Home / โรแมนติก / ช่างยนต์หลงกาวน์ / ช่างยนต์หลงกาวน์ EP.2 น้องชายกระหายรัก [4] จบตอน

Share

ช่างยนต์หลงกาวน์ EP.2 น้องชายกระหายรัก [4] จบตอน

last update Last Updated: 2025-03-24 20:51:07

คนตัวใหญ่ปลดชุดแซกแขนกุดของฉันออกจนเห็นลาดไหล่ขาวนวล เขากลืนน้ำลายลงคอ ในขณะที่จะโน้มใบหน้าเข้ามาพรมจูบไปตามลาดไหล่ของฉันที่นั่งตัวแข็ง

ทำไมไม่ห้ามเขาล่ะ ทำไมไม่ผลักออก?

ได้แต่ถามตัวเองแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไร นอกจากความรู้สึกแสบเล็กๆ เพราะขาลกำลังดูดเม้มที่ไหปลาร้าเหมือนคนที่กำลังมัวเมากับของหวาน

“ผมชอบพี่จัง พี่หมี่” จนเขากระซิบชิดลาดไหล่เปลือยเปล่าของฉัน พร้อมๆ กับปลายนิ้วสากที่เริ่มเกี่ยวสายชั้นในของฉันจนตกลงไปที่แขน

“...”

“ชอบจนแทบบ้าเลย”

ตึกตัก

หัวใจฉันเต้นแรงเมื่อได้ยินคำบอกชอบจากร่างสูงใหญ่ที่พยายามทำลายความสัมพันธ์ที่มีช่องว่างของเราลง ฉันเคยคิดว่าขาลคือเด็กน้อยที่เชื่องและไม่มีประสบการณ์ เขาก็แค่เด็กวัยรุ่นเลือดร้อนทั่วไป

แต่พอฉันพลาดพลั้งเปิดทางให้เขาไปครั้งเดียวเท่านั้น ก็เหมือนกับว่าขาลพร้อมที่จะพุ่งตรงเข้ามาแบบไม่คิดชีวิต

ฉันได้รู้ธาตุแท้ของน้องชายข้างบ้านวันนี้เอง ว่าเขาไม่ใช่สุนัขที่เชื่องและเชื่อฟังคน แต่จริงๆ แล้วเขาคือหมาล่าเนื้อที่รอเจ้าของตายใจ และพร้อมที่จะเข้ามาขย้ำอย่างรุนแรงได้ทุกเมื่อ

ฉันได้ทำลายเส้นกั้นระหว่างเราไปแล้ว และน้องขาลคงจะไม่หยุดอยู่แค่นี้ จนกว่าจะได้เวอร์จิ้นของฉันไปครอง

แล้ว... ถ้าเกิดน้องขาลได้ไป แล้วเขาทิ้งฉันล่ะ?

ฉันก็แค่ผู้หญิงที่ถูกครอบครัวสั่งสอนมาด้วยขนบธรรมเนียมเก่าๆ ที่ว่าเป็นผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัวและมีเซ็กซ์ในคืนแต่งงานเท่านั้น แน่นอนว่าฉันอึดอัดกับกฎเกณฑ์ที่พ่อให้ตั้งแต่เล็ก พอโตขึ้นมาเลยพยายามฉีกกฎด้วยการแต่งตัววาบหวิว ทำตัวเซ็กซี่ จนพ่อเหนื่อยจะว่าเพราะฉันก็โตแล้ว มีงานทำแล้ว แถมยังทำได้ดีด้วย

ฉันในตอนนี้เพอร์เฟ็คจนไม่ว่าใครก็ต้องการมีเซ็กซ์ด้วย

แต่ไม่รู้ทำไม ฉันกลับตื่นก่อนทุกที พอจะไปถึงจุดนั้น ฉันก็กลัว อยู่ดีๆ ขนบที่พ่อสอนสั่งกรอกหูอยู่ตั้งแต่เด็กก็ผุดขึ้นมา จนรู้สึกไม่อยากไปต่อ

