ตอนที่ 35.“ดีมากเพื่อนรัก จำไว้นะว่า ฉันรักแก”“ฉันก็รักแกจีจี้...” สองสาวกุมมือกันอย่างรักใคร่แล้วหัวเราะสดใสให้กันนับจากนี้อังศณาสัญญากับตัวเองว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอจะดูแลตัวเองให้ดีและจะไม่ยอมเป็นคนอ่อนแออย่างเด็ดขาด...ปฐวินปัดข้าวของที่มีบนโต๊ะทำงานตัวใหญ่จนหล่นกระจายเกลื่อนกราดไปทั้งห้อง ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึงดูกราดเกรี้ยวราวกับพญามารกำลังพิโรธทำให้ไม่มีใครหน้าไหนกล้าเข้าใกล้ ตอนนี้พากันหลบให้ห่างและอย่ามาเสนอหน้าให้เขาเห็นเป็นดีที่สุด...“นี่วิน ทำอะไรกันลูก เสียงดังไปจนถึงข้างล่าง นี่เห็นหัวแม่อยู่รึเปล่า...”คุณปัทมาตัดสินใจขึ้นมาดูบุตรชายที่อาละวาดเสียงดังอยู่ในห้องทำงานชั้นบนของบ้านหลังงามด้วยความไม่พอใจที่ตั้งแต่กลับมาจากฮ่องกงปฐวินก็ดูหงุดหงิดง่าย เสียงดังโวยวายและดื่มเหล้าจัดจนนางเป็นห่วงกลัวว่าปฐวินจะกลายเป็นไอ้ขี้เมาไป...“คุณแม่ก็รู้ดีว่าผมเป็นแบบนี้เพราะอะไร...”“ก็แค่ผู้หญิงกระจอกๆ คนเดียว ลูกจะโวยวายให้ได้อะไรขึ้นมา ไหนๆ มันก็ไปแล้ว ลูกเองก็มีคู่หมาย แล้วนี่หากหนูรินเขามาเจอสภาพลูกแบบนี้เขาจะว่ายังไง เขาไม่มาถอนหงอกแม่รึ...”“ก็ให้เขาถอนไปเลยครับ คุณแม่ยังไม่ต
ตอนที่ 36.คุณปัทมาเดินหน้าตึงออกมาจากห้องทำงานสวนทางกับคุณวิลเลี่ยมผู้เป็นสามีพอดี ซึ่งสีหน้าท่าทางแบบนี้คุณวิลเลี่ยมนั้นเข้าใจได้ในทันทีว่าภรรยานั้นพบเจอฤทธิ์เดชอะไรมากจากบุตรชาย...“ให้เวลาลูกบ้างนะลูกปัด อีกอย่างเราก็แก่ๆ กันแล้วจะไปก้าวก่ายอะไรเด็กๆ ให้วุ่นวายจนพวกเขาไม่มีความสุข เราเองก็จะมานั่งทุกข์เสียเองแบบนี้ล่ะ...” คุณวิลเลี่ยมพูดกับภรรยาด้วยความอ่อนโยนและยังคงเรียกคุณปัทมาว่า ลูกปัด อย่างรักใคร่เอ็นดูไม่เสื่อมคลาย“แต่น้องก็รักลูกหวังดีอยากให้ลูกเจอคนที่ดีๆ มาช่วยเสริมบารมีให้เขาก้าวหน้านี่คะ”“แล้วลูกปัดคิดว่าสิ่งที่บอกว่าดีแล้ว เหมาะแล้วมันใช่สำหรับตาวินรึเปล่าล่ะ...”คำถามนี้ของสามีทำให้คุณปัทมาเงียบแล้วค่อยๆ เดินมาซบหน้าลงกับอกกว้างที่อบอุ่นเสมออย่างต้องการที่พึ่งหรือต้องการกำลังใจ...“ลูกปัดเองก็เริ่มไม่แน่ใจใช่ไหม... ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องปล่อยให้ลูกเขาคิดเอง จัดการชีวิตเขาเอง เราก็คอยดูห่างๆ ดีไหม...”“คุณพี่คิดว่าน้องทำถูกไหมคะ ที่เอ่อ... ใจร้ายกับเด็กคนนั้น...” คำถามของภรรยาทำให้คุณวิลเลี่ยมถอนใจแล้วส่ายหน้าช้าๆ“พี่ไม่รู้หรอกว่าเด็กคนนั้นจะต้องพบเจออะไรบ้าง แต่ที่
