LOGINShare
บทที่ 1587
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1588
“ใต้เท้า แย่แล้ว ๆ ข้างนอกฟ้าใกล้จะมืดแล้วขอรับ”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงวุ่นวายอยู่ในห้องตั้งครึ่งค่อนวัน ไม่ทันสังเกตว่าตอนบ่ายนั้นผ่านไปแล้ว ฟ้าใกล้จะมืดแล้ว“อะไรนะ ใกล้จะมืดแล้วหรือ?”หลิวเต๋อวั่งเหมือนเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ แทบจะตกลงมาจากเตียงยังดีที่ซูจิ่งสิงประคองเขาไว้กู้หว่านเยว่ถามด้วยความสงสัย “ใต้เท้าหลิว ฟ้ามืดแล้วเป็นอย่างไร? เหตุใดท่านถึงตื่นตระหนกเช่นนี้?”หลิวเต๋อวั่งทั้งร้อนใจทั้งโกรธ จากนั้นกำหมัดแน่นภายใต้สายตาของทั้งสองคน เขารู้สึกอับอายจนแทบไม่อยากจะเอ่ยปากจนกระทั่งเตรียมใจพร้อมแล้ว จึงค่อย ๆ พูดออกมาทีละคำ“หลายวันมานี้ เพียงแค่ฟ้ามืดลง เจ้าสัตว์เดรัจฉานโจวถิงเว่ยนั่นก็จะมาหาข้าน้อย”เขาก้มหน้าลง รู้สึกหมดอาลัยตายอยากกู้หว่านเยว่รู้สึกได้ถึงความโชคร้าย ไม่แปลกใจเลยที่อาการบาดเจ็บของใต้เท้าหลิวจะสาหัสขนาดนี้“ท่านอ๋อง พระชายา โจวถิงเว่ยใกล้จะมาถึงแล้ว ข้าจะให้คนรับใช้นำท่านทั้งสองไปที่ปลอดภัยก่อน รอให้เขาไปแล้ว...พวกเราค่อยมาปรึกษาหารือกันอย่างรอบคอบ”ใต้เท้าหลิวคับแค้นใจจนแทบจะร้องไห้ออกมาเขาอยากจะฆ่าโจวถิงเว่ยตอนนี้เลยแต่เขาก็รู้ว่า โจวถ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1589
แม้ว่าจะไม่ถึงกับอ้วนท้วนสมบูรณ์ แต่ใบหน้าก็เต็มไปด้วยหลุมสิว รูปร่างก็ทั้งดำทั้งเตี้ย คาดว่าสูงไม่เกินหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตร แต่แขนขากลับแข็งแรงอย่างยิ่ง มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นแม่ทัพกู้หว่านเยว่รู้สึกไม่อาจทนมองตรง ๆ ได้หลิวเต๋อวั่งก็แทบจะอาเจียนออกมา ในแววตาอดแสดงความรังเกียจโจวถิงเว่ยไม่ได้“โจวคนชั่ว เจ้ายังกล้ามาอีกหรือ?ลูกผู้ชายฆ่าได้ หยามไม่ได้เจ้าไม่ฆ่าข้า สักวันหนึ่งข้าก็จะฆ่าเจ้าให้ได้”โจวถิงเว่ยหัวเราะเสียงดัง ถอดเข็มขัดกางเกงออก ไม่ได้สนใจคำขู่ของหลิวเต๋อวั่งเลยแม้แต่น้อย“เจ้าจะฆ่าข้า ฮ่า ๆ เช่นนั้นก็มาเถิด เจ้าเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋นจะเอาอะไรมาฆ่าข้า?”เขาเหิมเกริมอย่างเห็นได้ชัดเมื่อผู้มีอำนาจไม่อยู่ ลูกน้องก็ขึ้นมามีอำนาจแทน ฮ่องเต้ไม่อยู่ในเมืองหลวง เขามีอำนาจคุมกองทัพ ก็ยิ่งใหญ่ที่สุดในเมืองหลวงแล้ว“หึ ๆ เจ้าขัดขืนมากเท่าไร ข้าก็ยิ่งชอบ”โจวถิงเว่ยถูมือ เดินเข้าไปหาหลิวเต๋อวั่ง ใบหน้าขาว ๆ ของหลิวเต๋อวั่งนี้ เขาหมายตาไว้ตั้งแต่ตอนที่ถูกแต่งตั้งให้เป็นทั่นฮวาแล้วน่าเสียดายที่ต่อให้เขาจะกร่างแค่ไหน ก็ไม่กล้าลงมือกับขุนนางในราชสำนักใครจะคาดคิดว่าควา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1590