ผู้ชายหลายๆ คนที่คุยไม่เข้าใจความคิดของฉัน แน่นอนว่าทุกคนมองฉันเป็นผู้หญิงที่ดูจะเจนจัด ขี้อ่อยและไม่เวอร์จิ้น แต่พอฉันแสดงออกว่าไม่เป็นงานจริงๆ พวกเขาก็ต่างบอกว่าผิดหวังและถอยห่างออกไป

ฉันอยู่ตรงนี้ด้วยความคาดหวังของใครหลายๆ คนว่าฉันต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ พวกเขาตัดสินฉันไปแล้ว และพอไม่เป็นอย่างที่หวัง พวกเขาก็ไม่ต้องการฉันอีกต่อไป

แต่น้องขาลไม่เป็นแบบนั้น

เขาดูเหมือนจะคาดหวัง แต่กลับกันก็พยายามเข้าใจ แต่ขาลไม่เคยตัดสินฉัน เขาเรียนรู้จากสิ่งที่ฉันแสดงออก และพุ่งตรงเข้ามาในแบบของตัวเอง เป็นครั้งแรกที่เจอผู้ชายที่พอรู้ว่าฉันไม่เป็นแบบที่คิด แต่กลับไม่หยุด รุกเข้ามาหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ

แต่... ฉันเป็นผู้หญิงหัวดื้อ ฉันคิดกับขาลเป็นแค่น้องเท่านั้น

มันยากนะ ที่จะเปลี่ยนความคิด ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าขาลเป็นผู้ชายที่ฉันมองหาอยู่

ฉันไม่อยากจริงจังกับใคร ก็แค่อยากรู้เรื่องเซ็กซ์เท่านั้น ฉันกลัวความสัมพันธ์ กลัวความเจ็บปวด กลัววันที่ตัวเองต้องเอาใจไปผูกไว้ที่ปลายเท้าของใครแล้วโดนเขาขยี้ทิ้งเหมือนหลายปีที่ผ่านมา กลัวไปหมด

“... ขาลก็รู้ว่าพี่ไม่อยากจริงจัง” ฉันโพล่งขึ้นมาในระหว่างที่ถูกถอดชั้นในออกจนหน้าอกขาวผ่องสล้างออกมาสัมผัสกับอากาศภายนอก คนตัวโตชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะกระตุกยิ้ม

“ใช่ ผมรู้”

“พี่ก็แค่... อยากเข้าใจเรื่องเซ็กซ์ แต่ไม่ต้องการความสัมพันธ์ที่จริงจัง”

“ครับ”

“ถ้าขาลคาดหวังความสัมพันธ์จริงจังจากพี่ พี่คงไม่ใช่คนนั้นที่ขาลมองหานะคะ” จนสุดท้ายฉันก็กลั้นใจพูดมันออกไป ทั้งๆ ที่ฉันชอบสัมผัสของขาล ชอบความร้อนแรงของน้องชายสมัยเด็กมาก และขาลก็มีนิสัยที่ตรงใจฉันหลายอย่าง

แต่มันก็แค่ความหลงใหลในรสสัมผัส ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับขาลเลยสักนิด

“แล้วใครบอกพี่ว่าผมต้องการความสัมพันธ์ที่จริงจัง?” จนร่างสูงย้อนกลับมาคำหนึ่ง มันทำให้ฉันหน้าชาเพราะไปไม่เป็น “ตั้งแต่ที่รู้ว่าชอบพี่ ผมไม่เคยคาดหวังอะไรทั้งนั้น ผมอยู่ด้วยศรัทธา และจะจบมันด้วยศรัทธา”

“...”

“ผมไม่ได้ขออะไรพี่มากไปกว่าครั้งแรกของพี่” เขาเน้นย้ำถึงความต้องการที่ฉันพอจะจำได้ว่าเขาขอฉันแค่นั้นมาตั้งแต่ต้น เพิ่งมาฉุกคิดนี่เองว่าขาลไม่ได้ขออะไรฉันเลยนอกจากขอเวอร์จิ้นของฉันให้กับเขา “แต่ผมจะไม่บังคับหรอก ถ้าพี่อยากให้ผมแค่แตะต้อง แต่ไม่สอดใส่ ผมก็ทำได้เหมือนกัน”

“...”

