ช่างยนต์หลงกาวน์ EP.3 ถุงยางไซส์ใหญ่พิเศษ [1]

พอเห็นว่าฉันอนุญาต เด็กน้อยตัวยักษ์ที่ยืนรออยู่ก็กดริมฝีปากลงมาท่ามกลางความเงียบภายในห้องพักของคุณหมอ ฉันจูบตอบกลับไปด้วยสัญชาตญาณ ทั้งตัวกระตุกยามเมื่อฝ่ามือแกร่งขย้ำก้อนหน้าอกนุ่มนิ่มที่เปลือยเปล่า

มือของฉันถูกยกขึ้นโอบรอบคอของน้องขาล และปล่อยให้ริมฝีปากและปลายลิ้นนำพาเราไปสู่ความหฤหรรษ์ที่ฉันไม่เคยได้สัมผัส จูบที่มากกว่าแตะปากนี่มันดีจริงๆ ดูดดื่ม ล่องลอย เหมือนจะได้แตะขอบสวรรค์อยู่ตลอดเวลา

แต่ก็ต้องอดชมไม่ได้เลยจริงๆ ว่าขาลจูบเก่งมาก ใช้ลิ้นเก่ง จนรู้สึกกลัวเลยถ้าเขาใช้ลิ้นแตะในจุดที่ไม่ควรจะแตะ เขาจะนำพามันไปสู่ความร้อนแรงแค่ไหน

จนปลายลิ้นร้อนนัวเนียไปมากับปลายลิ้นของฉัน ขาลเบี่ยงองศาใบหน้าไปด้านข้างเพื่อที่จะได้แทรกความเปียกแฉะเข้ามาในริมฝีปากของฉันได้ง่ายขึ้น ฉันหลับตาลง เลื่อนวงแขนไปโอบรอบคอของขาล ไม่สนว่าตอนนี้ตัวเองกำลังจะอยู่ในโรงพยาบาลของพ่อบังเกิดเกล้า ไม่สนว่าขาลจะไม่ล็อกประตู

อยากได้อีก อยากได้มากกว่านี้

จนขาลผละริมฝีปากออกมา เราสบตากันในความเงียบ ฝ่ามือหนาแตะเบาๆ ที่ข้างแก้ม และเขี่ยเส้นผมสีชมพูอ่อนที่ปรกหน้าจนดูยุ่งเหยิงออก

แววตาของขาลที่มองใบหน้าที่คิดว่าคงจะยั่วเขาอย่างถึงที่สุดดูมีแววแห่งความคลุ้มคลั่ง ราวกับสัตว์ป่าที่อยากฉีกฉันกินเป็นชิ้นๆ แต่จำต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน

อยากรู้จัง ว่าขาลจะบ้าคลั่งได้แค่ไหน

พอคิดได้แบบนั้นฉันก็ค่อยๆ เอื้อมมือไปแตะเบาๆ ที่แผงอกผ่านสาบเสื้อของเขา ลากไล้ปลายนิ้วลงมาจนถึงชายเสื้อ

ขาลหลุบตาลงมองการกระทำทุกอย่างของฉัน ในขณะที่ฉันช้อนสายตามองปฏิกิริยาของเขา

อึก...

เขากลืนน้ำลายลงคอครั้งนึง และเสียงมันก็ดังจนได้ยินมาตรงนี้

ตื่นเต้นสินะ เด็กดี

“พี่บอกให้เราดูดนมพี่ ไม่ใช่จูบสักหน่อย” โพล่งขึ้นมาด้วยน้ำเสียงยั่วเย้า เพราะถึงฉันจะเวอร์จิ้น แต่ก็รู้วิธีที่จะทำให้ผู้ชายที่คลั่งไคล้ฉันกลายเป็นเพียงลูกไก่ในอุ้งมืออยู่บ้าง “ตื่นเต้นงั้นเหรอ”

“ผมรู้สึกประหม่านิดหน่อย” แล้วคนตัวใหญ่ก็ตอบกลับมาตรงๆ เหมือนกัน เพราะถึงแม้ว่าเขาจะเติบโตขึ้นมาเป็นหนุ่มกลัดมันที่ร้อนแรงเหมือนไฟโลกันต์ แต่ขาลก็ยังมีส่วนที่ยังเป็นขาลคนเดิม เขายังคงขี้อาย และต้องการเรียกร้องความสนใจจากพี่สาวผู้แสนใจดีอย่างฉัน “คืนนั้นผมก็เมามากเลยทำไปเพราะความคึกคะนอง แต่วันนี้มีสติ ก็เลยตื่นเต้น”

“หน้าอกพี่เป็นของขาลนะ” ฉันรั้งต้นคอหนาลงมากระซิบชิดข้างหูของเขา กลิ่นกายของชายหนุ่มที่หอมอ่อนๆ ไม่ว่าจะผสมไปด้วยกลิ่นบุหรี่หรือกลิ่นสบู่ของผู้ชาย มันก็เป็นเสน่ห์ที่เย้ายวนทั้งนั้น “พี่อนุญาต ขาลจะดูดแรง บีบแรงแค่ไหนก็ได้”

“...”