ตอนที่ 37.“แหงล่ะก็กำลังจะมีเหลนให้อุ้มนี่นา เลยดีใจมีกำลังอยู่เลี้ยงเหลน”แจ็กเกอร์รีนเสียงใสมาตามสาย สองสาวคุยกันเรื่อยๆ อย่างสนุกสนานซึ่งสักพักอังศณาก็วางสายและกลับเข้าบ้านเมื่อคุณยายอังกาบเรียกให้เธอไปรับประทานอาหาร วันนี้คุณ โรซี่ มารดาของโรบินก็มาเยี่ยมเยียนเธอจนกลายเป็นแขกคนสำคัญไปแล้วและคุณโรซี่ก็รักเอ็นดูเธอมากทำให้อังศณาพลอยลืมเรื่องทุกข์ใจไปได้บ้างแต่เมื่ออยู่ลำพังเธอก็อดคิดถึงผู้ชายใจร้ายที่ชื่อปฐวินไม่ได้... เขาใจร้ายเหลือเกินไม่แม้แต่จะตามหาเธอเธอจะหวังอะไรหรืออังศณา เธอมีความสำคัญกับเขาอย่างนั้นหรือ... อังศณาเฝ้าถามตัวเอง แต่คำตอบที่ได้ก็คือความเจ็บปวดไม่สร่างซา อังศณาถอนใจเล็กน้อยก่อนจะปรับสีหน้าให้สดใสเพื่อคุณยายจะได้ไม่เป็นทุกข์ไปด้วย...แต่อังศณาไม่รู้เลยว่าคนที่ตนเฝ้าคิดถึงนั้นออกตามหาเธออยู่ตลอดแต่แจ็กเกอร์รีนไม่บอกให้รู้เพราะกลัวว่าจะทำให้เธอเป็นทุกข์มากขึ้น ซึ่งในขณะที่อังศณากำลังเดินเข้าบ้านไปนั้นหญิงสาวไม่รู้เลยว่ามีใครคนหนึ่งเฝ้าสมองเธออย่างสนใจ...ปฐวินทำงานอย่างหนักมาตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ทั้งยังออกตามหาอังศณาในทุกที่ที่คิดว่าหญิงสาวจะไป หรือทุกที่ที่มี
ตอนที่ 38.“แม่ก็ให้ไอ้แมงดาของแม่หามามั่งก็ได้นะเงินน่ะ ไม่ใช่แค่บินมาเกาะคนแก่กินอย่างเดียว...”“นี่นังริน แกอย่ามาฟาดงวงฟาดงาเที่ยวโทษคนคนอื่น โยนหน้าที่ของตัวเองให้คนอื่น แกเป็นลูกมีหน้าที่หาเงินมาเลี้ยงดูฉันที่เป็นแม่ให้สุขสบายแค่นี้ทำไม่ได้รึไง...แล้วอย่ามาว่าฉันแก่เชียวนะ...”รินนภาปรายตามองมารดาที่เท้าสะเอวท่าทางหงุดหงิดฉุนเฉียวเพราะไม่มีใครมาคอยรองมือรองเท้าเหมือนที่ผ่านมา ทำให้ผู้มีเชื้อสายผู้ดีเก่าอย่างนางต้องลำบากมากทีเดียว แต่ก็นั่นล่ะด้วยความถือเนื้อถือตัวเจ้ายศเจ้าอย่างทั้งที่ไม่มีจะกินนี่เองที่ทำให้มารดาของเธอเป็นคนเห็นแก่ตัว เห็นแก่ความสะดวกสบายและมักมากไม่หายไม่ว่าจะเสียทรัพย์สินเงินทองเท่าไหร่เพื่อพยุงสังขารร่างกายให้สาวสวยสดนางยอมทำทุกอย่าง หาเงินจากทุกๆ ทางที่สามารถหาได้ไม่ว่าจะขายข้าวของในบ้านหลังใหญ่โตนี้ หรือกู้ธนาคารตลอดจนหยิบยืมจากเพื่อนฝูงในวงสังคมไฮโซด้วยกัน จนตอนนี้แทบไม่มีใครอยากจะคุยหรือคบหาคุณลินดา เพราะรู้กิตติศัพท์ความงกเงินที่จะใช้หนี้ให้กับคนที่หยิบยืมมา แต่จะจ่ายง่ายมากกับการปรนเปรอผู้ชายและเสียไปกับการเสริมความงาม เพื่อให้คงความสาวสวยสดเอาไว้หลอก
ตอนที่ 39.ซึ่งช่วงที่บิดาของเธอล้มป่วยและต้องเข้าออกโรงพยาบาลอยู่บ่อยๆ นี่เองจักรกริชก็เริ่มเข้ามาพัวพันกับครอบครัวของเธอมากขึ้น แล้วก็ชักชวนให้มารดาของเธอร่วมลงทุนทำกิจการส่งออกเสื้อผ้าด้วยกัน แต่ก็เกิดการขาดทุนอย่างหนักซึ่งมารดาของเธอต้องเสียเงินไปหลายสิบล้าน พอบิดาของเธอรู้เข้าก็ถึงกับหัวใจวายเสียชีวิตฉับพลันหลังจากนั้นจักรกริชก็เข้ามามีบทบาทในบ้านของเธอมากขึ้น พร้อมๆ กับที่ทรัพย์สินทุกอย่างที่มีค่อยๆ ร่อยหรอลงไปเพราะมารดาหลงเชื่อคำพูดหวานหูของจักรกริช และปรนเปรอให้หนุ่มรุ่นน้องอย่างเอาอกเอาใจ เพราะกลัวว่าจักรกริชจะทอดทิ้งตน แต่ในขณะเดียวกันทั้งสองก็ไม่ได้เปิดเผยว่าพวกตนมีอะไรเกินเลยกันไปถึงไหนต่อไหน ทั้งคุณลินดาและจักรกริชยังคงแสดงบทบาทว่าเป็นหุ้นส่วนธุรกิจใหญ่โตที่มีเพียงแค่ชื่อขึ้นมาลอยๆ ต่อหน้าสังคมทั้งที่ความจริงแล้วมันขาดทุนย่อยยับ แต่ความจริงแล้วคุณลินดาถูกจักรกริชหลอกเอาเงินไปใช้อย่างสบายอารมณ์โดยที่คุณลินดาเองก็ไม่รู้ว่าตนนั้นถูกหลอก...และด้วยความที่คุณลินดานั้นเป็นคนที่ชอบเฉิดฉายมีหน้ามีตาในสังคมก็ยังพยายามสร้างภาพสวมหน้ากากสาวสังคมชั้นสูงและทำให้ตนเองดูดีอยู่เสมอ ทั้ง
ตอนที่ 40.“เธอจะยกโทษให้ฉันได้รึเปล่านะนาง...”ชายหนุ่มพูดเบาๆ กับตัวเองขณะขับรถไปยังจุดมุ่งหมายที่หัวใจของเขาแล่นถลาไปถึงก่อนแล้ว...ปฐวินเฝ้าทบทวนถึงสิ่งที่เขาทำกับอังศณาอย่างไม่น่าให้อภัยด้วยหวังว่าหากได้พบเธออีกครั้งอังศณาจะยกโทษให้เขา ซึ่งข้อนี้เขาเองก็เริ่มไม่มั่นใจว่าอังศณาผู้หญิงธรรมดาๆ แต่ทว่าใจเด็ดเดี่ยวนักนั้นจะให้อภัยในสิ่งที่เขาทำกับเธอไว้หรือไม่ขอให้อังศณารักเขา ขอให้เธอรักเขาด้วยเถิด... ปฐวินภาวนากับตนเองด้วยความหวัง และมันเป็นคำภาวนาที่เขาไม่คิดว่าชาตินี้เขาจะได้ใช้มัน...ปฐวินเดินทางมายังสถานที่ที่เขมรินทร์บอกว่าพบอังศณาทันที เขามาพักอยู่ที่บ้านพักตากอากาศของเขมรินทร์ซึ่งอยู่ถัดจากบ้านที่อังศณาพักประมาณหนึ่งหลังและบริเวณบ้านก็ค่อนข้างห่างกันพอสมควรและยังมีความเป็นส่วนตัวสูงแต่ก็มีระบบรักษาความปลอดภัยดีเยี่ยมเลยทีเดียว เขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาจึงหาอังศณาไม่พบ และไม่คิดเลยว่าเธอจะอยู่ใกล้เขาเพียงแค่ปลายจมูกเท่านั้นเอง... “ออกมาเสียทีสินาง...”ปฐวินพูดกับตนเองเมื่อเขาเฝ้ามองบ้านหลังงามที่อังศณาพักอยู่ผ่านกล้องส่องทางไกลคุณภาพสูงมาร่วมชั่วโมงแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าเจ้าหล่อ
ตอนที่ 41.อังศณายิ้มให้หมอโตมรซึ่งมาตรวจดูอาการของยายอังกาบด้วยความจริงใจและขอบคุณเขาอย่างที่สุด ซึ่งหมอโตมรเองก็รักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอมาตลอดเวลา แม้เธอจะรู้ดีว่าเขามีใจให้ตนมากกว่าพี่ชายน้องสาวก็ตาม...“ขอบคุณมากนะคะพี่โต ลำบากพี่โตอีกแล้ว”“ไม่เป็นไรครับน้องนาง พี่ยินดีเสมอที่ได้ดูแลคุณยายกับนาง... แล้วเดือนนี้อย่าลืมแวะไปที่คลินิกล่ะ นางต้องหมั่นไปตามที่พี่เขียนใบนัดให้นะครับ”หมอหนุ่มบอกอย่างอ่อนโยนไม่คลาย ดวงตาเรียวยาวมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความรักที่พยายามให้มันอยู่ในกรอบความสัมพันธ์ที่ดีงาม เพื่อเขากับเธอจะได้คบหากันนานๆ เพราะรู้ดีว่าในหัวใจของหญิงสาวตรงหน้านั้นมันมีชายคนอื่นแล้วเต็มทั้งดวงใจ...