“ผมบอกแล้วไงพี่หมี่” เขาเอนใบหน้าลงมากระซิบชิดริมฝีปากของฉันที่นั่งตะลึง ปลายนิ้วสากอ้อยอิ่งอยู่ตรงหน้ายอดทับทิมสีอ่อนจนรู้สึกวาบหวิว “ไม่ว่าจะของเล่นหรือคู่ขา ผมเป็นให้พี่ได้ทุกอย่าง”

“...”

“พี่จะให้ผมเป็นหมาอย่างที่พี่ชอบให้ผมเป็นก็ได้” เขาพูดพร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากหยักลึกที่แห้งผาก “กดผมให้รู้สึกต้อยต่ำ จะให้ผมเลียรองเท้าพี่ ผมจะทำให้ทุกอย่างเลย”

ให้ตายเถอะ

ดูวิปริตสิ้นดี แต่ทำไมชอบจังเลยนะ

“งั้น...” ฉันคลี่ยิ้มหวานออกมาทันที กรีดปลายนิ้วไล้ลงไปตามความนูนของหน้าอกที่ขาวจัด แววตาคมกริบสีเงินเข้มมองตามปลายนิ้วของฉัน จนมันมาหยุดที่ยอดอก “ชอบหน้าอกพี่มั้ยคะ”

“ชอบมาก” เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ลูกกระเดือกสั่นขึ้นลงเมื่อเห็นว่าฉันเริ่มยั่วยวน หลังจากที่ขาลพูดว่าจะยอมเป็นสุนัขของฉัน

ขาลก็แค่เด็กอายุยี่สิบเอ็ด แต่กลับปลุกเร้าความต้องการสุดแปลกของฉันขึ้นมาในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันก็แค่คนเพอร์เฟ็คที่มีความต้องการดำมืดเหมือนกับคนอื่นๆ

“งั้นก็ดูดสิ ดูดเหมือนลูกหมาที่กำลังดูดขวดนมน่ะ”

เด็กผู้ชายหุ่นล่ำสุดฮอตที่ยอมเป็นได้แม้กระทั่งหมาของฉัน คิดว่าใครจะปล่อยไปง่ายๆ ล่ะ จริงมั้ย?

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ช่างยนต์หลงกาวน์   ช่างยนต์หลงกาวน์ EP.21 ลูกสาวใจแตกกับผู้ชายสารเลว [1]

    “แฮ่ก... อย่าสิ”“แต่ผมไม่ไหว ทุกทีที่เห็นพี่เปลือย”น้ำเสียงแหบกร้าวของคนตัวสูงกว่าชิดท้ายทอย ฝ่ามือหนาหยาบกร้านกอบกุมทรวงอกมหึมาท่ามกลางฝักบัวขนาดใหญ่ที่น้ำสาดกระทบร่างกายของเราทั้งคู่ ฉันหอบหายใจ ทรงผมสั้นที่เปียกแนบลู่กับท้ายทอยขาว บั้นท้ายถูกขยำเหมือนอีกฝ่ายกำลังบีบลูกโป่งให้แตก มันเจ็บ แต่กลับรู้สึกดีช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาเช้าที่ฉันเหนียวตัวจนต้องเข้าไปชำระร่างกาย แต่คนตัวโตก็เกาะติดฉันไม่เคยห่าง เขาคลั่งฉัน และหลงใหลฉันจนอยากจะแทรกตัวอยู่กับทุกๆ กิจวัตรประจำวันของฉันซึ่งก็ไม่ได้รำคาญ ออกจะชอบด้วยซ้ำที่เขาสิโรราบต่อฉันแบบนี้เรามาอยู่ที่จอร์เจียได้อาทิตย์กว่าๆ แล้ว วันแรกที่มาที่นี่น้องขาลเบิกเงินจากคุณลุงมาสามหมื่นลารี และเราใช้ชีวิตอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ใจกลางเมืองหลวงทบิลิซิร่วมกันแค่สองต่อสองแน่นอนว่ามีเซ็กซ์กันทุกวัน บางครั้งก็ทั้งวันทั้งคืนด้วยซ้ำ“เธอไม่ได้ทำเรื่องลาออกที่วิทยาลัยใช่มั้ย” ฉันกระซิบในตอนที่นอนเกยตัวเปลือยเปล่าอยู่บนท่อนแขนหนาที่เต็มไปด้วยรอยสักที่ฉันหลงใหล หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเราก็นอนอ้อยอิ่งกันบนเตียง ฉันเขี่ยแผงอกเขา ส่วนน้องขาลก็วนนิ้วรอบลาดไหล่ของฉัน

