5.จับตาดูไว้ (2)

“อืม ฉันจะส่งสปีดโบ๊ทไปรับพวกนายก็แล้วกัน”

เพชรบอกด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ ขณะนั่งไขว่ห้างคุยโทรศัพท์อยู่ที่โซฟาในห้องทำงานตัวเอง

‘อ้อ อีกอย่าง ฉันมีเซอร์ไพรส์นายด้วย’

เพื่อนสนิทบอกด้วยน้ำเสียงรื่นเริงมาตามสาย

“เซอร์ไพรส์? อะไร?”

‘บอกก่อนก็ไม่เซอร์ไพรส์สิเพื่อน’

คิ้วเข้มขยับเข้าหากันเล็กน้อย ขณะส่ายหน้าหน่ายใจนิดๆ หากก็ไม่ใส่ใจอะไร

“เอาเถอะ หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องที่พวกนายสนุก แต่ทำให้ฉันเครียดก็แล้วกัน เพราะแค่งานฉันก็ไม่มีเวลาไปจัดการปัญหาอื่นแล้ว”

เพชรอดบ่นไม่ได้ เพราะบรรดาเพื่อนๆ ของเขาแห่กันมาเที่ยวพร้อมกับดูงานก่อสร้างรีสอร์ตกึ่งเลาจน์ที่เริ่มงานไปแล้วส่วนหนึ่ง

ชายหนุ่มวางสายหลังนัดแนะวันเวลาเรียบร้อย ก่อนจะเดินไปกดสายภายในที่โต๊ะโทรออกไปบอกกับนภาเอาไว้ ทั้งเรื่องสปีดโบ๊ทและบ้านพักที่คุณพรรณีเตรียมไว้สำหรับญาติหรือเพื่อนสนิทมาพักแบบครอบครัว

บ่ายสองครึ่งแล้ว เอกสารเซ็นเรียบร้อยเพชรจึงหยิบโทรศัพท์กับกุญแจรถแล้วก้าวออกจากห้อง

“เอกสารผมจัดการเรียบร้อยแล้วนะครับ เดี๋ยวจะไปที่ไซต์ก่อสร้างแล้วก็พรุ่งนี้ด้วย มีเรื่องด่วนอะไรก็โทรบอกได้เลย ผมจะเข้ามา”

ชายหนุ่มหยุดบอกเลขาคู่ใจของผู้เป็นป้า เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้จัดการแยกแฟ้มงานส่งต่อ

ร่างสูงใหญ่เดินออกมาด้านนอกเพื่อจะไปยังลานจอดรถ แล้วก็เห็นว่ารถของจารุพงษ์เพิ่งจะขับผ่านไป เขามองตามโดยไม่คิดอะไรนักเพราะ

อีกฝ่ายก็มักออกไปที่อื่นเวลางานอยู่แล้ว แต่คนที่เห็นนั่งด้านหน้าคู่ไปกับ

จารุพงษ์ทำเอาเพชรคิ้วกระตุก

‘เร็วขนาดนี้เลยเหรอ’

ชายหนุ่มคิดในใจอย่างไม่พอใจ หากเป็นแบบนี้เขาคงต้องจับตาดูผู้หญิงคนนั้นเอาไว้เสียแล้ว

รถคันโตออกจากไซต์ก่อสร้างมุ่งตรงสู่ถนนรอบเกาะ สามารถมองวิวชายหาดทอดยาวลงสู่ทะเลในช่วงน้ำกำลังลงเป็นเวลาสนุกสำหรับเด็กๆ ในการจับปูลม แต่ก็มีนักท่องเที่ยวอยู่บ้างประปรายเช่นกัน ชายหนุ่มเลี้ยวรถเข้าข้างทางดับเครื่องแล้วลงมายืนพิงประตูรถมองเพราะนานทีจะได้เห็นบรรยากาศแบบนี้

ลมทะเลพัดแรงแต่กลับรับรู้ถึงความสดชื่นมากกว่าจะรำคาญ เสื้อสูทไม่ได้ติดกระดุมถูกแรงลมตีจนชายสะบัด ชายหนุ่มจึงถอดโยนกลับเข้าไปในรถ ถลกแขนเสื้อขึ้นถึงข้อศอก ปลดกระดุมที่คอ ขณะมองไปเห็นร่างระหงของคนที่เขาพยายามจับตาดูในระยะสองอาทิตย์ที่ผ่านมา