“ค่ะ นางไม่ลืมหรอกค่ะ ก็พยาบาลคนเก่งของพี่โทร. ตามนางตลอดเลยนี่คะจะลืมได้ยังไง”“ดีแล้วเพราะหากนางยังดื้อพี่ก็จะมาตามถึงบ้านแบบนี้ล่ะ เอาล่ะเมื่อเสร็จธุระทางนี้แล้วพี่ขอกลับโรงพยาบาลก่อนนะมีผ่าตัดคนไข้”หมอโตมรยิ้มกว้างแล้วเดินไปขึ้นรถของตนเองก่อนจะขับออกไปโดยมีอังศณาเดินตามไปส่งเขาที่รถด้วยรอยยิ้มสดใส...ทางด้านปฐวินที่เฝ้ามองดูคนทั้งคู่ผ่านกล้องส่องทางไกลนั้นแทบเหาะมาตะบันหน้าหมอ
ตอนที่ 42.หญิงสาวคิดอย่างขัดเคืองใจ หนุ่มสาวจ้องหน้ากันอย่างเดือดดาลโดยเฉพาะอังศณาและท่าทางของเธอก็ทำให้ปฐวินรู้ตัวว่าตนนั้นปากเสียจนได้ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะพูดกับเธอดีๆ เพื่อหาโอกาสบอกความในใจให้ได้ แต่กลายเป็นว่าตอนนี้อังศณาโกรธเขามากขึ้น มันน่าตบปากตัวเองเสียจริงๆ ...“นาง เอ่อฉัน...” ปฐวินรีบเอ่ยขึ้นแต่แล้วยังไม่ทันได้พูดอะไรมากกว่านั้นเสียงของยายอังกาบก็ดังขึ้น...“นางคุยอยู่กับใครลูก... อ้าว คุณวิน...” ร่างผอมบางของหญิงชราที่เดินออกมาหน้าบ้านทำให้หนุ่มสาวจำต้องหยุดการฟาดฟันย่อยๆ กันไว้ชั่วคราว“ยาย... ออกมาทำไมกันจ๊ะ พี่โตบอกให้ยายพักผ่อนเยอะๆ นะคะ” อังศณาเดินมาหายายอังกาบหมายจะให้ผู้สูงวัยเป็นเกราะกำบัง ในขณะที่ยายอังมองชายหนุ่ม ผู้ซึ่งทำให้หลานสาวของตนต้องตกอยู่ในสภาพนี้ด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก“นางเข้าบ้านไปก่อนลูก ยายมีเรื่องจะคุยกับคุณวินเขาหน่อย”“แต่ยายคะ...” อังศณาจะคัดค้านแต่เมื่อเห็นแววตาของผู้เป็นยายแล้วเธอจึงยอมเข้าบ้านไปโดยดี ซึ่งทำให้ปฐวินมองตามคนที่ใจถวิลหาที่เดินงอนๆ เข้าบ้านไปจนลับตา...“คุณมาที่นี่ทำไมคะคุณปฐวิน...” คำถามของยายอังกาบนั้นเล่นเอาปฐวินรู้สึกขมปร่าในล
ตอนที่ 69. ตอนอวสาน“โอ้ว... / อา...”หนุ่มสาวร้องครางออกมาพร้อมกันเมื่อกายประสานเป็นหนึ่ง ปฐวินโยกกายไหวระรัวทั้งเร็วและแรงตามอารมณ์ปรารถนาที่คุโชนจนเรือนผมยาวสยายของเธอพลิ้วกระจายไปทั้งแผ่นหลังชื้นเหงื่อ บางส่วนก็พลิ้วไหวตามแรงกระแทกกระทั้นอันร้อนแรง ยิ่งทำให้ปฐวินเร่งเร้าจังหวะให้แรงขึ้นๆ เร็วขึ้นๆ อังศณาก็ตอดรัดแก่นกายของเขาอย่างรุนแรงจนในที่สุดเขาก็ครางหนักๆ ออกมาพร้อมทั้งแหงนเงยใบหน้าไปด้านหลังด้วยความเสียวซ่านสุดใจ“เป็นไงบ้างจ๊ะเมียจ๋า มีความสุขมั้ย...”เขาถามเสียงหอบพร่าซึ่งคำตอบของอังศณาก็มีเพียงเสียงลมหายใจหอบกระเส่ากับใบหน้าแดงก่ำแต่ดวงตาฉ่ำปรือนั้นมีแววแห่งความสุขสมปิดไม่มิด...“นางจ๋า อีกครั้งได้ไหม...”เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบและแก่นกายแกร่งที่ยังสอดประสานอยู่ในกลีบดอกไม้บางนั้นก็ยังไม่ได้ถอดถอนออกมา เมื่อเขาเคลื่อนไหวร่างกายอังศณาก็ต้องครางออกมาเบาๆ ด้วยความเสียวรัญจวนอีกครั้งปฐวินรั้งร่างบางขึ้นมาแล้วจับเรียวขาเสลาให้โอบรัดรอบสะโพกสอบทำให้เธอต้องโอบแขนเรียวรอบลำคอแกร่งสบตากับเขาด้วยความซ่านสุข ปฐวินลุกจากเตียงกว้างพาเธอเดินไปยังโต๊ะอ่านหนังสือมุมห้องติดกับระเบียงก
