Share

12

last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-09 03:05:28

“อย่าดูถูกแยมเขาแบบนี้นะ ถึงผมจะเป็นผู้ชายมักมาก แต่ผมก็ไม่เคยคิดจะล่วงเกินผู้หญิงที่เขาไม่เต็มใจหรอกนะ”

“นี่คุณจะบอกก้อยว่าแยมเขายังไม่ได้เป็นอะไรกับคุณงั้นเหรอคะ ก้อยไม่เชื่อคุณหรอกค่ะ”

“แยมเขาไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายเหมือนคุณหรอกนะก้อย เพราะฉะนั้นอย่าดึงแยมเขามายุ่งกับเรื่องใต้สะดือแบบนี้” เขามั่นใจว่าถ้าเธอไม่เคยจับได้ว่าเขานอกใจ ป่านนี้เธอก็คงเป็นภรรยาตามพฤตินัยของเขาด้วยคนหนึ่ง แต่ในเมื่อมันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมา เขาจึงไม่กล้าที่จะทำรุ่มร่ามกับเธอเพราะไม่อยากถูกเกลียด

“ถ้าอย่างนั้นก้อยยิ่งทำตัวเหมือนแยมเขาไม่ได้หรอกค่ะ ในเมื่อก้อยเป็นเมียคุณ แต่แยมไม่ใช่ ถ้าแยมเขาตกอยู่ในฐานะเดียวกับก้อยเขาก็คงไม่ยอมหรอกค่ะ”

“หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้ว! ผมรำคาญ!”

“คุณเต้!”

“ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็ลงจากรถไปซะ ไปสงบสติอารมณ์ให้ได้ก่อน แล้วค่อยมาคุยกัน”

“กับแยมทำไมคุณถึงยอมเขาได้ทุกอย่าง ทีกับก้อยทำไมคุณถึงทำแบบนี้คะ” เธอไม่ยอมทำตามที่เขาต้องการ ถามคำถามที่ต้องการคำตอบมากที่สุดออกไป

“เพราะแยมเขาไม่ขุดคุ้ยเหมือนคุณไง คุณก็รู้ว่าผมเลิกเจ้าชู้ไม่ได้ แต่คุณก็เลือกที่จะรักผม เพราะฉะนั้นคุณต้องทำใจเย็นให้ได้เหมือน
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ซ่อนรัก   55

    “แค่กินข้าวไม่เสียเวลาเท่าไหร่หรอก ให้แยมเขาไปช่วยอีกแรงก็น่าจะไวขึ้น” เดือนนภาแนะนำอย่างห่วงใย“ไม่เป็นไรจริง ๆ ครับพี่สะใภ้ เชิญทานข้าวกันตามสบายนะครับ นาน ๆ จะได้ทานมื้อเย็นพร้อมหน้ากัน ผมขอตัวก่อนนะครับ” เขาโค้งศีรษะให้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนแล้วรีบหมุนตัวเดินจากไป ไม่บอกลาหญิงสาวที่นั่งข้าง ๆ กัน ไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอ“งานด่วนอะไรเหรอแยมมี่” วูซองอาถามน้องเมียขณะมองตามหลังญาติหนุ่มที่รีบร้อนเดินจากไป“ไม่ทราบค่ะ แต่ได้ยินเจสันเขาพูดตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่ามีงานสำคัญให้แยมช่วยทำคืนนี้”“ถ้าอย่างนั้นก็รีบกินเถอะแยม จะได้ไปช่วยเจสันเขา” เดือนนภาเตือนน้องสาว“ค่ะพี่เยล คุณแม่บ้านคะ ช่วยจัดอาหารใส่ปิ่นโตให้คุณเจสันด้วยนะคะ”“ได้ค่ะคุณแยมมี่”เจสันหันไปมองหญิงสาวที่เดินเข้ามาเพียงเล็กน้อย แล้วหันไปสนใจกับแก้วบรั่นดีเช่นเดิม ทำเหมือนเธอไม่มีตัวตนอยู่ที่นี่“ไหนบอกว่ามีงานสำคัญ”เขาทำเป็นหูทวนลม ไม่สนใจกับคำพูดของหญิงสาว หย