“ไม่กี่นาที ไม่เกินสิบนาที”หลิวเต๋อวั่งอยากจะอาเจียน“ดี ใต้เท้าหลิว รบกวนท่านร้องครวญครางแสดงละครสักหน่อย ข้าจะให้โจวถิงเว่ยออกไปกับพวกเขา”“ท่านยังจะปล่อยเขาไปอีกหรือ”หลิวเต๋อวั่งไม่เข้าใจ กว่าจะจับตัวมาได้ก็ยากเย็น เหตุใดถึงต้องปล่อยไป? เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่ากู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงคิดจะทำอะไร“แน่นอนว่าไม่ได้จะปล่อยตัวไป”กู้หว่านเยว่ยิ้ม หยิบหน้ากากหนังมนุษย์ออกมาจากอกเสื้อ“เดี๋ยวข้าจะปลอมตัว แสดงเป็นโจวถิงเว่ย”“ท่านใช้วิชาแปลงโฉมได้หรือ?”หลิวเต๋อวั่งก็เป็นปัญญาชน เวลาว่างก็อ่านหนังสือหลากหลายประเภท ย่อมรู้ว่าในยุทธภพมีผู้มีความสามารถพิเศษบางคน สามารถแปลงโฉมเป็นคนอื่นได้ เหมือนจริงจนแยกไม่ออก“ถูกต้อง”กู้หว่านเยว่ยิ้มพลางพยักหน้าหลิวเต๋อวั่งเข้าใจทันที รีบแสร้งทำเป็นร้องครวญครางด้วยความอ่อนแรง เหมือนอย่างที่เคยถูกรังแกตามปกติองครักษ์ที่อยู่หน้าประตูได้ยินเสียงนี้ก็ผ่อนคลายลงแล้วกู้หว่านเยว่ฉวยโอกาสนี้รีบไปที่หลังฉากกั้น เริ่มทำการแปลงโฉมซูจิ่งสิงก็ถอดเสื้อผ้าบนร่างกายของโจวถิงเว่ยออกแล้วโยนให้กู้หว่านเยว่ไม่นานนัก “โจวถิงเว่ย” ที่เหมือนกับตัวจริงก็เดินออ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1591
ทันทีที่พวกเขาได้ยินว่าโจวถิงเว่ยมีเรื่องต้องสั่งการ ก็ไม่กล้าทำอะไรคลุมเครืออีก รีบคุ้มกันโจวถิงเว่ยกลับกองทัพ“พาเขาออกไปก่อน”องครักษ์ชี้ไปที่ซูจิ่งสิงกู้หว่านเยว่รีบบอกว่า “ช้าก่อน ข้างกายข้ายังขาดคนคอยปรนนิบัติ ให้เขามาคอยปรนนิบัติก็แล้วกัน”“ขอรับ”ซูจิ่งสิงแสร้งทำเป็นหวาดกลัวมาก รีบเข้ามาอยู่ข้างกายกู้หว่านเยว่ เดินตามหลังเขาอย่างเชื่อฟังกู้หว่านเยว่แอบมองซูจิ่งสิง แล้วยกนิ้วโป้งให้ซูจิ่งสิงอย่างเงียบ ๆอย่าเอ็ดไป สามีของนางท่าทางเช่นนี้เหมือนชายรักชายฝ่ายรับเลย“ไปเรียกรองแม่ทัพทั้งหลายมา ข้าต้องการสั่งการ”เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนี้ สีหน้าก็ดูจริงจังขึ้นมาทันที“แม่ทัพใหญ่ต้องการสั่งการ”“แม่ทัพใหญ่สั่งการ”“ทุกคน ทุกคนเร็วเข้า ท่านแม่ทัพจะสั่งการแล้ว”บรรดาทหารตะโกนอย่างพร้อมเพรียงกันได้ไม่นาน รองแม่ทัพทั้งหลายก็แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วรีบเร่งเข้ามากู้หว่านเยว่กวาดตามองเขานั่งไขว่ห้างลงบนเก้าอี้ พลางชี้ไปที่ซูจิ่งสิง“เจ้าเข้ามานี่ มานั่งบนตักข้า”รองแม่ทัพทั้งหลายสบตากัน แล้วก้มหน้าลงไม่กล้าพูดอะไรเห็นได้ชัดว่าทุกคนไม่ได้มองรสนิยมของโจวถิงเว่ยเป็นเรื่องแป
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1592