ตอนที่ 68.ปฐวินอุ้มร่างกลมปุ๊กลุกของน้องน่านที่กำลังมองเขาตาแป๋วขึ้นมาแล้วเขาก็ต้องอุทานออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกว่ามีอะไรอุ่นๆ เปียกๆ พุ่งมาใส่ร่างเปลือยเปล่าของตน และเมื่อก้มมองก็พบเจ้าตัวเล็กของเขานั่นเองที่ปัสสวะใส่เขาพร้อมกับหัวเราะเอิ๊กอ๊ากทำเสียงอ้อแอ้กับผู้เป็นพ่ออย่างชอบใจ อังศณาหัวเราะสามีเบาๆ แล้วรับร่างกลมป้อมของน้องน่านมากินนมในขณะเดียวกันเธอก็เช็ดก้นนุ่มๆ ของลูกน้อยไปด้วย ปฐวิน รีบไปชำระล้างตัวแล้วรีบกลับมาดูลูกชายตัวน้อยที่กำลังดื่มกินนมจากอกแม่ด้วยความหลงใหลและปลาบปลื้มยินดี... ซึ่งมันเป็นภาพที่ทรงพลังและให้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนหวานที่สุดสำหรับเขา...ปฐวินเดินเข้าไปหาภรรยาในห้องนั่งเล่นแสนสบายก็พบว่าอังศณากำลังให้นมลูกอยู่กับคุณยายอังกาบและมารดาของตน ชายหนุ่มยิ้มกว้างเมื่อเห็นทั้งมารดากับภรรยาของเขานั้นเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย จนบางทีเขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน ซึ่งภาพที่มารดาของเขากับอังศณาคุยกันด้วยความรักเอาใจใส่กันนั้นมันเป็นภาพที่งดงามที่สุด... คนที่เขารักที่สุดในชีวิตรักใคร่กลมเกลียวกันไม่มีปัญหาแม่ผัวกับลูกสะใภ้อย่างที่นึกกลัว...“ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะลูก
ตอนที่ 67.พูดไปมือร้ายกาจก็ปลดสายเสื้อนอนแบบสายเดี่ยวเล็กๆ นั้นออกจากบ่ามนแล้วก้มลงปิดปากช่างค้านนั้นด้วยจุมพิตเร่าร้อนทันที...“อุ้ย อื้มมม...” เสียงค้านหายไปในลำคอเมื่อเรียวลิ้นร้อนกวาดไล้ตวัดรัดรึงดูดดื่มเสาะหาความหวานจากเรียวปากบางด้วยความเสน่หาซึ่งเธอเองก็ไม่อาจจะปฏิเสธว่าลึกๆ แล้วก็ต้องการเขาเช่นกัน...อังศณาลูบไล้บ่าแกร่งด้วยความวาบหวามในอกเมื่อริมฝีปากร้ายกาจนั้นครอบครองยอดอกสีหวานของเธออย่างหิวกระหายทั้งมือหนาก็ฟอนเฟ้นอกอวบใหญ่ด้วยความเสน่หา เคล้นคลึงสะโพกกลมมนหนักๆ สร้างความซ่านกระสันให้แก่ร่างงามที่บิดส่ายเสียดสีกับร่างแกร่งของเขาอย่างเร่าร้อน เรียวขาเสลายกขึ้นเสียดสีกับต้นขาแกร่งเกี่ยวกระหวัดรัดรอบเอวสอบยั่วยวนให้เขาแนบชิดเธอมากขึ้นกว่าเดิม...“โอ.. นางจ๋า หวานเหลือเกินคนดี...”“พี่วินขา... อื้อออ...” หญิงสาวครางกระเส่าเมื่อปากร้อนๆ ของเขาเลื่อนเคลื่อนย้ายมาตามผิวเนื้อละมุนข้างสะเอวบางละเรื่อยมายังหน้าท้องเรียบเนียนเหมือนว่าที่ตรงนี้ไม่เคยมีสิ่งมีชีวิตน้อยๆ อยู่ในนั้น...“หวานที่สุด...” ปฐวินยังคงหลงใหลอยู่กับผิวเนื้อนวลปลั่งของภรรยาสาวและไม่ละเลยที่จะเชยชิมเธอทั่วทั้งร่า
