แชร์

บทที่ 87

ผู้เขียน: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
ฝีเท้าของกู้หว่านเยว่รวดเร็วดุจสายลม นางวิ่งด้วยความเร็วสูงอยู่ในป่า

“โจร” ด้านหลังยังคงวิ่งไล่ตามมาติด ๆ และพยายามเล็งธนูมาที่พวกเขา

ภูเขาที่โล่งเตียน ไม่มีต้นไม้เป็นอุปสรรค พวกเขาเหมือนกระต่ายน้อยสองตัวที่อยู่ในสายตาของศัตรู

แต่กู้หว่านเยว่ไม่ใช่กระต่ายน้อยธรรมดา นางเป็นกระต่ายที่วิ่งเร็วที่สุด ไม่ว่า “โจร” ด้านหลังจะยิงธนูใส่อย่างไร ร่างกายอรชรที่ปราดเปรียวของนางก็ยังสามารถหลบไปซ้ายทีหลบไปขวาทีได้อย่างแม่นยำ

“ให้ตายเถอะ แม่นางผู้นี้มีดวงตาด้านอยู่หลังหรืออย่างไร!”

ถูซาน “โจร” ที่อยู่ด้านหน้าขยี้หัวอย่างหงุดหงิด หญิงสาวผู้นี้คงจะไม่ใช่หญิงสาวชาวบ้านธรรมดา เพราะนางแบกบุรุษวิ่งเร็วกว่าเหล่าชายฉกรรจ์อย่างพวกเขา!

เมื่อเห็นว่าตัวเองไล่ตามมาหลายลี้แล้วแต่ก็ยังไล่ตามกู้หว่านเยว่ไม่ทัน ถูซานจึงกระตุ้นวิชาตัวเบาอย่างโกรธเคือง จากนั้นก็หยิบมีดเล่มใหญ่เขวี้ยงไปยังแผ่นหลังของกู้หว่านเยว่

“ระวัง!”

รูม่านตาของซูจิ่งสิงหดลงทันที

แต่เขากลับเห็นกู้หว่านเยว่หันกลับมาอย่างฉับพลันและกระตุกยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย

“กล้าลอบโจมตีจากด้านหลังใช่ไหม? เช่นนั้นก็กินลูกเตะข้าหน่อยละกัน!”

กล่าวจบ เสี้ย
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (4)
goodnovel comment avatar
Sanannam Potjanee
สนุกค่าชอบนางเอกมาก
goodnovel comment avatar
Sukanya Arpaprawit
เวลาเติมเงิน200บาท
goodnovel comment avatar
Sukanya Arpaprawit
ไม่ต้องสมัครคูเกิ้ลได้หารือป่าว
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1888

    “ก็ได้ เช่นนั้นข้าจะไปแคว้นเซียนหลิงกับเจ้าดูสักหน่อย พรุ่งนี้ก็เก็บข้าวของออกเดินทางกันเลย”“หา? เร็วขนาดนี้เชียว! ได้พ่ะย่ะค่ะ” ทูตพยักหน้าอย่างงุนงงกู้หว่านเยว่มองเขาด้วยความสนใจ “เจ้าชื่ออะไร?”คนผู้นี้ดูซื่อบื้อไม่ค่อยฉลาดนัก การเดินทางไปแคว้นเซียนหลิงครั้งนี้ ยังต้องพูดคุยติดต่อกับเขาอีกมาก บางทีอาจจะสามารถสอบถามข่าวคราวของแคว้นเซียนหลิงจากปากเขาได้ล่วงหน้า ทั้งยังสามารถสอบถามเรื่องชิ้นส่วนแผนที่ขุมทรัพย์ได้ด้วย“ข้าน้อยซุนชงพ่ะย่ะค่ะ” ซุนชงรีบตอบกู้หว่านเยว่พยักหน้า“อืม จำไว้แล้ว”ซุนชงยังต้องกลับไปเก็บข้าวของ กู้หว่านเยว่ก็ไม่ได้อยู่ที่นั่นนาน หันหลังเดินออกจากประตูไปวันรุ่งขึ้น หลังจากเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว กู้หว่านเยว่ก็ออกเดินทางอีกครั้งเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เสด็จพ่อและเสด็จแม่เป็นกังวล กู้หว่านเยว่ไม่ได้แจ้งข่าวการจากไปให้ทั้งสองทราบ แต่ขี่ม้าออกจากพระราชวังอย่างเงียบ ๆ ก่อนฟ้าสาง“แคว้นเซียนหลิงอยู่ห่างจากตงโจวค่อนข้างไกล องค์หญิงน้อย พวกเราสามารถนั่งอินทรีสิงโตไปถึงชายแดนก่อน จากนั้นค่อยเปลี่ยนเป็นรถม้าเข้าสู่แคว้นเซียนหลิง” ซุนชงเสนอแนะอยู่ข้าง ๆ กู้หว่