รองแม่ทัพทั้งหลายสบตากันแวบหนึ่ง ไม่อาจเข้าใจว่า “โจวถิงเว่ย” หมายความว่าอย่างไร“ท่านแม่ทัพต้องการเลี้ยงฉลองให้กับสามเหล่าทัพหรือ?”“ถูกต้อง รวมถึงกองทัพของค่ายเฟิงไถทุกกองทัพด้วย”กู้หว่านเยว่เลียนแบบน้ำเสียงของโจวถิงเว่ย และตบโต๊ะตัดสินใจโดยไม่รอคำตอบจากทุกคน“เรื่องนี้ตัดสินใจตามนี้ เพื่อเป็นการเพิ่มขวัญกำลังใจของสามเหล่าทัพ ข้าจะใช้เงินจากกรมพระคลัง”กู้หว่านเยว่ครุ่นคิดสักครู่ แล้ววางนิ้วมือลงบนตัวรองแม่ทัพคนหนึ่ง”“แม่ทัพเฉียน เรื่องนี้ขอมอบหมายให้เจ้าไปจัดการ”เดิมทีแม่ทัพเฉียนตั้งใจจะพูดคัดค้าน แต่หลังจากได้ยินคำพูดของกู้หว่านเยว่แล้ว ก็มีสีหน้ายินดีปรีดา หากมอบหมายเรื่องนี้ให้เขาจัดการ เขาก็จะสามารถตักตวงผลประโยชน์จากในนั้นได้ไม่น้อยเลย“ขอบคุณท่านแม่ทัพสำหรับความไว้วางใจ ข้าน้อยจะจัดการเรื่องนี้ให้ดี หากจัดการเรื่องนี้ได้ไม่ดี ก็ตัดหัวคนอย่างข้าน้อยได้เลย”แม่ทัพเฉียนรีบคุกเข่าลงที่เหลือไม่กี่คนต่างพยักหน้า โดยไม่มีทีท่าคัดค้าน“เอาล่ะ พวกเจ้าออกไปได้แล้ว”สายตาของกู้หว่านเยว่จับจ้องไปที่ใบหน้าของซูจิ่งสิง เริ่มสมคบคิดแผนร้ายกับเขาเหล่าทหารพากันก้มหน้าลง ไม่กล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1593
ทั้งสองคลำทางเข้าไปในเรือน พบว่าไฟในห้องเปิดอยู่ เลยเที่ยงคืนแล้ว พวกเขายังไม่ได้นอนอีกหรือเมื่อเดินเข้าไปใกล้ มีคนสองคนกำลังพูดคุยกัน“พี่หญิงลั่วยาง ท่านรีบไปพักผ่อนเถอะ”“ไม่ล่ะ ข้าต้องดูตำราแพทย์อีกสักครู่”“ตอนนี้อาการป่วยของคุณชายเฟิ่งไม่เร่งด่วนนัก ท่านต้องพักผ่อนให้เต็มที่ หน้าซีดหมดแล้วเงาร่างของทั้งสองสะท้อนอยู่บนหน้าต่างกู้หว่านเยว่เอียงศีรษะ พลางยิ้มกล่าวว่า “บังเอิญจริง ๆ ฉางเล่อกับลั่วยางอยู่ด้วยกันอย่างไม่น่าเชื่อ”ซูจิ่งสิงกุมมือนางขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องตามหาไปทั่วแล้วไป เราสองคนไปมอบความประหลาดใจให้พวกเขากันเถอะ”สองสามีภรรยาพูดจบ ก็เข้ามาในห้องลั่วยางและมู่หรงฉางเล่อสะดุ้งตกใจ“ท่าน พวกท่าน...”“เจิ้นเป่ยอ๋อง? พี่หญิงหว่านเยว่!” ลั่วยางจำทั้งสองได้เป็นคนแรกเป็นความประหลาดใจมากมายดังคาด ทั้งมู่หรงฉางเล่อและลั่วยางต่างก็รู้สึกดีใจมาก“เป็นพวกท่านจริงหรือ?”มู่หรงฉางเล่อมองไปที่กู้หว่านเยว่ด้วยท่าทีใหม่ “พี่สะใภ้ เหตุใดท่านถึงแต่งตัวในสภาพนี้?”กู้หว่านเยว่ลูบเครา “ยากที่จะอธิบายเป็นคำพูดเพียงไม่กี่คำ ข้ากับญาติผู้พี่ของเจ้าแฝงตัวเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1594
กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเข้ามาในห้องพร้อมกันลั่วยางเดินเข้าไปจุดเทียน ภายในห้องสว่างไสวขึ้นทันใด กู้หว่านเยว่ก็มองเห็นเฟิ่งอู๋ชีที่แอบอยู่ที่มุมห้องได้อย่างชัดเจนแล้ว“เฟิ่งอู๋ชี?”