ในเรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าเยว่อวิ๋นอคติมองสามีตัวเองในแง่ร้าย แต่จังหวะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นประจวบเหมาะจนนางอดคิดไม่ได้จริงๆเซี่ยฉงอวิ๋นที่เดิมคิดว่าจบเรื่องแล้วพ่นลมหายใจเฮือกหนึ่ง รู้สึกว่าโชคชะตาช่างเป็นปรปักษ์กับตนเสียจริง ตอนภรรยายังไม่กลับก็ไม่เห็นจะมีอะไร ไฉนยามนี้เรื่องเก่ายังไม่ทันจบ เรื่องใ
เยว่อวิ๋นเลิกคิ้ว ดูเหมือนนางจะเดาถูกสินะ“ก่อนหน้าเจ้าเมื่อครู่ ยายแก่บ้านจ้าวก็เพิ่งมาขอร้องให้พวกข้าช่วยจ่ายเงินชื้อตัวจ้าวเฉินจากบ่อนพนันหนึ่งร้อยตำลึงน่ะสิ”แม่เฒ่าเซี่ยได้ฟังก็ก่นด่าป้าจ้าวออกมาทันที “จ้าวฮวานางสารเลวนั่นยังมีหน้ามาขอร้องให้บ้านเราช่วยอีกหรือ ถ้าไม่เพราะจ้าวเฉินคนเสเพลนั่น เจ้า
“ถ้าเจ้ายังทำตัวดื้อดึงไม่รู้ความ คราวหน้าจุดจบของเซี่ยหยวนชางจะไม่จบแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้แน่ เชื่อไหม”“ที่เจ้าสามเกิดเรื่องขึ้น เป็นฝีมือเจ้าใช่ไหม” ประกายความคิดสายหนึ่งวาบขึ้นมาในหัว แม่เฒ่าเซี่ยถามด้วยสีหน้าหวาดกลัว“เข้าใจผิดแล้ว ฝีมือของจ้าวเฉินต่างหาก” ถึงแม้ว่าสาเหตุจะมาจากเขาก็เถอะ แ
“ทำตัวเองโดยแท้” เยว่อวิ๋นผ่อนลมหายใจพลางกล่าวเสียงแผ่ว ขณะมือเรียวยื่นยาวไปคีบหมูสามชั้นตุ๋นน้ำแดงมากินอย่างเอร็ดอร่อย “สามี ท่านยังทำอาหารได้อร่อยเหมือนเดิมเลย”ดูเหมือนว่าถึงจะผ่านไปแปดร้อยกว่าปี แต่ฝีมือทำอาหารของท่านกุนซือก็ยังไม่ตกเลยสักนิดเซี่ยฉงอวิ๋นที่กินอยู่เงียบๆ พลันคลี่ยิ้มกล่าว “อาอวิ
ข่าวลือเรื่องราวของพวกจ้าวเฉินโด่งดังไกลไปทั่วทั้งในตัวตำบล จางเสเพลแม้ครอบครัวจะมีเงินไปไถ่ตัวเขากลับมา ทว่ามือซ้ายก็ถูกตัดไปแล้ว อีกทั้งยังโดนทุบตีจนขาหักอีกด้วยบรรดาหมอในตำบลล้วนลงความเห็นตรงกันว่า อาการของเขาต่อให้รักษาหายได้ ในอนาคตก็เป็นได้แค่คนพิการไร้ประโยชน์เท่านั้น ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ย่าฮว
ใช่ว่าชุ่ยซื่อไม่อยากทำแบบนี้ แต่ที่ผ่านมาคนบ้านจางมีทั้งเงินและเรี่ยวแรงที่เหนือกว่า ครอบครัวยังมีลูกหลานคนอื่นให้เป็นห่วง นางจึงไม่อาจวิ่งไปสู้ตายกับคนพาลที่ไร้เหตุผลพวกนี้ได้ทว่าโชคดีที่สวรรค์มีตา จางเสเพลได้รับผลกรรมที่ตัวเองก่อ ส่วนจางเอ้อร์ก็ตกต่ำเพราะการกระทำของตัวเอง การกระทำของเขายิ่งไม่มี
