บทที่ 1965

สำหรับราษฎรแล้ว ตราบใดที่มีข้าวให้กินอิ่มท้อง มีเสื้อผ้าให้สวมอุ่นกาย และสามารถมีชีวิตที่มั่นคง ใครเป็นผู้ปกครองไม่สำคัญ

เวลาสั้นๆ เพียงครึ่งปี กองทัพของตงโจวพิชิตทั่วทั้งแผ่นดินที่ราบแห่งความโกลาหล

แม้แคว้นเซียนหลิงกับแคว้นโยวหลานยังคงรักษาราชวงศ์เดิมไว้ แต่ทั้งสองราชวงศ์ต่างก็สวามิภักดิ์และอยู่ภายใต้นโยบายของตงโจว

ในระยะเวลาหนึ่งปีกับอีกห้าเดือนที่กู้หว่านเยว่มาถึงที่ราบแห่งความโกลาหล ที่ราบแห่งความโกลาหลเข้าสู่ความเป็นปึกแผ่นอย่างเป็นทางการ

แม้งานของแต่ละวันจะเพิ่มมากขึ้น แต่กู้หว่านเยว่ก็ไม่ได้ยุ่งมากนัก เพราะนางรู้จักใช้คน และยังมีจงหลี่ค่อยช่วยเหลือ

“น้องเล็ก แคว้นเซียนหลิงส่งทูตมา บอกว่าจะแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์กับพวกเรา”

จงหลี่ดูฎีกาในมือ สีหน้าดูประหลาดใจเล็กน้อยขึ้นมาทันที

ก่อนหน้านี้ จงหลี่เห็นว่าที่ราบแห่งความโกลาหลรวมเป็นหนึ่งเดียวแล้ว เดิมทีเขาตั้งใจว่าจะลาออกจากตำแหน่ง ‘หลี่อ๋อง’ เพื่อไปท่องยุทธภพกับเสด็จพ่อเสด็จแม่

ใครจะรู้ว่ากู้หว่านเยว่กลับยืนกรานขอให้เขาอยู่ต่อ

“พี่ใหญ่อยากอู้งาน ข้าขอคัดค้านนะ หากไม่มีท่าน ข้าจะรับมือกับราชกิจมากมายเหล่านี้อย่างไร?”

จงหล