กู้หว่านเยว่เดินเข้าไปตบบ่าของอีกฝ่ายเฟิ่งอู๋ชีครึ่งหลับครื่งตื่นจากความเจ็บปวด ขณะที่กำลังจะหมดสติไป ก็ได้ยินว่ามีคนเรียกชื่อเขาอย่างแผ่วเบาเขาพยายามฝืนลืมตาทั้งสองขึ้น สิ่งที่เข้าสู่สายตาก็คือใบหน้าหนึ่งที่คุ้นเคย“ท่าน”เขาคิดว่าตัวเองกำลังอยู่ในความฝัน“ข้าคือกู้หว่านเยว่”กู้หว่านเยว่หยิบยาแก้ปวดออกมาจากมิติ แล้วยื่นไปที่ปากของเขานี่คือยาแก้ปวด ท่านกินแล้วจะรู้สึกดีขึ้นมาก”“ตกลง”เฟิ่งอู๋ชีพยักหน้า แล้วกลืนยาลงไปโดยไม่ลังเลใด ๆ“ขอโทษด้วย”ยายังไม่ออกฤทธิ์เขายังคงเจ็บปวดจนใบหน้าซีดเผือด“เรื่องที่รับปากไว้กับท่าน ยังทำไม่สำเร็จ”“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก ข้ารู้ว่าท่านป่วย”กู้หว่านเยว่ถามด้วยความอยากรู้ “ข้าจำได้ว่าก่อนที่ท่านจะไป ข้าได้มอบเลือดเต่าทะเลแก่ท่านแล้วมิใช่หรือ ทำไมท่านถึงยังไม่หายจากอาการป่วย มิหนำซ้ำยังกำเริบรุนแรงถึงเพียงนี้”นางจำได้ว่า ตอนที่ทั้งสองพบกันครั้งแร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1595
“โชคดีที่ท่านช่วยเฟิ่งอู๋ชีออกมาได้”หากเฟิ่งอู๋ชีตายที่ต้าฉีจริง ๆ ผลที่ตามมาคงไม่อาจจินตนาการได้“ลั่วยาง ครั้งนี้ต้องขอบคุณเจ้ามาก”กู้หว่านเยว่เอ่ยอย่างจริงจัง“เจ้าต้องการอะไร ก็บอกได้เต็มที่เลย”ลั่วยางตื่นเต้นเล็กน้อย ใบหน้าแดงระเรื่อขึ้น“ความจริงแล้ว ข้าไม่ได้ต้องการอะไรเลย”นางหันหน้าหนี น้ำตาคลอเบ้าระยิบระยับ“ที่ผ่านมาข้าทำผิดพลาดไป ข้าไม่เคยได้โอกาสไถ่โทษเลย ครั้งนี้ สวรรค์ให้โอกาสข้าแล้ว จากนี้ไปข้าจะได้เฉิดฉายเสียที ไม่ต้องพะว้าพะวังคอยพึ่งพาพวกท่านแล้ว”ในใจของนางมีความสุขมากกว่าที่เห็นภายนอก และเป็นความสุขที่เหมือนกับยกภูเขาออกจากอก“ลั่วยาง”กู้หว่านเยว่นึกไม่ถึงว่า ในใจของนางจะคิดมากเช่นนี้แม้ว่าในอดีตอาจดูเหลวไหล แต่กู้หว่านเยว่ก็เข้าใจได้ ตอนเด็ก ๆ ใครบ้างที่ไม่เคยมีช่วงเวลาคลั่งรักมองผู้ชายผิดไป?”“อ้อ เกาเจี้ยนเป็นห่วงเจ้ามาก”กู้หว่านเยว่เปลี่ยนหัวข้อสนทนา เอ่ยด้วยรอยยิ้ม“เดิมที เขาต้องการแอบเข้ามาในเมือง แต่ถูกข้ากับท่านอ๋องห้ามไว้”“เขายังสบายดีอยู่ไหม?”เมื่อพูดถึงเกาเจี้ยน สีหน้าของลั่วยางก็เคร่งเครียดทันใด“ดี ดีมาก แค่รำพันถึงเจ้าทุก
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1668
“อ๊ะๆๆๆ!”วูเมิ่งร้องคร่ำครวญอย่างเจ็บปวด ถ้าหากไม่ได้โดนมัดไว้ เขาคงเจ็บจนกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นแล้ว“เขียนบนพื้น”กู้หว่านเยว่ยื่นน้ำชาให้เขาหนึ่งถ้วยน้ำตาของวูเมิ่งแทบจะแห้งแล้ว แม้ห้องปรุงพิษของพวกเขาก็มักจะสอบสวนผู้อื่นเช่นนี้แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโดนสอบสวน“ข้าเขียน ข้าเขียน”เขารีบทำปากพูด พลางยื่นมือสองข้างที่โดนมัดเข้าด้วยกันออกไป ใช้นิ้วชี้จุ่มลงไปในน้ำชาเดิมทีอยากฉวยโอกาสดีดยาพิษในซอกเล็บออกมา กลับพบว่าโดนกู้หว่านเยว่ค้นตัวจนไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่ยาพิษในซอกเล็บก็โดนขูดออกมาแล้วเขากัดฟันแน่น