  • ช่างยนต์หลงกาวน์   ช่างยนต์หลงกาวน์ EP.20 หนีไปด้วยกัน [3] จบตอน

    “ลบคลิปนั่น ถือว่าพี่ขอได้มั้ย” ฉันถอนหายใจหนักหน่วง กัดริมฝีปากจนห้อเลือดเมื่อตัวเองจำใจต้องออกปากขอร้องเขา“... ก็ได้ครับ” เหยี่ยวยังคงฉีกยิ้มอยู่ เขาปล่อยโทรศัพท์เครื่องหรูลงกับพื้นจนแตกกระจาย เมมโมรี่การ์ดกระเด็นออกมาจากชิ้นส่วนของโทรศัพท์ และคนตัวสูงก็กระแทกส้นเท้าลงไปจนมันหักเป็นสองท่อน“ขอบคุณ”“ไม่ ผมไม่ต้องการ”“...”“ผัวพี่อยู่ในรถอัลพาร์ด จะทำอะไรก็รีบทำซะ”ฉันเม้มริมฝีปากแน่น ก้มลงมองเมมโมรี่การ์ดที่แตกเป็นสองส่วน ยังมีสีหน้าไม่ไว้ใจตอนที่เดินเอี้ยวตัวหลบตัวสูงใหญ่ของเหยี่ยวไปทางรถครอบครัวคันโตปึง!!เสียงเซ็งแซ่ดังมาจากในตัวรถ ประตูรถถูกเปิดออกอย่างแรงด้วยส้นเท้าของใครสักคน การ์ดชุดดำที่ฉันเพิ่งเคยเห็นหน้าวันนี้กระเด็นออกมาจากตัวรถ คนที่กระโดดลงมาทั้งที่แขนข้างหนึ่งยังห้อยโตงเตงคือน้องขาล ฉันเบิกตากว้าง พอๆ กับที่ร่างหนาในสภาพสะบักสะบอมจะตรงเข้ามารวบขาฉันขึ้นอุ้มด้วยมือข้างเดียว“ไอ้ขาล! มึงจะทำอะไรวะ” เสียงเข้มของเหยี่ยวดังขึ้นด้านหลังโดยที่เจ้าของอ้อมแขนไม่ได้ให้ความสนใจ เขาใช้เท้าที่เปื้อนเลือดตรงหัวรองเท้าหนังสีน้ำตาลเข้มถีบผู้ชายที่นั่งหน้ารถจนพลัดตกลงมา“นะ... น้องข

  • ช่างยนต์หลงกาวน์   ช่างยนต์หลงกาวน์ EP.20 หนีไปด้วยกัน [2]

