดดำมีโอกาสรอดกลับไปรายงานเจ้านายของมันแม้แต่คนเดียวไม่ได้“พระมเหสีโปรดวางใจ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”เกาเจี้ยนรีบพุ่งตัวออกจากค่าย ทันทีที่ออกไป จู่ ๆ หนังตาก็กระตุกมิน่าล่ะกู้หว่านเยว่จึงสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทหารลาดตระเวนนอกค่ายแห่งนี้พากันล้มลงไปบนพื้นและหลับไปเสียงกรนของทุกคนดังสนั่น และมีน้ำลายไหลยืดจากมุมปาก ทหารลาดตระเวนปกติที่ไหนจะเป็นเช่นนี้? “รีบลุกขึ้นได้แล้ว นอนอะไรกันนักหนา หลับสบายกันขนาดนี้จนไม่รู้ว่าค่ายของตัวเองถูกทำลายไปแล้ว”เกาเจี้ยนเดินขึ้นหน้า ยกเท้าเตะทหารสองนายตรงหน้า“ท่านแม่ทัพ เกิดอะไรขึ้น?”“ข้าหลับได้อย่างไร?”ทหารสองคนมีสีหน้างัวเงีย รีบคุกเข่าขอความเมตตาจากเกาเจี้ยน“ท่านแม่ทัพได้โปรดไว้