ใช้ดวงตาที่เป็นประกายจ้องกู้หว่านเยว่เขาชอบผู้หญิงสวย ผู้หญิงที่เก่งกาจ เขายิ่งชอบ‘ชวีอวี้’ เก่งกาจเช่นนี้ เขาชอบสุดๆรอเขามีโอกาส เขาจะสยบนางแน่นอน“เขียน” กู้หว่านเยว่สั่งอย่างใจเย็นเหลือเวลาไม่มากแล้ว ชวีเฟิงกล้าร้องหนึ่งชั่วยาม แต่ใช้ว่าวูเมิ่งจะทำได้นานเช่นนี้“คุกใต้ดินห้องปรุงพิษ” วูเมิ่งเขียนลงบนพื้นกู้หว่านเยว่ประหลาดใจ “เจ้าบอกว่าอยู่ในมือของเจ้าไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงอยู่ที่ห้องปรุงพิษ?”แววร้อนตัวแลบผ่านดวงตาวูเมิ่งเขาเขียน “ไม่พูดเช่นนี้ เจ้าจะยอมแต่งง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1667
“ให้ตายเถอะ!”ชวีเฟิงยังไม่ทันได้ใช้ศิลปะการต่อสู้เลย ก็เห็นเขาโดนกู้หว่านเยว่ผลักจนล้มลง จึงอุทานออกมาด้วยความตกใจ“ท่านทำอะไรกับเขา?”“เปล่านี่ แค่ทำให้เขาสลบ จะได้สอบสวนง่ายขึ้น”กู้หว่านเยว่พูดอย่างสบายๆนางเป็นไปที่ตรงหน้าวูเมิ่ง ค้นตามร่างกายเขาครู่หนึ่ง พบอาวุธลับและยาพิษมากมาย“แหม โชคดีที่ทำให้เขาสลบก่อน ของพวกนี้สามารถทำให้พวกเราเสียเวลาพักใหญ่เลย”“ของพวกนี้มันอะไร?” ชวีเฟิงมองขวดเหล่านั้นอย่างงงงวย“นี่คือยาพิษที่ฆ่าคนได้ในพริบตา”“น้ำยาทำลายศพ ความหมายตามชื่อเลย มีฤทธิ์กัดกร่อนสูงมาก”“ไห่ถังเจ็ดดาว ไร้สีไร้รส ผู้ที่ถูกพิษจะหมดสติทันที ตายอยู่ในความฝัน อีกทั้งยังเป็นฝันดีด้วย ตอนตายยังยิ้มอยู่เลย”“อันนี้…”“เดี๋ยวก่อน เลิกพูดได้แล้ว!”กู้หว่านเยว่ยังจะพูดต่อ ชวีเฟิงรีบห้ามนาง “ของพวกนี้ก็น่ากลัวมากแล้ว ขืนฟังต่อไป ข้ากลัวว่าข้าจะฝันร้ายทำไมเขาถึงพกยาพิษมากมายเช่นนี้ ไม่กลัวตัวเองโดนพิษของตัวเองเลยหรือ”“เขาเป็นคนของห้องปรุงพิษ เจอยาพิษป้องกันตัวบนตัวเขาก็เป็นเรื่องปกติ”กู้หว่านเยว่เก็บยาพิษเหล่านั้นเข้าไปในมิติอย่างใจเย็นหลังจากนั้น นางเดินไปที่ประตู ม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1666
“อวี้เอ๋อร์ ข้ามารับเจ้าแล้ว ทำไมเจ้าถึงล็อคประตูล่ะ? เป็นเจ้าสาวก็เลยเขินอย่างนั้นหรือ?”เสียงของผู้ชายดังมาจากข้างนอกความเกลียดชังปรากฏขึ้นบนใบหน้าชวีอวี้“วูเมิ่งมาแล้ว”“เจ้ารีบไปซ่อนตัวเร็วเข้า”กู้หว่านเยว่รีบกล่าวออกคำสั่ง ชวีอวี้พยักหน้า ออกจากห้องเวลานี้เป็นไปไม่ได้แล้ว นางกวาดมองโดยรอบ แล้วรีบไปหลบที่ใต้เตียงชวีเฟิงจะเข้าไปเปิดประตูกู้หว่านเยว่กล่าวเตือน “จำไว้ ไม่ว่าเวลาใดก็อย่าเปิดเผยตัวตน หากทนไม่ไหวจริงๆ ก็นึกถึงแค้นบัญชีเลือดของครอบครัวเจ้า”“เข้าใจแล้ว”ชวีเฟิงข่มอารมณ์แล้วพยักหน้าหลังจากเขามองกู้หว่านเยว่อย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง จึงจะเดินไปเปิดประตูเขากับวูเมิ่งเคยเจอกัน กลัวว่าอีกฝ่ายจะจับได้ ดังนั้นหลังจากเปิดประตูก็รีบก้มหน้า โชคดีที่ความสนใจของวูเมิ่งไม่ได้อยู่ที่เขา“อวี้เอ๋อร์”สายตาของวูเมิ่งราวกับติดอยู่กับตัว ‘ชวีอวี้’ เขาเดินไปที่ตรงหน้านาง แล้วจ้องนางอย่างหลงใหล“วันนี้เจ้าสวยจริงๆ สวยจนข้าไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเอง”สีหน้าวูเมิ่งเต็มไปด้วยความลุ่มหลงเขายื่นมือออกไป หวังจะจับแก้มของ ‘ชวีอวี้’“ไสหัวไป!”