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1887

    “ไปทางเหนือกันก่อนดีกว่า ทางนั้นอยู่ใกล้กับทะเลอู่วั่ง ได้ยินว่ามีมนุษย์เงือกปรากฏตัวด้วย” เหยาเสวี่ยกล่าวด้วยแววตาเปี่ยมความปรารถนาจงเอ้ากอดนาง “ได้สิ ฟังเจ้าทุกอย่างเลย”ทั้งสองคนอิงแอบแนบชิดกันเดินจากไปกู้หว่านเยว่ยกมือกุมขมับด้วยความจนใจ “พี่ใหญ่ ตอนท่านยังเด็ก พ่อกับแม่ก็เป็นเช่นนี้หรือ?”จงหลี่พยักหน้าอย่างจนปัญญา“เช่นนั้นตอนเด็กท่านคงลำบากแย่เลยสิ ต้องกินอาหารหมาทุกวัน”“อาหารหมา คือสิ่งใด?”“...ไว้ค่อยอธิบายให้ท่านฟังทีหลัง”กู้หว่านเยว่กลับเข้าเรื่อง “จริงสิพี่ใหญ่ ข้าได้ทำข้อตกลงกับแคว้นโยวหลานแล้ว ต่อไปพวกเขาจะสวามิภักดิ์ต่อตงโจว หลังจากนี้ ก็ต้องจัดการทางแคว้นเซียนหลิงแล้ว”กู้หว่านเยว่กวาดตามองชิ้นส่วนแผนที่ขุมทรัพย์ในมิติ อีกทั้งชิ้นส่วนนี้ จำเป็นต้องไปจัดการที่แคว้นเซียนหลิง จงหลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าทางแคว้นเซียนหลิงก็ต้องการที่จะประนีประนอมกับพวกเราเช่นกัน”“โอ้?” กู้หว่านเยว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“เรื่องนี้ องค์ชายรองของแคว้นเซียนหลิงได้พูดคุยกับข้าอย่างละเอียดแล้ว แม้จะไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด แต่พวกเขากล่าวว่า หลังจากแคว้นเซียนหลิงยอมสวามิภักด