ตอนที่ 66.“ค่ะ ไปทำอาหารสิคะ น้องน่านหลับแล้วนางจะได้ไปกินข้าว” เธอบอกเขาด้วยความขวยเขิน แม้จะให้นมลูกต่อหน้าเขามาหลายครั้งแต่เธอก็ยังรู้สึกขัดเขินทุกทีที่เขาจ้องมอง ก็สายตาของเขามันร้อนแรงแทบจะแผดเผาเธอนี่สิ...“อืม.. แต่พี่ว่าก่อนกินข้าวนางอาบน้ำก่อนดีไหม พี่จะช่วยถูหลังให้”“ไม่เอาค่ะ... ไม่ต้องมาเจ้าเล่ห์กับนางเลยค่ะ ไปทำอาหารได้แล้ว”“ครับที่รัก... คุณแม่จอมบงการ...”เขาพูดเสียงเนือยๆ พร้อมกับหอมแก้มเธอหนักๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องแต่ไม่วายส่งตาหวานฉ่ำสื่อความหมายชัดเจนในดวงตาว่าเขาต้องการอะไรอังศณาค้อนเขาหน้าแดงแล้วหน้าแดงอีก... “คนหื่น...” หญิงสาวต่อว่าเขาอุบอิบคนเดียวแต่ใบหน้านวลเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข...อังศณามองคนที่พาลูกไปนอนที่เตียงเด็กด้วยความอ่อนโยนทะนุถนอมอย่างรักใคร่สุดซึ้ง น้องน่านซึ่งตอนนี้อายุได้หกเดือนแล้วเริ่มกินนอนเป็นเวลารู้หลับรู้ตื่น เรียกได้ว่าเลี้ยงง่ายเลยทีเดียว ยิ่งอยู่กับคุณปู่คุณย่าและคุณยายทวดแล้ว น้องน่านนั้นเป็นดังแก้วตาดวงใจเลยทีเดียว เด็กน้อยรู้กินรู้นอนและรู้ออดอ้อนคนแก่ให้หลงได้ไม่ยากเย็นเลย ซึ่งคุณปู่คุณย่านั้นรักน้องน่านมาก และช่วยเธอเลี
ตอนที่ 65.“เดี๋ยวครับคุณหมอ...” หมอโตมรเดินผ่านเคาน์เตอร์รับยาหลังจากตรวจคนไข้เสร็จแล้วก็คิดว่าจะแวะเข้าไปเยี่ยมอาการของอังศณากับลูก แต่ก็ต้องหยุดตามเสียงร้องเรียกของใครคนหนึ่ง“อ้าวคุณวิน วันนี้คุณก็พานางกับลูกกลับบ้านได้แล้วสินะ ผมว่าจะเข้าไปเยี่ยมอยู่พอดีเลยครับ...”หมอโตมรมองใบหน้าหล่อเหลาของปฐวินที่ผู้ชายด้วยกันยังนึกอิจฉาด้วยความรู้สึกที่เป็นมิตรขึ้น ซึ่งดูจากท่าทางของปฐวินแล้วหมอโตมรก็วางใจได้ทันทีว่า อังศณาจะได้พบกับความรักอันยิ่งใหญ่ของผู้ชายคนนี้ และมั่นใจว่าปฐวินจะดูแลเธอกับลูกเป็นอย่างดีอย่างแน่นอน...“ขอบคุณมากนะครับหมอโตมร” น้ำเสียงนั้นดูเก้อๆ ไปแต่มันทำให้ปฐวินดูเป็นคนอ่อนโยนขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว“ผมทำตามหน้าที่ครับ อีกอย่างผมก็รักนาง...”“อะไรนะ...” จากน้ำเสียงนุ่มนวลเมื่อครู่ของปฐวินกลายเป็นเสียงเข้ม ใบหน้าแดงจัดขึ้นมาทันที หมอโตมรยิ้มบางๆ ในแบบของเขา“ผมหมายถึง ผมรักนางในฐานะน้องสาว และเจ้าตัวเล็กนั่นก็เหมือนหลานของผม ไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอกครับ ผมรู้ดีว่าผมจะอยู่ในฐานะอะไรสำหรับนาง นางรักคุณมาก และนางรักผมในฐานะพี่ชายเท่านั้น...”“รู้ตัวก็ดีแล้ว... แต่ผมก็ต้อ
