ชู้รักคนโคตรเลว 5

“แต้ม” เสียงเรียกของพรีมทำให้แต้มรักสะดุ้งและหลุดจากภวังค์ หญิงสาวรีบลุกขึ้น สูดลมหายใจลึก แล้วเปิดประตูออกไปหา

“แต้ม...แกทำอะไรอยู่ บอสเรียกประชุมฝ่ายก่อนเริ่มงาน”

“เรียกประชุมเช้าเหรอ”

“อืม...แกเสร็จยังเนี่ย”

“เสร็จแล้ว ๆ”

แต้มรักพูดพลางหันไปเปิดก๊อกน้ำล้างมือ...มือที่เย็นเฉียบ เธอหันไปดึงกระดาษเช็ดมือออกมาเช็ดด้วยมือที่สั่นน้อย ๆ

“เสร็จแล้วก็ไปสิ เร็ว”

พรีมจับข้อมือเพื่อนพาเดินเร็วออกมาจากห้องน้ำ โดยเดินตรงไปยังห้องประชุมใหญ่เลย คนที่ก้าวขาเดินตามหลังเพื่อนไปเม้มปากแน่นตลอดทางเดิน หัวใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อพรีมผลักประตูห้องประชุมเปิดออก แต้มรักก็เอาแต่ก้มหน้า เธอเดินตามเพื่อนไปนั่งลงที่เก้าอี้ซึ่งตั้งอยู่เกือบริมสุด อยู่ทางซ้ายมือของหัวโต๊ะตัวยู

แต้มรักได้ยินเสียงเพื่อนพนักงานคุยกันเบา ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ทุกคนจะเงียบเสียงลง เธอพอเดาได้โดยที่ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมามองว่า ที่ทุกคนเงียบเพราะบอสเดินเข้ามาในห้องประชุมแล้ว

“สวัสดีครับ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยทักทายตามปกติ แต่หัวใจของคนที่นั่งก้มหน้าอยู่เริ่มเต้นไม่เป็นปกติ

พรีมสังเกตเห็นเพื่อนเอาแต่นั่งก้มหน้า ทั้งยังมีเหงื่อซึมข้างขมับด้วย เธอจึงกระซิบถามด้วยความเป็นห่วง

“แต้มแกไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย ไปพักก่อนไหม”

“ฉะ...ฉันไม่เป็นไร”

“แกเป็นแน่ ๆ แกไม่สบาย ฉันจะขออนุญาตบอสพาแกไปห้องพยาบาล”

“พรีมไม่ต้อง…”

“บอสคะ แต้มไม่สบายค่ะ พรีมขอพาแต้มไปห้องพยาบาลนะคะ”

เมื่อพรีมพูดจบ แต้มรักก็ชาวาบไปทั้งตัว เขาต้องมองมาที่เธอแน่ ๆ ตาคมคู่นั้นต้องกำลังจ้องมองเธออยู่แน่ ๆ

“เชิญครับ” พอเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยคำอนุญาต พรีมก็รีบประคองแต้มรักเดินออกจากห้องประชุม

แต่ก่อนที่พรีมจะประคองเพื่อนเดินผ่านประตูออกไป แต้มรักเหลือบตามองไปที่บอสแวบหนึ่ง เขานั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ แวบหนึ่งที่เธอมองเขาเป็นแวบเดียวกันกับที่ตาคมกริบมองเธอพอดี แต้มรักเบิกตากว้างแล้วหลบตาทันที หญิงสาวรีบเดินออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับไปมองข้างหลังอีกเลย

“คุณหมอให้พัก แกก็นอนพักไปเหอะ อย่าดื้อได้ไหม”

“แต่ฉันไม่เป็นอะไรจริง ๆ”

แต้มรักไม่อยากนอนพักที่ห้องพยาบาล เพราะเธอรู้ตัวดีว่า เธอไม่ได้เป็นอะไร อาการผิดปกติที่พรีมเห็นเมื่อครู่นั้นเป็นเพียงแค่อาการของคนผิดบาป ที่ต้องเผชิญหน้ากับความจริงเท่านั้นเอง

“พักสักหน่อย สิบโมงแกค่อยขึ้นไปทำงาน บอสไม่ว่าอะไรหรอกน่า”

“อือ ๆ เอางั้นก็ได้” แต้มรักยอมทำตามที่เพื่อนบอก พักสักหน่อยก็ดี เพราะสองวันที่ผ่านมาเธอนอนหลับไม่เต็มตา กลางคืนผวาตื่นแทบทั้งคืน จริง ๆ เธอก็รู้สึกอ่อนเพลียอยู่เหมือนกัน