“พี่ชอบ... อ๊ะ”

ยังไม่ทันที่จะพูดจบ หมาน้อยตัวยักษ์ที่แสนน่ารักของฉันก็โถมลงมาหาทั้งตัวราวกับทนความต้องการไม่ไหว เคล้นคลึงหน้าอกของฉันด้วยสองมือหนัก หน้าอกอวบถูกเขากดจูบลงมาโดยเลือกที่จะวนลิ้นรอบยอดอกสีชมพูโดยเย้าแหย่ไม่แตะไปในจุดที่เสียวสะท้านที่สุด และนั่นก็ทำให้ฉันรู้สึกสยิวจนต้องกัดริมฝีปากหันหน้าหนีความเปียกชื้นจนเย็นแปลบตรงเต้านม

ขาลดูดเม้มที่ทรวงอกของฉันจนรู้สึกแสบเล็กๆ แต่มันกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ฉันไม่ได้ห้ามที่ขาลจะทำรอยตีตราตัวเอง และตามใจเขามากขึ้นด้วยการเลื่อนมือมาขยุ้มผมของเขา กระตุกยางรัดผมจนผมยาวๆ ที่หยักศกเล็กๆ ของขาลตกลงมาปรกหน้า ชวนให้หนุ่มน้อยของฉันดูเซ็กซี่และดิบเถื่อนขึ้นไปอีกเท่าตัว

“อื้มมม ขาล รู้สึกดีจัง”

ฉันครางเสียงเบาหวิวเพื่อควบคุมไม่ให้ตัวเองครางครวญดังจนได้ยินไปถึงข้างนอก เมื่อร่างสูงไล้ปลายลิ้นตวัดรัวที่จุกนมสีอ่อนจนเปียกชุ่ม ยอดอกแข็งชูชันจนเขาต้องดูดลิ้มรสมันเหมือนกำลังดูดจูปาจุ๊บที่สมัยเด็กๆ เราชอบซื้อมากินด้วยกัน

แต่ตอนนี้ที่เขาดูดมันไม่ใช่ลูกกวาด แต่มันคือหน้าอกของฉันเอง

“อ๊า”

เสียงหวานของฉันเริ่มดังขึ้นอีกนิดอย่างเผลอตัว เมื่อขาลใช้ฟันเขี้ยวขบกัดเบาๆ ที่จุกนมจนรู้สึกว่าเลือดซิบเล็กๆ เขาร้อนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ในขณะที่จะยกเรียวขาทั้งสองข้างของฉันขึ้นเกี่ยวเอวสอบที่แข็งแกร่ง ถูไถความแข็งแรงใต้ผ้ายีนส์กับซับในลูกไม้ตัวบางที่ชื้นตรงกลางเป้าเป็นดวง

“ผมจะแค่ถู สัญญา”

เขากระซิบชิดหน้าอกของฉันที่สั่นเทิ้มจากแรงหอบ มือหนาขยำเต้าอกมหึมา พร้อมกับปลดซิปกางเกงยีนส์ลง เอนตัวฉันนอนลงบนโต๊ะจนศอกปัดป่ายไปที่คีย์บอร์ดจนพิมพ์ขึ้นไปในเอกสารผู้ป่วยมั่วซั่วไปหมด หากแต่ฉันไม่สนใจ ที่สนใจก็คือความผงาดตรงหน้าที่ถูกปลดปล่อยออกมาเท่านั้น

แม้ว่าขาลจะไม่ได้ถอดบ็อกเซอร์ที่บางแสนบางนั่นออก แต่ก็พอจะเห็นลำโคนได้ลางๆ ว่ามันใหญ่แค่ไหน

ฉันเริ่มหน้าซีดเล็กน้อย เพราะมันใหญ่มากๆ แบบมากๆ

“อะ ขาล เดี๋ยวก่อน” อยู่ดีๆ ความใสซื่อก็ทำงานแบบกะทันหัน ฉันอยากและรู้ว่าขาลก็อยาก แต่ขนาดของเขาที่ลำพองอยู่ภายใต้บ็อกเซอร์นั่น มันน่าสะพรึงมากๆ “... พี่กลัว”

“ยังไม่แข็งเต็มที่เลยครับ” เขาเองก็คงพอจะรู้ว่าฉันตื่นอะไร ก็เลยหรี่ตาลงมองลำของตัวเองพร้อมกับผงกหัวมาแค่นหัวเราะ แต่นั่นกลับทำให้ฉันตาโต

“ปะ... ปกติมันใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ” พอรู้สึกตัวได้ว่าเผลอแสดงความอ่อนประสบการณ์ออกไป ฉันก็เม้มริมฝีปากเปลี่ยนคำพูด “หมายถึงว่า... ของผู้ชายส่วนใหญ่”

“ปกติผมใส่ถุงยางไซส์ 60 ครับพี่หมี่”

และคำตอบเกี่ยวกับเจ้าสิ่งมหึมาที่ซ่อนอยู่ใต้เนื้อผ้าของขาล ก็แทบจะขุดเจาะความมั่นใจของฉันกับขนาดมาตรฐานของผู้ชายจนร่วงลงไปกองกับพื้น

ที่ได้ยินมา 52 คือขนาดมาตรฐานของชายไทย แค่นั้นก็ถือว่าน่ากลัวแล้ว

แล้ว 60 นี่มันจะใหญ่กี่เท่าจาก 52 ล่ะ?