เยว่อวิ๋นรู้ดีว่าตัวเองกำลังจะตาย…นางไม่นึกเสียใจทว่าเพียงแต่คิดเสียดาย…นางถูกบิดาที่เคารพหลอกใช้เป็นหมาก มารดาที่รักทอดทิ้งอย่างไม่สนใจไยดี กระทั่งน้องชายที่ให้ความเอ็นดูกลับหมางเมินไม่แยแสต่อความเป็นความตายของนางหลายปีนับจากเติบใหญ่ เยว่อวิ๋นก็จับดาบมุ่งเข้าสู่สนามรบ นางดำรงตำแหน่งแม่ทัพหญิงเพื
เยว่อวิ๋นมั่นใจว่าตัวเองนั้นตายไปแล้ว…แน่นอนว่าคนที่ถูกตัดคอขาดในดาบเดียวเช่นนาง คงไม่คิดหรอกว่าตัวเองจะยังมีชีวิตอยู่ดีความรู้สึกยามศีรษะหลุดกระเด็นแยกจากร่าง เวลาชั่วขณะนั้นยากนักที่จะอธิบาย แถมยังไม่น่าหวนนึกถึงเท่าใด เพียงแต่นางไม่คาดคิดเลยว่าความรู้สึกหลังความตายกลับย่ำแย่ยิ่งกว่าก่อนตายไม่ป
ใช่ว่าชุ่ยซื่อไม่อยากทำแบบนี้ แต่ที่ผ่านมาคนบ้านจางมีทั้งเงินและเรี่ยวแรงที่เหนือกว่า ครอบครัวยังมีลูกหลานคนอื่นให้เป็นห่วง นางจึงไม่อาจวิ่งไปสู้ตายกับคนพาลที่ไร้เหตุผลพวกนี้ได้ทว่าโชคดีที่สวรรค์มีตา จางเสเพลได้รับผลกรรมที่ตัวเองก่อ ส่วนจางเอ้อร์ก็ตกต่ำเพราะการกระทำของตัวเอง การกระทำของเขายิ่งไม่มี
ข่าวลือเรื่องราวของพวกจ้าวเฉินโด่งดังไกลไปทั่วทั้งในตัวตำบล จางเสเพลแม้ครอบครัวจะมีเงินไปไถ่ตัวเขากลับมา ทว่ามือซ้ายก็ถูกตัดไปแล้ว อีกทั้งยังโดนทุบตีจนขาหักอีกด้วยบรรดาหมอในตำบลล้วนลงความเห็นตรงกันว่า อาการของเขาต่อให้รักษาหายได้ ในอนาคตก็เป็นได้แค่คนพิการไร้ประโยชน์เท่านั้น ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ย่าฮว
“ทำตัวเองโดยแท้” เยว่อวิ๋นผ่อนลมหายใจพลางกล่าวเสียงแผ่ว ขณะมือเรียวยื่นยาวไปคีบหมูสามชั้นตุ๋นน้ำแดงมากินอย่างเอร็ดอร่อย “สามี ท่านยังทำอาหารได้อร่อยเหมือนเดิมเลย”ดูเหมือนว่าถึงจะผ่านไปแปดร้อยกว่าปี แต่ฝีมือทำอาหารของท่านกุนซือก็ยังไม่ตกเลยสักนิดเซี่ยฉงอวิ๋นที่กินอยู่เงียบๆ พลันคลี่ยิ้มกล่าว “อาอวิ
