ตอนที่12 พาแม่ลดน้ำหนัก (1)

เช้ามือของวันต่อมา ในขณะที่ท้องฟ้าด้านนอกยังคงเป็นสีน้ำหมึกเข้ม มีเพียงแสงไฟจากเสาไฟในหมู่บ้านที่ส่องสว่างเป็นหย่อม ๆ อากาศในยามเช้ามืดของหนานจิงนั้นเย็นสดชื่น แต่สำหรับหลิวซินที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาในเวลานี้กลับรู้สึกง่วงงุนมากกว่า

            "ซูอวี้...นี่ยังไม่สว่างเลยนะลูก เราจะไปไหนกัน" หลิวซิน ถามเสียงอู้อี้ขณะที่ถูกลูกสาวจูงมือออกมาจากบ้านพัก

            "ไปออกกำลังกายกันค่ะแม่" หานซูอวี้ตอบด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น "หนูบอกแล้วไงคะ ว่าเราจะเริ่มต้นดูแลสุขภาพกันตั้งแต่วันนี้"

            เธอพาแม่เดินลัดเลาะไปตามถนนที่เงียบสงบและเป็นระเบียบของหมู่บ้านทหาร จนมาถึงสนามกีฬาขนาดกว้างขวางซึ่งอยู่ใจกลางชุมชน

            ที่นี่มีลู่วิ่งดินอัดและสนามหญ้าที่ได้รับการดูแลอย่างดี บรรยากาศเงียบสงบมีเพียงเสียงลมหายใจของพวกเธอและเสียงนกที่เริ่มส่งเสียงร้องรับอรุณ

            "วันนี้เราเริ่มจากการเดินเร็วรอบสนามสักสองสามรอบก่อนนะคะ เป็นการชิมลาง" หานซูอวี้บอกแผนการ

            สำหรับหานซูอวี้ในร่างเด็กสิบสามปีการเดินเร็วนั้นเป็นเรื่องง่ายดาย แต่สำหรับหลิวซินผู้มีน้ำหนักตัวเกินมาตรฐานมานาน แค่เดินไปได้ไม่ถึงครึ่งรอบเธอก็เริ่มหอบหายใจไม่ทัน ใบหน้าแดงก่ำเหงื่อเริ่มซึมออกมาตามขมับ

            "แม่...แม่ไม่ไหวแล้วลูก...พักก่อนเถอะ"

            "อีกนิดเดียวนะคะแม่ สู้ ๆ ค่ะ!" หานซูอวี้ไม่ได้บังคับแต่ใช้วิธีเดินเคียงข้างไปพร้อมกับพูดให้กำลังใจ

            "แม่ลองหายใจเข้าลึก ๆ แล้วผ่อนออกยาว ๆ ดูสิคะ จะได้ไม่เหนื่อยมาก"

            หลิวซินพยายามทำตามคำแนะนำของลูกสาว แม้จะเหนื่อยจนแทบขาดใจแต่เมื่อเห็นความตั้งใจจริงของลูกเธอก็ไม่อยากทำให้ผิดหวัง เธอรู้ดีว่าที่ลูกทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อตัวเธอเอง เพื่อให้เธอได้กลับมามีสุขภาพที่ดีและแข็งแรงอีกครั้ง

            หลังจากเดินจนครบตามเป้าหมายสองแม่ลูกก็นั่งพักอยู่ข้างสนาม ฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทาสว่าง มองเห็นไอเย็นลอยออกมาจากปากทุกครั้งที่พูดคุยกัน

            "พอฟ้าสว่าง เราต้องรีบกลับไปช่วยแม่บุญธรรมของลูกเตรียมของที่ร้านนะ" หลิวซินพูดพลางเช็ดเหงื่อ

            "ค่ะแม่" หานซูอวี้พยักหน้ารับ ในใจเธอตั้งเป้าไว้แล้ว...อีกแค่สิบกิโลเท่านั้น น้ำหนักส่วนเกินที่แบกรับความทุกข์ระทมมานานปีของแม่ก็จะหายไป และแม่ของเธอก็จะกลับมาดูดีสมส่วนกับความสูง 160 เซนติเมตรของท่านอีกครั้ง

            เมื่อได้เวลาอันสมควรสองแม่ลูกก็รีบพากันกลับไปยังบ้านพัก ก่อนจะตรงไปยังร้านอาหารเช้าขนาดเล็กของเฉินลี่ฮวา ซึ่งเปิดอยู่ในอาคารพาณิชย์ที่ไม่ไกลกัน ร้านนี้ขายอาหารเช้าพื้น ๆ อย่างโจ๊ก ปาท่องโก๋ ซาลาเปา และน้ำเต้าหู้ให้กับบรรดาครอบครัวทหารในชุมชนเป็นหลัก

            พอไปถึงก็เห็นเฉินลี่ฮวาและหวงเจิ้งหรงกำลังช่วยกันจัดร้านอย่างขะมักเขม้น "อ้าว! ตื่นกันแต่เช้าเลยนะสองแม่ลูก        ไปไหนกันมาเหรอหน้าแดงเชียว" เฉินลี่ฮวาเอ่ยทักอย่างเป็นกันเอง

            "ซูอวี้เขาพาฉัน ไปเดินออกกำลังกายจ้ะ" หลิวซินตอบอย่างภาคภูมิใจในตัวของลูกสาว

            เฉินลี่ฮวามองเพื่อนรักตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะหัวเราะออกมา "ดีแล้วล่ะซินซิน ดูแลตัวเองบ้างก็ดีเหมือนกัน" เธอพูดพลางตบไหล่เพื่อนเบา ๆ

            "ดูสิ นี่ถ้าเธอลดน้ำหนักลงสักหน่อยนะ รับรองว่าจะต้องกลับมาสวยเหมือนเดิมแน่ ๆ ไม่เสียแรงที่สมัยเรียนใคร ๆ ต่างก็เรียกเธอว่า ดอกไม้ประจำโรงเรียน"

            คำพูดหยอกล้อของเพื่อนรักทำให้หลิวซินหน้าร้อนผ่าว แต่ในใจกลับรู้สึกดีใจอย่างประหลาด ความทรงจำในวัยสาวที่เคยสดใสและมั่นใจในตัวเองค่อย ๆ ย้อนกลับมา...บางที...บางทีการเริ่มต้นใหม่ครั้งนี้อาจจะทำให้เธอกลับไปเป็นคนเดิมคนนั้นได้จริง ๆ ก็ได้