ตอนที่ 64.“นาง...” อังศณามองใบหน้าหล่อเหลาที่มีร่องรอยความอิดโรยของเขาด้วยความสับสน ระคนตื่นเต้นยินดีกับชีวิตที่กำเนิดจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกับเขา อีกทั้งความอบอุ่นที่เธอได้รับจากคนตรงหน้าทำให้ความขุ่นข้องหมองใจที่มีก่อนหน้านั้นหายไปสิ้น...“นางจ๋า รู้ไหมว่าพี่หัวใจแทบสลายที่เห็นนางล้มไปต่อหน้า หากนางเป็นอะไรไปพี่จะไม่ให้อภัยตัวเองเลยที่ไม่สามารถดูแลลูกเมียของตัวเองได้ และพี่เสียใจที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้...”“มันไม่ใช่ความผิดพี่วินนี่คะ และนางกับลูกก็ปลอดภัยแล้ว...” หญิงสาวบอกและยิ้มบางๆ ให้เขา“นางจ๋า... พี่มีอีกอย่างที่ตั้งใจจะให้นางมานานแล้ว แต่เพราะพี่เป็นคนโง่เขลาและขี้ขลาดมัวแต่กลัวสารพัดทำให้เกิดเรื่องร้ายๆ ขึ้นและก็เกือบจะสายเกินไปที่พี่จะได้บอกนางว่า พี่รักนางเหลือเกิน คนดียกโทษให้กับความงี่เง่าของพี่ได้ไหมที่รัก... และได้โปรดแต่งงานกับพี่วินเถอะนะครับ เพราะพี่คงมีชีวิตอยู่ไม่ได้หากไม่มีนางกับลูก พี่รักนาง พี่รักลูกของเรา แต่งงานกับพี่นะคนดี...”ปฐวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคงพลางหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงที่เขาเก็บถนอมสิ่งที่อยู่ข้างในไว้ให้เธอมาแสนนาน ชายหนุ่มเปิดกล่อ
ตอนที่ 63.โรบินพูดด้วยภาษาไทยชัดเจนด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม... ใครว่าคนที่มีบุคลิกอบอุ่นอ่อนโยนเช่นเขาจะไม่มีมุมเหี้ยมๆ เช่นนี้ เพราะบนเส้นทางธุรกิจของเขาก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ การมีเขี้ยวเล็บติดตัวมันก็คือสิ่งที่ต้องมี โรบินชักปืนออกมาจากเสื้อสูทเนื้อดีของตน จ่อมายังหน้าผากมันเยิ้มด้วยเหงื่อของคนขี้ขลาดอย่างจักรกริช ด้วยแววตาท่าทางที่ทำให้จักรกริชขนลุกเกรียวหนาวไปทั้งไขสันหลัง“จีจี้ตามวิลล์กับนางไป ทางนี้ผมจัดการเอง...”โรบินบอกภรรยาซึ่งแจ็กเกอร์รีนก็เดินแกมวิ่งตามหลังปฐวินที่อุ้มอังศณาไปยังรถยนต์ที่มีคนขับมารอแล้วอย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกันชายฉกรรจ์หลายคนก็กรูเข้าไปในบ้าน แจ็กเกอร์รีนมองตามอย่างงุนงง เธอจำได้ว่าหนึ่งในชายเหล่านั้นมีคนของโรบินรวมอยู่ด้วยหลายคนทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วชนิดที่ว่าแจ็กเกอร์รีนเองก็ยังงงๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เธอไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนักเมื่อตอนนี้ห่วงเพื่อนรักมากกว่า เพราะอังศณาอาจจะคลอดก่อนกำหนด...“หยุดเดินบ้างก็ได้นะลูกปัด เดี๋ยวพื้นโรงพยาบาลเขาจะสึกไปเสียก่อน...”คุณปัทมาเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องคลอดอย่างกระวนกระวายใจจนคุณวิลเลี่ยมต้องออกปากให้นางหยุ