    การกินข้าวเช้านั้นดำเนินไปอย่างน่าประหวั่นพรั่นพรึง เมื่อป๊ามานั่งคุมฉันในห้องนอนด้วยตัวเอง และนั่งทอดสายตามองฉันในชุดเดรสสั้นและเสื้อกาวน์สีขาวเข้ากับชุดด้านใน พอบอกป๊าว่าวันนี้อยากกลับไปทำงาน ท่านไม่ได้ต่อว่าหรือห้ามปรามอย่างที่คิดไว้ แต่กลับมานั่งเฝ้าฉันด้วยตัวเอง“หวังว่าจะไม่แอบดอดไปหามันอีกนะ” ท่านเอ่ยขึ้นอย่างสงบเงียบเมื่อเห็นว่าฉันดูท่าทางปกติดี ไม่มีอาการคร่ำครวญมาหลายวันหลังจากที่ป๊าขังฉันไว้ในห้องนอน คิดว่าท่าทางนั้นอาจทำให้ท่านย่ามใจขึ้นมาบ้าง“อย่างที่ป๊าบอกเลยค่ะ... เด็กคนนั้นไม่มีดีอะไรเลย หมี่ไม่ได้จริงจังกับเขาหรอก” ฉันพูดด้วยท่าทางที่นิ่งกว่าทุกครั้ง แม้ว่าอัตราการเต้นของหัวใจจะค่อนข้างถี่จนน่ากลัว ฉันเป็นคนที่โกหกเก่ง แต่บางครั้งแรงกดดันของป๊าก็ทำให้ฉันประหม่า“ดีแล้ว มันไม่เหมาะสมกับหนูหรอก หนูเป็นแพทย์หญิงดีเด่น เป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมยิ่งกว่าใคร ป๊าเลี้ยงดูหนูให้เติบโตมาอย่างงดงาม หนูควรเลือกผู้ชายได้ดีกว่านี้” ท่านฉีกยิ้มอย่างพึงพอใจในท่าทางอันแสนเยือกเย็นของฉัน เหมือนกับว่าจะบังคับฉันได้เหมือนในวันวาน มือที่มีริ้วรอยเหี่ยวย่นเล็กน้อยเพราะป๊าเป็นคนที่ค่อนข้างดู

  • ช่างยนต์หลงกาวน์   ช่างยนต์หลงกาวน์ EP.20 หนีไปด้วยกัน [1]

    น้องขาลเงียบไป ภายใต้ความเงียบงัน ห้องที่ถูกเปิดให้สว่างเป็นสีเหลืองนวลอ่อนสะท้อนเสี้ยวหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเขา“ผมยอมรับ... ว่าผมรักพี่” เขาโพล่งขึ้นมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำที่คาดเดาอารมณ์ได้ยาก แววตาคมหลบตาลงมองมือของตัวเองที่ยกขึ้นมา “ผมรักพี่มาก มากพอที่จะทำให้พี่รู้ว่าผมโคตรคลั่ง และหลงพี่มากแค่ไหน”“...”“พี่หมี่ เราจะหนีไปด้วยกัน” เขาหันกลับมาสบตาฉัน แววตาคมปลาบนั้นเต็มไปด้วยความแน่วแน่ มั่นคง เขาบอกฉันให้รู้ว่าในสายตาของน้องขาลมีเพียงแค่ฉันคนเดียวในนั้น “ถ้าที่นี่ไม่มีใครที่เข้าถึงเราได้ ก็ทำให้โลกนี้เหลือแค่เราสองคนก็พอ”ฉันคลี่ยิ้มออกมา ฝ่ามือหนากอบกุมฝ่ามือเล็กของฉันแนบแน่น น้องขาลฉีกยิ้มกลับ เขาเลื่อนฝ่ามือหนามาเล่นเส้นผมสั้นประบ่าสีชมพูอ่อนของฉัน สางมันเบาๆ อย่างทนุถนอม ผิดแผกกับเวลาที่เราอยู่ร่วมกันบนเตียงอย่างสิ้นเชิงเขามักจะรุนแรงจนทำให้คลั่ง แต่ในขณะเดียวกันก็ทนุถนอมเหมือนฉันเป็นเจ้าหญิง“พี่สวยเหลือเกิน พี่หมี่” เขาชมเชย ราวกับว่านี่จะเป็นการให้กำลังใจกับชีวิตของฉันรวมทั้งเส้นผมที่จะไม่เหมือนเดิม เรามีปณิธานอันแรงกล้าที่จะหนีไปด้วยกันจากสถานที่ที่จำกัดตัวตนของเรา