  • ซ่อนรัก   54

    วันนี้ เธอได้ยินคำที่เคยอยากได้ยินจากปากของเขาแล้ว แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกแย่เอามาก ๆ ไม่อยากฟัง ไม่อยากได้ยิน อยากจะย้อนเวลากลับไปเปลี่ยนคำพูดนี้ของเขาพิษนุอาศัยจังหวะที่เธอกำลังตกใจ หยิบแหวนเพชรเม็ดโตที่เตรียมมา สวมลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอ“พี่เต้” ดาวลดาหายจากตกตะลึง รีบชักมือหนีและจะถอดแหวนออก แต่ถูกเขารวบมือเอาไว้ก่อน“อย่าตัดรอนพี่แบบนี้สิคะ อย่างน้อยแยมก็น่าจะทบทวนเรื่องของเราอย่างละเอียดอีกสักครั้ง เพราะตอนนี้แยมอาจจะโกรธพี่อยู่” เขาเกลี้ยกล่อมเธอด้วยเหตุผล“แยมคิดดีแล้วค่ะพี่เต้ เราจบกันด้วยดีเถอะค่ะ อย่าทำให้มองหน้ากันไม่ติดเลย” เธอยืนยันเสียงแข็งพร้อมกับกระชากมือออกอย่างไม่พอใจ“นะครับน้องแยม ทบทวนอีกครั้งนะครับ พี่ขอแค่เจ็ดวันเท่านั้น” เขายังดันทุรัง เพราะมั่นใจว่าเธอต้องใจอ่อนจนได้ “ระหว่างนี้พี่สัญญาว่าจะไม่มากวนใจน้องแยมอีก ขอแค่น้องแยมคิดทบทวนเรื่องของเรา และอย่าถอดแหวนออกจากนิ้วเท่านั้น เมื่อครบเจ็ดวันแล้วน้องแยมยังยืนยันคำเดิม พี่ยินดีจะรับแหวนวงนี้คืนอย่างเต็มใจ” ระหว่างน

  • ซ่อนรัก   53

    ก๊อก ๆ ๆดาวลดาเคาะกระจกให้สัญญาณเมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ด้านในไม่ได้ใส่หูฟัง แล้วจึงเปิดประตูเข้าไปหาเขาชายหนุ่มละสายตาจากงานตรงหน้า มองหญิงสาวที่เดินเข้ามาหา “ว่าไงครับ หิวหรือเปล่า” ถามด้วยความห่วงใย“ไม่ค่ะ งานยังไม่เสร็จเหรอคะ” คำพูดที่เตรียมไว้เปลี่ยนไปเมื่อเห็นสายตาที่มองมาอย่างลึกซึ้งคู่นั้น“น่าจะเสร็จคืนนี้แหละ เพลงนี้ตั้งใจจะให้วงพลีสเขาร้อง” เขาบอกเล่าอย่างยิ้มแย้ม“ค่ะ.. น่าจะดึกใช่ไหมคะ”“ก็น่าจะดึกหน่อย มีอะไรหรือเปล่าครับ” เห็นเธอทำท่าอ้ำอึ้งจึงถามออกไป“ค่ะ.. คือ.. คือว่า.. วันนี้ วันนี้ฉันขอกลับก่อนได้ไหมคะ” ในที่สุดเธอก็พูดออกไปโดยที่ไม่มองหน้าเขาสักนิด“เป็นอะไรหรือเปล่า คุณไม่สบายเหรอ”“ไม่ใช่หรอกค่ะ” เห็นสายตาท่าทางที่เป็นห่วงเป็นใยของเขาแล้วเธอต้องรีบปฏิเสธ “ฉันแค่จะแวะไปหาเพื่อนค่ะ.. พอดีเพื่อนฉันมาจากเมืองไทย.. เราก็เลยนัดเจอกัน” และหลบสายตาบอกเหตุผลที่ไม่ค่อยกระจ่างต่อเขา“อ๋อ ใ

  • ซ่อนรัก   52

    เจสันเดินออกมาจากห้องดนตรี ทันเห็นดาวลดากำลังเปิดประตูเดินออกจากห้องพอดี จึงเรียกเธอไว้“คุณแยม จะไปไหนครับ”“ฉันจะไปพบแขกที่นัดไว้เมื่อวานนี้ค่ะ เขารออยู่ที่ห้องรับรองแล้ว”“อ๋อ แล้วผมต้องไปด้วยไหม”“ไม่ต้องหรอกค่ะ ถ้ามันสำคัญฉันค่อยโทรหาคุณ ไปก่อนนะคะ” เธอโบกมือให้เขาแล้วเดินออกไปจากห้องเจสันได้แต่มองตามเธอผ่านกระจกไปเงียบ ๆ จนกระทั่งเธอเดินเลี้ยวหายไปจากสายตา จึงกลับเข้าไปในห้องดนตรี ใช้สมาธิกับการทำงานเพลงอีกครั้ง...ก๊อก ๆ ๆดาวลดาเคาะประตูกระจกบานใส ให้สัญญาณแขกที่นั่งรออยู่ด้านในก่อนเปิดประตูเข้าไป เธอไม่เห็นหน้าเขาเพราะแม่บ้านที่นำกาแฟมาเสิร์ฟบังเขาไว้ แต่ก็กล่าวทักทายออกไป“สวัสดีค่ะ ฉันแยมมี่ค่ะ”พิษนุยืดตัวตรงเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู ตั้งสติอยู่ชั่วครู่จึงยืนขึ้นและหันไปหาเธอ.. “น้องแยม” เห็นเธอได้แต่มองอย่างตกตะลึงจึงเรียกให้เธอรู้ตัวดาวลดาไม่ได้พูดอะไรออกไป แม้หัวใจเธอจะเต้นรัวแรงเพียงไหนแต่เธอก็ฝืนยิ้มให้เป็นปกติ

