ความรักในความลับ บทที่ 8

“ฝัน...พี่ขอโทษ”

“ถ้าตัวเองยังดูแลไม่ได้แล้วจะดูแลฝันได้ยังไง” เสียงหวานเวลาโกรธขึ้นมาก็น่ากลัวไม่น้อย

“พี่จะไม่ทำอีก ใครจะคิดว่ามินจะเป็นแบบนี้” ภามขยี้ผมตัวเอง เขาไม่คิดว่ามินตราจะเป็นแบบนี้ ความเป็นเพื่อนของเขาคงไม่มีความหมาย

“ฝันไม่ให้พี่เข้าใกล้ผู้หญิงคนนั้นในระยะสองเมตร” พาฝันกอดอกมองคนรักอย่างหัวเสีย เธอแทบไม่ได้นอนถึงเรื่องราวจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เพราะเรื่องน่ากลัวเมื่อคืนยังทำเธอหวาดหวั่น

“ครับ”

“รับปากแล้วต้องทำให้ได้ด้วยนะคะ” คนโกรธยังคงโกรธไม่ยอมหาย

“โธ่ ฝันเขาทำอะไรพี่ไม่ได้หรอก มันไม่แข็งหรอกถ้าไม่ใช่ฝัน” คำพูดของชายหนุ่มทำเธอหน้าและคอแดงเป็นกุ้งต้ม ใครเขาให้พูดเรื่องแข็งไม่แข็งเวลานี้

“จะไปรู้เหรอ เกิดโดนปลุกขึ้นมาอาจแข็งก็ได้” พาฝันไม่ยอมแพ้ ถ้าเธอไม่เข้ามารับรองว่าผู้หญิงคนนั้นต้องขืนใจคนรักของเธอแน่

“แรงจะผลักออกยังไม่มีเลย จะเอาอะไรมาแข็ง” ภามพูดพร้อมทั้งดึงคนหน้างอเข้ามากอด

“ไปอาบน้ำเลยเหม็น”

“แข็งมันต้องแบบนี้” แบบนี้ที่เขาว่าคือเจ้าหัวบากในกางเกงบ็อกเซอร์กำลังผงกหัวเคารพเธออยู่ แล้วนั่นอะไรปลายของเจ้างูตาเดียวกำลังมองหน้าเธอใช่ไหม ความยาวที่เกินพอดีทำให้ส่วนปลายพ้นขอบกางเกงบ็อกเซอร์ออกมาชมความเย็นข้างนอก

“พี่ภามไปอาบน้ำ”

“อาบด้วยกันไหมครับ”

“ไม่เอา ว้าย!” เสียงร้องโวยวายของคนตัวเล็ก เธอโดนเขาอุ้มเข้าไปอาบน้ำด้วยกัน เสียงร้องกับเสียงครางเพราะชิวหาดังไม่หยุด ถึงเขาและเธอจะยังไม่ถึงขั้นนั้น ขั้นที่สอดใส่ แต่ก็ใช่ว่าทั้งคู่จะไม่หาความสุขจากกันและกันด้วยวิธีถูไถหรือปรนเปรอกันและกันด้วยปาก

ภามและพาฝันเลือกที่จะไม่พูดเรื่องในวันนั้น เมื่อมีงานเลี้ยงหรือต้องไปเที่ยวกับเพื่อนเขาจะพาเธอไปด้วย มินตราตีตัวออกหากหลังจากเหตุการณ์วันนั้น

เธอไม่สามารถทนสู้หน้าพาฝันได้ ก่อนหน้านี้สายตาของพาฝันชื่นชมในความสวยของรุ่นพี่สาว หากแต่สายตาวันนี้มันคือความเหยียดหยาม คือสายตาของการดูถูก

ยิ่งใหญ่และพิชญ์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเพื่อนทั้งสองคน แต่คิดว่าไม่ถามน่าจะดีกว่า สุดท้ายแล้วมินตราก็ห่างออกไป

ความรักของทั้งคู่เป็นไปอย่างคู่รักทั่วไปเขาเป็นกัน วันนี้เป็นวันเกิดของพาฝันในวัยยี่สิบปี เขาพาเธอมาพบกับพ่อและแม่ของเขาที่จังหวัดตราด ทริปคืนนี้ของพวกเขาคือนอนค้างที่เกาะช้าง