  • ช่างยนต์หลงกาวน์   ช่างยนต์หลงกาวน์ EP.19 ถูกล้างสมองครั้งที่สอง [2] จบตอน

    [พาร์ท : ขาล]ผมลอบเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ของพี่หมี่ผ่านทางบ้านรกร้างข้างๆ ปีนต้นไม้อีกฝั่งขึ้นมาด้วยตัวคนเดียว กระโจนลงสู่ราวระเบียง สะเดาะกลอนประตูบานกระจก แล้วแทรกตัวเข้ามาในห้องนอนของเธอได้ยินเสียงราดฝักบัวกระทบเนื้อหนั่นในห้องน้ำในตัวห้อง ผมถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป แล้วก็พบกับภาพที่ไม่คุ้นตาพี่หมี่ในลุคผมสั้นประบ่า... เธอกำลังช่วยตัวเองในอ่างทันทีที่เห็นผมพี่หมี่ก็สะอื้นออกมา มันช่างน่ารักซะจนต้องเข้าไปกอดเอาไว้แน่นๆ และอุ้มเธอมาวางบนเตียงนอน เช็ดตัวให้ เป่าผมให้เป็นลำดับถัดไป โดยที่พยายามปัดความคิดเรื่องที่พี่หมี่พยายามยั่วยวนผม ทั้งที่สภาพเธอตอนนี้ผอมลงและอิดโรยเพราะไม่ได้กินข้าวมาเป็นอาทิตย์ผมเธอสั้นเหมือนถูกตัดและเล็มอีกทีจนเท่ากัน ผมพินิจลุคของเธอในวันนี้ที่แตกต่างออกไป ในขณะที่ร่างเปลือยเปล่าที่ขาวผ่องไปทั้งตัวนั่งเม้มริมฝีปากอยู่หน้ากระจก เหมือนเธอไม่ค่อยอยากมองตัวเองเท่าไหร่“เป็นอะไรไป” ผมถามตอนที่สางเส้นผมสีชมพูอ่อนของเธอ แล้วพี่หมี่ก็หันหน้าหนี“... ก็มันไม่สวย” เธอกัดริมฝีปากแน่น ตีความว่าตัวเองที่ถูกตัดผมออกเหมือนขาดอะไรไปสักอย่างแต่สำหรับผมเธอสวยมาก ไม่ว่าจะเป็นช

  • ช่างยนต์หลงกาวน์   ช่างยนต์หลงกาวน์ EP.19 ถูกล้างสมองครั้งที่สอง [1]

    ฉันยืนจ้องหน้าป๊าอยู่หน้าประตูบ้านของน้องขาลท่านหรี่ตาลงมองสภาพของฉัน รวมถึงสภาพของร่างสูงกำยำที่ยืนอยู่ด้านหลังของฉันด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยกัดและรอยจ้ำคงพอทำให้ป๊ารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราสองคนท่านกำชับแว่นสายตาขึ้นเล็กน้อย รู้สึกได้ถึงทั้งตัวของท่านที่สั่นเทิ้ม“ป๊า...!” ฉันเรียกชื่อท่าน จนมารู้สึกตัวอีกทีตอนที่ป๊าผลักฉันออกจากหน้าประตู เดินไปใกล้กับร่างสูงใหญ่ของน้องขาล ท่านกระซิบเสียงลอดไรฟันกับหูเขาโดยที่ฉันไม่ได้ยิน แต่สีหน้าของน้องขาลตึงเครียดขึ้นทันทีตอนที่พ่อของฉันผละออกมาหมับ“ติรานา มากับป๊า” เสียงทุ้มที่น่าประหวั่นพรั่นพรึงของป๊าพร้อมกับแรงกระชากที่แขนจนเซทำให้ฉันต้องเดินไปตามแรงของท่านอย่างช่วยไม่ได้ เหลียวหลังไปมองภาพของหมายักษ์ของฉันที่ยืนอยู่หน้าประตูอย่างอาลัยอาวรณ์จนฉันถูกกระชากลากถูเข้ามาในบ้านหลังโตของป๊าที่อยู่กับแม่บ้านสามสี่คน ถึงได้รู้ว่าท่านเองถึงขนาดลงทุนเดินข้ามฟากมาที่บ้านของน้องขาล ถัดมาจากบ้านเราแค่สองซอยป๊าออกกำลังกายบ่อยก็จริง แต่ตั้งแต่ที่คุณลุงพ่อของน้องขาลกลับต่างประเทศในตอนที่เขาอายุสิบห้าปี ป๊าก็ไม่เคยเข้าไปย่างกร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status