13

“เจสันลองทานน้ำพริกนี่หน่อยสิ อร่อยมากเลยนะ” เดือนนภาใช้ตะเกียบชี้ไปที่ถ้วยน้ำพริกกะปิ “คนไทยขาดน้ำพริกไม่ได้เหมือนคนเกาหลีขาดกิมจิไม่ได้นั่นแหละ” เธออธิบายเพิ่มเติม

“ครับพี่สะใภ้” เจสันรับคำแต่ไม่รู้ว่าจะกินยังไงเพราะไม่เคยกิน

“เขากินแบบนี้” วูซองอาใช้ตะเกียบคีบแตงกวาที่หันเป็นชิ้นไว้แล้ว จิ้มลงไปในถ้วยน้ำพริกแล้วน้ำมาใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ “กินกับไข่ต้มก็อร่อยดีนะ”

เจสันเห็นดังนั้นจึงทำตาม “อร่อยมากครับพี่สะใภ้” เขาตอบตามความจริง

“ถ้าพี่กับแยมกินกันเองจะใส่พริกให้เผ็ดกว่านี้อีก”

ดาวลดาส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม ตักแตงกวาและไข่ต้มใส่จานข้าวของตัวเอง แล้วตักน้ำพริกโปะลงไปจนชุ่ม

“ทานแบบนั้นมันไม่สะใจค่ะ ต้องแบบนี้” เธอชูอาหารในช้อนที่กำลังจะใส่ปาก อธิบายให้เขาฟังเมื่อเห็นเขามองตาม

หลังจากอิ่มอาหารพวกเขาก็ล้างปากด้วยผลไม้สด นั่งคุยได้สักพักเจสันก็ลุกขึ้นและกล่าวขอตัวลากลับ

“กลับด้วยกันไหมครับคุณแยม”

“ไม่กล้ารบกวนหรอกค่ะ เช