“พี่จองไว้ห้องเดียวนะครับ” ภามพูดขึ้นในวันที่จูงมือเธอลงจากรถยนต์คันเดิม เขาพาเจ้ารถคันนี้ข้ามเกาะมาด้วย

รีสอร์ตแห่งใหม่ถูกตกแต่งสวยงาม บ้านพักหนึ่งห้องนอนหันหน้าเข้าหาทะเล เดินเพียงไม่กี่ก้าวก็ลงทะเลได้เลย เธอตื่นเต้นกับห้องพัก แต่ที่ตื่นเต้นมากกว่าคือคืนนี้ คืนฉลองวันเกิดในวัยยี่สิบปี

พาฝันเห็นถุงยางอนามัยที่เขาเตรียมมาหลายกล่องสำหรับการค้างคืนแค่สามคืน ถ้านับไม่ผิดน่าจะห้ากล่อง กล่องหนึ่งมีกี่ชิ้นกันนะรุ่นที่เขาซื้อมา สามชิ้นต่อกล่อง หรือห้าชิ้นต่อกล่อง หรือว่าสิบชิ้น ทำหมดนั่นเธอน่าจะลงจากเตียงไม่ได้

“ฝันเอากี่กล่อง?”

“ห้าค่ะ”

“หา!”

“โทษค่ะ กล่องเดียวพอแล้วค่ะ” พาฝันอยากจะแทรกแผ่นดินหนีนี่เขาจะรู้ไหมว่าเธอกำลังคิดถึงถุงยางอนามัยไม่ใช่ขนมครกอย่างที่เขาถาม

“คิดอะไรอยู่ อย่าบอกนะว่าคิดเหมือนพี่คิด”

“บ้า! ลามกใครจะไปใช้หมดกัน” พาฝันรีบตีแขนคนลามก คิดอะไรแต่เรื่องลามก ใครจะไปใช้หมดกันถึงจะมีสามชิ้นต่อกล่องก็ตั้งสิบห้าชิ้น สามคืนเนี่ยนะจะใช้หมด

“พี่แค่คิดว่า ขนมครกกล่องเดียวไม่น่าจะอิ่ม ฝันคิดอะไรเนี่ย” ภามนึกขำคนหน้าแดง

“รู้หรอกว่าพี่ภามคิดมากกว่าฝันอีก” เธอหยิบขนมครกยัดเข้าปากคนพูดมาก

“เบา ๆ เดี๋ยวลิ้นพี่พองใช้งานไม่ได้นะ”

“พี่ภาม!” พาฝันหันไปแหวใส่คนที่ยืนข้างตนเอง ภามหัวเราะอย่างชอบใจ เขาเตือนเพราะหวังดีหรอกนะ เพราะลิ้นเขานี่แหละที่ทำให้พาฝันแทบดิ้นตายมาแล้วไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ถ้าเกิดลิ้นพองใช้งานไม่ได้ทำไง ต้องป้องกันไว้ก่อน

“ไปเถอะ อยากไปเล่นน้ำทะเล”

ภามจับจูงแฟนสาวเดินไปทางหาดทราย ด้วยเวลาตอนนี้กำลังเข้าช่วงพระอาทิตย์จะตกดิน ทำให้ทั้งหาดทรายมีผู้ออกมาชมความงามของพระอาทิตย์ตกดินกันหลายต่อหลายคน

แสงสีทองส่งกระทบเกลียวคลื่นทอแสงระยิบระยับ พาฝันยิ้มให้กับภาพตรงหน้า ตั้งแต่เธอเกิดและโตมาเพิ่งรู้สึกว่าทะเลของวันนี้สวยที่สุด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะทะเลหรือเป็นเพราะคนที่เดินข้างเธอตอนนี้

ภามวาดแขนคล้องคอคนข้าง ๆ หอมหัวเธอแรง ๆ ครั้งหนึ่ง เกาะช้างเขามาที่นี่ตั้งแต่อายุหกเจ็ดขวบ ไม่คิดว่าพอได้มาวันนี้ที่มีเธออยู่ข้าง ๆ ทุกอย่างกลับให้ความรู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก

สถานที่ไม่สำคัญเท่าคนที่เรามาด้วยสินะ

“พี่รักฝัน” พาฝันเงยหน้ามองเขา ดวงตาของเธอไหวระริก เธอชอบคำบอกรักของเขาจังชอบมาก อยากให้เขาบอกรักแบบนี้บ่อย ๆ