ดั่งทรายต้องลม

Chapter 2‘เหมือนเป็นส่วนเกิน’ เป็นความรู้สึกของพราวฟ้า หญิงสาววัยยี่สิบสี่ปี เธอยืนอยู่ในงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดของยุรนันท์หรือเฮิร์ปไฮโซชื่อดัง เพื่อนสนิทของปรินทร์ คนรักที่อยู่กินกันฉันสามีภรรยา แต่ไร้งานวิวาห์แล้วดูเหมือนว่า ชาตินี้ทั้งชาติเธอจะไม่ได้สวมชุดเจ้าสาวยืนเคียงข้างเจ้าบ่าวที่รักสุดใจสถานที่จัดงานคือคือห้องสูทสุดหรูชั้นบนสุดของโรงแรมชื่อดังย่านฝั่งธน ห้องนี้เหล่าคนมีชื่อเสียง หรือไม่ก็ดารานักแสดง นิยมกันมาจัดงานปาร์ตี้ เนื่องจากมีระเบียงส่วนตัวพร้อมสะว่ายน้ำขนาดพอเหมาะ จึงเหมาะกับการจัดงานเลี้ยงสังสรรแขกในวันนี้ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนของยุรนันท์ที่มาร่วมงานมากกว่าสี่สิบคน เป็นเพื่อนสนิทและค่อนข้างสนิทสนม อีกทั้งยังมีเพื่อนร่วมรุ่นระดับมหาวิทยาลัยอีกราวสิบกว่าคน หนึ่งในสิบกว่าคนที่ว่านี้ เป็นสตรีสาวสวย นอกจากความสวย เธอยังมีบุคลิกภาพโดดเด่นที่สุดในงาน เธอได้รับความสนใจจากผู้คนทันทีที่ย่างก้าวเข้าในงาน รวมทั้งสามีของเธอ ที่พราวฟ้าเพิ่งมารู้ว่า สาวสวยคนนั้นคือคนรักเก่าของปรินทร์ ที่คบหากันมานานสิบสองปีตั้งแต่ทิวาทิพย์ปรากฏตัวขึ้นในงานพราวฟ้าก็เหมือนส

Chapter 423.30 น. ปรินทร์เข้ามาในห้องนอนหลังจากออกไปดื่มคลายเครียดกับยุรนันท์และดลภพในคลับประจำ ภายในห้องมีเพียงแสงจากโคมไฟหัวเตียงที่เปิดอยู่ สายตาปรินทร์จับจ้องร่างพราวฟ้าที่นอนหลับบนเตียง เขายังจำวันที่พบเธอครั้งแรกได้ดี วันนั้นพราวฟ้าเข้ามาในห้องทำงานเขาพร้อมกับอุดม ผู้จัดการแผนกบัญชี ทั้งคู่นำบัญชีที่เป็นพิรุธของฝ่ายจัดซื้อมาให้ดู ซึ่งคนที่ตรวจสอบเจอคือพราวฟ้า พราวฟ้าทำให้ปรินทร์ทึ่งในความสามารถ เธอไม่ได้เรียนจบบัญชีโดยตรง วุฒิการศึกษาที่มาสมัครงานคือมัธยมศึกษาปีที่หก แต่รู้เรื่องบัญชีดีมาก เก่งกว่าพนักงานบัญชีหลายคนในบริษัทเสียอีก ที่เธอเก่งและมีความรู้ด้านนี้เป็นเพราะ พราวฟ้าเคยทำงานในบริษัทรับทำบัญชีครบวงจร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องบัญชีและภาษี เจ้าของบริษัทเป็นนักบัญชีมืออาชีพ มีความสามารถมากคนหนึ่งเป็นครูสอนให้พราวฟ้ารู้งานเรื่องบัญชี พราวฟ้าทำบัญชีได้ทุกอย่าง รวมถึงเรื่องภาษีก็เก่งไม่น้อยหน้าใคร ความที่พราวฟ้าต้องจัดการเรื่องการทุจริตร่วมกับปรินทร์ ทำให้ทั้งสองคนได้ใกล้ชิดกัน ปรินทร์ที่คิดว่าคงรักใครไม่ได้อีก กลับรักพราวฟ้าอย่างง่ายดาย

“ขอบคุณมากค่ะ แต่ทรายกลัวว่าจะมีกลิ่นอาหารติดเสื้อพี่เฮิร์ป” “จะกลัวอะไรกับอีกแค่กลิ่นติดเสื้อผ้า เสื้อผ้าที่พี่ใส่ไม่ได้ใส่ครั้งเดียวตลอดเดือนซะเมื่อไหร่ กลับถึงบ้านก็ถอดซักแล้ว” เขาไม่คิดว่าเรื่องกลิ่นอาหารเป็นปัญหาใหญ่ “ทรายจะให้พี่ทำอะไรบอกมาเลย พี่ทำได้ ตอนคุณแม่กับคุณยายเข้าครัว พี่ก็เคยเข้าไปช่วย” “ถ้างั้นพี่เฮิร์ปหั่นผักให้ทรายแล้วกันค่ะ หั่นแบบนี้นะคะ” ผักในกะละมังมีหลายชนิด พราวฟ้าหยิบมาทีละชนิดแล้วหั่นให้เขาดูเป็นตัวอย่าง “พี่เฮิร์ปทำได้ใช่ไหมคะ” “สบายมาก พี่จะโชว์การหั่นผักให้ทรายดู” “ก่อนทำ ทรายว่าพี่เฮิร์ปใส่ผ้ากันเปื้อนก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวทรายหยิบให้” พราวฟ้าเดินไปหยิบผ้ากันเปื้อนที่แขวนไว้ใกล้กับตู้เย็น จากนั้นจึงเดินมาหายุรนันท์ “นี่ค่ะผ้ากันเปื้อน” “ใส่ให้หน่อยสิ” พราวฟ้ายิ้ม ไม่ขัดข้องกับคำร้องขอ เธอก้าวเข้ามาหายุรนันท์อีกหนึ่งเก้า ความที่เขาตัวสูงกว่า เขาจึงก้มศีรษะให้เธอสวมผ้ากันเปื้อนให้ ขณะที่ยุรนันท์ก้มศีรษะ ดวงหน้าพราวฟ้าอยู่ในระยะใกล้ รอยยิ้มเธอสดใสมาก เมื่อเห็นเขารู้สึกราวกับว่า เธอดึงหั