‘ชวีอวี้’ หันหน้าหนีอย่างความรังเกียจ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1665
กู้หว่านเยว่เผยอปาก นี่คือสิ่งที่นางอยากได้ยิน“อยากให้ข้าช่วยให้สกุลชวีผ่านมรสุมครั้งนี้ มันไม่ใช่เรื่องยาก เพียงแต่ว่าต่อจากนี้เจ้าต้องฟังข้า”กู้หว่านเยว่มีเจตนาที่ชัดเจน เห็นได้ชัดว่านางคิดแผนรับมือไว้ตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว“ท่านพูดมาได้เลย”ชวีเฟิงรีบลุกขึ้น“ให้พี่หญิงของเจ้าถอนชุดแต่งงานกับมงกุฎหงส์ลงมาก่อน”กู้หว่านเยว่ออกคำสั่ง“เจ้าหาข้ออ้างเรียกสาวใช้ที่อยู่หน้าประตูเข้ามา หลังจากตีนางสลบ ถอดเสื้อชั้นนอกของนางออก แล้วสวมบนตัวเจ้า”กู้หว่านเยว่สั่งอย่างเป็นระเบียบ ชวีเฟิงมองไปทางชวีอวี้ พยักหน้าเบาๆ“พี่หญิง ทำตามที่นางบอก”“...ได้”ชวีอวี้คิดแล้วคิดอีก ท้ายที่สุดก็ยังเลือกเชื่อกู้หว่านเยว่ อย่างไรก็ตามสีหน้ากู้หว่านเยว่ดูเรียบเฉยมาก ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในการควบคุมนางเรียบถอดชุดแต่งงานและมงกุฎหงส์ลงมาวางบนโต๊ะ“หลังจากนั้นล่ะ?”“หลังจากนั้นข้าจะปลอมตัวเป็นเจ้าสาว แต่งเขาบ้านวูเมิ่งแทนเจ้า”กู้หว่านเยว่ฉีกหน้ากากหนังมนุษย์บนใบหน้าออก ชวีอวี้จึงจะพบว่าที่แท้นางเป็นผู้หญิงด้วยความประหลาดใจกู้หว่านเยว่สวมชุดแต่งงานและมงกุฎหงส์ โชคดีที่การสวมใส่มงกุฎหงส์ของเมี่ยวเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1664
“พี่หญิง บางทีท่านอาจจะรู้สึกว่าข้ารักตัวกลัวตาย แต่ในใจกลับรู้สึกว่าหนานเจียงไม่มีที่ยืนสำหรับพวกเราแล้วบางทีสิ่งที่ข้าทำอาจช่วยทำให้สกุลชวีมีทางรอด”“ทางรอด?”เมื่อชวีอวี้ได้ยินคำพูดนี้ รอยยิ้มเย้ยหยันก็ปรากฏขึ้นที่ใบหน้า“สกุลชวีของเราไม่มีทางรอดแล้ว”นางมองไปทางชวีเฟิง“คิดว่าตอนที่เจ้าเพิ่งเข้ามาก็เห็นแล้ว ข้างนอกล้วนเป็นคนของสกุลวู ฮองเฮาอยากให้พวกเราตาย สกุลวูก็อยากให้พวกเราตาย พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”ในแววตาของนางเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ราวกับว่าเคยผ่านความเป็นความตายมาแล้วชวีเฟิงนึกถึงอะไรบางอย่างกะทันหัน“พี่ชวีหลิงล่ะ?”เขาเป็นคู่หมั้นของพี่หญิง เหตุใดจึงไม่เห็นเขาปรากฏตัว และพี่หญิงก็ไม่ได้พูดถึงเขาเลยจู่ๆ เขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี“พี่หญิง พี่ชวีหลิงล่ะ?”จนกระทั่งเวลานี้เอง ในที่สุดร่างกายของชวีอวี้ก็สั่นอย่างไม่สามารถควบคุม นางปิดหน้า หยดน้ำตาไหลออกมาจากระหว่างนิ้ว “ตายแล้ว เขาตายแล้ว”“อะไรนะ!”ชวีเฟิงทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ จิตใจได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ถึงว่าชวีอวี้จะแต่งงานกับวูเมิ่ง ชวีหลิงไม่เคยปรากฏตัวเลย“วูเมิ่งฆ่าเขาหรือ?”ชวีเฟิง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1663