ใบหน้าสวยยิ้มแย้ม ผมสั้นสะบัดพลิ้วไหวตามแรงลม เสื้อยืดตัวโคร่งถูกลมพัดเหวี่ยงสะบัดไปมา แต่ที่สะดุดตาเขามากที่สุดกลับเป็นขาขาวสวยได้รูปกลมกลึงที่เผยให้เห็นจากกางเกงขาสั้นพอๆ กับตัวเสื้อ ตาคมดุเหลือบมองโดยรอบอัตโนมัติอย่างไม่รู้ตัว ร่างอรชรอยู่กับเด็กสองสามคนที่เขาจำได้ว่าเป็นลูกของพนักงานในรีสอร์ต และกำลังมีผู้ชายสองคนมุ่งหน้าไปหาพวกเขา ขายาวจึงขยับก้าวไปตรงนั้นเช่นกัน

“จะว่าไปแล้วพี่สาวหน้าคุ้นจัง เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าเนี่ย”

เพชรเข้ามาทันได้ยินหนึ่งในสองหนุ่มที่เพิ่งมารวมกลุ่มพูดด้วยท่าทางกระตือรือร้น ดูเหมือนเด็กๆ จะรู้จักชายหนุ่มสองคนเป็นอย่างดี

“พี่หน้าโหลล่ะมั้ง”

ใบหน้าสวยดูจะเปลี่ยนไปชั่วแวบ แต่สองหนุ่มยังไม่พูดอะไรต่อเด็กคนหนึ่งก็เอ่ยขึ้นมาเสียก่อน

“ไปๆ ไปเล่นน้ำกัน”

“ไม่อยากจับปูแล้วเหรอ”

ชายคนเดิมถามกับเด็กแล้วเหล่ตาสบกับเพื่อนของตนตาวิบวับ

“แค่สอนพี่คนสวยจับ ไม่ได้อยากจับ อยากเล่นน้ำ”

เพื่อนอีกสองคนของเด็กชายพยักหน้าเสริมทัพ

“คุณเพชร”

ศศิเหลือบมองไปด้านหลังสองหนุ่มชาวบ้าน เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของคนหนึ่งเดินเข้ามา

คนทั้งหมดหันมามองเขาแล้วก็เงียบอึ้งไป แน่นอนว่าทุกคนรู้ว่าเขาเป็นหลานเจ้าของเกาะแต่ไม่เคยเจอแบบมายืนใกล้ๆ ตัวเป็นๆ แบบนี้

คนถูกเอ่ยชื่อเริ่มนึกหาประโยคเพื่ออธิบายในใจแม้ใบหน้าจะดูสงบนิ่งก็ตาม

“ไง เล่นกันต่อเถอะ ผมแค่เห็นบรรยากาศดี ไม่ได้เดินริมหาดตอนน้ำลงมานานแล้ว เลยมาเดินเล่น”

ถึงเขาจะพยายามพูดให้ดูผ่อนคลาย ทว่าแต่ละคนก็ยังไม่มีใครขยับ

“แล้วนี่กำลังจับปูลมกันใช่ไหม ได้เยอะหรือเปล่า”

ชายหนุ่มถามโดยไม่เจาะจง เด็กที่ดูพูดเก่งที่สุดในกลุ่มรีบตอบทันที

“ไม่เยอะครับ มัวแต่สอนพี่สาวหารูปูอยู่ พี่สาวยังจับไม่ได้เลยสักตัว”

“ลูกศิษย์คนนี้ไม่เก่งสินะ”

เพชรพูดพร้อมกับเหลือบตาไปทางลูกศิษย์สาวของเด็กๆ เล่นเอาคนถูกถามถึงขมวดคิ้วทันที แต่เด็กๆ ต่างพากันหัวเราะครื้นเครง ทว่าชายสองคนชักเริ่มมองหน้ากันแบบหวั่นๆ

“จริงๆ เด็กๆ จะชวนศศิมาเล่นน้ำน่ะค่ะ มาอยู่ทะเลตั้งหลายวันแล้วยังไม่เคยลงเล่นน้ำเลย แต่เห็นปูลมน้องๆ ก็เลยสอนจับปูก่อน”

แม้ความจริงเธอจะไม่ค่อยกล้าพูดและสบตาอีกฝ่ายนัก เพราะเขาคือเจ้านายใหญ่ ทว่าในบรรดาทุกคนที่นี่ถ้าเธอไม่พูด ก็คงไม่มีใครกล้าพูดกับชายหนุ่ม อีกอย่างเธอยังอยากขอบคุณเขาเรื่องคืนนั้นอย่างจริงจังสักครั้ง การได้พูดคุยกันนอกเวลางานแบบนี้ถือเป็นโอกาสที่ดี

ส่วนปภาภรศศิก็ชวนมาด้วย แต่เพื่อนร่วมงานเป็นวันของผู้หญิงพอดีจึงปฏิเสธ

“อืม งั้นเรามาแข่งกันจับปูไหม”

เพชรเอ่ยขึ้น แต่ละคนในนั้นต่างก็มองหน้าเขาอย่างคาดไม่ถึง

=====