“งั้นเดี๋ยวฉันจะขึ้นไปทำงานก่อน ถ้าแกโอเคแล้วก็ค่อยตามขึ้นไปนะ”

“อือ...ขอบใจนะพรีม”

พรีมกลับขึ้นไปทำงานแล้ว แต้มรักนอนพักอยู่ที่ห้องพยาบาลชั้นสี่ แผนกนี้จะมีคุณหมอและพยาบาลประจำอยู่ มีห้องพักเดี่ยวสองห้องสำหรับพนักงานที่เจ็บป่วยฉุกเฉินแต่ไม่รุนแรง

แต้มรักนอนอยู่ในห้องพยาบาลที่อยู่ด้านในสุด เธอนอนมองเพดาน ครุ่นคิดถึงแต่ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในคืนนั้น เพียงแค่เจอหน้าคนที่ร่วมก่อความผิดบาปด้วยกัน เธอยังสั่นยังร้อนรนขนาดนี้ หากเจอหน้าแฟนหนุ่ม เธอจะมองหน้าเขาติดได้อย่างไร เธอจะเก็บอาการหวาดหวั่นซ่อนไว้ได้มิดชิดแค่ไหน

แต้มรักเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ เธอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในตอนที่ได้ยินเสียงพูดคุยกันดังแว่วอยู่ข้างนอก ครู่หนึ่งประตูห้องพยาบาลก็เปิดออก แต้มรักจึงหันไปมอง เมื่อเห็นว่าใครเปิดประตูเข้ามา คนที่เพิ่งรู้สึกตัวตื่นเบิกตากว้าง หญิงสาวรีบลุกขึ้นนั่ง มองเขาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ

“ดีขึ้นหรือยังครับ”

“ดะ...ดีขึ้นแล้วค่ะ แต้มจะกลับขึ้นไปทำงาน” แต้มรักบอกแล้วรีบลุกจากเตียง หญิงสาวเดินเลี่ยงเขาตรงไปที่ประตู

“ดีขึ้นจริง ๆ เหรอ” คนที่เพิ่งเข้ามาในห้องถามย้ำ พร้อมกับดึงรั้งต้นแขนแต้มรักไว้ ก่อนจะดึงตัวเธอเข้าไปกอดไว้แน่น

“คุณพุฒ !” แต้มรักใจหายวาบ เธอดิ้นด้วยอาการตื่นตกใจ กลัวว่าใครจะเข้ามาเห็น

“ผมล็อกประตูแล้ว ไม่มีใครเห็นว่าเราทำอะไรกันหรอก”

“แต้มจะกลับไปทำงาน”

“หายดีแล้วเหรอ”

“แต้มไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ”

“ไหน...ผมเช็กอาการหน่อยซิ”

คนทำตัวเป็นหมอจับลูกน้องจูบในห้องพยาบาล ทั้งลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวสาว พอเธอไร้เรี่ยวแรงขัดขืน เขาก็ดันเธอติดกับผนังห้อง ปลดกระดุมเสื้อตัวสวยออกสามเม็ด แหวกเต้าเสื้อชั้นในดึงลง เขาเช็กจังหวะการเต้นของหัวใจดวงน้อยด้วยวิธีของเขา

แต้มรักหลับตาแน่น สองมือจิกกำบ่ากว้างสุดแรง แข้งขาสั่นแทบทรงตัวไม่อยู่ ปากร้อนผะผ่าวและลิ้นที่กำลังจัดการเต้าอวบทำให้เธอสั่นสะท้าน มันน่าอายที่เธอรู้สึกไปกับเขา ความอยากกระสันก่อตัวขึ้นแล้วแล่นปราดไปกระจุกตัวกลางซอกขา ตื่นเต้นเร้าใจและหวาดหวั่นกลัวจะมีคนรู้เห็นว่า เธอกับบอสกำลังทำเรื่องน่าอายในห้องพยาบาล

“คืนนี้ไปนอนคอนโดผมนะครับ” พุฒตัดใจจากเต้าอวบ เพื่อจะเงยหน้าขึ้นมากระซิบบอกหญิงสาว

“มะ...ไม่” แต้มรักปฏิเสธเสียงสั่นเบาหวิว

คนถูกสาวปฏิเสธยิ้มร้าย เขามองสบตาเธอ

“อีกห้านาที ธนาคงประชุมเสร็จ มันน่าจะลงมาหาคุณที่นี่ อยากให้ผมอยู่ในห้องนี้กับคุณจนแฟนคุณเข้ามาเจอ หรืออยากให้ผมออกไปก่อนดี หืม...แต้มรัก”