  • ซ่อนรัก   51

    “หนึ่งร้อยคนจากยอดซื้อสูงสุด” ดาวลดาทวนคำพูดของเขา “แสดงว่าคุณแทบจะไม่ได้ซื้อของที่ห้างอื่นเลยสิ บอกได้ไหมว่าคุณซื้อของที่ห้างนี้ปีละเท่าไหร่”“ก็ซื้อเกือบทุกห้างนั่นแหละ แต่ผมเป็นสมาชิกของห้างนี้ จึงซื้อที่นี่เป็นส่วนใหญ่ ปีหนึ่งน่าจะ..ไม่น่าจะต่ำกว่าสองร้อยล้านวอนนะ” เขาตอบหลังจากคิดคำนวณในใจคร่าว ๆ“สองร้อยล้านวอน! แม่เจ้า!” ได้ยินคำตอบก็ทำให้เธอถึงกับอุทานด้วยความตกใจ อย่างเธอนี่ปีหนึ่งซื้อเสื้อผ้ารวมถึงกระเป๋ารองเท้าเต็มที่ก็ประมาณสองแสนบาท แต่เขาซื้อปีหนึ่งประมาณห้าถึงหกล้าน ยังไม่นับรวมกับที่อื่นอีกซื้ออะไรกันนักกันหนาเนี่ยยยย..แต่ก็อย่างว่าแหละ เขาเป็นถึงดาราซูเปอร์สตาร์ของเอเชีย จะให้ใส่เสื้อผ้าซ้ำเหมือนมนุษย์เงินเดือนอย่างเธอได้อย่างไร การใช้ชีวิตในทุก ๆ วันของเขาก็เหมือนเดินอยู่บนแคทวอร์ก เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นต้องดูดีไร้ที่ติตั้งแต่หัวจรดเท้า จะอิสระเสรีฟรีสไตล์ได้ก็ต่อเมื่ออยู่ในบ้านเท่านั้น“คุณเป็นดารานี่เนอะ มันก็สมควรอยู่หรอกที่ต้องจ่ายมากขนาดนี้” ในที่สุดเธอก็สรุปได้ว่า

  • ซ่อนรัก   50

    ดาวลดาแปลกใจที่ไม่เห็นเจสันอยู่ในห้องทำงาน แต่เห็นเสื้อโค้ทที่เขาใส่มาเมื่อเช้ายังแขวนอยู่ที่เสาไม้ จึงคิดว่าเขาคงอยู่ที่ไหนสักแห่งในบริษัท อาจจะเป็นห้องบันทึกเสียงหรืออาจจะประชุมอยู่ เธอจึงเอาแฟ้มงานที่ฝ่ายอื่นส่งมาให้มานั่งดู รอเวลาเขากลับมา เธอดูไปเรื่อย ๆ ทั้งที่อ่านไม่ออก จนถึงแฟ้มอันสุดท้ายที่เปิดดู“เอ๊ะ! ถึงเรานี่นา” เธออุทานด้วยความแปลกใจ หยิบกระดาษเอสี่ที่มีตัวหนังสือภาษาอังกฤษประโยคสั้น ๆ อยู่แค่ไม่กี่บรรทัด “พรุ่งนี้มีลูกค้าขอพบคุณแยมมี่ เวลาบ่ายหนึ่งโมง.. ใครนะ?” หญิงสาวขมวดคิ้วด้วยความสงสัยว่าใครนัดพบเธอ นอกจากทางโทรศัพท์แล้วเธอยังไม่เคยรับงานโดยตรงจากผู้ว่าจ้างสักราย ทุกครั้งจะมีเจสันอยู่ด้วยเสมอ แล้วทำไมครั้งนี้... หรือว่าตอนนั้นเจสันไม่อยู่ หรือว่าเขาจงใจปัดมันมาให้เธอรับผิดชอบเธอคิดไปต่าง ๆ นานา และสรุปว่าพรุ่งนี้ก็รู้เองว่าเป็นใครมาจากไหน...เจสันขมวดคิ้วจนหัวคิ้วย่น เมื่อเข้าไปในบ้านของวูซองอาแล้วเห็นดาวลดาถนัดตา แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นจนกระทั่งเข้ามานั่งอยู่ในรถด้วยกัน“ทำไมแต่

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status