“ถ้าเจ้ายังทำตัวดื้อดึงไม่รู้ความ คราวหน้าจุดจบของเซี่ยหยวนชางจะไม่จบแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้แน่ เชื่อไหม”“ที่เจ้าสามเกิดเรื่องขึ้น เป็นฝีมือเจ้าใช่ไหม” ประกายความคิดสายหนึ่งวาบขึ้นมาในหัว แม่เฒ่าเซี่ยถามด้วยสีหน้าหวาดกลัว“เข้าใจผิดแล้ว ฝีมือของจ้าวเฉินต่างหาก” ถึงแม้ว่าสาเหตุจะมาจากเขาก็เถอะ แ
เยว่อวิ๋นเลิกคิ้ว ดูเหมือนนางจะเดาถูกสินะ“ก่อนหน้าเจ้าเมื่อครู่ ยายแก่บ้านจ้าวก็เพิ่งมาขอร้องให้พวกข้าช่วยจ่ายเงินชื้อตัวจ้าวเฉินจากบ่อนพนันหนึ่งร้อยตำลึงน่ะสิ”แม่เฒ่าเซี่ยได้ฟังก็ก่นด่าป้าจ้าวออกมาทันที “จ้าวฮวานางสารเลวนั่นยังมีหน้ามาขอร้องให้บ้านเราช่วยอีกหรือ ถ้าไม่เพราะจ้าวเฉินคนเสเพลนั่น เจ้า
ในเรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าเยว่อวิ๋นอคติมองสามีตัวเองในแง่ร้าย แต่จังหวะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นประจวบเหมาะจนนางอดคิดไม่ได้จริงๆเซี่ยฉงอวิ๋นที่เดิมคิดว่าจบเรื่องแล้วพ่นลมหายใจเฮือกหนึ่ง รู้สึกว่าโชคชะตาช่างเป็นปรปักษ์กับตนเสียจริง ตอนภรรยายังไม่กลับก็ไม่เห็นจะมีอะไร ไฉนยามนี้เรื่องเก่ายังไม่ทันจบ เรื่องใ
“เจ้าจะลองดูก็ได้”เยว่อวิ๋นพูดจบก็หันหลังเดินกลับเข้าบ้านทันที นางในอดีตผันตัวเองเข้ากองทัพเพราะอยากช่วยบิดาและผู้คนที่ทุกข์ทรมานจากสงคราม ยามนี้บิดาที่ว่าได้ตายจากไปในใจตั้งแต่วันที่ถูกทรยศแล้ว ทว่าความรักราษฎรมาตุภูมินั้นยังคงมีอยู่ นั่นทำให้นางไม่เคยคิดนำเอาความผิดเล็กน้อยของชาวบ้านมาใส่ใจแต่สำ
เงินหนึ่งร้อยตำลึงนั้นถือว่าเป็นจำนวนที่ไม่น้อยเลย สำหรับชาวบ้านคนธรรมดาทั่วไป ต่อให้ใช้เวลาทั้งชีวิตก็อาจหาไม่ได้ด้วยซ้ำ บ้านป้าจ้าวเองก็เป็นหนึ่งในกลุ่มคนเหล่านี้ ครอบครัวของพวกเขาถึงแม้พอมีพอกิน ทว่าการจะควักเงินร้อยตำลึงออกมานั้นเรียกได้ว่าเป็นไปไม่ได้เลย“ไสหัวไป”เสียงใสกล่าวเย็นเยียบ ป้าจ้าวเ
“ฉงอวิ๋น ป้าผิดไปแล้ว แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับข้านะ ทั้งหมดเป็นเพราะคนบ้านจางทั้งนั้น พวกเขาบังคับข้าให้ทำเรื่องทั้งหมด หลานชายเจ้าอย่าถือสาป้าเลย ป้ารู้ตัวแล้วว่าตัวเองทำไม่ถูก ป้าขอโทษเจ้าแล้ว ได้โปรดช่วยอาเฉินด้วยเถอะ ขอแค่เจ้าช่วยอาเฉินจะให้ข้าทำอะไรก็ยอม” ป้าจ้าวร่ำไห้โฮอย่างหมดสภาพ บุตรชายคนเล