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1886

    ชิงเยี่ยนจนปัญญา ทำได้เพียงไปหยิบเสื้อคลุมขนนกกระเรียนมาอีกตัวหนึ่ง สวมคลุมให้จงหลี่ทันใดนั้น ปลายสุดของถนนหลวงปรากฏจุดดำเล็ก ๆ ขึ้นจุดหนึ่ง ดวงตาของจงหลี่พลันเป็นประกาย“พี่ใหญ่!”กู้หว่านเยว่ยืนขึ้นบนรถม้า แล้วโบกมือให้จงหลี่ตะโกนเสียงดัง “พวกเรากลับมาแล้ว”“ข้าพาเสด็จพ่อกับเสด็จแม่กลับมาแล้ว”“เป็นน้องหญิง และยังมีเสด็จพ่อกับเสด็จแม่ด้วย”ปลายนิ้วของจงหลี่สั่นเทาเล็กน้อย ใบหน้าที่เคยเฉยชากลับสดใสขึ้นมา “ในที่สุด ก็กลับมาแล้ว”สายตาจับจ้องไปที่รถม้าที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ในทันทีในที่สุดจงหลี่ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ก้าวเท้ายาว ๆ ออกไปข้างหน้า จ้องมองรถม้าอย่างอย่างไม่วางตาม่านรถม้าเปิดออก เผยให้เห็นสองใบหน้าที่คุ้นเคย แม้จะแตกต่างจากในความทรงจำไปบ้าง แต่เขาก็จำได้ว่านี่คือเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของเขา“เสี่ยวหลี พ่อกับแม่กลับมาแล้ว” เหยาเสวี่ยมีน้ำตาเอ่อในดวงตา“ท่านแม่ ท่านพ่อ!”จงหลี่ก้าวไปข้างหน้า คุกเข่าลงต่อหน้าคนทั้งสอง“ในที่สุด ลูกก็ได้รอจนพวกท่านกลับมาแล้ว!”ยี่สิบปีแล้ว นับตั้งแต่วันที่เหยาเสวี่ยและจงเอ้าหายตัวไป บ้านเมืองล่มสลาย จงหลี่ก็พยายามประคับประคองอย่างสุดกำ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1885

    “มาแล้วเจ้าค่ะ!”เมื่อได้ยินเสียงอ่อนโยนของเสด็จแม่ กู้หว่านเยว่ก็ดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที แล้วออกจากห้องอย่างรวดเร็ว มาถึงยังห้องโถงกลางครอบครัวชาวนาก็อยู่ที่นั่นด้วย กำลังใช้ชายเสื้อเช็ดมือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความอึดอัดใจ“ทุกท่านล้วนเป็นผู้สูงศักดิ์ คนบ้านนอกอย่างพวกเราจะร่วมโต๊ะอาหารกับพวกท่านได้อย่างไรกัน?”“ใช่แล้ว พวกเราทำกับข้าวสักหน่อย แล้วไปกินในครัวก็ได้”พวกเขาพูดจบก็ทำท่าจะจากไปจงเอ้ารีบเอ่ยขึ้น “ทุกท่านอยู่ก่อน ร่วมทานอาหารกับพวกเราสักมื้อเถิด ตอนบ่ายพวกเราก็จะจากไปแล้ว”เหยาเสวี่ยกล่าวเสริม “ใช่แล้ว ขอบคุณท่านลุงท่านป้าที่ใจดีช่วยเหลือพวกเรา มาร่วมทานอาหารกันสักมื้อเถอะ”“พวกท่านจะไปแล้วหรือ?”คนของสกุลหลี่คาดไม่ถึงว่าพวกเขาจะจากไปเร็วเพียงนี้ บนใบหน้าเผยสีหน้าตกใจผู้เฒ่าหลี่เป็นคนแรกที่ตั้งสติได้ คนกลุ่มนี้เดิมทีก็มีฐานะที่ไม่ธรรมดา การมาอาศัยอยู่ในบ้านโทรม ๆ หลังเล็ก ๆ ของพวกเขาชั่วคราวก็เพราะมีธุระสำคัญ แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิต“ในเมื่อทุกท่านกล่าวเช่นนี้แล้ว ข้าก็ขอหน้าด้านนั่งลง ร่วมทานอาหารกับพวกท่านด้วย”“พี่หญิงคนสวย ท่านจะไปแ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1884