Chapter 8 “หอมมันเถอะทราย ไม่หอมเดี๋ยวมันงอนไม่พาไปเที่ยวห้าง พี่จะหลับตาก็แล้วกัน ทรายจะได้ไม่เขิน” ยุรนันท์เห็นท่าทางเขินอายแล้วรีบพูด “ถ้าไม่มีมึงนั่งหัวโด่เป็นก้างขวางคอ ทรายคงหอมกูแล้ว ไม่ต้องรอให้มึงหลับตา” ปรินทร์ว่าเพื่อนกลายๆ “ตอนแรกว่าจะกลับเลย ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว อยู่เป็นก้างขวางคอมึงต่อดีกว่า สนุกดี” ยุรนันท์ยวนกลับ “มึงนี่วอนโดนตีน” ปรินทร์ขู่ เขาไม่อยากแค่ขู่ อยากทำจริง “กลัวตายล่ะ” “อย่าเถียงกันเป็นเด็กๆ เลยนะคะ เดี๋ยวทรายหอมพี่โดม พี่โดมจะได้เลิกงอนทราย” พูดจบก็หอมแก้มสามี ซึ่งเธอก็ถูกหอมแก้มกลับหลายฟอด “ชื่นใจจังเมียพี่” ยุรนันท์ไม่เคยเห็นภาพหวานระหว่างปรินทร์กับพราวฟ้า เขาคิดว่าหากเห็นคงเฉยๆ หรือไม่ก็ยิ้มตาม ความรู้สึกตอนนี้ของยุรนันท์ตรงกันข้ามกับความคิด ยุรนันท์เหมือนมีหนามตำใจ เจ็บแปลบขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จนต้องเบือนหน้าหนี “พี่ขอเคลียร์งานสิบนาทีนะ แล้วเราค่อยไปห้างกัน” “ค่ะพี่โดม”ก่อนปรินทร์ลุกขึ้นไปทำงาน เขาหอมแก้มพราวฟ้าเป็นการส่งท้าย “พี่กลับก่อนนะทรา

Chapter 10“ฉันไม่ได้พูดสักคำว่าดูถูกเงิน เธอนี่แถไปเรื่อย”ยุรนันท์ไม่ไว้หน้า ทิวาทิพย์หน้าบึ้งทันที ไม่ตอบโต้ยุรนันท์ แต่ทำบางอย่างแทน“ทราย...โดมเหมือนตัดสินใจไม่ได้ ทรายช่วยตัดสินใจแทนได้ไหม แต่ฉันว่านะ โดมคงอยากดูหนังเรื่องที่ฉันซื้อตั๋วมากกว่าหนังไทย เพราะโดมชอบหนังแนวนี้ ตอนฉันคบกับโดมเป็นแฟน เราไม่เคยดูหนังไทยด้วยกันเลยนะ เพราะฉันรู้ว่าโดมไม่ชอบ ฝืนดูหนังที่ตัวเองไม่ชอบมันจะสนุกอะไร ตรงกันข้ามน่าเบื่ออย่าบอกใคร อยากออกจากโรงหนังใจจะขาด แต่ก็พูดออกไปไม่ได้”ทิวาทิพย์ไม่ออมคำพูด วาจากระทบกระเทียบที่เอ่ยบอกให้คนฟังรู้ว่า ทิวาทิพย์ยังคงรู้ใจปรินทร์ดีกว่าพราวฟ้า ประโยคนี้เหมือนชีนำให้พราวฟ้าตัดสินใจว่า ควรตอบว่าอย่างไรพราวฟ้าอึ้งเงยหน้ามองสามีที่ทำหน้าปั้นยาก คล้ายกับลำบากใจ เรื่องรสนิยมการดูหนังของปรินทร์ เธอรู้มาบ้าง เพราะไม่ใช่ว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มาดูหนังกับเขา ซึ่งที่ผ่านมาปรินทร์มักดูหนังต่างประเทศแต่เป็นแบบพากย์ไทยเพื่อให้เธอไม่ต้องมานั่งอ่านตัวหนังสือที่ขึ้นหน้าจอให้เสียอรรถรส จะมีวันนี้ที่เขาตามใจพราวฟ้า ให้เลือกดูหนังที่อยากดู คำพูดทิวาทิพย์ทำให้พราวฟ้าเข้าใจว่า ปริ