LOGINShare
Chapter 9
Last Updated:
2025-10-15 12:28:18
Latest chapter
ดั่งทรายต้องลม ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 21
ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 21 “ใช่ คือแผนที่คิดอย่างเป็นขบวนการ” พันลภตอบทันที “แม่ใหญ่ถามกูเรื่องอุ้มว่าอุ้มขายตัวจริงไหม กูก็ตอบไปตามความจริง แม่ใหญ่สงสารอุ้มมาก และเห็นว่ามึงรังเกียจอุ้มหนักหนา แม่ใหญ่เลยไปคุยกับคุณยายนวลกับแม่ของมึงเรื่องอุ้ม แม่กับยายมึงจิตใจดีมาก สงสารอุ้ม ยายมึงเลยอยากแก้เผ็ดมึงไง ประมาณว่าเกลียดอย่างไหนก็ได้อย่างนั้น แผนการจับคู่ก็เลยเริ่มขึ้น กูมอมเหล้ามึง ในขณะที่แม่กูกับแม่มึงวางยาอุ้ม พอไม่ได้สติทั้งคู่ แม่มึงก็จับมึงกับอุ้มแก้ผ้า สร้างสถานการณ์ว่ามึงสองคนมีอะไรกัน พอตอนเช้ากูก็แสร้งไปตามน้าสาย น้าเป้งกับอุ๋มดูเหตุการณ์ เพื่อให้ทั้งสามคนกระตุ้นให้มึงรับผิดชอบ โดยมีคุณยายนวลคอยบังคับมึงอีกที แค่นี้ก็เรียบร้อย” ยุรนันท์ยิ้มและส่ายหน้ากับความจริงทั้งหมด “หมายความว่าทุกคนรู้เรื่องนี้ ยกเว้นกู” “ก็เพราะใจมึงบอดไงล่ะ เห็นเพชรเป็นกรวด แสดงท่าทางรังเกียจอุ้มมากเกินไป ทำอย่างกับว่ามึงไม่เคยเที่ยวคุณโสอย่างนั้นแหละ” พันลภพูดไปยังนึกหมั่นไส้ยุรนันท์ “แล้วถ้าวันนั้นกูไม่ยอมแต่งงานกับอุ้มล่ะ มึงทำไง” “ก็ไม่เห็นยาก ค
ดั่งทรายต้องลม ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 20
ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 20พูลวิลล่าที่ยุรนันท์กับปรียาพรพักอยู่ชั้นบนสุด รับลมทะเลได้เต็มที่ มองวิวทิวทัศน์ได้กว้าง รับแดดยามเช้าถึงช่วงสายได้แบบเต็มๆ นักท่องเที่ยวต่างชาติจึงมานอนอาบแดดยามเช้าตรงระเบียงวิลล่ากันเกือบทุกห้อง ยุรนันท์ตื่นแต่เช้า เขากำลังนั่งจิบกาแฟมองดูท้องทะเลสีฟ้าครามไล่ระดับเขียวอ่อนและเขียวมรกต เป็นธรรมชาติที่ยิ่งมองยิ่งน่าหลงใหล เหมือนกับความรู้สึกเขาเวลานี้ที่กำลังถูกมนต์ต้องใจ มนต์เสน่ห์อันเย้ายวนและหอมหวานจากปรียาพร ภรรยาที่เขามักสาดคำพูดเจ็บแสบ ดูหมิ่นเหยียดหยาม แสดงความไม่ชอบ ไม่พอใจออกมาโดยไม่มีอั้น ความรู้สึกเวลานี้ไปคนละทาง เมื่อคืนนี้ยุรนันท์ตกใจหลายเรื่อง เรื่องแรกคือความบริสุทธิ์ของปรียาพร ที่ไม่คิดว่าตนได้ครอบครอง ทลายความเกลียดชังลงไปจนสิ้น ณ ตอนนั้นเขาไม่รู้เหตุผลใดๆ และไม่มีเวลามากพอคิดอ่าน บรรเลงเพลงรักเพลงสวาทที่นำพาความสุขสู่หัวใจเขาอย่างล้นเหลือ มากกว่าครั้งใดๆ ก็ว่าได้ ค้นพบกับคำพูดที่ว่า สุขทั้งกายและใจ ถ้าไม่ติดว่าปรียาพรอ่อนเพลียมาก เขาคงเบิ้ลรอบสอง ช่วงที่ปรียาพรนอนหลับ ยุรนันท์โทรศัพท์หาพันลภ คนที่ให้คำตอบค้าง
ดั่งทรายต้องลม ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 19
ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 19“คุณเข้าใจผะ...” ชายผ้าพันคอที่พันรอบคอปรียาพรถูกนำมายัดใส่ปากเธอ กลั้นเสียงพูด เสียงร้องขิความเมตตา เสื้อเชิ้ตพอดีตัวเธอถูกฉีกกระชาก สาบเสื้อแยกออกจากกัน กระดุมกระเด็นไปคนละทิศละทาง เขาไม่หยุดเพียงแค่นี้ เสื้อในสีหวานแบบตะขอหนาถูกกระชากทีเดียวมันก็คลายออกจากกัน เผยให้เห็นดอกอุบลคู่งามเต็มสองตา ความสวยงามตรงหน้าไม่ได้ทำให้ความแค้น ความโกรธจางไป แต่ก็ยอมรับว่า ความปรารถนาคุกรุ่น ความรู้สึกยุรนันท์ย้อนแย้งสิ้นดีปรียาพรฉวยจังหวะที่ยุรนันท์คลายมือขากข้อมือตน เพื่อจัดการถอดกางเกงเธอ หญิงสาวออกแรงผลักคนไม่ทันตั้งตัวจนล้มไปนอนบนที่นอน ก่อนดีดตัวลุกขึ้นหมายจะวิ่งไปประตูห้อง...ประตูแห่งอิสรภาพ“คิดหรือว่าจะหนีฉันได้...ไม่มีทาง” ยุรนันท์คว้าตัวเธอไว้ได้ รั้งเธอมานอนบนที่นอนตามเดิม“อือๆ” ความที่ปรียาพรยังไม่ดึงชายผ้าพันคอออกจากปาก เธอได้แต่ส่งเสียงร้อง มือผลักไสร่างหนาไม่หยุด ยุรนันท์ถอดเข็มขัดตัวเองด้วยมือเพียงข้างเดียว เพราะอีกข้างรวบข้อมือเล็กไว้ จากนั้นก็นำเข็มขัดไปมัดข้อมือสาวแทนมือใหญ่“คราวนี้เธอกระอักความสุขจนอ้วกแน่”ปรียาพรส่ายหน้ารัว ดวงตาเบิกโพรงด้วยความตก
ดั่งทรายต้องลม ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 18
ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 18ปรียาพรคิดว่าทางดีที่สุด ทว่ายุรนันท์ไม่คิดเช่นนั้น เขาคิดว่าเธอมีเป้าหมายใหม่ ถึงได้พูดขอหย่า กำแพงแห่งความโกรธที่ว่าสูงแล้ว ตอนนี้สูงมากขึ้นหลายเท่า ใบหน้าเขาแดงก่ำ ดวงตาลุกโชนด้วยแรงแห่งโทสะ มองปรียาพรอย่างดุดัน ก้าวเดินมาหาภรรยาด้วยท่าทางคุกคาม“เธอกับครอบครัวตั้งใจเข้ามากอบโกยเงินทองจากฉัน จัดฉากเรื่องคืนนั้น ทั้งที่เธอก็รู้เต็มอกว่าเราไม่มีอะไรกัน แต่เธอก็ไม่พูดแย้ง พ่อกับแม่เธอก็เอาแต่พูดว่าฉันต้องรับผิดชอบ ทั้งที่รู้เต็มอกว่า ผู้หญิงเน่าๆ อย่างเธอไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ นอนด้วยครั้งสองครั้งคงไม่สึกหรอเพราะผ่านงานมาโชกโชน ซึ่งเธอก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แล้วจะมาพูดว่าฉันดูถูกเธอได้ยังไงห๊า” ยุรนันท์ตะเบ็งเสียงจนเธอตกใจ “ถ้าฉันไม่ดี เราก็เลิกกัน หย่ากันไปเลย” ปรียาพรคิดหาหนทางไม่ออกนอกจากวิธีนี้ เขาจะได้ไม่ต้องทนอยู่กับภรรยาที่คิดว่าเป็นอดีตโสเภณี เธอเองก็จะได้ไม่ต้องเจ็บปวดซ้ำซาก “หย่าเหรอ” เขาทวนคำเสียงเย็น “ฉันหย่าแน่ เรื่องอื่นฉันพอยอมรับได้ แต่เรื่องสวมเขานี่ไม่ไหว แต่ก่อนหย่าฉันอยากลองสักครั้ง อยากรู้ว่าทำไมมีแต่ผู้ชายอยากดมดอกไม้เน
ดั่งทรายต้องลม ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 17
ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 17 “มันจะมีวันนั้นหรือคะ คุณเฮิร์ปเกลียดอุ้มจะตายไป” น้ำเสียงคนพูดฟังแล้วเศร้าเหลือเกิน “จิตใจและความรู้สึกของมนุษย์ เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา จากมิตรเป็นศัตรู ศัตรูกลายเป็นมิตร รักเป็นเกลียดหรือว่าเกลียดเป็นรัก เป็นคนดีกลายเป็นคนชั่วก็มีให้เห็น คนเลวกลับตัวเป็นคนดีก็มีถมไป ไม่อย่างนั้นจะมีคำพูดที่ว่า ใจคนเรายากแท้หยั่งถึงเหรอ เชื่อพี่สิ พี่มีเซ้นส์เรื่องนี้” “ค่ะ อุ้มหวังว่าจะมีวันนั้นค่ะ” เป็นความหวังเล็กๆ ในใจปรียาพร “อ้าวอุ้ม บังเอิญจังเลย เจอกันอีกแล้ว” ศุภชัยทักปรียาพร ที่ยกมือไหว้ “พี่รู้มาจากพีทว่า อุ้มมาเที่ยวภูเก็ต แต่ไม่คิดว่าจะได้เจอกัน” “เอางี้ไหม ไปกินอาหารทะเลกับพวกพี่ที่ห้องพักไหม พี่สั่งอาหารทะเลชุดใหญ่ไฟกระพริบให้ไปส่งที่โรงแรมกินสามคนไม่รู้จะหมดหรือเปล่า เลยชวนอุ้มไปช่วยกินน่ะ”พันลภกล่าวชวน ปรียาพรมีทีท่าลังเล “ไปเถอะอุ้ม คนกันเองทั้งนั้นเลย กินหลายๆ คนสนุกดี” ศุภชัยชวนอีกคน “ค่ะ ไปก็ไปค่ะ” เธอตกลงตามคำชวน คิดว่ากลับไปที่พักก็เหมือนอยู่คนเดียว “ว่าแต่พี่พีทพักที่ไหนคะ”
ดั่งทรายต้องลม ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 16
ดั่งมนต์ต้องใจ Chapter 16“อุ้ม อุ้มมือถือเธอดังไม่หยุดเลย ทำไมไม่รับ” เงียบ...ไม่มีเสียงตอบรับจากปรียาพร เขาจึงเรียกอีกครั้ง “อุ้ม เธอไม่ได้ยินหรือไง มือถือดังลั่นขนาดนี้” เช่นเดิมที่ไม่มีเสียงปรียาพรตอบกลับมา เขากวาดตามองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นภรรยา ชายหนุ่มจึงลุกเดินไปเปิดประตูห้องนอน ในห้องนี้ก็ไม่มีใครสักคน ห้องน้ำก็เช่นกัน ปรียาพรไม่ได้อยู่ในห้อง ซึ่งยุรนันท์ก็ไม่ได้เป็นห่วงหรืออยากรู้ว่าเธอไปไหน แต่เรื่องที่เขาสนใจคือ โทรศัพท์มือถือที่หยุดไปแล้ว และดังขึ้นใหม่ ราวกับว่าคนโทรมาจะไม่หยุดโทรหากปรียาพรไม่รับสาย ยุรนันท์เดินไปยังโต๊ะตัวนั้น มองชื่อคนที่โทรเข้ามา หยิบมือถือขึ้นมากดรับสาย “ทำไมรับช้าจัง มัวแต่ทำอะไรอยู่” ปรียารัตน์เปิดฉากพูด น้ำเสียงติดหงุดหงิด “อุ้มไม่อยู่ อุ้มกลับมาแล้วจะให้โทรกลับก็แล้วกัน”เหตุผลที่ยุรนันท์เสียมารยาทกดรับสาย เพราะต้องการบอกต้นทางด้วยประโยคนี้ และตั้งใจว่าจะปิดเครื่อง เสียงใดๆ จะได้ไม่รบกวนเขา “ใครพูดน่ะ หรือว่าลูกค้าพี่อุ้ม แต่เอ...พี่อุ้มไม่ได้รับงานแล้วนี่ คงไม่ใช่ลูกค้าพี่อุ้มแน่ๆ”
You may also like
บอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ
เจียงซือซัน53.7K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน123.2K viewsCLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI74.0K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้201.5K viewsท่านประธานขาหนูท้อง
เฮียกังฟู92 viewsโปรดอย่าเล่นกับไฟ
อินทุภา51 viewsพ่ายรักร้ายคุณชายตำรวจ
Kim Nayeol1.2K viewsเภสัชสาวตัวแสบทะลุมิติมาป่วนในนิยายยุค 80
หวางลี่อิง/มงกุฏดาว2.8K views