    “หลายวันก่อนไม่มีข่าวคราวจากเจ้าเลย ข้าก็กังวลว่าเจ้าไปคราวนี้ จะหายเงียบไปอย่างไร้ร่องรอยแล้วกระมัง?”เขารับปากกู้หว่านเยว่ไว้แล้วว่า จะอยู่ที่นี่ดูแลจงเอ้าและเหยาเสวี่ยเป็นอย่างดี ดังนั้น ก่อนที่กู้หว่านเยว่จะกลับมา เขาจะไม่มีทางจากไปก่อนอย่างแน่นอน“หลายวันมานี้รบกวนท่านแล้ว”กู้หว่านเยว่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ พลางหยิบกล่องใบหนึ่งออกมาจากอก“ข้ามีของสิ่งหนึ่ง เป็นสมุนไพรที่บังเอิญได้มาเมื่อวันก่อน ขอมอบให้ท่าน ถือเป็นของขวัญขอบคุณก็แล้วกัน”หมอเทวดาเผยยื่นมือไปรับกล่องนั้นมา ตอนที่เปิดกล่องยังมีท่าทีไม่ใส่ใจอยู่บ้าง นี่มันสมุนไพรอะไรกันแน่? คิดว่าเขาเป็นหมอเทวดาผู้ยิ่งใหญ่จะไม่เคยเห็นสมุนไพรชนิดใดกัน?”ผลปรากฏว่าทันทีที่เปิดออก เขาก็ตกตะลึง ดวงตาเบิกกว้างในทันที“นี่ นี่มันดอกเก้าชั้น”“ของดีเช่นนี้ เจ้าไปได้มาจากที่ใดกัน”“ข้า ข้าตามหามาสิบกว่าปีเต็ม ๆ ก็ยังไม่เคยเจอ”หมอเทวดาเผยจ้องมองดอกเก้าชั้นในกล่องอย่างชื่นชม ไม่กล้าเอื้อมมือไปสัมผัส กลัวว่าจะทำให้สมุนไพรเสียหายเขารีบหยิบถุงมือจากอกมาสวม แล้วจึงกล้าหยิบดอกเก้าชั้นออกมาจากกล่องอย่างระมัดระวังดอกเก้าชั้นที่เรียกว่าด

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1883

    เมื่อได้ยินบทสนทนาของคนทั้งสองจากด้านใน มุมปากของกู้หว่านเยว่ก็เผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อยแม้ว่าที่ต้าฉีจะมีบิดาที่ไม่เอาไหน แต่ในที่ราบแห่งความโกลาหล นางมีบิดามารดาที่รักและห่วงใยนางอย่างแท้จริงนางผลักประตูเข้าไป ทั้งสองคนที่อยู่ด้านในรีบมองมา ยังไม่ทันที่กู้หว่านเยว่จะเอ่ยปาก ทั้งสองคนก็ลุกขึ้นแล้วมองนางอย่างมีความสุข จงเอ้า ในที่สุดลูกสาวก็กลับมาอย่างปลอดภัย!เหยาเสวี่ย นี่คือลูกสาวของพวกเราหรือ ดูฉลาด งดงาม และมีน้ำใจ ยิ่งมองยิ่งชอบ! เพียงแรกเห็นก็รู้ว่าเป็นลูกสาวที่ตนให้กำเนิด ไม่ผิดแน่ ความรู้สึกผูกพันทางสายเลือดนี้ไม่มีทางผิดพลาด“เยว่เอ๋อร์!” เหยาเสวี่ยก้าวไปข้างหน้าก่อนหนึ่งก้าว โอบกอดกู้หว่านเยว่ไว้ในอ้อม พลางกล่าวด้วยความยินดี “ในที่สุดแม่ก็ได้พบเจ้าแล้ว”มีบางอย่างเปียกชื้นบนลำคอของนาง ดูเหมือนจะเป็นน้ำตาของเสด็จแม่กู้หว่านเยว่ยังคงคิดอยู่ว่าจะแนะนำฐานะของตนเองอย่างไรดี ไม่คิดว่าเหยาเสวี่ยจะยอมรับได้รวดเร็วถึงเพียงนี้ ทั้งยังเข้ามาหาอย่างกระตือรือร้นจนทำให้นางรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย“เสด็จแม่ ท่านฟื้นแล้วหรือ” ในที่สุด นางก็เค้นคำพูดออกมาได้อย่างยากเย็น“ทันทีที่

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status