กู้หว่านเยว่ยกกระเบื้องแผ่นหนึ่งขึ้น แล้วมองเข้าไปในห้อง“เป็นอย่างไรบ้าง?” ชวีเฟิงกล่าวถาม“ในห้องมีแค่คุณหนูใหญ่สกุลชวีคนเดียว ไม่เห็นพ่อแม่เจ้า”หลังจากกู้หว่านเยว่สำรวจดูอย่างละเอียด สายตาไปตกที่ใบหน้าชวีอวี้ หน้าตางดงาม มีเสน่ห์แบบคนต่างแดน นางเป็นหญิงงามจริงๆ ด้วย ไม่แปลกใจเลยที่วูเมิ่งยอมทำทุกอย่างเพื่อแต่งงานกับนางเดี๋ยวก่อน กู้หว่านเยว่เห็นชวีอวี้ล้วงมีดสั้นออกจากแขนเสื้อกะทันหัน“เหมือนว่าพี่หญิงเจ้าจะฆ่าตัวตาย”“อะไรนะ!”ชวีเฟิงไม่สามารถสงบสติอารมณ์แล้ว กระโดดลงจากคานโดยตรง แล้วปีนเข้าไปในห้องผ่านหน้าต่างที่อยู่ด้านหลังการเคลื่อนไหวนี้ทำให้ยามในเรือนรู้ตัวทันที“ใคร?”มียามสองคนมาตรวจดู และเจอเข้ากับกู้หว่านเยว่ที่ตามหลังมาพอดี“โทษที”พลันกู้หว่านเยว่ยกมือขว้างผงพิษออกไป ทำให้ยามสองคนนี้หมดสติโดยตรง“พี่หญิง ท่านกำลังทำอะไร?” ชวีเฟิงมาถึงตรงหน้าชวีอวี้แล้ว เขาแย่งมีดสั้นมาด้วยมือเปล่าโดยไม่สนใจความคม“เจ้า?”ชวีอวี้ตกใจ เนื่องจากชวีเฟิงในเวลานี้กำลังปลอมตัว ดังนั้นชั่วขณะนางจึงจำไม่ได้กระทั่งได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ในที่สุดก็รู้แล้วว่าคนตรงหน้าก็คือชวีเฟิงน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1662
“ท่านพ่อกับท่านแม่ล่ะ พวกเขาถูกปล่อยออกมาแล้วหรือ?”“ยังเจ้าค่ะ ทางสกุลวูบอกว่ารอท่านแต่งเข้าไปแล้ว พวกเขาจึงจะปล่อยนายท่านกับฮูหยินออกมา”คนรับใช้พูดพลางกำหมัดแน่นเพื่อบีบให้คุณหนูใหญ่แต่งงานกับคุณชายใหญ่สกุลวู พวกเขาถึงกับจับนายท่านกับฮูหยินไป“วันนี้เป็นวันมงคลของข้า แต่พวกเขายังขังพ่อแม่ของข้าไว้ในคุก และยังไม่ให้พวกเขามาร่วมงานแต่งของข้า นี่มันงานแต่งแบบไหนกัน”รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏที่มุมปากชวีอวี้“คุณหนูใหญ่…”“พอแล้ว เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว ออกไปก่อนเถอะ ข้าอยากอยู่ที่นี่เงียบๆ สักพัก”ชวีอวี้หลับตา ท่าทางดูอ่อนล้ามาก ราวกับไม่อยากเอ่ยปากพูดอีกแม้แต่คำเดียวคนรับใช้มองนางอย่างระมัดระวังแวบหนึ่ง รู้เช่นกันว่าตอนนี้นางไม่สบายใจ ไม่อยากพูดอะไรมากอีก กลัวว่าสภาพจิตใจของชวีอวี้จะยิ่งหดหู่ด้วยเหตุนี้จึงหมุนกายเดินออกไป และปิดประตูห้องอย่างเชื่อฟัง“ที่นี่หรือ?”นอกประตูของสกุลชวีในเวลานี้ กู้หว่านเยว่มองดูคฤหาสน์ที่แขวนผ้าสีแดงและโคมไฟสีแดงเต็มไปหมด มีความสงสัยปรากฏขึ้นในแววตา“ใช่ ที่นี่แหละ”ชวีเฟิงกำหมัดแน่น สีหน้ายิ่งดูน่าเกลียดหลังจากเข้าเมือง ระหว่างทางก็ได้ยินผู้คน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1661
