บทที่ 957

“เหตุใดมีคนทำท่าทางลับๆ ล่อๆ อยู่ตรงนั้นกันเล่า?” แม่นมฉินตาไว ตะโกนออกมาเสียงดัง พลางสั่งบ่าวให้ไปดู

ชายที่แอบอยู่หลังสิงโตหินเห็นว่าหลบไม่พ้น ถอนหายใจ เดินออกมา

“คุณชายโจว? เป็นท่านหรือ?”

แม่นมฉินหน้าตาบึ้งตึง ก่อนหน้านี้นางยังคิดว่าโจวเซิงเป็นชายหนุ่มที่สง่างามมีความสามารถ เหมาะสมกับฮูหยินน้อยของพวกนางราวกับสวรรค์สร้าง

แต่ตอนนี้นางคิดว่าตนเองคงต้องไปตรวจตราดูสักหน่อย

“ใช่ ข้าเอง”

ในเมื่อถูกจับได้แล้ว โจวเซิงก็ไม่ปิดบังอีก เดินเข้ามาด้วยท่าทางสง่างามผ่าเผย ทำความเคารพกู้หว่านเยว่

“คารวะพระชายา”

กู้หว่านเยว่มองเขาขึ้นลงหนึ่งรอบ “เจ้ามาที่นี่เพื่อพบพี่หญิงซ่งหรือ?”

โจวเซิงนิ่งเงียบไป ครู่ต่อมาจึงพยักหน้า “ใช่”

แม้ว่ามองสีหน้าไม่ออกว่ากำลังรู้สึกเช่นไร แต่น้ำเสียงกลับยากจะปกปิดความกังวลเอาไว้ได้

“ข้าบังเอิญได้ยินว่าฮูหยินน้อยป่วย ข้า จึงมาเยี่ยม”

เขายื่นของบำรุงที่เตรียมมา ล้วนเป็นสมุนไพรราคาแพง

“สิ่งเหล่านี้มอบให้ฮูหยินน้อยบำรุงร่างกาย”

แม่นมฉินมิได้ขึ้นไปรับ กู้หว่านเยว่กลับงุนงง มองผ่านท่าทีของเขาแล้วก็รู้ว่าห่วงใยซ่งเสวี่ยมาก แต่เพราะเหตุใดต้องทำเป็นไม่ใส่ใจ มิหนำซ้ำยั