ตอนที่ 62.“ครับ... ไม่คิดเลยนะครับว่าจะมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้”ปฐวินพูดเสียงเย็นชาปรายตามองคุณลินดาเพียงเล็กน้อยเพราะเขากำลังจับจ้องมองคนที่รักไม่วางตากลัวว่าชายร่างสูงใหญ่คนนั้นจะทำร้ายเธอ“ผมว่าพวกคุณปล่อยตัวคนของเราดีกว่าแล้วมาเจรจากันดีๆ พวกเราไม่ต้องการให้เกิดอันตรายหรือเสียหายใดๆ ทั้งสิ้น”โรบินพูดขึ้นเพื่อให้คนเหล่านั้นได้ลดคามตึงเครียดลงและเพื่อถ่วงเวลาไว้ก่อน“พูดง่ายๆ ก็ดี... ผมเองก็ไม่อยากมีเรื่อง เฮ้ย พวกมึงเอามีดลงก่อน...”จักรกริชซึ่งคิดวิเคราะห์แล้วว่าหากจะดันทุรังเขาจะต้องเสียลาภก้อนใหญ่ไปแน่ๆ ซึ่งการที่ปฐวินมาถึงที่นี่ได้ นั่นแสดงว่ามันไม่ธรรมดา เขาควรจะเลือกเอาเงินไว้ก่อนแล้วค่อยหาทางหนีเอาตัวรอด เพราะเมื่อถึงขั้นนี้แล้วจักรกริชมั่นใจได้เลยว่า ชายหนุ่มซึ่งรินนภาหมายปองนั้นไม่มีทางปล่อยให้เขาลอยนวลแน่ๆ ดังนั้นมันจะต้องมีแพะคอยรับบาปแทนเขา... คนที่ทำชั่วโดยสันดานเริ่มคิดวางแผนหนีไปพร้อมกับเงินที่คิดว่าตนจะได้ในเวลาอันใกล้นี้“ปล่อยตัวนางก่อนได้ไหม ดูท่าทางเธอจะไม่ไหวแล้ว”ปฐวินเริ่มกังวลเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวลงอย่างเห็นได้ชัดของอังศณาทั้งเธอยังนิ่วหน้าเหมือนเจ็บปว
ตอนที่ 61.จักรกริชคิดอย่างคนละโมบและเต็มไปด้วยความชั่วร้าย เรื่องพวกนี้เขาทำมานักต่อนักแล้ว และตอนนี้คุณลินดาไม่รู้ว่าเขากำลังหนีการจับกุมของตำรวจด้วยข้อหาการค้าประเวณีและยาเสพติดอยู่ พอดีรู้ว่ารินนภากลับมาเมืองไทยจึงหวนกลับมาหาสองแม่ลูกนี้อีกครั้ง และเขาเองก็ยังมีไม้เด็ดที่จะบีบบังคับให้รินนภาทำงานให้เขาได้อีกนานด้วย และเขาก็ไม่ผิดหวังเลยสักนิดเมื่อคุณลินดายังคงเป็นผู้หญิงแก่โง่ๆ บ้าตัณหาที่หลอกได้ง่ายอยู่เช่นเดิม...“แล้วจักรจะให้พี่ทำอย่างไรก็บอกมา” คุณลินดาพูดเหมือนเหนียมอายจักกริชก็ยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ“พี่ก็เป็นคนถ่ายคลิปสิครับ หรือถ้าพี่อยากจะแจมกับเราก็ค่อยเปลี่ยนกันถ่ายวีดีโอ สนุกนะครับคุณพี่ได้เปลี่ยนบรรยากาศแบบเซ็กซ์หมู่ด้วยตื่นเต้นดีออก... แล้วคุณพี่จะสนุกจนลืมเซ็กซ์แบบเดิมๆ ไปเลย แล้วผมกับคุณพี่ก็ยังมีเงินใช้แบบสบายๆ ด้วย เสร็จงานคราวนี้เราไปฮาวายกันนะครับคุณพี่ ผมรู้นะว่าคุณพี่อยากจะไปอวดหุ่นเป๊ะเวอร์แบบนี้ที่ฮาวาย...”จักรกริชเอ่ยด้วยน้ำเสียงหื่นกระหายพลางลูบไล้ต้นขาของคุณลินดาเพื่อสร้างอารมณ์ร่วม ซึ่งมันก็ทำให้ผู้ที่มักมากเช่นคุณลินดาหลงคล้อยตามได้ไม่ยาก “ก็ได้ๆ แต่