ชวีเฟิงหัวเราะเยาะ “สกุลวูเชี่ยวชาญแมงป่องพิษ เพราะช่วยฮองเฮาเพาะเลี้ยงราชาแมงป่องพิษ ดังนั้นเฮาฮองจึงให้ความสำคัญมากเดิมทีตระกูลของพวกเขารั้งท้ายสุดในห้าตระกูลใหญ่ แต่ตอนนี้สกุลชวีของเราเข้ามาแทนที่ ได้กระโดดขึ้นไปเป็นผู้นำห้าตระกูลใหญ่และสาเหตุที่ฮองเฮาจะเล่นงานสกุลชวีของเรา ก็เป็นเพราะสกุลวู”ที่แท้คุณหนูใหญ่สกุลชวีที่วูเมิ่งคุณชายใหญ่สกุลวูชอบก็คือชวีอวี้พี่สาวแท้ๆ ของชวีเฟิงแต่ชวีอวี้มีคนในใจนานแล้ว ซึ่งเป็นคนในตระกูลสกุลชวีก็ให้ทั้งสองหมั้นหมายกันนานแล้ว ย่อมไม่มีทางตอบตกลงวูเมิ่ง“วูเมิ่งคนนี้มักจะวนเวียนอยู่ในบ่อนพนันหรือซ่องโสเภณี เขาก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของห้องปรุงพิษ จิตใจอำมหิตไร้ความปรานี เชี่ยวชาญการใช้ยาพิษ เพื่อบรรลุเป้าหมายไม่เลือกวิธีการ ครั้งหนึ่งเคยมีคนจากหมู่บ้านหนึ่งล่วงเกินเขา เขาถึงกับวางยาพิษฆ่าคนทั้งหมู่บ้าน หลังจากเกิดเรื่องก็สั่งให้คนปิดเรื่องนี้เพียงแต่ตอนนั้นสกุลชวีของเราพอจะมีอิทธิพลอยู่บ้าง ดังนั้นจึงรู้เรื่องนี้อย่างลับๆคนต่ำช้าที่จิตใจอำมหิตและเห็นชีวิตของคนเป็นผักปลาอย่างเขา อย่าว่าแต่พี่หญิงไม่ชอบเขาเลย สกุลชวีของเราก็ไม่มีทางให้พี่หญิงแต
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1660
กู้หว่านเยว่พยักหน้า เดิมทีนางเองก็ไม่ได้คิดจะอยู่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้อยู่แล้ว แค่อยากเข้าไปพักผ่อน แวะกินอาหารเช้าแล้วค่อยเดินทางต่อก็เท่านั้น ภารกิจก็ต้องทำ ข้าวก็ต้องกิน“ไป เราเข้าไปดูก่อนเถอะ”กู้หว่านเยว่ขี่ม้ามาถึงหน้าประตูเมือง จากนั้นก็มองพิจารณาชื่อของเมืองแห่งนี้“เมืองโยวหุน”นางกระตุกมุมปาก ชื่อของเมืองนี้ฟังดูแปลกยิ่งนัก หากไม่รู้คงคิดว่าเป็นเมืองผีในระหว่างนั้นขนตามตัวก็พากันลุกซู กู้หว่านเยว่กลงจากหลังม้า และเดินเข้าไปในเมืองโยวหุนผู้คนที่สัญจรในเมืองแห่งนี้มีจำนวนมากนางในตอนนี้แต่งตัวเป็นคนหนานเจียงแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ดึงดูดสายตาของใครทั้งสองคนเดินมานั่งอยู่หน้าแผงลอยแห่งหนึ่งรอบตัวของพวกนางมีคนหนานเจียงที่กำลังกินอาหารกันอยู่ไม่น้อย กินไปพลางพูดคุยไปพลาง กู้หว่านเยว่ตั้งใจฟังอยู่ครู่หนึ่งพบว่าไม่มีใครสนใจสงครามระหว่างต้าฉีกับหนานเจียงเลยสักคนชวีเฟิงกล่าวอธิบายเสียงต่ำ “หนานเจียงไม่มีสงครามมาหลายร้อยปีแล้ว และไม่เคยมีศัตรูจากข้างนอกเข้ามายุ่งย่าม ดังนั้นชาวบ้านจึงไร้ความรู้สึกกันนานแล้ว คิดว่าสงครามไม่มีทางมาถึงหนานเจียงได้อย่างแน่นอน ที่นี่จะต้องเป
